Groynes, moloar og kunstige rev

Interessentdeltaking spelar generelt ikkje ei viktig rolle i teknisk design og bygging av groynes, moloar og kunstige rev, med mindre dei er ein del av ein større kystforsvarsplan. Desse tiltaka kan imidlertid auke bekymringa for moglege miljøpåverknader på det marine økosystemet og om dei visuelle verknadene på kystlandskapet. Konfliktar kan oppstå mellom kystsamfunn og økonomiske sektorar: Turistsektoren dreg generelt nytte av beskytta strender eller sikrare turistfortøyingar, medan lokalsamfunn kan vere bekymra for modifisering av kystlandskapet, habitat og tap av biologisk mangfald og miljøpåverknad generelt. Slike konfliktar krev eit aktivt engasjement av alle potensielt råka aktørar, inkludert lokale styresmakter, kystsamfunn, reiselivsaktørar, forskingsinstitusjonar og/eller frivillige organisasjonar.

Desse forsvarsstrukturane kan vere gjenstand for miljøkonsekvensanalysar, avhengig av nasjonale lover og forskrifter. Når dei implementerast på stader som er beskytta av EU Natura 2000-nettverket, krevst det vanlegvis ei hensiktsmessig vurdering med tanke på deira potensielle verknader. Begge prosessane skal sikre retten til innsyn og formelt rådføre seg med dei råka partar. På same måte krev EUs flaumdirektiv, EUs vassrammedirektiv og EUs maritime arealplanleggingsdirektiv offentlege deltakingsprosessar som kan inkludere denne typen prosjekter.

Generelt er groynes effektive for å beskytte visse delar av kysten og oppretthalde øvre strandstabilitet. Dei er effektive på sand- og singelstrender, og i elvar og elvemunningar for å redusere vasstraumen. Ved å bidra til utvidinga av strendene kan dei gje medfordelar for rekreasjon og turisme. Breakwaters gjev ekstra fordelar, til dømes sikker fortøying og fortøyingsprosedyrar for fartøyar i hamner. Dei forbetrar bearbeidsbarheita og gjev dermed høgare effektivitet i lasting og lossing av fartøy. Nedsenka rev, i tillegg til å motverka bølgjestyrken, kan gje underlag for botnartar (flora og fauna), tiltrekke fisk og dermed forbetra biologisk mangfald. Nedsenka rev kan til og med bli attraktive for snorkling, noko som skapar nye turismehøve.

Groynes, moloar og kunstige rev kan kombinerast med ei rekkje andre tilnærmingar, inkludert grøne tiltak som strand næring og sanddyne konstruksjon og styrke. Dei har vorte brukt over heile verd i mange år. Følgjeleg kan brei erfaring støtte deira korrekte design og konstruksjon. 

Kunstige forsvarsstrukturar har òg negative konsekvensar som tyder på ei nøye evaluering før implementeringa. Groynes, moloar, eller rev tendens til å endre longshore drift, og har negative effektar på tilstøytande strender ved å forårsaka downdrift erosjon. For å unngå desse effektane på kysten, er kunstig næring og/eller sanddyneutvikling ofte å føretrekke framfor harde strukturar, med mindre det er andre behov, til dømes sikker fortøying av skip. Omfanget av blokkering av longshore drift, forstyrring av tilstøytande strender og nedbrytning av landskapsverdiar avheng imidlertid veldig mykje av utforminga, orienteringa av strukturen og hovudbølgje-/sedimenttransportretninga på den spesifikke staden.

Kunstige strukturar kan òg ha negativ innverknad på landskapsverdiar som påverkar utsjånaden på strandområde og dermed strandbrukarar. Breakwaters kan forårsaka sideavsetning av gjørme, kan behalde algar og fange søppel eller rusk frå skip, noko som gjer strandområdet både ubehageleg og usikkert. Straumar rundt endane av moloar og rev kan vera sterk og farleg for symjarar. Nedsenka rev er offshore, vekk frå strandbrukarar. Viss dei ikkje fungerer som tiltenkt, kan dei vere ein fare for navigasjon og vasssport, til dømes surfing med potensielle konsekvensar for turisme.

Byggjekostnadane avheng i stor grad av konstruksjonsdimensjonane. Kostnadane kan påverkast sterkt av det valde byggematerialet, lokal tilgjengelegheit av eigna materiale, mengda av materialet som trengst, transportkostnader til byggjeplassar, miljøforhold på staden og tilhøyrande kostnadar for strandnæring. Sistnemnde krevst ofte for å auke effekten av gråmålingar. Kostnadsvurderinga bør òg omfatte analyse av bølgjeforhold og havstraumar samt sedimenttransportdynamikk. Vurderinga skal utførast av spesialisert personale for å kunne utforma strukturane riktig.

Ifølgje estimater rapportert i UNEP-DHI (2016), kjøp og transport av bergartar basert på transport avstand på ca 50 km kan koste ca 25 USD/tonn (ca 21 EUR per tonn) medan plassere kostnadar er ca 40 USD/tonn (ca 34 EUR per tonn). Tilleggskostnader, men sjeldan vurdert, er knytte til vedlikehald av desse tiltaka i det langsiktige perspektivet.

Indirekte fordelar av stabilisering og forbetring av strendene kan føre til auka turist attraktivitet. Bortsett frå situasjonar der lokale sterke straumar kan genererast, ved å stabilisere strandlinja og redusere bølgjeverknaden, skapar groynes generelt òg sikrare strandmiljøar. Dette kan føre til ei meir behageleg og sikker oppleving for symjarar og familiar med barn, og dermed auke appellen til stranda til eit breiare spekter av turistar med positiv innverknad på den lokale økonomien.  

Bygging av kystarbeid for å motverke erosjon og hard sjøforsvar «i stand til å endre kysten» fell inn under vedlegg II i EUs direktiv om konsekvensutgreiingar (EIA) (2014/52/EU): Medlemsstatane avgjer om prosjekter i vedlegg II skal gå gjennom ein framgangsmåte for konsekvensutgreiing, anten i kvart enkelt tilfelle eller med omsyn til tersklar og kriterium. Dette kravet påverkar imidlertid ikkje vedlikehald og gjenoppbygging av desse arbeida.

Eit kvart infrastrukturprosjekt som kan få betydeleg innverknad på område som er verna i samsvar med Natura 2000-nettet (fugledirektivet og habitatdirektivet), skal underkastast ei «riktig vurdering av dets implikasjonar for området» for å avgjere om prosjektet vil ha negativ innverknad på områdets miljøintegritet.

EUs rammedirektiv for vatn krev «god miljøtilstand» for Europas vassførekomstar, herunder kystfarvatn. Kystforsvaret kan endre dei hydromorfologiske eigenskapane til kystfarvatn, til dømes når det gjeld vassføring, sedimentsamansetning og rørsle. Dette kan føre til at den økologiske tilstanden svekkast. Alle prosjekter som forventast å gje dei ovannemnde effektane, må oppfylle kriteria fastsett i artikkel 4 i direktivet. EUs flaumdirektiv (2007/60/EF) gjev eit juridisk rammeverk for flaumaksjonar og forsvar. Bygging og restaurering av kystforsvarsstrukturar kan vera ein del av tiltak under flaumrisikohandteringsplanar. Direktivet om maritim arealplanlegging 2014 krev at det takast omsyn til samspelet mellom land og sjø, saman med maritim verksemd og tilpasning til klimaendringar. Groynes, moloar og kunstige rev systemar kan påverke desse land/sjø interaksjonar.

Groynes, moloar og kunstige revs er ganske enkle, småskalaintervensjonar, som er implementert på lokal skala (strekning av ein coeinst i erosjon). Den enkle plasseringa av materialet påstadenkan ta kort tid (frå veker til månader). Imidlertidkrev heile prosessen med å velje den beste løysinga, samle inn og analysere data om bølgjer, straumar og sedimenttransport, riktig utforming av infrastrukturen og involvering av interessentar i ein deltakande prosess absolutt meir tid (ca.1 år). 

Når den er konstruert, kan den beskyttande funksjonen til moloar, groynes og kunstige revoppretthaldast i mange år, og krev berre grunnleggjande overvåking og vedlikehald. Breakwaters har ei typisk designlevetid på 30-50 år. Dette gjeld for dei fleste steinkonstruksjonar. Wooden groynes har ei levetid på ca 10-25 år; og groynes laga av gabions har ei levetid påberre 1-5år.