System rolno-leśny: wprowadzanie roślinności drzewiastej do wyspecjalizowanych systemów upraw i chowu

W sprawozdaniu przedstawiono ustalenia grupy dyskusyjnej EPI-AGRI ds. agroleśnictwa: Integrowanie upraw drzewiastych w wyspecjalizowane systemy upraw i zwierząt gospodarskich. Agroleśnictwo jest praktyką integrowania roślinności drzewnej z uprawami i/lub systemami inwentarskimi. Praktyki te uznaje się za środki zrównoważonego użytkowania gruntów mające na celu przezwyciężenie zmiany klimatu. Agroleśnictwo może działać jako narzędzie łagodzenia zmiany klimatu zarówno w zakresie zmniejszania źródeł, jak i zwiększania pochłaniaczy, ale także dostosowywania się do zmiany klimatu, ponieważ zwiększa odporność gruntów i gospodarstw rolnych, a jednocześnie zmniejsza podatność na zmianę klimatu zarówno na gruntach rolnych, jak i leśnych. Praktyki rolno-leśne mają potencjał regeneracji, poprawy i zwiększenia usług ekosystemowych na poziomie lokalnym i krajobrazowym oraz poprawy wydajności i rentowności rolnictwa. Praktyki te mogą być stosowane w celu stworzenia rentownych systemów, przy jednoczesnym wychwytywaniu dwutlenku węgla, poprawie różnorodności biologicznej, kontroli erozji i poprawie gospodarowania zasobami wodnymi. W sprawozdaniu przedstawiono wyzwania, możliwości, istniejące praktyki i sposoby dalszego rozwoju systemów rolno-leśnych w Europie.