Nowe poziomy polityki w zakresie przystosowania się do zmiany klimatu: Analiza powiązań instytucjonalnych w regionie Morza Bałtyckiego

Rozwój polityki międzynarodowej i oczekiwane skutki zmiany klimatu, takie jak powodzie, osuwiska i wymieranie wrażliwych gatunków zmusiły kraje wokół Morza Bałtyckiego do rozpoczęcia prac nad krajową polityką przystosowania się do zmiany klimatu. Jednocześnie UE buduje zarówno centralną, jak i makroregionalną strategię adaptacyjną obejmującą Morze Bałtyckie, aby wspierać rozwój polityki krajowej. Nie jest jednak jeszcze jasne, w jaki sposób strategie UE będą się wzajemnie uzupełniać lub w jaki sposób strategie krajowe będą się uzupełniać. W artykule przeanalizowano ograniczenia i możliwości, jakie stwarza ta nowa interakcja instytucjonalna, oraz omówiono potencjał przyszłych strategii UE w zakresie wspierania polityki krajowej. Czyni to poprzez mapowanie sposobu zinstytucjonalizowania adaptacji w dwóch państwach, Szwecji i Finlandii, i jest zorganizowane w ramach obu podejść UE. Pionowa interakcja instytucjonalna między skalami jest analizowana pod kątem trzech czynników: kompetencje, możliwości i kompatybilność.