Tilpasning av flaumhandteringsplanar

Gjennomføringa av EUs flaumdirektiv krev at det etablerast offentlege deltakingsmekanismar for å sikre borgarnes medverknad i flaumhandteringssyklusen. Alle vurderingar, kart og planar utarbeidde i samsvar med flaumdirektiva og WFD-direktiva må gjerast tilgjengelege for offentlegheita og lastast opp til det felles digitale datalageret WISE, som forvaltes av Det europeiske miljøbyrå.

FRMPs krev innspel frå ulike nivåer av institusjonar (nasjonale og regionale) og frå eit stort sett av kompetanse. Ei rekkje konsultasjonskanalar med publikum og interessentar vart brukt, og samla sett var eit breitt spekter av interessentar involvert i utarbeidinga av dei første FRMP-ane (på grunn av 2015). Blant relevante interessentar er involvering av private fag òg svært viktig, då svært ofte private eigedomar påverkast, direkte eller indirekte, av gjennomføringa av tiltaka som er føresett av FRMP-ane.

I nokre tilfelle har gjennomføringa av næringsmiddeldirektivet vore nyttig for å forbetra og styrke mangelen på samordning og samarbeid mellom ulike sektorar (t.d. flaumvern, beredskapsplanlegging, sivil beredskap, arealplanlegging, forsikring, restaurering av elvar), beslutningstakarar og råka partar som opererer på ulike romlege skalaer. Til trass for ein så viktig innsats, er mangel på koordinering mellom ulike fag og spesielt mellom FRMPs og nasjonale tilpasningsstrategiar eller planar framleis eit viktig gin i den delte styringa av flaumrisikoen.

Som eit resultat av flaumkartlegginga vart sårbarheita i nokre få europeiske vassdrag og kystområde kartlagt og vurdert, noko som ga svært nyttig kunnskap for å handtere flaumutsette område. Men i den første syklusen av FRMPs pluvial flaumrisiko (på grunn av kraftig nedbør som overstig jordinfiltrasjonskapasiteten) vart ikkje ansett som like relevant, og vurderinga var mindre detaljert samanlikna med elve- og kystrisikovurdering.

Datatilgjengelegheit og menneskelege og økonomiske ressursar som krevst for å gjennomføre flaumkartleggings- og vurderingsprosessen, også med tanke på klimaendringar, er blant dei viktigaste begrensningane når det gjeld FRMPs.

Flaumdirektivet vedtek elvebassengskalaen som forvaltingseining og tek ei fleirnivåtilnærming til mål- og standardinnstilling, noko som er eit positivt attributt for adaptiv styring, spesielt i lys av klimaendringar. Mangelen på eigna instrumentar som formelt er innebygd i rettssystemet som støttar samarbeidsmekanismen, kan imidlertid avgrense grenseoverskridande samarbeid. I tillegg kan skilnader i dei juridiske rammene, politiske synspunkter på flaumrisikostyring og økonomiske, sosiale og fysiske innstillingar hindre riktig koordinering og samarbeid mellom skalaer.

Utarbeidinga av ein flaumrisikohandteringsplan følgjer normalt ein 6-årig planleggingssyklus, som krev involvering av eit breitt spekter av ekspertar, inkludert land- og kystplanleggjarar, hydrologar, modellørar, miljøforskarar, ingeniørar, etc. Ressurs- og tidsinnsats som skal viast til planutarbeidinga, avheng av analyseskalaen, dei strategiske måla og måla for planen og tilgjengelegheita av data og verktøy for deira analyse. Gjeve si betydning, må spesifikke ressursar vere dedikert til interessent engasjement og konsultasjon, så vel.

EUs flaumdirektiv krev at medlemslanda vurderer om område nær vassdrag og kystlinjer er i fare for flaum, å kartleggje flaumomfang, eigedelar og menneske i fare i desse områda, og å ta tilstrekkelege og koordinerte tiltak for å redusere denne flaumrisikoen. Direktivet krev òg at medlemsstatane skal ta omsyn til verknadene av klimaendringar på omfanget, hyppigheita og plasseringa av flaum, og difor integrere slike effektar i vurdering, beskyttar, førebygging og beredskap av flaumrisiko.

I tillegg til sjølve FRMP-ane er verknadene av klimaendringar og den langsiktige utviklinga på førekomsten av flaum, del 2 av dei føregåande trinna i planleggingsprosessen og rapporteringskrava: Både den foreløpige flaumrisikovurderinga og flaumfaren og risikokarta bør gjere det klart korleis klimaendringar er inkludert (eller ikkje) i dei kartlagde scenaria.

Flaumdirektivet skal gjennomførast i samordning med rammedirektivet om vatn, særleg ved at forvaltingsplanar for flaumrisiko og forvaltingsplanar for nedbørfelt samordnast, og ved samordning av framgangsmåtane for offentleg deltaking i utarbeidinga av desse planane. Begge direktiva styrkar publikums rett til å få tilgang til denne informasjonen og å ha eit ord med i planleggingsprosessen. Eit eige rettleiingsdokument”Elvebassengforvaltningi eit klima i endring”vart utarbeidd for å understøtte denne koordineringa.

Utarbeidinga av ein flaumrisikostyringsplan er basert på tre hovudtrinn som kvar varer i 2 år: i) førebels vurdering av flaumrisiko (PFRA), II) kartlegging av flaumfare og flaumrisiko, (ii) utarbeiding av flaumrisikohandteringsplanane (FRMP). Gjennomføringstida for planen er i stor grad avhengig av fastsette mål og delmål og tilhøyrande identifiserte tiltak.

Planar for handtering av flaumrisiko må gåast gjennom kvart sjette år i samsvar med flaumdirektivet. Når det gjeld gjennomføring, avheng levetida til konkrete tiltak som inngår i planane, av tiltakstypen, som varierer frå månader til tiår.