Εντοπισμός και αποφυγή μηχανισμών αδιεξόδου για προσεγγίσεις που βασίζονται στη φύση όσον αφορά την προσαρμογή στην κλιματική αλλαγή στην Ιρλανδία

Αυτή η έρευνα διερευνά ποια ήταν η τρέχουσα προοπτική του επαγγελματία σχετικά με τις προσεγγίσεις που βασίζονται στη φύση στο ιρλανδικό πλαίσιο. Δεδομένου ότι οι προσεγγίσεις που βασίζονται στη φύση είναι συχνά άγνωστες στους ανθρώπους και συνδέονται με ένα πολύ διαφορετικό προφίλ κινδύνου από τις παραδοσιακές τεχνικές λύσεις, είναι σημαντικό να διαπιστωθεί εάν θα μπορούσαν να υπάρχουν αδιέξοδα μηχανισμοί στις ιρλανδικές προσεγγίσεις που βασίζονται στη φύση.

Στην ετήσια επανεξέταση του Γνωμοδοτικού Συμβουλίου για την Κλιματική Αλλαγή επισημάνθηκε ότι επί του παρόντος η προσαρμογή στην κλιματική αλλαγή καθοδηγείται από μια σχετικά μικρή κοινότητα δεσμευμένων φορέων χάραξης πολιτικής. Αυτό δείχνει σαφώς ότι απαιτείται καλύτερη κατανόηση της κοινωνικής δυναμικής που οδηγεί στην υιοθέτηση και διάδοση καινοτόμων και ανθεκτικών προσεγγίσεων για την απελευθέρωση του «τριπλού μερίσματος» της προσαρμογής: αποφυγή ζημιών, μειωμένων κινδύνων και αύξησης της παραγωγικότητας, καθώς και κοινωνικά και περιβαλλοντικά οφέλη.

Οι διαφορετικές αντιλήψεις για τον κίνδυνο μεταξύ των ενδιαφερόμενων μερών μπορούν να οδηγήσουν σε αδιέξοδο. Όταν απαιτείται ανοικτή και διαφανής διαδικασία δέσμευσης για τη συζήτηση των κινδύνων και του τρόπου διαχείρισής τους, συμβαίνει το αντίθετο. Η μελέτη αυτή δείχνει ότι η εισαγωγή και η εφαρμογή μέτρων προσαρμογής με βάση τη φύση στην Ιρλανδία δημιουργεί ορισμένες πολύ νέες προκλήσεις.

Ορισμένα ζητήματα που αναφέρθηκαν στην παρούσα μελέτη ήταν οι φόβοι σχετικά με το κόστος και τους κινδύνους — τη μετάβαση και τη συνεχή συντήρηση — και την ανεργία, ιδίως για τη γεωργική κοινότητα. Η αποσύνδεση από τη φύση φαίνεται να στηρίζει τη δυσπιστία όσον αφορά την ικανότητα της φύσης και των φυσικών χαρακτηριστικών να παρέχουν ανθεκτικότητα — τόσο κοινωνική όσο και οικολογική — στην επερχόμενη διαταραχή της κλιματικής αλλαγής και των συναφών επιπτώσεων. Αυτή η δυσπιστία φαίνεται με τη σειρά της να πυροδοτεί τον κίνδυνο των μηχανισμών καινοτομίας.

Η έρευνα αυτή σχεδιάστηκε για να καλύψει μια ευρεία, διεπιστημονική διατομή Ιρλανδών επαγγελματιών, που εργάζονται σε διάφορες κλίμακες και με διαφορετικές προοπτικές και σημεία επαφής με τη φύση. Για να αναπτυχθεί μια συστημική προσέγγιση στη συνεργασία, το υπόβαθρο, την ιστορία και τον πολιτισμό πρέπει να αναγνωριστούν και να αναγνωριστούν ως ζωτικά δομικά στοιχεία των προοπτικών των ανθρώπων.