Strategia UE na rzecz zielonej infrastruktury

Strategia UE na rzecz zielonej infrastruktury (2013 r.) promuje ochronę, odbudowę, tworzenie i ulepszanie zielonej infrastruktury. Strategia pokazuje, w jaki sposób zielona infrastruktura i naturalne rozwiązania mogą przynieść korzyści ekologiczne, gospodarcze i społeczne w różnych obszarach polityki UE. Obejmuje to unijną politykę w zakresie zmiany klimatu i przystosowania się do zmiany klimatu, m.in. wspólną politykę rolną, unijną politykę morską i politykę rybołówstwa, zarządzanie ryzykiem związanym z klęskami żywiołowymi, unijną politykę miejską, wodną, zdrowotną, energetyczną i transportową. W każdym przypadku, gdy zielona infrastruktura stanowi alternatywę dla szarych środków, należy zatwierdzić lub ustanowić rozwiązanie ekologiczne jako uzupełnienie.

Strategia dotycząca oznaczeń geograficznych określa cztery priorytetowe kierunki prac:

1. promowanie zielonej infrastruktury w głównych obszarach polityki;
2. poprawa informacji, wzmocnienie bazy wiedzy i promowanie innowacji;
3. poprawa dostępu do finansowania;
4. przyczynianie się do rozwoju projektów dotyczących oznaczeń geograficznych na szczeblu UE.

Ponadto oznaczenia geograficzne i zielone korytarze muszą być wspierane na wysokim elemencie przestrzennym i nie powinny kończyć się na pokładzie terytorialnym. W związku z tym kolejnym celem strategii jest rozwój transeuropejskiej sieci na rzecz zielonej infrastruktury w Europie.

Strategia dotycząca oznaczeń geograficznych została przyjęta w 2013 r. Od tego czasu Komisja przedstawia wytyczne dotyczące realizacji celów strategii i dokonuje przeglądu ich realizacji.

W 2015 r. opublikowano sprawozdanie „ Wspieranie wdrażania zielonej infrastruktury” (2015 r.), które zawiera ogólne zalecenie dotyczące sposobu promowania oznaczeń geograficznych, a także specjalne arkusze informacyjne dotyczące poszczególnych krajów i sektorów (załącznik 1).

W 2019 r. Komisja opublikowała jeden dokument zawierający wytyczne i dwa sprawozdania z przeglądu dotyczące postępów we wdrażaniu.

Wytyczne UE w sprawie strategicznych ram dalszego wspierania wdrażania zielonej i niebieskiej infrastruktury na szczeblu UE (2019 r.) koncentrują się na wytycznych dotyczących zwiększania skali inwestycji w projekty dotyczące zielonej i niebieskiej infrastruktury na szczeblu UE. Przedstawiono i wyjaśniono narzędzia i instrumenty wspierające, w tym (i) instrumenty finansowania wspierające inwestycje strategiczne w projekty dotyczące oznaczeń geograficznych na szczeblu UE; (II) priorytetowe ramy działania (które są narzędziami planowania określającymi potrzeby finansowe związane z wdrażaniem sieci Natura 2000 i GI)); oraz (iii) narzędzia naukowe lub techniczne, takie jak inicjatywa UE dotycząca mapowania i oceny ekosystemów i ich usług (MAES) oraz narzędzia systemu informacji geograficznej (GIS). Bardziej szczegółowe informacje na temat istniejących źródeł finansowania UE, dodatkowych korzyści i kilku stosownych analiz przypadków znajdują się w załączniku do wytycznych.

W obu sprawozdaniach z przeglądu przeanalizowano postępy poczynione w rozwoju zielonej infrastruktury oraz wyzwania stojące przed wdrożeniem czterech priorytetowych kierunków prac strategii UE w zakresie oznaczeń geograficznych (zob. powyżej).  W przeglądzie postępów we wdrażaniu strategii UE w zakresie zielonej infrastruktury (2019 r.) podsumowano ogólne zdobyte doświadczenia i przedstawiono zalecenia dotyczące przyszłych działań. W sprawozdaniu Dodatkowe informacje na temat przeglądu wdrażania strategii UE w zakresie zielonej infrastruktury (2019 r.) zawierają dalsze szczegółowe informacje na temat uwzględniania oznaczeń geograficznych w innych politykach UE i wdrażania w państwach członkowskich UE.

Jeśli chodzi o przystosowanie się do zmiany klimatu i unijną politykę przystosowania się do zmiany klimatu, w sprawozdaniach z przeglądu zauważa się, że oznaczenia geograficzne i rozwiązania oparte na ekosystemach stają się coraz ważniejsze i akceptowane. Obie koncepcje zostały szczegółowo uwzględnione w strategii UE w zakresie przystosowania się do zmiany klimatu (COM(2013) 216), a oznaczenia geograficzne są określane jako część kilku działań strategicznych. Na szczeblu międzynarodowym Konwencja o Różnorodności Biologicznej (CBD) wielokrotnie podkreśla korzyści płynące z oznaczeń geograficznych i rozwiązań ekosystemowych w kontekście zmiany klimatu i przystosowania się do niej. Ogólnie rzecz biorąc, unijna strategia dotycząca oznaczeń geograficznych skutecznie wspierała podnoszenie świadomości i wdrażanie oznaczeń geograficznych w wielu dziedzinach. W sprawozdaniach podkreślono kilka przykładów dobrych praktyk dotyczących uwzględniania oznaczeń geograficznych w różnych politykach UE, projektów i działań w państwach członkowskich UE.

W obu sprawozdaniach z przeglądu stwierdzono, że w ciągu ostatnich kilku lat wiele się wydarzyło, ale nadal istnieje duży potencjał do zrobienia. Zaleca się położenie większego nacisku na korzyści gospodarcze, społeczne i inne dodatkowe korzyści wynikające z oznaczeń geograficznych i rozwiązań ekosystemowych. Nadal istnieje potencjał dalszego rozwoju tej kwestii i wzmocnienia skutecznego uwzględniania oznaczeń geograficznych w odpowiednich politykach i przepisach UE.