3. Greining á aðlögunarmöguleikum

Ítarleg aðgerðaáætlun, þar sem fram kemur hvernig, hvenær og með hverjum eigi að framkvæma sértækar aðlögunarráðstafanir, skiptir sköpum til að ná fram aðlögun á grundvellinum. Til að þróa þessa aðgerðaáætlun er mikilvægt að greina hugsanlega aðlögunarmöguleika (í þessu skrefi) og þrengja þá niður (sjá skref 4).

Þetta skref aðstoðar sveitarfélög og sáttmála borgarstjóra sem undirrita borgir til að bera kennsl á hugsanlega aðlögunarmöguleika og safna viðeigandi upplýsingum um þessa valkosti í eignasafni sem mun auðvelda frekari forgangsröðun valkostanna.

Aðlögunarvalkostir eru hugsanlegar aðlögunaraðgerðir sem geta tekist á við áður greindar loftslagsáskoranir. Enn fremur geta aðlögunarmöguleikar gert kleift að nýta sér jákvæð tækifæri sem skapast vegna loftslagsbreytinga og/eða hugsanlega frekari ávinnings af þessum aðgerðum. Aðlögunarvalkostir geta verið allt frá aðgerðum sem byggja upp aðlögunargetu (t.d. þekkingarsköpun og miðlun upplýsinga, búa til stuðnings stofnanaramma) eða koma á fót stjórnunarkerfum og stuðningskerfum (t.d. betri skipulagi landstjórnunar, tryggingakerfi) til aðlögunaraðgerða sem framkvæmdar eru á jörðu niðri, oft nefndar „gráar“(grunnvirki) eða „grænar“(kerfistengdar) ráðstafanir. Þetta skref auðveldar könnun á mögulegum aðlögunarmöguleikum og stuðlar að því að greina viðeigandi aðgerðir.

Sjá einnig 3. kafla skýrslu Umhverfisstofnunar Evrópu um aðlögun þéttbýlis í Evrópu: hvernig borgir og bæir bregðast við loftslagsbreytingum til að fá frekari upplýsingar um skilvirkni aðlögunarvalkosta fyrir mismunandi loftslagsáhrif.