Niepokój klimatyczny

Lęk klimatyczny jest aspektem szerszego zjawiska eko-niepokoju: obejmuje trudne emocje, doświadczane w znacznym stopniu, ze względu na problemy środowiskowe i zagrożenia, jakie stwarzają. Na szerszą skalę zarówno niepokój ekologiczny, jak i niepokój klimatyczny są składnikami zjawiska, w którym stan świata (tzn. tzw. makroczynniki społeczne) wpływa na nasze zdrowie psychiczne.

Niepokój klimatyczny może być problemem, jeśli jest tak intensywny, że dana osoba może przyjść sparaliżowana, ale lęk klimatyczny nie jest przede wszystkim chorobą. Zamiast tego jest to zrozumiała reakcja na skalę problemów środowiskowych, które nas otaczają. Niepokój klimatyczny może być często również ważnym zasobem, ale oznacza to, że dana osoba znajduje wraz z innymi osobami wystarczająco dużo czasu i przestrzeni, aby poradzić sobie ze swoimi emocjami oraz b) wystarczająco konstruktywna aktywność, aby pomóc złagodzić zmiany klimatu.

Raport wymienia niepokój klimatyczny jako jeden ze skutków zdrowotnych zmian klimatu (rozdział 2). Dwa główne wyzwania psychologiczne i zadania (rozdział 3) to: a) dostosowanie się do zmieniających się okoliczności, tj. przywróceniefunkcjonalności, oraz b) przyjęcie własnej odpowiedzialności etycznej i utrzymanie zdrowej perspektywy, tj. życia z ambiwalencją. Raport publikuje, po raz pierwszy w języku fińskim, przegląd różnych objawów lęku klimatycznego, w odniesieniu do badań międzynarodowych (rozdział 4). Objawy mogą być umieszczone w skali od najłagodniejszych do najcięższych i mogą również objawiać się jako objawy psychofizyczne. Tym, co utrudnia identyfikację objawów, jest to, że są one wielowymiarowe (zmiana klimatu wpływa na prawie wszystko). Wpływają na to również presje społeczne związane ze zmianami klimatycznymi.

Rozdział 5 dotyczy słabych punktów i roli kontekstu społecznego w radzeniu sobie ze zmianami klimatu. Rozdział zawiera listę osób szczególnie podatnych na zagrożenia i sytuacji życiowych, które tworzą luki w zabezpieczeniach. Niektóre z tych grup ludzi identyfikują się z lękiem klimatycznym (np. młodzież), a niektóre (np. rolnicy) doświadczają objawów związanych ze zjawiskiem, ale nazywają to czymś innym.

Szósty rozdział porusza kwestię znaczenia doświadczania, że życie ma sens, gdy zajmuje się niepokojem klimatycznym (co oznacza stawienie czoła, dobrobyt egzystencjalny). Rozdział 7 omawia różne emocje, takie jak smutek, strach i poczucie winy, które mogą odnosić się do lęku klimatycznego. Niepokój klimatyczny można również podchodzić z perspektywy szoku i traumy. Umiejętności emocjonalne i umiejętności w zakresie zdrowia psychicznego mogą pomóc w radzeniu sobie z lękiem klimatycznym. Raport podkreśla również, że silne emocje mogą być potężnym zasobem.

Rozdział 8 zawiera obszerny przegląd różnych inicjatyw i materiałów zasobowych, które zostały opracowane w ciągu ostatnich kilku lat w celu radzenia sobie z niepokojem klimatycznym, zarówno na arenie międzynarodowej, jak i w Finlandii. Koncentrujemy się na inicjatywach trzeciego sektora. Podstawowe formaty obejmują a) materiały samopomocy i wsparcia, b) działania grupowe, c) wydarzenia oraz d) wsparcie partnerskie. W sprawozdaniu przedstawiono szeroko zakrojone spojrzenie na zasoby i inicjatywy stworzone m.in. w Australiia i w Zjednoczonym Królestwie. Oprócz inicjatyw organizacji psychologicznychomawiane są również inicjatywy organizacji ekologicznych, ekopsychologów, artystów i edukatorów środowiska.