Optymalizacja połączenia finansowania prywatnego i publicznego w celu realizacji działań w zakresie przystosowania się do zmiany klimatu w Malmö

Malmö doświadcza negatywnych skutków zmian klimatycznych spowodowanych rosnącymi temperaturami i nadmiernymi opadami deszczu. Miasto dąży zatem do realizacji środków przystosowania się do zmiany klimatu poprzez włączenie ich bezpośrednio do projektowania projektów rozwoju obszarów miejskich, takich jak w przypadku Western Harbour. Prywatne finansowanie na realizację tych działań zapewnia deweloperzy, którzy realizują rzeczywistą budowę projektów. Angażują się w proces partnerstwa zainteresowanych stron zainicjowany przez miasto, aby zapewnić, że ostateczna realizacja rozwoju miast odzwierciedla zrównoważoną wizję Malmö.
Miasto może złożyć wniosek o dodatkowe finansowanie ze środków publicznych w celu sfinansowania dodatkowych środków środowiskowych i osiągnięcia wyższego poziomu standardu. Finansowanie krajowe i europejskie zostało wykorzystane w większości rozwoju Western Harbour. Stosując proces partnerstwa interesariuszy, miasto ma dobre wyczucie planów dewelopera. To z kolei pozwala miastu na bardziej efektywną inwestycję finansowania publicznego i prywatnego.
Opis studium przypadku
Wyzwania
Malmö doświadcza negatywnych skutków zmian klimatycznych spowodowanych rosnącymi temperaturami i nadmiernymi opadami deszczu. W związku z tym miasto musiało radzić sobie z różnymi problemami związanymi z powodzią od początku lat 90. Najbardziej problematyczną kwestią było częste przepełnienie systemów kanalizacyjnych, które zostało rozwiązane na przykład poprzez zrównoważone projektowanie w ćwierćwieczu Augustenborga, obejmujące partnerstwo z zainteresowanymi stronami. Pod koniec lat 90. ubiegłego wieku Malmö borykał się z dużymi zmianami gospodarczymi. Tradycyjnie gospodarka miasta zależała w dużej mierze od stoczni i przemysłu ciężkiego. Zamknięcie stoczni z powodu kryzysu finansowego było okazją do przekształcenia lokalnej gospodarki. Miasto postanowiło zatem przejść z miasta przemysłowego do miasta zrównoważonego i opartego na wiedzy. Ta transformacja doprowadziła do uznania Malmö za jedno z najbardziej zrównoważonych miast na świecie. Mimo to miasto nadal się poprawia, stawiając czoła największym wyzwaniom w dzisiejszych czasach; adaptacja chmur, nierówności społeczne i deficyt mieszkaniowy.
Cele
Zmiana gospodarcza doprowadziła do dużych prac wewnętrznych w gminie w latach 90. XX wieku oraz do realizacji 3 dużych inwestycji; most Øresund łączący Malmö z Kopenhagą w 2001 r., utworzenie Malmö University w 1998 r. i przebudowę Western Harbour od 2001 r. Jeśli chodzi o przystosowanie się do zmiany klimatu, obejmowało to ambicję stworzenia dzielnicy odpornej na chmury. Jednak miasto zdało sobie sprawę, że rzeczywista budowa dzielnicy leży w rękach deweloperów. W związku z tym miasto postanowiło opracować proces partnerstwa zainteresowanych stron, dzięki któremu mogłyby one przynieść zrównoważone ambicje miasta, a jednocześnie nie finansować budowy tego rozwoju. Pozwala on miastu określić środki, na które potrzebne są dodatkowe środki publiczne, a tym samym optymalną kombinację finansowania publicznego i prywatnego w celu realizacji zrównoważonego rozwoju obszarów miejskich.
Taktyki adaptacyjne wdrożone w tym przypadku
Rozwiązania
Miasto Malmö zdecydowało się zrealizować swoje ambicje w zakresie zrównoważonego rozwoju (w tym przystosowanie się do zmiany klimatu), koncentrując się na współtworzeniu z prywatnymi deweloperami poprzez organizację tzw. „procesów partnerstwa zainteresowanych stron”. Pozwala to na skuteczne połączenie finansowania prywatnego i publicznego. Podejście to wiąże się z nawiązaniem dialogu z prywatnymi deweloperami od samego początku procesu rozwoju obszarów miejskich. Dzięki dialogowi model zrównoważonego rozwoju obszarów miejskich jest współtworzony dla konkretnego miejsca. W ten sposób miasto dba o to, aby przewidywane ambicje zrównoważonego rozwoju nabrały kształtu przy budowie urbanistyki bez ponoszenia odpowiedzialności finansowej za jego realizację. Ponadto miasto jest w stanie określić w drodze dialogu, czy należy uzyskać dodatkowe (publiczne) finansowanie, aby osiągnąć wyższy poziom norm środowiskowych. Przykładem jest realizacja zielonych dachów w zachodnim porcie, na które Malmö otrzymał finansowanie krajowe. Dialog zapewnia miastu dobre wyczucie ambicji środowiskowych deweloperów. Gdy miasto uważa, że należy osiągnąć wyższy poziom ambicji, może zdecydować o wprowadzeniu możliwości ubiegania się o finansowanie w dialogu.
Partnerstwa z zainteresowanymi stronami są częścią dużych projektów rozwoju obszarów miejskich w Malmö od początku lat 90. Proces partnerstwa z zainteresowanymi stronami zazwyczaj składa się z serii spotkań i warsztatów. Proces rozpoczyna się od wspólnej podróży studyjnej. Następnie następuje seria warsztatów, dla których miasto przedstawia tematy w zależności od przewidywanych celów zrównoważonego rozwoju. Ogólnie rzecz biorąc, miasto podejmuje inicjatywę rozpoczęcia procesu partnerskiego. Zaangażowanie to zmniejsza się z czasem, gdy zainteresowane strony przejmują inicjatywę dotyczącą spotkań. Proces partnerstwa oficjalnie kończy się po zakończeniu rozwoju obszarów miejskich. Jednak w niektórych przypadkach po zakończeniu formalnego porozumienia zainteresowane podmioty prywatne kontynuowały swoje partnerstwa z własnej inicjatywy.
Western Harbour jest przykładem projektu rozwoju obszarów miejskich w Malmö, w którym wykorzystano partnerstwa z zainteresowanymi stronami. To dawne pole zostało przekształcone w zrównoważone „eko-miasto”. Rozwój obejmuje zarówno środki przystosowania się do zmiany klimatu, jak i środki łagodzące. Przykładem działań adaptacyjnych jest stosowanie zielonych dachów, terenów zielonych i środków zarządzania wodami opadowymi. Każdy deweloper związany z obszarem zabudowy jako właściciel gruntu lub nabywca został poproszony o udział w partnerstwie zainteresowanych stron. Ponadto miasto zaprosiło inne zainteresowane strony mające znaczenie dla celów zrównoważonego rozwoju projektu; firma energetyczna E.on (dawniej Sydkraft), szwedzka Agencja Energetyczna i Uniwersytet w Lund.
Sposób, w jaki kształtują się procesy uczestnictwa zainteresowanych stron, różni się w zależności od projektu. Każdy projekt składa się z wielu etapów. Jeden z pierwszych projektów w Western Harbour polegający na zabudowie mieszkaniowej obejmował następujące etapy:
- Faza 1: Faza ta obejmowała opracowanie programu jakości, który składał się z zestawu surowych wytycznych dotyczących zrównoważonego rozwoju. Wytyczne zostały opracowane wraz z wyborem programistów.
- Faza 2: Etap ten dotyczył dialogu z zainteresowanymi stronami. Obejmowała ona wszystkich prywatnych deweloperów związanych z obszarem jako nabywca lub właściciel gruntu. Dzięki dialogowi partnerstwo zainteresowanych stron opracowało 5–6 celów zrównoważonego rozwoju dla tego obszaru.
- Faza 3: Po zbudowaniu projektu przeprowadzana jest ocena w celu sprawdzenia, czy deweloperzy spełnili swoje obietnice z poprzednich dwóch faz.
Program Jakości jest dokumentem opracowanym specjalnie dla sprawy Western Harbour. Dokument zawierał wspólną płaszczyznę dla deweloperów, minimalny poziom jakości i wymagania dotyczące architektury, krajobrazu, energii, wody, gospodarki odpadami i różnorodności biologicznej. Nakreślono w nim zestaw wytycznych opracowanych wspólnie ze wszystkimi zainteresowanymi stronami w celu zapewnienia utrzymania wysokich standardów środowiskowych. Program został opracowany poprzez zbiór spotkań zwanych „Dialogem Kreatywnym”, aby podkreślić jego otwarty charakter. Program Jakości służył jako surowa baza dla kolejnych etapów projektu.
Przydatność
Case mainly developed and implemented because of other policy objectives, but with significant consideration of Climate Change Adaptation aspects
Dodatkowe Szczegóły
Udział zainteresowanych stron
Proces partnerstwa zainteresowanych stron jest inicjowany przez dział planowania przestrzennego. Wielkość partnerstwa różni się w zależności od projektu. Grupa 30 osób jest uważana za małą spółkę partnerską. Taka grupa może składać się z 8-10 programistów, z których każdy przynosi średnio po 2 przedstawicieli. Innymi uczestnikami są zazwyczaj specjaliści z przedsiębiorstwa energetycznego, przedsiębiorstwa zajmującego się odpadami komunalnymi lub innych odpowiednich (gminnych) agencji. Skład ekspertów różni się w zależności od omawianego tematu. Partnerzy prywatni mogą również przyciągnąć dodatkowych konkretnych ekspertów, takich jak architekci lub konsultanci. Do tej pory partnerstwa nie obejmowały żadnych organizacji pozarządowych ani obywateli, chociaż byłoby to również możliwe. Struktura partnerstwa koncentruje się na deweloperach, ponieważ miasto zamierza wpłynąć na podmioty, które ostatecznie ukształtują witrynę i ją finansują. Dlatego najbardziej skuteczna będzie dyskusja z nimi.
Czynniki sukcesu i czynniki ograniczające
Istnieje kilka aspektów, które są niezbędne do realizacji udanego partnerstwa. Jednym z najważniejszych czynników jest zaufanie między partnerami. Zaufanie nie było oczywiste na początku pierwszych procesów partnerstwa zainteresowanych stron na rzecz rozwoju miejskiego Augustenborga. W niektórych przypadkach okazało się, że deweloperzy mają trudności z zaufaniem sobie nawzajem, ponieważ zazwyczaj są konkurentami. Czasami okazuje się, że nowe zainteresowane strony nie ufają miastu. Proces uczestnictwa zainteresowanych stron powinien zatem zawsze rozpoczynać się od wizyty na miejscu, aby zaangażować wszystkich w danej lokalizacji. Ważne jest, aby nie rozpoczynać procesu od regularnego spotkania, ponieważ powoduje to, że uczestnicy szybko zablokują się na swoich znanych stanowiskach. Po wizycie na miejscu odbędzie się szereg seminariów i dyskusji, podczas których zainteresowane strony są podzielone na podgrupy. Te seminaria i dyskusje są inicjowane przez miasto i koncentrują się na konkretnej fabule lub temacie. Ponieważ zaufanie musi z czasem budować, sprawia, że proces partnerstwa z zainteresowanymi stronami jest mniej odpowiedni jako rozwiązanie krótkoterminowych problemów politycznych. Jednak po zdobyciu zaufania jest to bardzo potężne narzędzie do realizacji bardziej zrównoważonych zmian przy ograniczonych inwestycjach publicznych.
Istnieją również czynniki zewnętrzne poza kontrolą miasta, które mogą mieć wpływ na sukces procesu partnerstwa z interesariuszami. Świadomość ekologiczna zainteresowanych stron jest ważna dla powodzenia partnerstwa zainteresowanych stron. Na początku procesu dla Augustenborga świadomość ta okazała się bardzo ograniczona. Innymi czynnikami, które mogą mieć wpływ na sukces partnerstwa, są zmiany w ustawodawstwie krajowym. Do 2016 r. proces uczestnictwa zainteresowanych stron był uzupełniany „kodeksem budownictwa środowiskowego”. Ten program komunalny obejmuje dodatkowe wymagania techniczne budynku, takie jak normy energetyczne i wymagania dotyczące kompensacji przyrody. Green Space Factor, narzędzie zastosowane w przypadku Western Harbour, zostało zintegrowane z programem. Był on używany przez prawie 10 lat, ale niedawno przyjęte ustawodawstwo krajowe uniemożliwiało nałożenie bardziej rygorystycznych przepisów technicznych na szczeblu gminnym. Nie wiadomo jeszcze, w jaki sposób wdrożenie procesu partnerstwa zainteresowanych stron bez „kodeksu budownictwa środowiskowego” wpłynie na jego wpływ.
Proces partnerstwa z zainteresowanymi stronami może być użytecznym instrumentem polityki, jeżeli miasto nie jest finansowo odpowiedzialne za realizację rozwoju obszarów miejskich, a jednocześnie pragnie jak najdokładniej ukierunkować cele zrównoważonego rozwoju w tym obszarze. Proces uczestnictwa zainteresowanych stron wymaga jednak inwestycji czasu ze strony gminy bez gwarancji powodzenia. Wymaga to również zainteresowania podmiotów prywatnych w rozwoju witryny. W przypadku Malmö rozwój tych terenów miejskich przez prywatnych deweloperów tradycyjnie stanowił standardową praktykę. W związku z tym proces ten sprawdza się szczególnie dobrze w przypadku projektów rozwoju obszarów miejskich. Poza inwestycją czasu i wykorzystaniem infrastruktury komunalnej proces uczestnictwa zainteresowanych stron nie wiąże się z żadnymi dodatkowymi inwestycjami finansowymi. W związku z tym może być skutecznym narzędziem wdrażania środków przystosowania się do zmiany klimatu, gdy miasto jest gotowe zainwestować wystarczająco dużo czasu i mieć cierpliwość, aby zobaczyć widoczne rezultaty w perspektywie długoterminowej.
Finansowanie krajowe i europejskie może zapewnić zainteresowanym stronom w ramach procesu partnerskiego dodatkowe źródło finansowania w celu realizacji działań w zakresie ochrony środowiska. Nie jest to jednak warunek sukcesu. W przypadku Western Harbour pozyskano finansowanie publiczne na realizację pierwszych trzech etapów rozwoju. Czwarty etap, choć ogólnie uważany za najbardziej zrównoważoną część Western Harbour, nie wiązał się z żadnym finansowaniem publicznym. Różnicę tę można wyjaśnić ogólnie zwiększoną świadomością środowiskową społeczeństwa do czasu wdrożenia czwartej fazy. Dzięki procesowi uczestnictwa interesariuszy miasto ma dobre wyczucie intencji i środków deweloperów do realizacji wizji środowiskowej miasta. Proces uczestnictwa zainteresowanych stron pozwala zatem miastu dokładniej określić rodzaj i kwotę potrzebnego finansowania publicznego, co w konsekwencji zwiększa szanse powodzenia realizacji zrównoważonego rozwoju zgodnie z przewidywaniami.
Koszty i korzyści
Koszty wdrożenia przez miasto procesu partnerskiego są ograniczone. Obejmują one czas spędzony przez urzędników odpowiedzialnych za zarządzanie procesem oraz zapewnienie zasobów ułatwiających spotkania i warsztaty. Prywatni deweloperzy są odpowiedzialni za wszystkie koszty związane z rozwojem działek. Nawet drogi, parki i ulice na terenie, które są rozwijane przez miasto, są wliczone w cenę działek budowlanych i dlatego są pośrednio opłacane przez deweloperów. Koszty zagospodarowania samej działki budowlanej są całkowicie pokrywane przez deweloperów.
Proces partnerstwa z zainteresowanymi stronami może dać partnerom prywatnym możliwość obniżenia kosztów poprzez prowadzenie wspólnych badań. W przypadku Western Harbour gmina i deweloperzy zatrudnili koordynatora ds. zrównoważonego rozwoju w celu dokonania wyczerpujących obliczeń energii. Koszty związane z tym wynajmem zostały podzielone między gminę i deweloperów. Koszty te byłyby znacznie wyższe, gdyby każdy deweloper musiał zapłacić koordynatorowi oddzielnie. Projekty, w tym partnerstwa z zainteresowanymi stronami, mogą również kwalifikować się do dodatkowego finansowania. W przypadku Western Harbour projekt otrzymał dofinansowanie jako europejski projekt badawczo-rozwojowy o nazwie SURE/RESECO w ramach 5.programu ramowego UE.
W przypadku Western Harbour miasto złożyło wniosek o dofinansowanie zarówno ze źródeł krajowych, jak i europejskich w celu poprawy efektywności energetycznej, realizacji zielonych dachów i organizacji wydarzeń mających na celu podniesienie świadomości (tj. wyższych standardów). Miasto otrzymało łącznie 250 000 000 SEK (około 26 300 000 EUR) w ramach finansowania krajowego (lokalny fundusz inwestycyjny) na realizację różnych projektów środowiskowych w Western Harbour. Projekty obejmowały zarówno ekspozycję zrównoważonego rozwoju, jak i wsparcie deweloperów w realizacji zielonych dachów. Dotacje zostały również wykorzystane na budowę bardziej energooszczędnych budynków. Wniosek o dofinansowanie z Europy został pomyślnie pozyskany przez system na finansowanie systemu energetycznego w Western Harbour. System pozwala Western Harbour wytwarzać energię lokalnie za pośrednictwem elektrowni wiatrowej, wytwarzania energii słonecznej i ogrzewania geotermalnego.
Udział liczby i rodzaju zainteresowanych stron we wniosku o finansowanie różni się w poszczególnych przypadkach. Wniosek o dofinansowanie krajowe na zakup energooszczędnych materiałów na potrzeby rozwoju Western Harbour powstał we współpracy z deweloperem. W przypadku finansowania zielonych dachów miasto całkowicie zarządzało aplikacją, a deweloperzy ubiegali się o dofinansowanie z miasta. Ta różnica w podejściu wynikała głównie z faktu, że decyzja o ubieganiu się o finansowanie weszła w późniejszy proces rozwoju. Europejski wniosek o dofinansowanie systemu energetycznego został opracowany przez miasto we współpracy z firmą energetyczną. Wybór zainteresowanych stron do udziału we wniosku o finansowanie jest zwykle dokonywany przez miasto na podstawie wkładu procesu uczestnictwa zainteresowanych stron. Dzięki temu miasto może przedstawić bardziej konkretne propozycje finansowania. Miasto zawsze działa jako inicjator i główny autor wniosku o finansowanie.
Aspekty Prawne
Udział w procesie partnerstwa zainteresowanych stron nie jest całkowicie dobrowolny. Miasto może uwzględnić w umowie sprzedaży działki specjalne warunki dotyczące zaangażowania się w wymogi partnerstwa i zrównoważonego rozwoju. Podejście to ogranicza się do sytuacji, w których miasto jest właścicielem działki, która ma być rozwijana. Do tej pory miasto zaangażowało się tylko w jedno partnerstwo z interesariuszem, który już posiadał grunt, który miał zostać wybudowany. W tym przypadku uznano, że proces dialogu jest bardziej intensywny i trudniejszy. Ostatecznie osiągnięto porozumienie przy wsparciu nabywców działek budowlanych od prywatnego właściciela gruntów.
Czas wdrożenia
Pierwsze partnerstwo z interesariuszami powstało dla Augustenborga na początku lat 90. Rozwój Western Harbour rozpoczął się w 2001 roku i jest nadal w toku. Projekt składa się z wielu etapów, dla których tworzone są różne partnerstwa z zainteresowanymi stronami.
Okres użytkowania
Proces partnerstwa z interesariuszami rozpoczyna się, gdy działki zostaną sprzedane deweloperowi i zakończy się po zrealizowaniu urbanistyki.
Źródło informacji
Kontakt
Annika Kruuse
Wydział Środowiska
Miasto Malmö
Tel: +46 40-34 12 67 Mobil +46
709-46 72 98 E-mail:
annika.kruuse@malmo.se
E-mail ogólny: malmostad@malmo.se
Strony internetowe
Źródło
The City of Malmö
Opublikowane w Climate-ADAPT Nov 22 2022 - Ostatnia modyfikacja w Climate-ADAPT Jul 13 2023
Skontaktuj się z nami w przypadku jakichkolwiek innych zapytań na temat tego studium przypadku lub w celu udostępnienia nowego studium przypadku (e -mail climate.adapt@eea.europa.eu )