Globalne długoterminowe obserwacje erozji i przyrastania obszarów przybrzeżnych

Opis

Zmiany w morfologii przybrzeżnej mają szerokie konsekwencje dla zrównoważonego rozwoju społeczności, struktur i ekosystemów przybrzeżnych. Chociaż wybrzeża są monitorowane lokalnie w wielu miejscach, zrozumienie długoterminowych zmian w skali globalnej pozostaje wyzwaniem. W tym artykule przedstawiono globalną i spójną ocenę morfodynamiki przybrzeżnej na przestrzeni 32 lat (1984–2015) na podstawie obserwacji satelitarnych. Straty i zyski gruntów oszacowano na skutek zmian w obecności wody w ponad 2 milionach wirtualnych transektów. Okazuje się, że całkowita powierzchnia zniszczonego terenu wynosi około 28 000 km², dwa razy więcej niż powierzchnia zdobytej ziemi, i że często zakres erozji i akrecji jest rzędu km. Czynniki antropogeniczne wyraźnie pojawiają się jako dominujący czynnik napędzający zmiany, zarówno jako planowana eksploatacja zasobów przybrzeżnych, takich jak budowa struktur przybrzeżnych, jak i nieprzewidziane skutki uboczne działalności człowieka, na przykład fragmenty zapór, systemów nawadniających i struktur modyfikujących strumień osadów lub oczyszczanie ekosystemów przybrzeżnych, takich jak lasy namorzynowe. Kolejnym ważnym czynnikiem jest występowanie klęsk żywiołowych, takich jak tsunami i ekstremalne burze. Obserwowany globalny trend erozji wybrzeża może zostać wzmocniony przez wzrost poziomu morza i częstsze zdarzenia ekstremalne w zmieniającym się klimacie.

Źródło informacji