Szkody powodziowe na obszarach przybrzeżnych i koszty adaptacji w związku z podnoszeniem się poziomu mórz XXI wieku

Szkody powodziowe nadbrzeżne i koszty adaptacji w ramach wzrostu poziomu mórz XXI wieku ocenia się na skalę światową, biorąc pod uwagę szeroki zakres niepewności w zakresie danych topografii kontynentalnej, danych dotyczących populacji, strategii ochrony, rozwoju społeczno-gospodarczego i wzrostu poziomu mórz. Niepewność co do globalnego średniego i regionalnego poziomu mórz wynika z czterech różnych modeli klimatycznych z fazy 5 projektu Intercomparison Model Coupled, każdy w połączeniu z trzema scenariuszami lodu lądowego opartymi na opublikowanym zakresie wkładów z pokryw lodowych i lodowców. Bez adaptacji oczekuje się, że 0,2–4,6 % ludności świata będzie zalane rocznie w 2100 r. poniżej 25–123 cm średniego globalnego wzrostu poziomu morza, przy spodziewanych rocznych stratach na poziomie 0,3–9,3 % globalnego produktu krajowego brutto. Jest bardzo mało prawdopodobne, aby szkody o tej wielkości były tolerowane przez społeczeństwo, a adaptacja będzie powszechna. Globalne koszty ochrony wybrzeża za pomocą wałków są znaczne przy rocznych kosztach inwestycji i konserwacji w wysokości 12–71 mld USD w 2100 r., ale znacznie mniejszych niż globalny koszt unikniętych szkód, nawet bez uwzględnienia kosztów pośrednich szkód w regionalnych dostawach produkcyjnych. Szkody powodziowe do końca tego stulecia są znacznie bardziej wrażliwe na stosowaną strategię ochrony niż na różnice w scenariuszach klimatycznych i społeczno-gospodarczych, a także na fizyczne źródła danych (topografia i model klimatyczny). Nasze wyniki podkreślają centralną rolę długoterminowych strategii adaptacji wybrzeża. Należy również wziąć pod uwagę, że ochrona dużych części rozwiniętego wybrzeża zwiększa ryzyko katastrofalnych konsekwencji w przypadku awarii obronnej.