Dyrektywa powodziowa 2007/60/WE

Dyrektywa 2007/60/WE w sprawie oceny ryzyka powodziowego i zarządzania nim weszła w życie w dniu 26 listopada 2007 r. Niniejsza dyrektywa zobowiązuje państwa członkowskie do oceny, czy wszystkie cieki wodne i linie brzegowe są zagrożone powodzią, do mapowania zasięgu powodzi i zasobów i zagrożonych ludzi na tych obszarach oraz do podjęcia odpowiednich i skoordynowanych środków w celu zmniejszenia tego zagrożenia powodziowego. Niniejsza dyrektywa wzmacnia również prawa obywateli do dostępu do tych informacji i do udziału w procesie planowania.

Dyrektywa została zaproponowana przez Komisję Europejską w dniu 18 stycznia 2006 r. i została ostatecznie opublikowana w Dzienniku Urzędowym w dniu 6 listopada 2007 r. Jego celem jest ograniczenie ryzyka powodziowego dla zdrowia ludzkiego, środowiska, dziedzictwa kulturowego i działalności gospodarczej oraz zarządzanie nimi. Dyrektywa zobowiązuje państwa członkowskie do:

1. przeprowadzenie do 2011 r. wstępnej oceny w celu zidentyfikowania dorzeczy i powiązanych obszarów przybrzeżnych zagrożonych powodzią,
2. sporządzenie map ryzyka powodziowego do 2013 r.,
3. ustanowienie do 2015 r. planów zarządzania ryzykiem powodziowym ukierunkowanych na zapobieganie, ochronę i gotowość.

Działania te należy poddawać przeglądowi co 6 lat. Dyrektywa ma zastosowanie do wód śródlądowych, jak również do wszystkich wód przybrzeżnych na całym terytorium UE.

Dyrektywa jest realizowana w koordynacji z ramową dyrektywą wodną, w szczególności poprzez koordynowanie planów zarządzania ryzykiem powodziowym i planów gospodarowania wodami w dorzeczu oraz poprzez koordynację procedur udziału społeczeństwa w przygotowaniu tych planów. Wszystkie przygotowywane oceny, mapy i plany są podawane do wiadomości publicznej.

Państwa członkowskie są zobowiązane do koordynowania swoich praktyk zarządzania ryzykiem powodziowym we wspólnych dorzeczach, w tym z państwami trzecimi, i w sposób solidarny nie podejmują działań zwiększających ryzyko powodziowe w krajach sąsiadujących. Państwa członkowskie uwzględniają długoterminowe zmiany, w tym zmiany klimatu, a także zrównoważone praktyki użytkowania gruntów w cyklu zarządzania ryzykiem powodziowym, o którym mowa w niniejszej dyrektywie.