2.4 Hvernig á að meta aðlögunarhæfni?

2.4 Hvernig á að meta aðlögunarhæfni?

Aðlögunarhæfni vísar til "getu (mannlegs) kerfis til að laga sig að loftslagsbreytingum (þ.m.t. breytileika í loftslagi og öfgakenndum), að hóflegu mögulegu tjóni, til að nýta tækifæri eða takast á við afleiðingarnar". Aðlögunarhæfni er fall af tiltækum fjárhagslegum úrræðum, mannauði og aðlögunarmöguleikum og mun vera mismunandi milli áhættuþátta og geira. Til dæmis, svæði sem er vel tilbúið til að takast á við flóð er hægt að taka aftur með hitabylgju. Í þessum lið eru leiðbeiningar um mat á aðlögunargetu.

Tekjuvísar (s.s. verg landsframleiðsla), hagskýrslur um menntun, tiltækileiki (eða skortur) á gögnum um áhrif, viðeigandi neyðarviðbrögð, kerfi um samfellu í viðskiptum eða áætlaðar heildaraðlögunaráætlanir eru allir vísar sem hægt er að nota til að meta aðlögunargetu. Ýmsir aðrir þættir stuðla að þessari getu, þ.m.t. forystu og reynslu stjórnsýslu við að innleiða sérstakan aðlögunarmöguleika. Við mat á aðlögunarhæfni þarf að vera skýrt um umfang matsins. Getu fólks og vistkerfa á staðar- eða svæðisvísu til að bregðast við loftslagsbreytingum getur verið verulega frábrugðin því sem sést á landsvísu.