Økosystembaserte tilnærmingar til tilpasning og reduksjon — døme på god praksis og erfaringar frå Europa

Denne rapporten dokumenterer og analyserer døme frå god praksis på økosystembaserte tilnærmingar til reduksjon og tilpasning av klimaendringar i Europa. Økosystembaserte tilnærmingar til reduksjon (EBM) er definert som bruk av økosystemar for deira karbonlagrings- og lagringsteneste for å hjelpe til med å redusere klimaendringane. Økosystembaserte tilnærmingar til tilpasning (EBA) er definert som bruk av biologisk mangfald og økosystemtenester som ein del av ein overordna tilpasningsstrategi for å hjelpe menneske med å tilpasse seg dei negative effektane av klimaendringar. Desse tilnærmingane kan omfatte berekraftig forvaltning, bevaring og restaurering av økosystemar, som ein del av ein overordna tilpasningsstrategi som tek omsyn til dei mange sosiale, økonomiske og kulturelle fordelane for lokalsamfunn.

I denne studien vart det gjennomført 101 case-studier: 13 er EBM, 49 er EBA og 39 er frå tilpasning i naturvern (derav ni vart brukt til å informere EBA), som dekkjer over 17 europeiske land (nokre prosjekter var regionale).

Gjennomgangen av alle desse prosjekta viste at økosystembaserte tilnærmingar til tilpasning og reduksjon gjev ei rekkje miljømessige, sosiale og økonomiske fordelar i tillegg til tilpasning eller reduksjon. Mange av EBA-tilnærmingane bidreg òg til EBM og omvendt. Til trass for desse fordelane viste studia at det er ei rekkje barrierar for å vedta EBA- og EBM-tilnærmingar. Dei tre viktigaste barrierane er: Behovet for betydeleg land, motstand frå lokalsamfunn og mangel på finansiering.