Νερό και κλιματική αλλαγή: Ποια στρατηγική προσαρμογής για τη Μεσόγειο

Η προσαρμογή στην κλιματική αλλαγή στη Μεσόγειο αποτελεί βασικό ζήτημα για τη διαχείριση των υδάτων. Δεν έχει ακόμη μεταφραστεί σημαντικά σε επιχειρησιακή πραγματικότητα, εκτός από μερικές χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Αυτό αποκαλύπτει η μελέτη του 2010 σχετικά με τις στρατηγικές και τις πρωτοβουλίες προσαρμογής που εφαρμόστηκαν σε 7 χώρες (Αλβανία, Αίγυπτος, Γαλλία, Μαρόκο, Ισπανία, Τυνησία και Τουρκία), οι οποίες αντιπροσωπεύουν το φάσμα των καταστάσεων σε ολόκληρη τη λεκάνη της Μεσογείου. Σε ένα περιβάλλον αυξανόμενης έλλειψης για ορισμένους, και αντιμετωπίζοντας τις αβεβαιότητες που συνδέονται με την κλιματική αλλαγή, πολλές μεσογειακές χώρες πρέπει να επανεξετάσουν τις μεθόδους διαχείρισης των υδάτων και τις στρατηγικές πρόληψης των κινδύνων, προκειμένου να μειώσουν την ευπάθεια, τις απώλειες και τις ζημίες βραχυπρόθεσμα, μεσοπρόθεσμα και μακροπρόθεσμα. Η προσαρμογή στις επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής στους υδάτινους πόρους απαιτεί τεχνικές προσαρμογές, αλλά επιπλέον πολιτικές, θεσμικές αλλαγές και αλλαγές συμπεριφοράς. Τέλος, μια προσαρμοστική στρατηγική διαχείρισης των υδάτων πρέπει να είναι ευέλικτη και αναστρέψιμη προκειμένου να αντιμετωπιστεί η αβεβαιότητα.