Ανάπτυξη τοπικής στρατηγικής προσαρμογής για τις ακτές του Ιλχάβο και του Βάγκο με τη χρήση συμμετοχικής προσέγγισης

Το παράκτιο τμήμα μεταξύ Ιλχάβο και Βάγκος στη δυτική ακτή της Πορτογαλίας είναι μία από τις πιο ευάλωτες ακτές χαμηλού υψομέτρου στην Ευρώπη όσον αφορά τις καταιγίδες και τους κινδύνους πλημμύρας. Από γεωμορφολογική άποψη, πρόκειται για φράγμα αμμόλοφου κατά μήκος μιας έκτασης περίπου 20 χιλιομέτρων, που ανήκει στους δήμους Ílhavo και Vagos. Εκτείνεται από τις εκβολές της λιμνοθάλασσας Ria de Aveiro (κύρια είσοδος του λιμανιού Aveiro) και από την παραλία Barra έως την παραλία του Areão, κατά μήκος ενός χαμηλού ύψους σούβλα ανάμεσα στη θάλασσα και μια λιμνοθάλασσα.

Η μελέτη αυτή ακολούθησε μια συμμετοχική προσέγγιση δράσης-έρευνας. Οι τοπικοί φορείς κατάλαβαν ότι η κλιματική αλλαγή θα μπορούσε να επιδεινώσει το πρόβλημα διάβρωσης των ακτών που ήδη αντιμετωπίζουν. Δεν υπήρχε τοπική στρατηγική προσαρμογής για την αντιμετώπιση των μεσοπρόθεσμων ή μακροπρόθεσμων επιπτώσεων. Κεντρικό στοιχείο αυτής της έρευνας ήταν η δυνατότητα συμμετοχής διαφόρων ομάδων ενδιαφερομένων (π.χ. κάτοικοι, εθνικοί, περιφερειακοί και τοπικοί διοικητικοί υπάλληλοι, υπεύθυνοι χάραξης πολιτικής, ΜΚΟ, αλιείς και αγρότες, ιδιοκτήτες επιχειρήσεων) σε συλλογικό διάλογο, ο οποίος θα ενημερώνεται από εμπειρογνώμονες σχετικά με τις κλιματικές επιπτώσεις και τις επιλογές προσαρμογής στην περιοχή. Η μέθοδος του εργαστηρίου σεναρίου χρησιμοποιήθηκε για να παράσχει το πλαίσιο για τον από κοινού σχεδιασμό ενός σχεδίου δράσης. Η μέθοδος Pathways και Tipping-Points προσαρμογής χρησιμοποιήθηκε για την παραγωγή δυναμικών διαδρομών προσαρμογής. Οι εν λόγω διαδρομές (δηλ. οι δράσεις προσαρμογής που αντιπροσώπευαν με την πάροδο του χρόνου και σύμφωνα με τα σημεία ανατροπής) αναλύθηκαν στη συνέχεια περαιτέρω μέσω ανάλυσης κόστους-οφέλους. Τα αποτελέσματα της ανάλυσης παρουσιάστηκαν στους τοπικούς ενδιαφερόμενους φορείς.