Szwecja
Okoliczności krajowe istotne dla działań przystosowawczych
Szwecja rozciąga się w kierunku południowo-południowo-zachodnim/północno-północno-wschodnim od 55 do 69 stopni na północ i od 11 do 23 stopni na wschód, o powierzchni 408
150 km2. Grunty miejskie stanowią 3% powierzchni gruntów, podczas gdy wydajne grunty leśne stanowią 58%, grunty rolne 8%, tereny podmokłe 13%, torfowiska, powierzchnia skał, lasy subalpejskie i wysokie góry 17%, a inne grunty 2%. Systemy wodne śródlądowe o łącznej powierzchni ponad 40 000 km2, czyli ponad 9% całkowitej powierzchni (Szwedzki Uniwersytet Nauk Rolniczych, 2017). Południowa Szwecja jest nisko położona, a grunty rolne dominują na dalekim południu. Jedyny prawdziwy łańcuch górski, ze szczytami wznoszącymi się na ponad 2000 m n.p.m., znajduje się wzdłuż granicy norweskiej na północnym zachodzie.
Wzrost lądu (odbicie polodowcowe) ma miejsce w większości Szwecji z powodu topnienia lodu lądowego po ostatniej epoce lodowcowej, ale ustał na dalekim południu. Rosnący poziom mórz powoduje znaczną erozję wzdłuż południowego wybrzeża, które charakteryzuje się łatwo ulegającymi erozji glebami. Zmiana klimatu spowodowana przyszłym wzrostem temperatury atmosferycznej przyspieszy erozję poprzez podnoszenie się poziomu mórz. Grunty leśne są ważnym zasobem naturalnym, który zapewnia możliwości dostaw energii pochodzenia biologicznego. W ciągu ostatnich 50 lat grunty rolne stopniowo ustępowały miejsca innym rodzajom użytkowania gruntów, głównie gruntom leśnym. Doprowadziło to do zmniejszenia emisji z rolnictwa i zwiększenia sekwestracji dwutlenku węgla w biomasie leśnej. Oprócz lasów, kolejnym kluczowym zasobem naturalnym jest ruda żelaza, filar szwedzkiej produkcji przemysłowej. Obfite cieki wodne są znaczącym zasobem do produkcji energii wodnej.
150 km2. Grunty miejskie stanowią 3% powierzchni gruntów, podczas gdy wydajne grunty leśne stanowią 58%, grunty rolne 8%, tereny podmokłe 13%, torfowiska, powierzchnia skał, lasy subalpejskie i wysokie góry 17%, a inne grunty 2%. Systemy wodne śródlądowe o łącznej powierzchni ponad 40 000 km2, czyli ponad 9% całkowitej powierzchni (Szwedzki Uniwersytet Nauk Rolniczych, 2017). Południowa Szwecja jest nisko położona, a grunty rolne dominują na dalekim południu. Jedyny prawdziwy łańcuch górski, ze szczytami wznoszącymi się na ponad 2000 m n.p.m., znajduje się wzdłuż granicy norweskiej na północnym zachodzie.
Wzrost lądu (odbicie polodowcowe) ma miejsce w większości Szwecji z powodu topnienia lodu lądowego po ostatniej epoce lodowcowej, ale ustał na dalekim południu. Rosnący poziom mórz powoduje znaczną erozję wzdłuż południowego wybrzeża, które charakteryzuje się łatwo ulegającymi erozji glebami. Zmiana klimatu spowodowana przyszłym wzrostem temperatury atmosferycznej przyspieszy erozję poprzez podnoszenie się poziomu mórz. Grunty leśne są ważnym zasobem naturalnym, który zapewnia możliwości dostaw energii pochodzenia biologicznego. W ciągu ostatnich 50 lat grunty rolne stopniowo ustępowały miejsca innym rodzajom użytkowania gruntów, głównie gruntom leśnym. Doprowadziło to do zmniejszenia emisji z rolnictwa i zwiększenia sekwestracji dwutlenku węgla w biomasie leśnej. Oprócz lasów, kolejnym kluczowym zasobem naturalnym jest ruda żelaza, filar szwedzkiej produkcji przemysłowej. Obfite cieki wodne są znaczącym zasobem do produkcji energii wodnej.
Populacja Szwecji na koniec 2016 r. wynosiła 10 mln, z czego 23% miało do 19 lat, a 20% 65 lat i więcej (tabela 2.1). Od 1990 r. średnia roczna stopa wzrostu wynosi 0,6%, a do 2030 r. liczba ludności ma osiągnąć 11,5 mln. Średnia gęstość zaludnienia wynosi 24,5 mieszkańca na km2 i waha się od 3 na km2 w północnej Szwecji do
121 na km2 na południu (Statistics Sweden 2017a).
W Szwecji, podobnie jak w innych krajach, trwa migracja z obszarów wiejskich do miejskich. W 2015 roku 87% ludności mieszkało w miastach i miasteczkach. Obszary miejskie wynosiły 617 000
ha, co stanowiło 2 % powierzchni lądowej Szwecji (Statistics Sweden, 2016). W latach 1960-2005 obszar miejski wzrósł o 54%, a ludność miejska o 47%.
W związku z tym więcej gruntów na mieszkańca wykorzystywano do celów mieszkaniowych, infrastrukturalnych i usługowych. W latach 2010–2015 gęstość zaludnienia w miastach wzrosła z 1317 do
1389 mieszkańców na km2.
121 na km2 na południu (Statistics Sweden 2017a).
W Szwecji, podobnie jak w innych krajach, trwa migracja z obszarów wiejskich do miejskich. W 2015 roku 87% ludności mieszkało w miastach i miasteczkach. Obszary miejskie wynosiły 617 000
ha, co stanowiło 2 % powierzchni lądowej Szwecji (Statistics Sweden, 2016). W latach 1960-2005 obszar miejski wzrósł o 54%, a ludność miejska o 47%.
W związku z tym więcej gruntów na mieszkańca wykorzystywano do celów mieszkaniowych, infrastrukturalnych i usługowych. W latach 2010–2015 gęstość zaludnienia w miastach wzrosła z 1317 do
1389 mieszkańców na km2.
Szwedzka administracja publiczna jest zorganizowana na szczeblu centralnym, regionalnym i lokalnym. Poziom centralny składa się z szeregu agencji pełniących funkcję rządowych
organów eksperckich i wdrażających politykę przyjętą przez Riksdag i rząd. W przypadku regionalnej i lokalnej administracji publicznej istnieje 21 okręgowych rad administracyjnych
i 290 gmin, a niektóre centralne agencje rządowe mają biura regionalne. Szwedzkie gminy są autonomiczne, a zarządy i rady wybierane są przez ich
obywateli w oddzielnych wyborach.
Szwecja ma otwartą, zorientowaną na handel gospodarkę. W 2016 r. krajowa produkcja krajowa brutto (PKB) wyniosła 4 319 mld SEK w 2016 r., czyli blisko 435 500 SEK na mieszkańca, co plasuje
kraj wśród najbogatszych krajów na świecie. Zasoby naturalne, takie jak lasy i rudy żelaza, są podstawą produkcji przemysłowej i wraz z
przemysłem inżynieryjnym doprowadziły do gospodarki silnie zorientowanej na eksport.
Szwedzki system energetyczny opiera się częściowo na krajowych źródłach energii odnawialnej, takich jak woda, wiatr i biopaliwa. Ponadto duża część dostarczanej energii jest uzależniona od importu, takiego jak paliwo jądrowe do produkcji energii elektrycznej w reaktorach jądrowych oraz paliwa kopalne, takie jak ropa naftowa i gaz ziemny, wykorzystywane w systemie transportowym. Szwedzka produkcja
energii elektrycznej opiera się w dużej mierze na energii wodnej i jądrowej, ale ekspansja energii wiatrowej stale rośnie, a także wykorzystanie biopaliwa do produkcji energii elektrycznej i
ciepła. Transport
krajowy jest zdominowany przez ruch drogowy. Działalność transportowa zarówno pasażerów, jak i towarów wzrosła od 1970 r., ale tendencje są nieco inne. W przypadku transportu towarowego udział transportu drogowego i morskiego jest w przybliżeniu równy, podczas gdy udział kolei jest mniejszy.
organów eksperckich i wdrażających politykę przyjętą przez Riksdag i rząd. W przypadku regionalnej i lokalnej administracji publicznej istnieje 21 okręgowych rad administracyjnych
i 290 gmin, a niektóre centralne agencje rządowe mają biura regionalne. Szwedzkie gminy są autonomiczne, a zarządy i rady wybierane są przez ich
obywateli w oddzielnych wyborach.
Szwecja ma otwartą, zorientowaną na handel gospodarkę. W 2016 r. krajowa produkcja krajowa brutto (PKB) wyniosła 4 319 mld SEK w 2016 r., czyli blisko 435 500 SEK na mieszkańca, co plasuje
kraj wśród najbogatszych krajów na świecie. Zasoby naturalne, takie jak lasy i rudy żelaza, są podstawą produkcji przemysłowej i wraz z
przemysłem inżynieryjnym doprowadziły do gospodarki silnie zorientowanej na eksport.
Szwedzki system energetyczny opiera się częściowo na krajowych źródłach energii odnawialnej, takich jak woda, wiatr i biopaliwa. Ponadto duża część dostarczanej energii jest uzależniona od importu, takiego jak paliwo jądrowe do produkcji energii elektrycznej w reaktorach jądrowych oraz paliwa kopalne, takie jak ropa naftowa i gaz ziemny, wykorzystywane w systemie transportowym. Szwedzka produkcja
energii elektrycznej opiera się w dużej mierze na energii wodnej i jądrowej, ale ekspansja energii wiatrowej stale rośnie, a także wykorzystanie biopaliwa do produkcji energii elektrycznej i
ciepła. Transport
krajowy jest zdominowany przez ruch drogowy. Działalność transportowa zarówno pasażerów, jak i towarów wzrosła od 1970 r., ale tendencje są nieco inne. W przypadku transportu towarowego udział transportu drogowego i morskiego jest w przybliżeniu równy, podczas gdy udział kolei jest mniejszy.
Zgłaszanie aktualizowane do czasu: 2021-03-15
Badania nad klimatem i zmianami klimatu prowadzone są na wielu uniwersytetach i instytutach w całej Szwecji. Jednym z głównych miejsc jest Rossby Centre w SMHI, które koncentruje się na zwiększeniu zrozumienia przyszłego klimatu w odniesieniu do aspektów meteorologicznych, oceanograficznych i hydrologicznych. Centrum prowadzi prace zarówno nad opracowaniem modelu i oceną danych, jak i aplikacjami modelującymi do badań procesowych i
badań nad zmianami klimatu w celu wsparcia badań wpływu i adaptacji. Scenariusze i wskaźniki dotyczące zmian klimatu w Szwecji są łatwo dostępne. Strona internetowa SMHI pod adresem www.smhi.se/klimat przedstawia bezpłatnie informacje klimatyczne w formie map,
diagramów i danych do pobrania. Dostępne są również informacje wyjaśniające wyniki, w tym niepewności, oraz sposób ich opracowania. Dostępny jest wstęp do scenariuszy klimatycznych (w języku szwedzkim).
Strona zawiera również wytyczne (w języku szwedzkim), które zapewniają wsparcie w zakresie tłumaczenia ustnego i korzystania ze scenariuszy klimatycznych. Informacje są oparte na CMIP5. W 2014 roku globalne scenariusze RCP2.6, RCP4.5 i RCP 8.5 z IPCC AR5 zostały zredukowane do regionalnych. W 2015 r. wyniki regionalne opublikowano w formie szeregu sprawozdań regionalnych dostępnych na stronie internetowej www.smhi.se. Celem tych sprawozdań było dostarczenie istotnych i użytecznych informacji decydentom na szczeblu regionalnym i lokalnym. Ogółem sporządzono 21 sprawozdań, po jednym dla każdego regionu administracyjnego. Aby zapewnić porównywalność informacji we wszystkich regionach, sprawozdania opracowano w oparciu o wspólną bazę informacyjną (temperatura, opady, spływy i wilgotność gleby). Systematyczna obserwacja klimatu obejmuje różne pomiary w meteorologii, hydrologii i oceanografii. Szwedzki Instytut Meteorologii i Hydrologii (SMHI) obsługuje sieci na poziomie krajowym w Szwecji. Ponadto istnieją inne infrastruktury badawcze służące monitorowaniu, które mogą przyczynić się do bardziej systematycznych i spójnych informacji na temat zmian w systemach morskich i lądowych.
Szwecja podtrzymuje zdecydowane wysiłki w zakresie badań nad klimatem w odniesieniu do modeli klimatycznych, wpływu zmiany klimatu na ekosystemy i społeczeństwo oraz środków na rzecz ograniczenia emisji i przystosowania się do zmiany klimatu, w tym technologii. Badania
nad zmianami klimatu zyskują również na transdyscyplinarności i integracji ze społeczeństwem. Badania nad energią i badania nad podmiotami, instytucjami i procesami społecznymi są również bardzo istotne dla zrozumienia łagodzenia zmiany klimatu i
przystosowania się do niej, ale nie zawsze można je sklasyfikować jako badania nad klimatem.
badań nad zmianami klimatu w celu wsparcia badań wpływu i adaptacji. Scenariusze i wskaźniki dotyczące zmian klimatu w Szwecji są łatwo dostępne. Strona internetowa SMHI pod adresem www.smhi.se/klimat przedstawia bezpłatnie informacje klimatyczne w formie map,
diagramów i danych do pobrania. Dostępne są również informacje wyjaśniające wyniki, w tym niepewności, oraz sposób ich opracowania. Dostępny jest wstęp do scenariuszy klimatycznych (w języku szwedzkim).
Strona zawiera również wytyczne (w języku szwedzkim), które zapewniają wsparcie w zakresie tłumaczenia ustnego i korzystania ze scenariuszy klimatycznych. Informacje są oparte na CMIP5. W 2014 roku globalne scenariusze RCP2.6, RCP4.5 i RCP 8.5 z IPCC AR5 zostały zredukowane do regionalnych. W 2015 r. wyniki regionalne opublikowano w formie szeregu sprawozdań regionalnych dostępnych na stronie internetowej www.smhi.se. Celem tych sprawozdań było dostarczenie istotnych i użytecznych informacji decydentom na szczeblu regionalnym i lokalnym. Ogółem sporządzono 21 sprawozdań, po jednym dla każdego regionu administracyjnego. Aby zapewnić porównywalność informacji we wszystkich regionach, sprawozdania opracowano w oparciu o wspólną bazę informacyjną (temperatura, opady, spływy i wilgotność gleby). Systematyczna obserwacja klimatu obejmuje różne pomiary w meteorologii, hydrologii i oceanografii. Szwedzki Instytut Meteorologii i Hydrologii (SMHI) obsługuje sieci na poziomie krajowym w Szwecji. Ponadto istnieją inne infrastruktury badawcze służące monitorowaniu, które mogą przyczynić się do bardziej systematycznych i spójnych informacji na temat zmian w systemach morskich i lądowych.
Szwecja podtrzymuje zdecydowane wysiłki w zakresie badań nad klimatem w odniesieniu do modeli klimatycznych, wpływu zmiany klimatu na ekosystemy i społeczeństwo oraz środków na rzecz ograniczenia emisji i przystosowania się do zmiany klimatu, w tym technologii. Badania
nad zmianami klimatu zyskują również na transdyscyplinarności i integracji ze społeczeństwem. Badania nad energią i badania nad podmiotami, instytucjami i procesami społecznymi są również bardzo istotne dla zrozumienia łagodzenia zmiany klimatu i
przystosowania się do niej, ale nie zawsze można je sklasyfikować jako badania nad klimatem.
Centrum Rossby w SMHI jest głównym szwedzkim wykonawcą rozwoju modelu klimatycznego i prognoz klimatycznych. Przyczynia się na arenie międzynarodowej zarówno do globalnego, jak i regionalnego modelowania klimatu. Centrum współprzewodniczy pracom nad opracowaniem nowego globalnego modelu systemu Ziemi EC-Ziemia, który opisuje kilka dodatkowych procesów, takich jak dynamiczna roślinność, a także elementy interaktywnej chemii atmosferycznej i biogeochemii oceanicznej. Centrum Bolin na Uniwersytecie w Sztokholmie przyczynia się do tego rozwoju. Uwzględnienie tych różnych części systemu klimatycznego jest niezbędne do długoterminowego badania skutków zmiany klimatu, ponieważ wywołane zmianą klimatu zmiany w naturalnym obiegu węgla mogą być dość znaczące, co ma konsekwencje dla ogólnego ocieplenia i skumulowanych emisji. Poprzednia wersja EC-Ziemia została wykorzystana do opracowania prognoz klimatycznych dla CMIP5 (piąty projekt porównawczy modelu klimatycznego) Badania i systematycznej obserwacji przez SMHI i Uniwersytet Sztokholmski. Nowa wersja modelu zostanie wykorzystana w kontekście CMIP6 do opracowania prognoz dotyczących zmiany klimatu. W Szwecji SMHI, Uniwersytet Sztokholmski i Uniwersytet w Lund są głównymi współpracownikami tej pracy. SMHI jest wiodącym na świecie producentem regionalnych scenariuszy klimatycznych. Centrum Rossby wyprodukowało i udostępniło bardzo dużą liczbę symulacji CORDEX (Coordinated Regional Downscaling Climate Experiment) za pośrednictwem szwedzkiego węzła ESGF (ESGF, Earth System Grid Federation, jest międzynarodowym standardem udostępniania danych modelu klimatycznego i jest również stosowany w CMIP). Dane są wykorzystywane do regionalnych badań wpływu zmian klimatu, a SMHI stworzyła wiele swoich prac na temat krajowych informacji o zmianie klimatu i wsparcia przystosowania się do zmiany klimatu w oparciu o ten materiał. Centrum Rossby napędza również rozwój regionalnych modeli wysokiej rozdzielczości nowej generacji, które mają być wykorzystywane do obliczeń w rozdzielczości poziomej kilku kilometrów. Modele o wysokiej rozdzielczości zapewniają lepsze możliwości badania zjawisk pogodowych, takich jak intensywne opady deszczu i warunki wiatrowe w złożonym terenie.
Pierwszą ocenę wrażliwości na skutki zmian klimatu w Szwecji zakończono w 2007 r. W sprawozdaniu oceniono podatność na globalne zmiany klimatu, regionalne i lokalne skutki tych zmian oraz koszty spowodowanych szkód. W 2015 r. dokonano zaktualizowanej oceny i obecnie przeprowadza się szereg sugerowanych działań w tym zakresie. Potrzeba analizy lokalnej i regionalnej jest nadal znacząca. Ponadto istnieje potrzeba przeprowadzenia ocen narażenia obejmujących aspekty transgraniczne, a także ocen obejmujących pośrednie skutki zmiany klimatu poza Szwecją.
Podejmowane są wysiłki na rzecz poprawy zdolności przystosowawczych, a kilka organów krajowych opracowuje plany działania w zakresie przystosowania się do zmiany klimatu dla swoich obszarów odpowiedzialności. Plany są również realizowane na szczeblu regionalnym i w wielu miastach. W ciągu ostatnich kilku lat poczyniono znaczne postępy i zwiększono świadomość znaczenia przystosowania się do zmiany klimatu.
Podejmowane są wysiłki na rzecz poprawy zdolności przystosowawczych, a kilka organów krajowych opracowuje plany działania w zakresie przystosowania się do zmiany klimatu dla swoich obszarów odpowiedzialności. Plany są również realizowane na szczeblu regionalnym i w wielu miastach. W ciągu ostatnich kilku lat poczyniono znaczne postępy i zwiększono świadomość znaczenia przystosowania się do zmiany klimatu.
| Obserwowane zagrożenia klimatyczne | Ostre | Przewlekłe |
|---|---|---|
| Temperatura |
|
|
| Wiatr |
| |
| Woda |
|
|
| Masa stała |
|
|
| Kluczowe przyszłe zagrożenia klimatyczne | Ostre | Przewlekłe |
|---|---|---|
| Temperatura |
|
|
| Wiatr |
| |
| Woda |
|
|
| Masa stała |
|
|
Zmiany klimatyczne wpłyną na wiele aspektów szwedzkiego społeczeństwa. Ulewne opady deszczu już powodują znaczne szkody gospodarcze i oczekuje się, że występowanie tego rodzaju zdarzeń wzrośnie. To, że zmiana klimatu wpływa na zdrowie ludzkie, jest dobrze znane, jednak jej wielkość jest trudna do przewidzenia z precyzją i różni się w zależności od lokalnych warunków wstępnych
i podatności na zagrożenia. Ponadto mają one istotny wpływ na infrastrukturę, rolnictwo, dziedzictwo kulturowe i inne obszary.
W porównaniu do wielu innych krajów, Szwecja jest oszczędzona przed poważnymi katastrofami spowodowanymi przez ekstremalną suszę. Jednak w suchych latach niedobory wody stanowią poważne wyzwanie w kraju, zarówno lokalnie, jak i regionalnie. Dotyczy to głównie wschodnich części południowej i środkowej Szwecji. Każdego roku w Szwecji występuje średnio od 3000 do 4000 pożarów lasów. Wielkość pożarów zmienia się z roku na rok, ale często dotyka ponad 2000 hektarów ziemi. Skutki finansowe są znaczne pod względem reagowania kryzysowego oraz szkód w lasach i budynkach.
Fale
upałów są dość rzadkie w Szwecji w porównaniu z południową Europą. Jednak optymalna temperatura różni się w zależności od kraju, a ponieważ nasza populacja jest przystosowana do chłodniejszego klimatu, wzrost temperatury wpłynie na zdrowie. Ostatnie badania wykazały, że ciepłe okresy prowadzą zarówno do zwiększonej śmiertelności, jak i zachorowalności w Szwecji.
Występowanie
silnych opadów ma duży wpływ na nasze społeczeństwo. Zalane ulice i drogi, zawalone dachy i zrujnowane zbiory to tylko niektóre z negatywnych skutków intensywnych opadów. Na obszarach miejskich spływy często występują z małych obszarów o wysokim udziale nieprzepuszczalnych powierzchni, a proces ten może być szybki. Duże ilości śniegu mogą przeciążać dachy. Ekstremalne opady deszczu mogą prowadzić do wysokich przepływów wody w rzekach i jeziorach oraz mogą powodować problemy w miastach, w których systemy wód opadowych nie są w stanie poradzić sobie z dużymi opadami deszczu.
Śnieg, lód i zerowe skrzyżowania
Szwecja to duży kraj z dużymi wahaniami temperatury i opadów. Jest to szczególnie widoczne, gdy patrzymy na pokrywę śnieżną i lodową. Duże ilości śniegu mogą powodować poważne problemy w ruchu drogowym i uszkodzenia budynków, napowietrznych linii energetycznych i drzew. Problemy mają tendencję do pogarszania się w połączeniu z silnymi wiatrami lub jeśli śnieg jest mokry i ciężki. Około 85 % szwedzkiego wywozu i przywozu odbywa się za pośrednictwem żeglugi handlowej. Wpływa na to pokrywa lodowa – duża część wód Szwecji zamarza co roku, a każdej zimy około 500–2 000 statków potrzebuje pomocy lodołamaczy, aby dostać się do szwedzkich portów i z nich wyjść. Podczas surowych zim lód morski może również wpływać na inną infrastrukturę, taką jak mosty, statki pasażerskie i społeczności przybrzeżne. Stan lodu może utrudniać zarządzanie kryzysowe, takie jak działania poszukiwawczo-ratownicze i reagowanie na wycieki ropy naftowej. Śnieg i lód stwarzają również możliwości rekreacji, takiej jak jazda na nartach i łyżwach oraz turystyka.
Erozja i osuwiska
Erozja jest efektem zużycia krajobrazu przez bieżącą wodę, fale, wiatr i lód. W Szwecji to głównie erozja wodna ma znaczenie dla obszarów zabudowanych. Na erozję wybrzeży mają wpływ przede wszystkim warunki geologiczne, poziom morza, klimat falowy, warunki wiatrowe i prądy. Zwiększone opady i spływy mogą powodować wysokie przepływy i erozję wzdłuż brzegów rzek i cieków wodnych. Najbardziej dotknięte obszary znajdują się w zachodniej części kraju i na obszarach w środkowej i północnej Szwecji. Dotyczy to zarówno terenów wiejskich, jak i zabudowanych. Zmniejszona stabilność gleby z powodu zwiększonych opadów i erozji może również powodować osuwiska.
W przypadku kraju takiego jak Szwecja, który prowadzi szeroko zakrojoną działalność międzynarodową, szczególnie ważne jest zwrócenie uwagi na możliwe skutki zmian na świecie. Globalne skutki zmiany klimatu mogą obejmować niedobory żywności, wody i bezpiecznego środowiska życia, z konsekwencjami takimi jak ubóstwo, niepokoje społeczne i konflikty zbrojne. Wpływ na przepływy handlowe, rozwój gospodarczy i migrację to tylko niektóre z obszarów, w których można przewidzieć pośredni wpływ zmiany klimatu.
i podatności na zagrożenia. Ponadto mają one istotny wpływ na infrastrukturę, rolnictwo, dziedzictwo kulturowe i inne obszary.
W porównaniu do wielu innych krajów, Szwecja jest oszczędzona przed poważnymi katastrofami spowodowanymi przez ekstremalną suszę. Jednak w suchych latach niedobory wody stanowią poważne wyzwanie w kraju, zarówno lokalnie, jak i regionalnie. Dotyczy to głównie wschodnich części południowej i środkowej Szwecji. Każdego roku w Szwecji występuje średnio od 3000 do 4000 pożarów lasów. Wielkość pożarów zmienia się z roku na rok, ale często dotyka ponad 2000 hektarów ziemi. Skutki finansowe są znaczne pod względem reagowania kryzysowego oraz szkód w lasach i budynkach.
Fale
upałów są dość rzadkie w Szwecji w porównaniu z południową Europą. Jednak optymalna temperatura różni się w zależności od kraju, a ponieważ nasza populacja jest przystosowana do chłodniejszego klimatu, wzrost temperatury wpłynie na zdrowie. Ostatnie badania wykazały, że ciepłe okresy prowadzą zarówno do zwiększonej śmiertelności, jak i zachorowalności w Szwecji.
Występowanie
silnych opadów ma duży wpływ na nasze społeczeństwo. Zalane ulice i drogi, zawalone dachy i zrujnowane zbiory to tylko niektóre z negatywnych skutków intensywnych opadów. Na obszarach miejskich spływy często występują z małych obszarów o wysokim udziale nieprzepuszczalnych powierzchni, a proces ten może być szybki. Duże ilości śniegu mogą przeciążać dachy. Ekstremalne opady deszczu mogą prowadzić do wysokich przepływów wody w rzekach i jeziorach oraz mogą powodować problemy w miastach, w których systemy wód opadowych nie są w stanie poradzić sobie z dużymi opadami deszczu.
Śnieg, lód i zerowe skrzyżowania
Szwecja to duży kraj z dużymi wahaniami temperatury i opadów. Jest to szczególnie widoczne, gdy patrzymy na pokrywę śnieżną i lodową. Duże ilości śniegu mogą powodować poważne problemy w ruchu drogowym i uszkodzenia budynków, napowietrznych linii energetycznych i drzew. Problemy mają tendencję do pogarszania się w połączeniu z silnymi wiatrami lub jeśli śnieg jest mokry i ciężki. Około 85 % szwedzkiego wywozu i przywozu odbywa się za pośrednictwem żeglugi handlowej. Wpływa na to pokrywa lodowa – duża część wód Szwecji zamarza co roku, a każdej zimy około 500–2 000 statków potrzebuje pomocy lodołamaczy, aby dostać się do szwedzkich portów i z nich wyjść. Podczas surowych zim lód morski może również wpływać na inną infrastrukturę, taką jak mosty, statki pasażerskie i społeczności przybrzeżne. Stan lodu może utrudniać zarządzanie kryzysowe, takie jak działania poszukiwawczo-ratownicze i reagowanie na wycieki ropy naftowej. Śnieg i lód stwarzają również możliwości rekreacji, takiej jak jazda na nartach i łyżwach oraz turystyka.
Erozja i osuwiska
Erozja jest efektem zużycia krajobrazu przez bieżącą wodę, fale, wiatr i lód. W Szwecji to głównie erozja wodna ma znaczenie dla obszarów zabudowanych. Na erozję wybrzeży mają wpływ przede wszystkim warunki geologiczne, poziom morza, klimat falowy, warunki wiatrowe i prądy. Zwiększone opady i spływy mogą powodować wysokie przepływy i erozję wzdłuż brzegów rzek i cieków wodnych. Najbardziej dotknięte obszary znajdują się w zachodniej części kraju i na obszarach w środkowej i północnej Szwecji. Dotyczy to zarówno terenów wiejskich, jak i zabudowanych. Zmniejszona stabilność gleby z powodu zwiększonych opadów i erozji może również powodować osuwiska.
W przypadku kraju takiego jak Szwecja, który prowadzi szeroko zakrojoną działalność międzynarodową, szczególnie ważne jest zwrócenie uwagi na możliwe skutki zmian na świecie. Globalne skutki zmiany klimatu mogą obejmować niedobory żywności, wody i bezpiecznego środowiska życia, z konsekwencjami takimi jak ubóstwo, niepokoje społeczne i konflikty zbrojne. Wpływ na przepływy handlowe, rozwój gospodarczy i migrację to tylko niektóre z obszarów, w których można przewidzieć pośredni wpływ zmiany klimatu.
Scenariusze
klimatyczne wskazują na spadek dostępności wody w dużej części południowej Szwecji. Warunki te mogą również zwiększać ryzyko pożarów lasów. Susza może powodować niedobór wody i hamować wzrost roślinności. W południowej Szwecji zapotrzebowanie na wodę jest często największe, gdy zasoby są najniższe. Konsekwencje są jeszcze gorsze w połączeniu z wysokimi temperaturami, ponieważ wzrośnie parowanie. Susza powoduje niski przepływ wody do dróg wodnych i niski poziom wody w jeziorach, co prowadzi do niedoborów wody i konkurencji między różnymi rodzajami zużycia wody, takimi jak zaopatrzenie w wodę, nawadnianie lub ścieki. Oczekuje się, że
długość sezonu wegetacyjnego wzrośnie o jeden do dwóch miesięcy w całej Szwecji, z wyjątkiem dalekiego południa, gdzie szacuje się, że wzrost wyniesie do trzech miesięcy. Zmiany w czasie sezonu wegetacyjnego mogą powodować problemy dla roślin i zwierząt. Na przykład roślina, która kwitnie zbyt wcześnie, zanim zapylacze będą aktywne, nie będzie
klimatyczne wskazują na spadek dostępności wody w dużej części południowej Szwecji. Warunki te mogą również zwiększać ryzyko pożarów lasów. Susza może powodować niedobór wody i hamować wzrost roślinności. W południowej Szwecji zapotrzebowanie na wodę jest często największe, gdy zasoby są najniższe. Konsekwencje są jeszcze gorsze w połączeniu z wysokimi temperaturami, ponieważ wzrośnie parowanie. Susza powoduje niski przepływ wody do dróg wodnych i niski poziom wody w jeziorach, co prowadzi do niedoborów wody i konkurencji między różnymi rodzajami zużycia wody, takimi jak zaopatrzenie w wodę, nawadnianie lub ścieki. Oczekuje się, że
długość sezonu wegetacyjnego wzrośnie o jeden do dwóch miesięcy w całej Szwecji, z wyjątkiem dalekiego południa, gdzie szacuje się, że wzrost wyniesie do trzech miesięcy. Zmiany w czasie sezonu wegetacyjnego mogą powodować problemy dla roślin i zwierząt. Na przykład roślina, która kwitnie zbyt wcześnie, zanim zapylacze będą aktywne, nie będzie
Kluczowe sektory, na które koncentracja wywiera wpływ
| Uderzenie/kluczowe zagrożenie | nie dotyczy Obecnie brak jest aktualnej oceny tej kwestii. |
| Prawdopodobieństwo wystąpienia kluczowego zagrożenia | różne prawdopodobieństwo ich wystąpienia i narażenia w przypadku różnych kluczowych zagrożeń lub scenariuszy klimatycznych Większość scenariuszy klimatycznych pokazuje pewien wzrost prędkości wiatru w częściach Bałtyku, które staną się wolne od lodu w cieplejszym klimacie, w tym w Zatoce Fińskiej, Zatoce Botnickiej i Morzu Botnickim. Ciepła powierzchnia oceanu i więcej pary wodnej w atmosferze przyczyniają się do rozwoju burz. Jednocześnie to ocieplenie prowadzi do zmniejszenia różnic między masami ciepłego i zimnego powietrza, które odgrywają ważną rolę w rozwoju intensywnych burz. To z kolei może przeciwdziałać wzmacniającemu wpływowi ocieplenia na rozwój burzy. Oczekuje się, że kilka czynników ryzyka pożarów lasów ulegnie zmianie, a wielkość i liczba pożarów lasów może wzrosnąć. Długość sezonu zagrożenia pożarowego rośnie, szczególnie na południu. Największą zmianą jest wcześniejszy początek sezonu. Zwiększa się również częstotliwość i długość okresów wysokiego ryzyka. Najbardziej ekstremalne warunki zagrożenia pożarowego spodziewane są na wyspach Olandia i Gotlandia. Powódź może stać się bardziej powszechna na południu w wyniku podnoszenia się poziomu mórz. Wpływ na jeziora i cieki wodne jest różny w poszczególnych krajach; w niektórych obszarach ryzyko powodzi wzrośnie, w innych zmniejszy się. Zwiększone ryzyko obfitych opadów deszczu może zwiększać ryzyko powodzi pluwialnej. Wraz ze wzrostem temperatury, zwłaszcza w zimie, oczekuje się, że czas trwania pokrywy śnieżnej zmniejszy się. Może to zmniejszyć zasięg wiosennych powodzi, ale zwiększyć przepływ wody w zimie. |
| Podatność na zagrożenia | nie dotyczy Obecnie brak jest aktualnej oceny tej kwestii. |
| Ryzyko Przyszły wpływ | różny rating ryzyka dla różnych kluczowych zagrożeń lub w ramach różnych scenariuszy klimatycznych Społeczeństwo jest uzależnione od dobrze funkcjonującej i bezpiecznej komunikacji elektronicznej. Jest to z kolei uzależnione od ciągłego dostarczania energii elektrycznej. Nawet krótkie przerwy w dostawie prądu mogą mieć duże konsekwencje dla użytkowników. Zwiększone ryzyko szkód spowodowanych przez burze w lasach wpływa na linie energetyczne w powietrzu, a także maszty. Trwają prace nad przeniesieniem większej liczby linii pod ziemię i przejściem na łączność radiową, ale linie lotnicze i związane z nimi zagrożenia pozostaną przez kilka lat. Podczas powodzi całe obszary prawdopodobnie stracą moc. Oznacza to, że komunikacja elektroniczna może zostać zagrożona. Wiele dużych kabli światłowodowych jest wbudowanych w mosty i ulegnie uszkodzeniu, jeśli most zostanie spłukany. Trwają prace nad ochroną komunikacji elektronicznej, na przykład w celu zwiększenia odporności systemów na opady atmosferyczne, wiatr, grzmoty, wilgoć, ekstremalne temperatury, powodzie, osunięcia ziemi i pożary. |
| Uderzenie/kluczowe zagrożenie | mieszany wpływ na różne zagrożenia Okres wegetacji wzrósł w Szwecji, na północy kraju o około dwa tygodnie w ciągu ostatnich 40 lat. Dłuższy okres wegetacji i cieplejsze zimy generalnie sprzyjają uprawie roślin, z możliwością większych zbiorów i nowych upraw. Powódź i ulewne deszcze mogą jednak spowodować znaczne szkody gospodarcze w wyniku zniszczonych zbiorów, szkód w glebie oraz zwiększonych kosztów pracy i produkcji. Długie okresy wysokich temperatur i niskie opady deszczu, takie jak latem 2018 r., doprowadziły do problemów z dostępnością wody dla rolnictwa i do suszy. |
| Prawdopodobieństwo wystąpienia kluczowego zagrożenia | różne prawdopodobieństwo ich wystąpienia i narażenia w przypadku różnych kluczowych zagrożeń lub scenariuszy klimatycznych Obecnie brak jest aktualnej oceny tej kwestii. |
| Podatność na zagrożenia | nie dotyczy Obecnie brak jest aktualnej oceny tej kwestii. |
| Ryzyko Przyszły wpływ | różny rating ryzyka dla różnych kluczowych zagrożeń lub w ramach różnych scenariuszy klimatycznych Dłuższy okres wegetacji i cieplejsze zimy generalnie sprzyjają uprawie roślin, z możliwością większych zbiorów i nowych upraw. Powódź i ulewne deszcze mogą jednak spowodować szkody gospodarcze w wyniku zniszczonych zbiorów, szkód w glebie oraz zwiększonych kosztów pracy i produkcji. Ciepły klimat ze zwiększonym parowaniem, w połączeniu z szerszymi wahaniami opadów w okresie letnim, może prowadzić do niższej wilgotności gruntu, a w rezultacie do gorszego zadomowienia i wzrostu upraw. Istnieje ryzyko ograniczonego dostępu do wody do nawadniania i hodowli zwierząt gospodarskich. Ciepły klimat może również wiązać się z pojawieniem się nowych agrofagów roślin i większymi problemami z istniejącymi agrofagami. Ciepły, amortyzowany i bardziej zróżnicowany klimat wpływa na zdrowie i dobrostan zwierząt rolniczych. Choroby mogą rozprzestrzeniać się łatwiej, a stres cieplny może być poważniejszym problemem. Dłuższy sezon wegetacyjny z cieplejszymi źródłami i jesieniami stwarza możliwości dla wypasanych zwierząt, aby spędzały więcej czasu na zewnątrz. Zwiększony wzrost lasów prowadzi do zwiększenia produkcji drewna, przy zwiększonej częstotliwości i zakresie szkód spowodowanych szkodnikami roślin i burzami, a także wilgotnymi gruntami leśnymi, co może wiązać się ze znacznymi kosztami. Bardziej wilgotne, cieplejsze zimy oznaczają mniej przymrozków, a tym samym lasy, które są bardziej wrażliwe na burze. Ryzyko osuwisk może również wzrosnąć, zwłaszcza w związku z gospodarką leśną i wycinką. Ryzyko suszy staje się coraz większe, a ryzyko pożarów lasów wzrasta. Zmienione zimowe warunki śniegowe utrudnią reniferom dostęp do pastwisk. Przemysły te są również pośrednio dotknięte procesami spowodowanymi zmianami klimatu na całym świecie. Globalne skutki zmiany klimatu mogą mieć wpływ na popyt na szwedzkie produkty rolne. Jako naród jesteśmy obecnie w dużym stopniu uzależnieni od importu żywności, a zmienione warunki produkcji żywności w innych krajach i ogólne warunki handlowe mogą mieć konsekwencje dla Szwecji. |
| Uderzenie/kluczowe zagrożenie | mieszany wpływ na różne zagrożenia W XX wieku linia drzew w szwedzkich górach wzrosła o około 100-150 metrów, co było spowodowane zmianami klimatu w połączeniu ze zmianami w użytkowaniu gruntów. (Źródło: www.naturvardsverket.se) |
| Prawdopodobieństwo wystąpienia kluczowego zagrożenia | różne prawdopodobieństwo ich wystąpienia i narażenia w przypadku różnych kluczowych zagrożeń lub scenariuszy klimatycznych Regionalne scenariusze klimatyczne pokazują, że średnia roczna temperatura wzrośnie o 2–7 °C do 2071–2100 r. w porównaniu z latami 1961–1990. Największy wzrost (2-9°C) spodziewany jest zimą. Zmiany mają istotne różnice regionalne, z największym skutkiem na północy Szwecji. Skutkiem wyższych poziomów mórz będzie wzrost erozji wybrzeża wzdłuż wybrzeża kraju, głównie w południowej Szwecji. To głównie wzdłuż piaszczystych wybrzeży nasili się erozja. Częsta erozja piasku ma miejsce na przykład wzdłuż wybrzeża Skanii, gdzie linia brzegowa przesunęła się ponad 150 m w głąb lądu w ciągu ostatnich 30 lat w niektórych miejscach. Wraz ze zmianami klimatu oceany staną się cieplejsze. Rosnący poziom dwutlenku węgla w atmosferze spowoduje również zakwaszenie oceanów. Będzie to miało konsekwencje dla ekosystemów, stad ryb i przemysłu rybnego. Nie ustalono jeszcze, w jaki sposób wpłynie to na Morze Bałtyckie. W przyszłym cieplejszym klimacie zimy lodowe na szwedzkich jeziorach i Morzu Bałtyckim będą zarówno krótsze, jak i łagodniejsze. Czas trwania zimy lodowej będzie krótszy, a zasięg geograficzny lodu zmniejsza się. Zmiany te są największe na południu, podczas gdy Zatoka Botnicka i Morze Botnickie są najmniej dotknięte. Ponieważ zmiany z roku na rok będą również duże w przyszłości, mogą wystąpić ostre zimy lodowe, nawet jeśli są one mniejsze. Ekstremalne upały, które obecnie występują średnio co 20 lat, mogą wystąpić co trzy do pięciu lat do końca wieku. Na południu temperatura 40°C może występować co 20 lat. Oczekuje się, że przypadki suchych warunków wzrosną w południowej Szwecji z 0-20 dni w roku w latach 1963-1992 do 20-45 dni (RCP4.5) lub 30-55 dni (RCP8.5) do końca wieku. Oczekuje się, że łagodniejsze zimy ze zwiększonymi opadami staną się bardziej powszechne w przyszłym klimacie i stopniowo zmienią się warunki dla przymrozków. |
| Podatność na zagrożenia | nie dotyczy Obecnie brak jest aktualnej oceny tej kwestii. |
| Ryzyko Przyszły wpływ | różny rating ryzyka dla różnych kluczowych zagrożeń lub w ramach różnych scenariuszy klimatycznych Oczekuje się, że zmiana klimatu doprowadzi do poważnych zmian pod względem różnorodności biologicznej, ekosystemów i krajobrazu. Warunki klimatyczne – wraz z rodzajami gleby i hydrologią – w dużej mierze decydują o tym, czy dany gatunek może przetrwać na danym obszarze. Konsekwencje dla ekosystemów wpłyną na możliwości osiągnięcia kilku szwedzkich celów środowiskowych. Wpływ na usługi ekosystemowe jest pośrednim skutkiem zmiany klimatu, która ma konsekwencje dla leśnictwa, rolnictwa, hodowli reniferów, rybołówstwa, dziedzictwa kulturowego, turystyki i rekreacji na świeżym powietrzu. Jeśli chodzi o zdolność adaptacji, gatunki i siedliska na obszarach górskich, lasy sosnowe i torfowiska uznaje się za najbardziej wrażliwe. Szczególnie wrażliwe ekosystemy występują w północnej Skandynawii. Obszary górskie są szczególnie wrażliwe na zmianę klimatu i oczekuje się, że obszary alpejskie w Szwecji znacznie się skurczą wraz ze wzrostem linii drzew. Oczekuje się, że wraz ze wzrostem średniej globalnej temperatury o 1,5 ° C linia drzew przesunie się o co najmniej kolejne 100 metrów. Większy wzrost temperatury spowoduje jeszcze większą zmianę. Brzoza górska przejmie teraz goły region górski, a obecne obszary brzozy górskiej będą zdominowane przez sosnę i świerk. |
| Uderzenie/kluczowe zagrożenie | nie dotyczy Obecnie brak jest aktualnej oceny tej kwestii. |
| Prawdopodobieństwo wystąpienia kluczowego zagrożenia | różne prawdopodobieństwo ich wystąpienia i narażenia w przypadku różnych kluczowych zagrożeń lub scenariuszy klimatycznych W dużej części Szwecji podnoszącemu się poziomowi morza przeciwdziała podnoszenie się poziomu lądu. Jest to największe na północy, na wybrzeżu Zatoki Botnickiej (ok. 10 mm/rok) i najmniejsza w Skanii (ok. 0 mm/rok). Około 23 % gmin zaklasyfikowano do klasy ryzyka 2 i 3 w odniesieniu do powodzi spowodowanych podnoszeniem się poziomu mórz, co wymaga szerzej zakrojonych środków. Ekstremalne upały, które obecnie występują średnio co 20 lat, mogą wystąpić co trzy do pięciu lat do końca wieku. Na południu temperatura 40°C może występować co 20 lat. Szacuje się, że latem intensywność intensywnych opadów wzrośnie o 10–15 % do 2071–2100 r. w porównaniu z latami 1961–1990. Intensywność opadów deszczu w ciągu 10 lat ma wzrosnąć o około 10%. Spodziewany okres powrotu 20-letniego deszczu spadnie latem do 6–10 lat, a zimą do 2–4 lat. Główne obszary, które stoją w obliczu zwiększonego ryzyka osuwisk w zmieniającym się klimacie, znajdują się w części zachodniej i południowej, a także na obszarach wzdłuż wschodniego wybrzeża. Ryzyko rozwoju wąwozów może wzrosnąć w niektórych obszarach. Spodziewane jest również zwiększone ryzyko osuwisk morenowych i błotnych na obszarach centralnych. Dolina rzeki Göta jest jedną z najbardziej podatnych na osuwiska dolin w Szwecji. Oczekuje się, że obszary o wysokim ryzyku osuwisk wzrosną o około 10 % do 2100 r. w porównaniu z obecnymi danymi, jeżeli nie zostaną podjęte żadne działania. Powódź może stać się bardziej powszechna na południu w wyniku podnoszenia się poziomu mórz. Wpływ na jeziora i cieki wodne jest różny w poszczególnych krajach; w niektórych obszarach ryzyko powodzi wzrośnie, w innych zmniejszy się. Zwiększone ryzyko obfitych opadów deszczu może zwiększać ryzyko powodzi pluwialnej. Zmieniające się wzorce opadów i warunki wód gruntowych mogą prowadzić do osiadania lub osuwisk. Wraz ze wzrostem temperatury, zwłaszcza w zimie, oczekuje się, że czas trwania pokrywy śnieżnej zmniejszy się. |
| Podatność na zagrożenia | nie dotyczy Obecnie brak jest aktualnej oceny tej kwestii. |
| Ryzyko Przyszły wpływ | różny rating ryzyka dla różnych kluczowych zagrożeń lub w ramach różnych scenariuszy klimatycznych Oczekuje się, że zmieniony klimat doprowadzi do znacznego wzrostu ryzyka dla budynków i budowli. Wiąże się to z większym ryzykiem powodzi dla budynków w pobliżu plaż, zwiększonym ryzykiem osuwisk, erozji wybrzeża i plaży, dodatkowym obciążeniem systemów kanalizacyjnych itp. Oczekuje się, że w zachodniej i południowo-zachodniej Szwecji powodzie wzdłuż cieków wodnych będą coraz częstsze. Zwiększone 100-letnie przepływy w regionach górskich wzdłuż cieków wodnych mogą również stanowić zagrożenie dla budynków. Wyższy poziom morza nakłada większe wymagania na środki i planowanie dotyczące nowych budynków, w szczególności wzdłuż południowych wybrzeży Szwecji. Większe i bardziej intensywne ilości opadów oraz zmieniony poziom wód gruntowych prawdopodobnie zwiększą również ryzyko osuwisk i erozji, zwłaszcza w południowo-zachodniej i zachodniej Szwecji oraz na części wschodniego wybrzeża. Wyższe poziomy mórz, zwłaszcza na najbardziej wysuniętych na południe wybrzeżach Szwecji, prowadzą do erozji plaż, co ma konsekwencje dla budynków i infrastruktury, a także do dużych strat wartości. Większe jest również ryzyko zalania piwnicy z powodu większego obciążenia systemów kanalizacyjnych. Wynika to ze zwiększonej ilości deszczu i redystrybucji deszczu na jesień, zimę i wiosnę, gdy parowanie jest niskie, a ziemia jest nasycona, a także wyższej częstotliwości ekstremalnych ulewnych deszczy, co prowadzi do przeciążenia rur. Większe opady atmosferyczne wiążą się również z większym ryzykiem uszkodzenia przez wilgoć i pleśń oraz zwiększonymi zewnętrznymi potrzebami w zakresie konserwacji nowych i istniejących budynków. Wyższe temperatury prowadzą do mniejszego zapotrzebowania na ogrzewanie, ale zwiększonego zapotrzebowania na chłodzenie. Budynki historyczne są często szczególnie narażone. Ponieważ ludzie od dawna wykorzystują wodę jako źródło energii i środek komunikacji, budynki te często znajdują się na wrażliwych obszarach, takich jak wzdłuż wybrzeża. Efekty domina, które mogą wynikać z cieplejszego, wilgotnego klimatu, takiego jak pleśń, większa roślinność i inwazje szkodników, mogą również utrudniać zachowanie cennych środowisk kulturowych. |
| Uderzenie/kluczowe zagrożenie | nie dotyczy Obecnie brak jest aktualnej oceny tej kwestii. |
| Prawdopodobieństwo wystąpienia kluczowego zagrożenia | nie dotyczy Wraz ze zmianami klimatu oceany staną się cieplejsze. Rosnący poziom dwutlenku węgla w atmosferze spowoduje również zakwaszenie oceanów. Będzie to miało konsekwencje dla ekosystemów, stad ryb i przemysłu rybnego. Nie ustalono jeszcze, w jaki sposób wpłynie to na Morze Bałtyckie. W przyszłym cieplejszym klimacie zimy lodowe na szwedzkich jeziorach i Morzu Bałtyckim będą zarówno krótsze, jak i łagodniejsze. Czas trwania zimy lodowej będzie krótszy, a zasięg lodu będzie się zmniejszał. Zmiany te są największe na południu, podczas gdy Zatoka Botnicka i Morze Botnickie są najmniej dotknięte. Ponieważ zmiany z roku na rok będą również duże w przyszłości, mogą wystąpić ostre zimy lodowe, nawet jeśli są one mniejsze. Oczekuje się, że dostępność i jakość wody spadnie w dużej części południowej Szwecji ze względu na wyższe temperatury i dłuższy sezon wegetacyjny. Ryzyko infiltracji przez słoną wodę wzrasta na obszarach przybrzeżnych i nisko położonych, takich jak jezioro Mälaren i Gotlandia. To, w połączeniu z bardziej intensywnymi opadami deszczu, zwiększa ryzyko zanieczyszczenia obszarów zlewni. Ekstremalne upały, które obecnie występują średnio co 20 lat, mogą wystąpić co trzy do pięciu lat do końca wieku. Na południu temperatura 40°C może występować co 20 lat. Powódź może stać się bardziej powszechna na południu w wyniku podnoszenia się poziomu mórz. Wpływ na jeziora i cieki wodne jest różny w poszczególnych krajach; w niektórych obszarach ryzyko powodzi wzrośnie, w innych zmniejszy się. Zwiększone ryzyko obfitych opadów deszczu może zwiększać ryzyko powodzi pluwialnej. Wraz ze wzrostem temperatury, zwłaszcza w zimie, oczekuje się, że czas trwania pokrywy śnieżnej zmniejszy się. Może to zmniejszyć zasięg wiosennych powodzi, ale zwiększyć przepływ wody w zimie. |
| Podatność na zagrożenia | nie dotyczy Obecnie brak jest aktualnej oceny tej kwestii. |
| Ryzyko Przyszły wpływ | różny rating ryzyka dla różnych kluczowych zagrożeń lub w ramach różnych scenariuszy klimatycznych Zmiany klimatyczne będą miały poważny wpływ na wiele rodzajów przedsiębiorstw, na przykład ze względu na zmiany w dostępie do wody, energii i surowców oraz ich kosztach. Zwiększone przypadki powodzi, osuwisk, erozji, pożarów i intensywnych fal upałów będą miały wpływ na infrastrukturę biznesową. Ciepły klimat wpłynie również na inwestycje bezpośrednie, koszty ubezpieczenia i międzynarodowy transport towarów. Spośród całej wody, która jest wydobywana do użytku w Szwecji, 2/3 jest wykorzystywana przez przemysł. Zmniejszenie dostępności wody może skutkować zwiększonymi ograniczeniami w jej pobieraniu. Ekstremalne zjawiska pogodowe mają duży wpływ na dostawy energii, ponieważ wysokie temperatury, powodzie, silne wiatry i burze mogą powodować zakłócenia operacyjne. Zdarzenia te mogą stać się częstsze i poważniejsze. Zmiana klimatu może spowodować zmiany w możliwościach produkcji surowców, zarówno w Szwecji, jak i poza nią. Międzynarodowy transport towarów może stać się trudniejszy ze względu na podnoszenie się poziomu mórz oraz zwiększoną częstotliwość i intensywność ekstremalnych zdarzeń pogodowych, co prowadzi do wydłużenia czasu dostawy i zwiększenia kosztów. Obecnie szwedzkim firmom oferuje się ochronę ubezpieczeniową przed szkodami związanymi z klimatem. Niektóre szwedzkie zakłady ubezpieczeń rozpoczęły przegląd swoich polityk dotyczących budowy na terenach bardziej narażonych na warunki klimatyczne. Branża ubezpieczeniowa jest również narażona na sytuację międzynarodową poprzez międzynarodową reasekurację. W związku z tym oczekuje się, że zwiększona niestabilność i straty finansowe w wielu częściach świata wpłyną na branżę ubezpieczeniową. Skutki zmiany klimatu będą miały wpływ na aktywa finansowe. Może to mieć wpływ na szwedzkie inwestycje bezpośrednie w innych krajach, podobnie jak na inwestycje bezpośrednie innych krajów w Szwecji. Spadek wydajności w innych krajach może zwiększyć możliwości szwedzkiego eksportu, np. żywności, energii i drewna. Jednak dostawy międzynarodowe mogą stać się trudniejsze, wpływając na import i eksport towarów i surowców. |
| Uderzenie/kluczowe zagrożenie | mieszany wpływ na różne zagrożenia Rozległa erozja wybrzeża ma już miejsce wzdłuż części południowego wybrzeża Skanii, gdzie w niektórych miejscach w ciągu ostatnich 40 lat linia brzegowa przesunęła się o ponad 200 metrów w głąb lądu. Wzrost poziomu mórz można zaobserwować na południu Szwecji, podczas gdy w pozostałej części kraju rekompensuje to winda lądowa. |
| Prawdopodobieństwo wystąpienia kluczowego zagrożenia | różne prawdopodobieństwo ich wystąpienia i narażenia w przypadku różnych kluczowych zagrożeń lub scenariuszy klimatycznych Skutkiem wyższych poziomów mórz będzie wzrost erozji wybrzeża wzdłuż wybrzeża kraju, głównie w południowej Szwecji. To głównie wzdłuż piaszczystych wybrzeży nasili się erozja. Częsta erozja piasku ma miejsce na przykład wzdłuż wybrzeża Skanii, gdzie linia brzegowa przesunęła się ponad 150 m w głąb lądu w ciągu ostatnich 30 lat w niektórych miejscach. Zwiększone spływy i przepływy mogą prowadzić do zwiększonej erozji cieków wodnych, zarówno na korytach strumieni, jak i w strefie nadbrzeżnej. Wraz ze zmianami klimatu oceany staną się cieplejsze. Rosnący poziom dwutlenku węgla w atmosferze spowoduje również zakwaszenie oceanów. Będzie to miało konsekwencje dla ekosystemów, stad ryb i przemysłu rybnego. Nie ustalono jeszcze, w jaki sposób wpłynie to na Morze Bałtyckie. Ryzyko infiltracji przez słoną wodę wzrasta w źródłach wody na obszarach przybrzeżnych i nisko położonych, takich jak jezioro Mälaren i Gotlandia. To, w połączeniu z bardziej intensywnymi opadami deszczu, zwiększa ryzyko zanieczyszczenia obszarów zlewni. W dużej części Szwecji podnoszącemu się poziomowi morza przeciwdziała podnoszenie się poziomu lądu. Największa jest w północnej Szwecji na wybrzeżu Zatoki Botnickiej (ok. 10 mm rocznie) i najmniejsza w Skanii (ok. 0 mm rocznie). Klasyfikacja ryzyka dotycząca odsetka gmin dotkniętych powodziami w wyniku podnoszenia się poziomu mórz wykazała, że 23 % z nich należy do klas ryzyka 2 i 3, co wymaga szerzej zakrojonych środków. 71 % znajdowało się w klasie ryzyka 0, co oznacza, że gminy nie znajdują się na obszarach przybrzeżnych. W przyszłym cieplejszym klimacie zimy lodowe na szwedzkich jeziorach i Morzu Bałtyckim będą zarówno krótsze, jak i łagodniejsze. Czas trwania zimy lodowej będzie krótszy, a zasięg lodu będzie się zmniejszał. Zmiany te są największe na południu, podczas gdy Zatoka Botnicka i Morze Botnickie są najmniej dotknięte. Ponieważ zmiany z roku na rok będą również duże w przyszłości, mogą wystąpić ostre zimy lodowe, nawet jeśli są one mniejsze. |
| Podatność na zagrożenia | sytuacja mieszana w odniesieniu do różnych kluczowych zagrożeń Obecnie brak jest aktualnej oceny tej kwestii. |
| Ryzyko Przyszły wpływ | różny rating ryzyka dla różnych kluczowych zagrożeń lub w ramach różnych scenariuszy klimatycznych W wyniku wyższych poziomów mórz w połączeniu z burzami erozja będzie nasilać się wzdłuż wybrzeży Szwecji, zwłaszcza na południu kraju, gdzie plaże składają się z terenów łatwo ulegających erozji. Podnoszący się poziom mórz oznacza, że morze dotrze do wcześniej nienaruszonych obszarów lądowych, narażając je na erozję. Zwiększone spływy i przepływy mogą prowadzić do zwiększonej erozji cieków wodnych, zarówno na korytach strumieni, jak i w strefie nadbrzeżnej. Przepływy lodu spowodowane różnymi poziomami wody mogą powodować zwiększoną erozję, ponieważ lód ociera się o linię brzegową. Jeśli materiał ulegnie erozji w strefie nadbrzeżnej, równowaga zbocza może zostać zakłócona i może zostać wywołane osuwisko. Zwiększona erozja wzdłuż wybrzeży oznacza większe ryzyko szkód w budynkach i infrastrukturze przybrzeżnych, rozprzestrzeniania się zanieczyszczeń oraz wpływu na obszary o wartości przyrodniczej i kulturowej. |
| Uderzenie/kluczowe zagrożenie | nie dotyczy Obecnie brak jest aktualnej oceny tej kwestii. |
| Prawdopodobieństwo wystąpienia kluczowego zagrożenia | różne prawdopodobieństwo ich wystąpienia i narażenia w przypadku różnych kluczowych zagrożeń lub scenariuszy klimatycznych Ekstremalne upały, które obecnie występują średnio co 20 lat, mogą wystąpić co trzy do pięciu lat do końca wieku. Na południu temperatura 40°C może występować co 20 lat. Oczekuje się, że łagodniejsze zimy ze zwiększonymi opadami staną się bardziej powszechne w przyszłym klimacie i stopniowo zmienią się warunki dla przymrozków. Większość scenariuszy klimatycznych pokazuje pewien wzrost prędkości wiatru w częściach Bałtyku, które staną się wolne od lodu w cieplejszym klimacie, w tym w Zatoce Fińskiej, Zatoce Botnickiej i Morzu Botnickim. Ciepła powierzchnia oceanu i więcej pary wodnej w atmosferze przyczyniają się do rozwoju burz. Jednocześnie to ocieplenie prowadzi do zmniejszenia różnic między masami ciepłego i zimnego powietrza, które odgrywają ważną rolę w rozwoju intensywnych burz. To z kolei może przeciwdziałać wzmacniającemu wpływowi ocieplenia na rozwój burzy. Oczekuje się, że kilka czynników ryzyka pożarów lasów ulegnie zmianie, a wielkość i liczba pożarów lasów może wzrosnąć. Długość sezonu zagrożenia pożarowego rośnie, szczególnie na południu. Największą zmianą jest wcześniejszy początek sezonu. Zwiększa się również częstotliwość i długość okresów wysokiego ryzyka. Najbardziej ekstremalne warunki zagrożenia pożarowego spodziewane są na wyspach Olandia i Gotlandia. Powódź może stać się bardziej powszechna na południu w wyniku podnoszenia się poziomu mórz. Wpływ na jeziora i cieki wodne jest różny w poszczególnych krajach; w niektórych obszarach ryzyko powodzi wzrośnie, w innych zmniejszy się. Zwiększone ryzyko obfitych opadów deszczu może zwiększać ryzyko powodzi pluwialnej. Wraz ze wzrostem temperatury, zwłaszcza w zimie, oczekuje się, że czas trwania pokrywy śnieżnej zmniejszy się. Może to zmniejszyć zasięg wiosennych powodzi, ale zwiększyć przepływ wody w zimie. |
| Podatność na zagrożenia | nie dotyczy Obecnie brak jest aktualnej oceny tej kwestii. |
| Ryzyko Przyszły wpływ | różny rating ryzyka dla różnych kluczowych zagrożeń lub w ramach różnych scenariuszy klimatycznych Zwiększone opady i większe opady deszczu doprowadzą do zwiększonego ryzyka osuwisk i powodzi. Inne zagrożenia związane z pogodą, takie jak ekstremalne fale upałów, burze, burze z piorunami, śnieg i oblodzenie, mogą również wzrosnąć. Takie wydarzenia już teraz stanowią zagrożenie dla szwedzkiego systemu energetycznego, głównie na szczeblu regionalnym i lokalnym. Na bezpieczeństwo energetyczne mogą mieć również wpływ zmiany w rocznym schemacie zużycia energii, wzorce spływu energii wodnej, wyższe temperatury wody chłodzącej i zmiany w zarządzaniu biopaliwami. Żadna z tych zmian nie wykazuje większej podatności na zagrożenia bezpieczeństwa energetycznego, ale w połączeniu mogą osłabić szwedzki łańcuch dostaw energii. Wiele różnych rodzajów zagrożeń pogodowych, a także w połączeniu z innymi czynnikami zewnętrznymi, może powodować niekorzystne zdarzenia w systemie energetycznym. Konsekwencje obejmują ograniczony dostęp do energii, wysokie ceny energii i przerwy w dostawach. Ponieważ bezpieczeństwo energetyczne dotyczy tak wielu osób, konieczne będą wysiłki na szczeblu krajowym, regionalnym i gminnym. Szwedzka Agencja Energetyczna zaproponowała środki dla stowarzyszeń handlowych, osób prywatnych, przedsiębiorstw, agencji finansujących, gmin, władz i rządu. |
| Uderzenie/kluczowe zagrożenie | mieszany wpływ na różne zagrożenia W 2014 r. powodzie, burze i pożary lasów przyniosły wysokie koszty dla społeczeństwa i działalności ubezpieczeniowej. W szczególności koszty powodzi wzrosły do ponad miliarda SEK dla firm ubezpieczeniowych. |
| Prawdopodobieństwo wystąpienia kluczowego zagrożenia | różne prawdopodobieństwo ich wystąpienia i narażenia w przypadku różnych kluczowych zagrożeń lub scenariuszy klimatycznych W wyniku wyższych poziomów mórz erozja wybrzeży wzrośnie wzdłuż wybrzeża, głównie w południowej Szwecji. To głównie wzdłuż piaszczystych wybrzeży nasili się erozja. Częsta erozja piasku ma miejsce wzdłuż wybrzeża Skanii, gdzie linia brzegowa przesunęła się ponad 150 m w głąb lądu w ciągu ostatnich 30 lat w niektórych miejscach. Scenariusze klimatyczne nie dają jasnej odpowiedzi na temat przyszłości burz. Prędkości wiatru mogą wzrosnąć w niektórych częściach Morza Bałtyckiego. Ciepła powierzchnia oceanu i więcej pary wodnej w atmosferze przyczyniają się do rozwoju burz. Jednocześnie to ocieplenie prowadzi do zmniejszenia różnic między masami ciepłego i zimnego powietrza, co może przeciwdziałać wzmacniającemu wpływowi ocieplenia na rozwój burzy. Szacuje się, że latem intensywność intensywnych opadów wzrośnie o 10–15 % do 2071–2100 r. w porównaniu z latami 1961–1990. Intensywność opadów deszczu w ciągu 10 lat ma wzrosnąć o około 10%. Spodziewany okres powrotu 20-letniego deszczu spadnie latem do 6–10 lat, a zimą do 2–4 lat. Oczekuje się, że kilka czynników ryzyka pożarów lasów ulegnie zmianie, a wielkość i liczba pożarów lasów może wzrosnąć. Długość sezonu zagrożenia pożarowego rośnie, szczególnie na południu. Największą zmianą jest wcześniejszy początek sezonu. Zwiększa się również częstotliwość i długość okresów wysokiego ryzyka. Najbardziej ekstremalne warunki zagrożenia pożarowego spodziewane są na wyspach Olandia i Gotlandia. Powódź może stać się bardziej powszechna na południu w wyniku podnoszenia się poziomu mórz. Wpływ na jeziora i cieki wodne jest różny w poszczególnych krajach; w niektórych obszarach ryzyko powodzi wzrośnie, w innych zmniejszy się. Zwiększone ryzyko obfitych opadów deszczu może zwiększać ryzyko powodzi pluwialnej. |
| Podatność na zagrożenia | nie dotyczy Obecnie brak jest aktualnej oceny tej kwestii. |
| Ryzyko Przyszły wpływ | różny rating ryzyka dla różnych kluczowych zagrożeń lub w ramach różnych scenariuszy klimatycznych Rolą rynków finansowych jest obliczanie ryzyka, osiąganie zysków i unikanie strat. Zmiany klimatu od dawna nie występują w różnego rodzaju analizach ryzyka, mimo że ekstremalne zdarzenia pogodowe mogą mieć na nie wpływ. Ubezpieczenie obejmuje obywateli i przedsiębiorstwa na wypadek nieprzewidywalnych zdarzeń. Jeśli zdarzenie nie jest już nieprzewidywalne, nie kwalifikuje się już do ochrony ubezpieczeniowej. Może to dotyczyć na przykład powtórnego zalania piwnicy. Obecnie żadne mechanizmy ubezpieczeniowe nie wspierają działań zapobiegawczych. Szwedzkie ubezpieczenie domu zazwyczaj obejmuje ubezpieczenie powodziowe, ale ta praktyka może stać się trudna do utrzymania przy powtarzających się incydentach i rosnących kosztach. Wybuchy chmur w dużych miastach mogą zniweczyć ważne funkcje społeczne, a koszty szkód mogą wzrosnąć. Indywidualny właściciel domu jest odpowiedzialny za szkody w swoim mieniu. Działania zapobiegawcze zmniejszają ryzyko powodzi. Właściciel może na przykład oddzielić ścieki od wód opadowych i uniknąć utwardzonych powierzchni. Aby wesprzeć właścicieli domów, naukowcy i firmy ubezpieczeniowe opracowali internetowe narzędzie o nazwie Vis adapt (www.visadapt.info). Dostarcza informacji o skutkach zmieniającego się klimatu i porad, jak uniknąć szkód w budynkach. |
| Uderzenie/kluczowe zagrożenie | mieszany wpływ na różne zagrożenia Każdego roku w Szwecji występuje średnio od 3000 do 4000 pożarów lasów. Wielkość pożarów zmienia się z roku na rok, ale często dotyka ponad 2000 hektarów ziemi. Skutki finansowe są znaczne pod względem reagowania kryzysowego oraz szkód w lasach i budynkach. Wielkość pożaru zależy nie tylko od warunków suszy i wiatru, ale także od szybkości wykrycia pożaru i dostępności zasobów przeciwpożarowych. W związku z tym duże obszary leśne w słabo zaludnionych częściach północy oraz wzdłuż wybrzeża w północnej Szwecji, a także w głębi lądu, często cierpią z powodu dużych pożarów. |
| Prawdopodobieństwo wystąpienia kluczowego zagrożenia | różne prawdopodobieństwo ich wystąpienia i narażenia w przypadku różnych kluczowych zagrożeń lub scenariuszy klimatycznych Regionalne scenariusze klimatyczne pokazują, że średnia roczna temperatura wzrośnie o 2–7 °C do 2071–2100 r. w porównaniu z latami 1961–1990. Największy wzrost (2-9°C) spodziewany jest zimą. Zmiany mają istotne różnice regionalne, z największym skutkiem na północy Szwecji. Oczekuje się, że opady wzrosną o 0–40 % w ciągu następnego stulecia, głównie zimą. Latem oczekuje się, że opady na południu spadną, podczas gdy zmiany w północnej części kraju mogą być niewielkie. Ekstremalne upały, które obecnie występują średnio co 20 lat, mogą wystąpić co trzy do pięciu lat do końca wieku. Na południu temperatura 40°C może występować co 20 lat. Oczekuje się, że przypadki suchych warunków wzrosną w południowej Szwecji z 0-20 dni w roku w latach 1963-1992 do 20-45 dni (RCP4.5) lub 30-55 dni (RCP8.5) do końca wieku. Oczekuje się, że łagodniejsze zimy ze zwiększonymi opadami staną się bardziej powszechne w przyszłym klimacie i stopniowo zmienią się warunki dla przymrozków. Większość scenariuszy klimatycznych pokazuje pewien wzrost prędkości wiatru w częściach Bałtyku, które staną się wolne od lodu w cieplejszym klimacie. Ciepła powierzchnia oceanu i więcej pary wodnej w atmosferze przyczyniają się do rozwoju burz. To ocieplenie prowadzi również do zmniejszenia różnic między masami ciepłego i zimnego powietrza, które odgrywają ważną rolę w rozwoju intensywnych burz. Może to przeciwdziałać wzmacniającemu wpływowi ocieplenia na rozwój burzy. Oczekuje się, że kilka czynników ryzyka pożarów lasów ulegnie zmianie, a wielkość i liczba pożarów lasów może wzrosnąć. Długość sezonu zagrożenia pożarowego rośnie, szczególnie na południu. Największą zmianą jest wcześniejszy początek sezonu. Zwiększa się również częstotliwość i długość okresów wysokiego ryzyka. Najbardziej ekstremalne warunki zagrożenia pożarowego spodziewane są na wyspach Olandia i Gotlandia. |
| Podatność na zagrożenia | nie dotyczy Obecnie brak jest aktualnej oceny tej kwestii. |
| Ryzyko Przyszły wpływ | różny rating ryzyka dla różnych kluczowych zagrożeń lub w ramach różnych scenariuszy klimatycznych Wraz z wydłużeniem sezonu wegetacyjnego wzrośnie wzrost lasów. Przy łagodniejszych zimach gatunki jeleni mają zwiększoną przeżywalność, co prowadzi do zwiększonego wypasu roślinności sosnowej i liściastej. Wiele szkodników i niektórych grzybów chorobotwórczych zyska lepsze warunki i będzie w stanie się rozprzestrzeniać. Jednym ze sposobów rozwiązania tych problemów byłoby zwiększenie różnorodności gatunków drzew, które są sadzone. Zmienione przyszłe warunki klimatyczne są również uwzględniane w szwedzkich programach hodowli roślin. Rozprzestrzenianie się zgnilizny korzeniowej jest bardziej prawdopodobne, gdy zbiory odbywają się w sezonie wzrostu. W przyszłości możemy zaobserwować więcej szkód spowodowanych przez burze, ponieważ poziom wody jest wyższy w zimie, a przymrozki są nieobecne. Zwiększa się ryzyko pożarów lasów i wiosennych przymrozków oraz potrzeba większej liczby dróg leśnych, które funkcjonują podczas łagodnych zim. Lepsza budowa i konserwacja dróg leśnych będzie miała kluczowe znaczenie, a także większy szacunek dla środowiska, zwłaszcza w wilgotnych środowiskach i wzdłuż potoków podczas jazdy po niezamarzniętych lasach. |
| Uderzenie/kluczowe zagrożenie | mieszany wpływ na różne zagrożenia Fale upałów są dość rzadkie w Szwecji w porównaniu z południową Europą. Jednak optymalna temperatura różni się w zależności od kraju, a ponieważ nasza populacja jest przystosowana do chłodniejszego klimatu, wzrost temperatury wpłynie na zdrowie. Ostatnie badania wykazały, że ciepłe okresy prowadzą zarówno do zwiększonej śmiertelności, jak i zachorowalności w Szwecji. |
| Prawdopodobieństwo wystąpienia kluczowego zagrożenia | różne prawdopodobieństwo ich wystąpienia i narażenia w przypadku różnych kluczowych zagrożeń lub scenariuszy klimatycznych Regionalne scenariusze klimatyczne pokazują, że średnia roczna temperatura wzrośnie o 2–7 °C do 2071–2100 r. w porównaniu z latami 1961–1990. Największy wzrost (2-9°C) spodziewany jest zimą. Zmiany mają istotne różnice regionalne, z największym skutkiem na północy Szwecji. Ekstremalne upały, które obecnie występują średnio co 20 lat, mogą wystąpić co trzy do pięciu lat do końca wieku. Na południu temperatura 40°C może występować co 20 lat. Oczekuje się, że łagodniejsze zimy ze zwiększonymi opadami staną się bardziej powszechne w przyszłym klimacie i stopniowo zmienią się warunki dla przymrozków. |
| Podatność na zagrożenia | nie dotyczy Obecnie brak jest aktualnej oceny tej kwestii. |
| Ryzyko Przyszły wpływ | różny rating ryzyka dla różnych kluczowych zagrożeń lub w ramach różnych scenariuszy klimatycznych Zmiana klimatu ma wpływ na zdrowie ludzi. Zmniejszenie liczby wyjątkowo zimnych zimowych dni będzie miało pozytywny wpływ na zmniejszenie śmiertelności i zmniejszenie liczby chorób spowodowanych chorobami sercowo-naczyniowymi. Z drugiej strony częstsze fale upałów zwiększą liczbę zgonów w okresie letnim. Grupy wysokiego ryzyka obejmują osoby cierpiące na choroby układu krążenia i układu oddechowego. Zagrożone są również małe dzieci i osoby starsze. Zanieczyszczenie powietrza jeszcze bardziej zwiększa zagrożenia dla zdrowia związane z wysokimi temperaturami. Ryzyko infekcji przenoszonych przez wodę wzrasta podczas ciepłych lat, gdy więcej osób częściej pływa na świeżym powietrzu. Zakażenia ran wywołane przez bakterie vibrio w wodzie stanowią nowy problem, który pojawił się na obszarze wokół Morza Bałtyckiego w 2000 roku. Bakterie te zwiększają liczbę w wyższych temperaturach wody. Wyższe temperatury wody zwiększają również ryzyko toksycznych zakwitów glonów i wzrostu bakterii żołądkowo-jelitowych. Długość i klimat pór roku zmieni się dramatycznie. Dotyczy to zarówno gatunków produkujących pyłki, jak i ryzyka chorób przenoszonych przez wektory, w których czynnik zakaźny jest przenoszony na przykład przez komary i kleszcze. Sezon wysokiego ryzyka dla boreliozy i TBE może wzrosnąć nawet o cztery miesiące do końca stulecia. Zmieniony klimat może przyczynić się do przetrwania nowych przenoszących choroby owadów i patogenów. Może również wystąpić wzrost rozprzestrzeniania się chorób odzwierzęcych |
| Uderzenie/kluczowe zagrożenie | nie dotyczy Obecnie brak jest aktualnej oceny tej kwestii. |
| Prawdopodobieństwo wystąpienia kluczowego zagrożenia | różne prawdopodobieństwo ich wystąpienia i narażenia w przypadku różnych kluczowych zagrożeń lub scenariuszy klimatycznych Regionalne scenariusze klimatyczne pokazują, że średnia roczna temperatura wzrośnie o 2–7 °C do 2071–2100 r. w porównaniu z latami 1961–1990. Największy wzrost (2-9°C) spodziewany jest zimą. Zmiany mają istotne różnice regionalne, z największym skutkiem na północy Szwecji. W dużej części Szwecji podnoszącemu się poziomowi morza przeciwdziała podnoszenie się poziomu lądu. Największa w północnej Szwecji na wybrzeżu Zatoki Botnickiej i praktycznie zerowa w Skanii. Szacuje się, że latem intensywność intensywnych opadów wzrośnie o 10–15 % do 2071–2100 r. w porównaniu z latami 1961–1990. Intensywność opadów deszczu w ciągu 10 lat ma wzrosnąć o około 10%. Spodziewany okres powrotu 20-letniego deszczu spadnie latem do 6–10 lat, a zimą do 2–4 lat. Główne obszary, które stoją w obliczu zwiększonego ryzyka osuwisk w zmieniającym się klimacie, znajdują się w części zachodniej i południowej, a także na obszarach wzdłuż wschodniego wybrzeża. Ryzyko rozwoju wąwozów może wzrosnąć w części południowo-zachodniej i środkowej Szwecji, a także w części obszarów północnych. Spodziewane jest również zwiększone ryzyko osuwisk morenowych i błotnych na obszarach centralnych. Dolina rzeki Göta jest jedną z najbardziej podatnych na osuwiska dolin w Szwecji. Wokół rzeki znajduje się również zanieczyszczona ziemia. Oczekuje się, że obszary o wysokim ryzyku osuwisk wzrosną o około 10 procent do 2100 r. w porównaniu z obecnymi danymi, jeśli nie zostaną podjęte żadne działania. Powódź może stać się bardziej powszechna na południu w wyniku podnoszenia się poziomu mórz. Wpływ na jeziora i cieki wodne jest różny w poszczególnych krajach; w niektórych obszarach ryzyko powodzi wzrośnie, w innych zmniejszy się. Zwiększone ryzyko obfitych opadów deszczu może zwiększać ryzyko powodzi pluwialnej. Zmieniające się wzorce opadów i warunki wód gruntowych mogą prowadzić do osiadania lub osuwisk. |
| Podatność na zagrożenia | nie dotyczy Obecnie brak jest aktualnej oceny tej kwestii. |
| Ryzyko Przyszły wpływ | różny rating ryzyka dla różnych kluczowych zagrożeń lub w ramach różnych scenariuszy klimatycznych Planowanie przestrzenne stwarza możliwości długoterminowych i zapobiegawczych prac w zakresie przystosowania się do zmiany klimatu w odniesieniu do przyszłych budynków i infrastruktury. Budynki nadbrzeżne i obszary, które są już często narażone na powodzie, są szczególnie narażone na skutki zmiany klimatu. Dotyczy to zarówno jezior i rzek, jak i obszarów przybrzeżnych. Problemy związane z powodziami lub osuwiskami mogą się nasilić, ponieważ oczekuje się, że opady staną się bardziej intensywne i częstsze w przyszłości oraz w wyniku podnoszenia się poziomu mórz. Obszary mieszkalne są również bardziej bezpośrednio dotknięte, na przykład zmienionym obciążeniem śniegiem i wiatrem. Ciepły i wilgotny klimat zwiększa ryzyko wystąpienia problemów z wilgocią i pleśnią. Zapotrzebowanie na ogrzewanie zmniejsza się, a zapotrzebowanie na chłodzenie wzrasta. Lokalizacje historyczne są niezastąpionymi wartościami. Wiele środowisk i starych miast o dużej wartości kulturowej znajduje się na obszarach przybrzeżnych, gdzie są one podatne na podnoszenie się poziomu mórz i ekstremalne warunki pogodowe. |
| Uderzenie/kluczowe zagrożenie | nie dotyczy Obecnie brak jest aktualnej oceny tej kwestii. |
| Prawdopodobieństwo wystąpienia kluczowego zagrożenia | różne prawdopodobieństwo ich wystąpienia i narażenia w przypadku różnych kluczowych zagrożeń lub scenariuszy klimatycznych Wraz ze zmianami klimatu oceany staną się cieplejsze. Rosnący poziom dwutlenku węgla w atmosferze spowoduje również zakwaszenie oceanów. Będzie to miało konsekwencje dla ekosystemów, stad ryb i przemysłu rybnego. Nie ustalono jeszcze, w jaki sposób wpłynie to na Morze Bałtyckie. W przyszłym cieplejszym klimacie zimy lodowe na szwedzkich jeziorach i Morzu Bałtyckim będą zarówno krótsze, jak i łagodniejsze. Czas trwania zimy lodowej będzie krótszy, a zasięg lodu będzie się zmniejszał. Zmiany te są największe na południu, podczas gdy Zatoka Botnicka i Morze Botnickie są najmniej dotknięte. Ponieważ zmiany z roku na rok będą również duże w przyszłości, mogą wystąpić ostre zimy lodowe, nawet jeśli są one mniejsze. Ekstremalne upały, które obecnie występują średnio co 20 lat, mogą wystąpić co trzy do pięciu lat do końca wieku. Na południu temperatura 40°C może występować co 20 lat. Większość scenariuszy klimatycznych pokazuje pewien wzrost prędkości wiatru w częściach Bałtyku, które staną się wolne od lodu w cieplejszym klimacie, w tym w Zatoce Fińskiej, Zatoce Botnickiej i Morzu Botnickim. Ciepła powierzchnia oceanu i więcej pary wodnej w atmosferze przyczyniają się do rozwoju burz. Jednocześnie to ocieplenie prowadzi do zmniejszenia różnic między masami ciepłego i zimnego powietrza, które odgrywają ważną rolę w rozwoju intensywnych burz. To z kolei może przeciwdziałać wzmacniającemu wpływowi ocieplenia na rozwój burzy. Powódź może stać się bardziej powszechna na południu w wyniku podnoszenia się poziomu mórz. Wpływ na jeziora i cieki wodne jest różny w poszczególnych krajach; w niektórych obszarach ryzyko powodzi wzrośnie, w innych zmniejszy się. Zwiększone ryzyko obfitych opadów deszczu może zwiększać ryzyko powodzi pluwialnej. |
| Podatność na zagrożenia | nie dotyczy Obecnie brak jest aktualnej oceny tej kwestii. |
| Ryzyko Przyszły wpływ | różny rating ryzyka dla różnych kluczowych zagrożeń lub w ramach różnych scenariuszy klimatycznych Wraz ze zmianami klimatu oceany staną się cieplejsze. Rosnący poziom dwutlenku węgla w atmosferze spowoduje również zakwaszenie oceanów. Będzie to miało konsekwencje dla ekosystemów, stad ryb i przemysłu rybnego. Wyższe temperatury wody zwiększają presję na ekosystemy morskie. Naruszone zostaną również ekosystemy w jeziorach śródlądowych. Oceany położone bliżej regionów polarnych na świecie odczują większy wpływ i ocieplenie niż oceany położone dalej od biegunów. Morze Bałtyckie jest wyjątkowym morzem śródlądowym ze słonawą wodą, które już teraz jest szczególnie narażone na zakłócenia środowiskowe. Oprócz wzrostu temperatury wody, zmieniający się klimat może również skutkować niższym poziomem zasolenia w Morzu Bałtyckim. Niektóre gatunki ryb mogą korzystać z cieplejszej wody, chociaż będzie to miało szkodliwy wpływ na inne gatunki. Gatunki zależne od chłodniejszego otoczenia są szczególnie wrażliwe na rosnące temperatury. Rosnące zakwaszenie oznacza, że niektórym stworzeniom morskim (takim jak ostrygi i małże) trudniej będzie wyhodować ochronne muszle i szkielety. Ciągłe zakwaszanie mórz może prowadzić do masowego wymierania organizmów tworzących skorupy. |
| Uderzenie/kluczowe zagrożenie | nie dotyczy Obecnie brak jest aktualnej oceny tej kwestii. |
| Prawdopodobieństwo wystąpienia kluczowego zagrożenia | różne prawdopodobieństwo ich wystąpienia i narażenia w przypadku różnych kluczowych zagrożeń lub scenariuszy klimatycznych Oczekuje się, że łagodniejsze zimy ze zwiększonymi opadami staną się bardziej powszechne w przyszłym klimacie i stopniowo zmienią się warunki dla przymrozków. Szacuje się, że latem intensywność intensywnych opadów wzrośnie o 10–15 % do 2071–2100 r. w porównaniu z latami 1961–1990. Intensywność opadów deszczu w ciągu 10 lat ma wzrosnąć o około 10%. Spodziewany okres powrotu 20-letniego deszczu spadnie latem do 6–10 lat, a zimą do 2–4 lat. Główne obszary, które stoją w obliczu zwiększonego ryzyka osuwisk w zmieniającym się klimacie, znajdują się w części zachodniej i południowej, a także na obszarach wzdłuż wschodniego wybrzeża. Ryzyko rozwoju wąwozów może wzrosnąć w części południowo-zachodniej i środkowej Szwecji, a także w części obszarów północnych. Spodziewane jest również zwiększone ryzyko osuwisk morenowych i błotnych na obszarach centralnych. Dolina rzeki Göta jest jedną z najbardziej podatnych na osuwiska dolin w Szwecji. Wokół rzeki znajduje się również zanieczyszczona ziemia. Oczekuje się, że obszary o wysokim ryzyku osuwisk wzrosną o około 10 procent do 2100 r. w porównaniu z obecnymi danymi, jeśli nie zostaną podjęte żadne działania. Oczekuje się, że kilka czynników ryzyka pożarów lasów ulegnie zmianie, a wielkość i liczba pożarów lasów może wzrosnąć. Długość sezonu zagrożenia pożarowego rośnie, szczególnie na południu. Największą zmianą jest wcześniejszy początek sezonu. Zwiększa się również częstotliwość i długość okresów wysokiego ryzyka. Najbardziej ekstremalne warunki zagrożenia pożarowego spodziewane są na wyspach Olandia i Gotlandia. Powódź może stać się bardziej powszechna na południu w wyniku podnoszenia się poziomu mórz. Wpływ na jeziora i cieki wodne jest różny w poszczególnych krajach; w niektórych obszarach ryzyko powodzi wzrośnie, w innych zmniejszy się. Zwiększone ryzyko obfitych opadów deszczu może zwiększać ryzyko powodzi pluwialnej. Zmieniające się wzorce opadów i warunki wód gruntowych mogą prowadzić do osiadania lub osuwisk. |
| Podatność na zagrożenia | nie dotyczy Obecnie brak jest aktualnej oceny tej kwestii. |
| Ryzyko Przyszły wpływ | różny rating ryzyka dla różnych kluczowych zagrożeń lub w ramach różnych scenariuszy klimatycznych Dostosowanie dziedzictwa kulturowego do zmiany klimatu obejmuje środki mające na celu zapobieganie szkodom spowodowanym zmianą klimatu lub ich łagodzenie. Na procesy degradacji większości materiałów wpływa temperatura i wilgotność. Wyższa temperatura przyspiesza reakcje chemiczne i zmiany, a zmiany wilgotności wpływają na degradację większości materiałów. Zagrożenia związane ze zmianą klimatu mogą być zarówno natychmiastowe, jak i wyraźnie widoczne, takie jak powodzie, ale także powolne i trudne do zidentyfikowania, takie jak pleśń, szkodniki i przerost. Powolne efekty wymagają systematycznego monitorowania, aby można je było wykryć na czas. Działania adaptacyjne mogą również powodować szkody w obiektach dziedzictwa kulturowego, na przykład w budowie ochrony przed erozją w pobliżu stanowisk archeologicznych. Wiele zagrożeń związanych ze zmieniającym się klimatem dla dziedzictwa kulturowego można dostrzec już dziś, ale mogą one stać się bardziej powszechne lub mieć większe konsekwencje w przyszłości. Co więcej, współdziałają ze sobą. Środki zapobiegawcze, takie jak analiza ryzyka, nadzór i utrzymanie, mają zasadnicze znaczenie dla zapobiegania szkodom w dziedzictwie kulturowym i ich łagodzenia. |
| Uderzenie/kluczowe zagrożenie | nie dotyczy Obecnie brak jest aktualnej oceny tej kwestii. |
| Prawdopodobieństwo wystąpienia kluczowego zagrożenia | różne prawdopodobieństwo ich wystąpienia i narażenia w przypadku różnych kluczowych zagrożeń lub scenariuszy klimatycznych Regionalne scenariusze klimatyczne pokazują, że średnia roczna temperatura wzrośnie o 2–7 °C do 2071–2100 r. w porównaniu z latami 1961–1990. Największy wzrost (2-9°C) spodziewany jest zimą. Zmiany mają istotne różnice regionalne, z największym skutkiem na północy Szwecji. Sezon śnieżny stanie się krótszy, a maksymalna pokrywa śnieżna mniej gruba. Ekstremalne upały, które obecnie występują średnio co 20 lat, mogą wystąpić co trzy do pięciu lat do końca wieku. Na południu temperatura 40°C może występować co 20 lat. Oczekuje się, że łagodniejsze zimy ze zwiększonymi opadami staną się bardziej powszechne w przyszłym klimacie i stopniowo zmienią się warunki dla przymrozków. |
| Podatność na zagrożenia | nie dotyczy Obecnie brak jest aktualnej oceny tej kwestii. |
| Ryzyko Przyszły wpływ | różny rating ryzyka dla różnych kluczowych zagrożeń lub w ramach różnych scenariuszy klimatycznych Nagłe zmiany pogody, zmiany pór roku, zmiany wegetacji i zwiększona nieprzewidywalność to tylko niektóre ze skutków zmiany klimatu. Skutki te stanowią poważne wyzwanie dla hodowli reniferów, zarówno teraz, jak i w przyszłości. Zagrożenia są najbardziej widoczne zimą i wiążą się nie tylko z powolnym ociepleniem, ale także z ekstremalnymi zdarzeniami pogodowymi. Zmiana klimatu oznacza, że hodowcy reniferów muszą mieć większą elastyczność i dostęp do kilku różnych rodzajów 91 pastwisk. Czasy przemieszczania stada i uboju mogą również ulec zmianie. Aby sprostać wyzwaniu związanemu z klimatem, należy zwiększyć możliwości działania w innych obszarach, takich jak wpływ na konkurujące ze sobą użytkowanie gruntów i kwestie dotyczące drapieżnych zwierząt. Pośrednie dostosowanie i lepsze możliwości współpracy z innymi zainteresowanymi stronami będą miały kluczowe znaczenie dla przemysłu reniferów. |
| Uderzenie/kluczowe zagrożenie | nie dotyczy Obecnie brak jest aktualnej oceny tej kwestii. |
| Prawdopodobieństwo wystąpienia kluczowego zagrożenia | różne prawdopodobieństwo ich wystąpienia i narażenia w przypadku różnych kluczowych zagrożeń lub scenariuszy klimatycznych Regionalne scenariusze klimatyczne pokazują, że średnia roczna temperatura wzrośnie o 2–7 °C do 2071–2100 r. w porównaniu z latami 1961–1990. Największy wzrost (2-9°C) spodziewany jest zimą. Zmiany mają istotne różnice regionalne, z największym skutkiem na północy Szwecji. Skutkiem wyższych poziomów mórz będzie wzrost erozji wybrzeża wzdłuż wybrzeża kraju, głównie w południowej Szwecji. To głównie wzdłuż piaszczystych wybrzeży nasili się erozja. Częsta erozja piasku ma miejsce na przykład wzdłuż wybrzeża Skanii, gdzie linia brzegowa przesunęła się ponad 150 m w głąb lądu w ciągu ostatnich 30 lat w niektórych miejscach. Zwiększone spływy i przepływy mogą prowadzić do zwiększonej erozji cieków wodnych, zarówno na korytach strumieni, jak i w strefie nadbrzeżnej. Oczekuje się, że dostępność i jakość wody spadnie w dużej części południowej Szwecji ze względu na wyższe temperatury i dłuższy sezon wegetacyjny. Ryzyko infiltracji przez słoną wodę wzrasta na obszarach przybrzeżnych i nisko położonych, takich jak jezioro Mälaren i Gotlandia. To, w połączeniu z bardziej intensywnymi opadami deszczu, zwiększa ryzyko zanieczyszczenia obszarów zlewni. Ekstremalne upały, które obecnie występują średnio co 20 lat, mogą wystąpić co trzy do pięciu lat do końca wieku. Na południu temperatura 40°C może występować co 20 lat. Oczekuje się, że przypadki suchych warunków wzrosną w południowej Szwecji z 0-20 dni w roku w latach 1963-1992 do 20-45 dni (RCP4.5) lub 30-55 dni (RCP8.5) do końca wieku. Oczekuje się, że łagodniejsze zimy ze zwiększonymi opadami staną się bardziej powszechne w przyszłym klimacie i stopniowo zmienią się warunki dla przymrozków. Wraz ze wzrostem temperatury, zwłaszcza w zimie, oczekuje się, że czas trwania pokrywy śnieżnej zmniejszy się. Może to zmniejszyć zasięg wiosennych powodzi, ale zwiększyć przepływ wody w zimie. |
| Podatność na zagrożenia | nie dotyczy Obecnie brak jest aktualnej oceny tej kwestii. |
| Ryzyko Przyszły wpływ | różny rating ryzyka dla różnych kluczowych zagrożeń lub w ramach różnych scenariuszy klimatycznych Oczekuje się, że zarówno krajowa, jak i międzynarodowa turystyka wzrośnie w Szwecji. Obszary przybrzeżne są ważne zarówno dla turystów, jak i dla rekreacji miejscowej ludności. Najważniejszymi zasobami są plaże i woda. Na północy kraju bardzo ważna jest również turystyka zimowa, a także możliwości polowania i wędkowania. Branża turystyczna mogłaby skorzystać na zmieniającym się klimacie z cieplejszymi latami. Zimy z mniejszą pokrywą śnieżną już teraz wpływają na ośrodki narciarskie, które coraz bardziej uzależniają się od sztucznego śniegu, aby wspomóc zimowy sezon turystyczny. Turystyka wokół Morza Śródziemnego może się zmniejszyć z powodu cieplejszych lat. Spodziewane silne ocieplenie w Alpach może również prowadzić do zmniejszenia turystyki na tym obszarze. To może przynieść więcej turystyki do Skandynawii. Zwiększona turystyka wymaga odpornej infrastruktury. Oznacza to również większą presję na środowisko w popularnych obszarach, a dostęp do dobrej jakości zasobów wodnych stanie się kluczową kwestią. |
| Uderzenie/kluczowe zagrożenie | nie dotyczy Obecnie brak jest aktualnej oceny tej kwestii. |
| Prawdopodobieństwo wystąpienia kluczowego zagrożenia | różne prawdopodobieństwo ich wystąpienia i narażenia w przypadku różnych kluczowych zagrożeń lub scenariuszy klimatycznych W przyszłym cieplejszym klimacie zimy lodowe na szwedzkich jeziorach i Morzu Bałtyckim będą zarówno krótsze, jak i łagodniejsze. Czas trwania zimy lodowej będzie krótszy, a zasięg lodu będzie się zmniejszał. Zmiany te są największe na południu, podczas gdy Zatoka Botnicka i Morze Botnickie są najmniej dotknięte. Ponieważ zmiany z roku na rok będą również duże w przyszłości, mogą wystąpić ostre zimy lodowe, nawet jeśli są one mniejsze. Ekstremalne upały, które obecnie występują średnio co 20 lat, mogą wystąpić co trzy do pięciu lat do końca wieku. Na południu temperatura 40°C może występować co 20 lat. Oczekuje się, że łagodniejsze zimy ze zwiększonymi opadami staną się bardziej powszechne w przyszłym klimacie i stopniowo zmienią się warunki dla przymrozków. Szacuje się, że latem intensywność intensywnych opadów wzrośnie o 10–15 % do 2071–2100 r. w porównaniu z latami 1961–1990. Intensywność opadów deszczu w ciągu 10 lat ma wzrosnąć o około 10%. Spodziewany okres powrotu 20-letniego deszczu spadnie latem do 6–10 lat, a zimą do 2–4 lat. Główne obszary, które stoją w obliczu zwiększonego ryzyka osuwisk w zmieniającym się klimacie, znajdują się w części zachodniej i południowej, a także na obszarach wzdłuż wschodniego wybrzeża. Ryzyko rozwoju wąwozów może wzrosnąć w części południowo-zachodniej i środkowej Szwecji, a także w części obszarów północnych. Spodziewane jest również zwiększone ryzyko osuwisk morenowych i błotnych na obszarach centralnych. Dolina rzeki Göta jest jedną z najbardziej podatnych na osuwiska dolin w Szwecji. Wokół rzeki znajduje się również zanieczyszczona ziemia. Powódź może stać się bardziej powszechna na południu w wyniku podnoszenia się poziomu mórz. Wpływ na jeziora i cieki wodne jest różny w poszczególnych krajach; w niektórych obszarach ryzyko powodzi wzrośnie, w innych zmniejszy się. Zwiększone ryzyko obfitych opadów deszczu może zwiększać ryzyko powodzi pluwialnej. |
| Podatność na zagrożenia | nie dotyczy Obecnie brak jest aktualnej oceny tej kwestii. |
| Ryzyko Przyszły wpływ | różny rating ryzyka dla różnych kluczowych zagrożeń lub w ramach różnych scenariuszy klimatycznych Transport drogowy i kolejowy prawdopodobnie wzrośnie w przyszłości, co wiąże się z zapotrzebowaniem na solidną infrastrukturę. Jednocześnie zmiany klimatu zwiększają ryzyko wybuchów chmur, powodzi i osunięć ziemi, które mają wpływ na drogi i koleje. Może to prowadzić do wzrostu liczby wypadków. Upadające drzewa mogą również powodować utrudnienia w ruchu drogowym. Zmiany poziomu wód gruntowych mogą wpływać na drenaż i pływalność. Niskie mosty mogą wymagać odbudowania wyżej. Ciepłe zimy zmniejszą potrzebę solenia dróg i prawdopodobnie oczyszczenia ich ze śniegu. W północnej i środkowej części kraju może być więcej przejść zerowych, co prowadzi do zwiększonego ryzyka trudnych warunków jazdy i uszkodzeń dróg i innej infrastruktury. Długie okresy ciepłej pogody negatywnie wpływają na kolej. Linie kolejowe i różne inne elementy mogą rozszerzać się w cieple i powodować zakłócenia w ruchu. Zmiany klimatyczne w dużym stopniu nie wpływają na lotnictwo. Zmiany w przymrozkach gruntowych i wodach gruntowych mogą mieć wpływ na pływalność lotniska, a zwiększone opady mogą stanowić większe obciążenie dla systemów wód opadowych w portach lotniczych. Ciepło może mieć wpływ na nawierzchnię pasów startowych. Potrzeba odladzania może zmniejszyć się na południu Szwecji, ale zwiększyć się na północy, ponieważ zimowe dni stają się mniej zimne i coraz bardziej wilgotne. Zmiany klimatu nie wpływają w dużym stopniu na żeglugę na wodach szwedzkich. Nabrzeża na południu Szwecji mogą wymagać dostosowania do wyższych poziomów wody. Zwiększone przepływy wody mogą powodować trudności ze względu na zwiększone ryzyko erozji i osuwisk w wąskich przejściach, takich jak kanały. Ryzyko osuwisk jest wysokie wzdłuż Göta älv, która jest ważnym szlakiem żeglugowym w zachodniej Szwecji, i może mieć wpływ na żeglugę. Mniej pokrywy lodowej i krótszy sezon lodowy są korzystne dla żeglugi |
| Uderzenie/kluczowe zagrożenie | nie dotyczy Obecnie brak jest aktualnej oceny tej kwestii. |
| Prawdopodobieństwo wystąpienia kluczowego zagrożenia | różne prawdopodobieństwo ich wystąpienia i narażenia w przypadku różnych kluczowych zagrożeń lub scenariuszy klimatycznych Oczekuje się, że opady wzrosną o 0–40 % w ciągu następnego stulecia, głównie zimą. Latem oczekuje się, że opady na południu spadną, podczas gdy zmiany w północnej części kraju mogą być niewielkie. Sezon śnieżny stanie się krótszy, a maksymalna pokrywa śnieżna mniej gruba. Ryzyko infiltracji przez słoną wodę wzrasta w źródłach wody na obszarach przybrzeżnych i nisko położonych, takich jak jezioro Mälaren i Gotlandia. To, w połączeniu z bardziej intensywnymi opadami deszczu, zwiększa ryzyko zanieczyszczenia obszarów zlewni. Oczekuje się, że dostępność i jakość wody spadnie w dużej części południowej Szwecji ze względu na wyższe temperatury i dłuższy sezon wegetacyjny. Ryzyko infiltracji przez słoną wodę wzrasta na obszarach przybrzeżnych i nisko położonych, takich jak jezioro Mälaren i Gotlandia. To, w połączeniu z bardziej intensywnymi opadami deszczu, zwiększa ryzyko zanieczyszczenia obszarów zlewni. Ekstremalne upały, które obecnie występują średnio co 20 lat, mogą wystąpić co trzy do pięciu lat do końca wieku. Na południu temperatura 40°C może występować co 20 lat. Oczekuje się, że przypadki suchych warunków wzrosną w południowej Szwecji z 0-20 dni w roku w latach 1963-1992 do 20-45 dni (RCP4.5) lub 30-55 dni (RCP8.5) do końca wieku. Szacuje się, że latem intensywność intensywnych opadów wzrośnie o 10–15 % do 2071–2100 r. w porównaniu z latami 1961–1990. Intensywność opadów deszczu w ciągu 10 lat ma wzrosnąć o około 10%. Spodziewany okres powrotu 20-letniego deszczu spadnie latem do 6–10 lat, a zimą do 2–4 lat. Powódź może stać się bardziej powszechna na południu w wyniku podnoszenia się poziomu mórz. Wpływ na jeziora i cieki wodne jest różny w poszczególnych krajach; w niektórych obszarach ryzyko powodzi wzrośnie, w innych zmniejszy się. Zwiększone ryzyko obfitych opadów deszczu może zwiększać ryzyko powodzi pluwialnej. |
| Podatność na zagrożenia | nie dotyczy Obecnie brak jest aktualnej oceny tej kwestii. |
| Ryzyko Przyszły wpływ | różny rating ryzyka dla różnych kluczowych zagrożeń lub w ramach różnych scenariuszy klimatycznych Systemy odwadniania będą dotknięte zwiększoną intensywnością opadów deszczu, a także zwiększonymi poziomami w morzach, drogach wodnych i jeziorach. W ostatnich latach kilka incydentów z ekstremalnymi deszczami i powodziami w miastach skupiło uwagę na gospodarce wodnej w miastach. Oczekuje się, że zmiana klimatu przyniesie ze sobą więcej deszczu i bardziej intensywne opady deszczu. To dodaje dodatkowego stresu systemom. Aby się przystosować, konieczna jest zielona i niebieska infrastruktura. Zielona infrastruktura obejmuje parki, ogrody i zielone dachy. Niebieska infrastruktura obejmuje drogi wodne, tereny podmokłe i zrównoważone systemy odwadniania. Zarządzanie wodami opadowymi wymaga współpracy w kilku sektorach, ponieważ nie ma jednej zainteresowanej strony odpowiedzialnej za cały problem. Zmiana klimatu już teraz ma wpływ na warunki bezpiecznego zaopatrzenia w wodę pitną, ponieważ wzrost średnich temperatur, większe ilości opadów, zmienione wzorce drenażu, parowanie i tworzenie się wód gruntowych stwarzają nowe wyzwania. Ekstremalne zjawiska pogodowe, takie jak fale upałów, susze, ulewne deszcze, burze, wysokie rzeki i powodzie, mogą, podobnie jak w przypadku podnoszenia się poziomu morza, prowadzić do ilościowych i jakościowych zmian w surowych zasobach wodnych. Inne efekty, które mogą pojawić się w niektórych miejscach, to brak wody i przedostawanie się słonej wody do źródeł wody używanych do picia. Może to mieć wpływ na dostępność i jakość zarówno wód podziemnych, jak i powierzchniowych. Zasoby wód powierzchniowych są bardziej narażone na szereg czynników ryzyka niż zasoby wód podziemnych, a zatem są bardziej narażone na wzrost temperatury, intensywność opadów i zanieczyszczenie. Nawet przy obecnym klimacie, części kraju czasami doświadczają niskiego natężenia przepływu wody i niedoborów wody. Oczekuje się, że w przyszłości niskie natężenia przepływu będą występować częściej w południowej Szwecji, głównie na wschodzie. Może to prowadzić do niedoborów wody pitnej. |
Przystosowanie się do zmiany klimatu podlega wielu różnym formom regulacji. Regulacje dotyczące procesów, rozwoju wiedzy, wzajemnej gotowości i podziału odpowiedzialności zawarte są w kilku różnych ustawach.
Rząd decyduje o rozporządzeniach, a parlament o ustawach. Głównym – i najbardziej bezpośrednim – prawem dotyczącym przystosowania się do zmiany klimatu jest szwedzka ustawa o planowaniu i budownictwie (PBL 2010:900). Jednym z kluczowych aktów prawnych mających pośrednią kontrolę w tym obszarze jest szwedzki kodeks ochrony środowiska (SFS 1998:808).
Rząd podjął decyzję w sprawie rozporządzenia (2018:1428) w sprawie przystosowania agencji do zmiany klimatu. Reguluje prace przystosowawcze 32 agencji i wszystkich 21 rad administracyjnych hrabstw. Organy administracji
centralnej mogą być również uprawnione do ustanawiania przepisów określających wymogi. Są to tzw. regulacje rządowe. Powiatowe rady administracyjne i gminy mają również prawo do wydawania lokalnych przepisów. Wszystkie te zasady i przepisy są wiążące i tworzą obowiązek przestrzegania wymogów lub uprawnienia do udziału w procesach.
Rząd decyduje o rozporządzeniach, a parlament o ustawach. Głównym – i najbardziej bezpośrednim – prawem dotyczącym przystosowania się do zmiany klimatu jest szwedzka ustawa o planowaniu i budownictwie (PBL 2010:900). Jednym z kluczowych aktów prawnych mających pośrednią kontrolę w tym obszarze jest szwedzki kodeks ochrony środowiska (SFS 1998:808).
Rząd podjął decyzję w sprawie rozporządzenia (2018:1428) w sprawie przystosowania agencji do zmiany klimatu. Reguluje prace przystosowawcze 32 agencji i wszystkich 21 rad administracyjnych hrabstw. Organy administracji
centralnej mogą być również uprawnione do ustanawiania przepisów określających wymogi. Są to tzw. regulacje rządowe. Powiatowe rady administracyjne i gminy mają również prawo do wydawania lokalnych przepisów. Wszystkie te zasady i przepisy są wiążące i tworzą obowiązek przestrzegania wymogów lub uprawnienia do udziału w procesach.
Przegląd rozwiązań instytucjonalnych i zarządzania na szczeblu krajowym
Pierwsza ocena narażenia na skutki zmian klimatu w Szwecji zaowocowała sprawozdaniem dla rządu w 2007 r. (Szwecja w obliczu zmian klimatu – zagrożenia i szanse; SOU 2007:60). Sprawozdanie dotyczyło podatności społeczeństwa szwedzkiego na globalne zmiany klimatu oraz regionalnych i lokalnych skutków tych zmian, a także oceny kosztów szkód, jakie mogą spowodować zmiany klimatu. W sprawozdaniu pt. „Climate Change Adaptation in Sweden – an overview” [Przystosowanie się do zmiany klimatu w Szwecji – przegląd] zestawiono zadania agencji zaproponowane w 2007 r. w zakresie przystosowania się do zmiany klimatu. W dniu 4 marca 2015 r. rządowi przekazano aktualną ocenę.
W ramach wdrażania rozporządzenia w sprawie przystosowania się do zmiany klimatu, które weszło w życie w styczniu 2019 r., 32 organy krajowe i wszystkie 21 regionalnych rad administracyjnych okręgów powinny przeprowadzać systematyczne oceny klimatu i podatności na zagrożenia, które należy aktualizować w przypadku istotnych zmian w operacjach, co najmniej raz na pięć lat. SMHI opracowało wytyczne dotyczące pracy.
W ramach wdrażania rozporządzenia w sprawie przystosowania się do zmiany klimatu, które weszło w życie w styczniu 2019 r., 32 organy krajowe i wszystkie 21 regionalnych rad administracyjnych okręgów powinny przeprowadzać systematyczne oceny klimatu i podatności na zagrożenia, które należy aktualizować w przypadku istotnych zmian w operacjach, co najmniej raz na pięć lat. SMHI opracowało wytyczne dotyczące pracy.
Krajowa strategia na rzecz przystosowania się do zmiany klimatu obejmuje szwedzkie cele w zakresie przystosowania się do zmiany klimatu, zasady przewodnie, organizację i podział obowiązków, monitorowanie, zasady finansowania i inicjatywy zwiększające wiedzę.
Istnieje pięcioletni cykl oceny krajowej strategii przystosowania się do zmiany klimatu. Pierwszym krokiem będzie analiza podatności na zagrożenia, monitorowanie i ocena realizacji strategii oraz propozycje zmian strategii, a następnie zaktualizowana strategia w 2023 r. Rząd powołał Radę Ekspertów ds. Adaptacji przy SMHI zgodnie z propozycją zawartą w strategii. Zadaniem Rady jest ocena postępów w zakresie przystosowania się do zmiany klimatu.
Rządowe rozporządzenie w sprawie przystosowania się agencji do zmiany klimatu weszło w życie w 2019 r. i reguluje pracę 32 agencji i wszystkich okręgowych rad administracyjnych w związku z przystosowaniem się do zmiany klimatu. W ramach swoich obszarów odpowiedzialności i zadań agencje inicjują, wspierają i oceniają prace związane z przystosowaniem się do zmiany klimatu. Na przykład sporządzają plany działania dotyczące swoich prac w zakresie przystosowania się do zmiany klimatu. Każdego roku agencje składają również sprawozdanie ze swojej pracy Szwedzkiemu Instytutowi Meteorologicznemu i Hydrologicznemu (SMHI), który zgodnie z rozporządzeniem analizuje te sprawozdania, przedkłada rządowi podsumowującą analizę i wspiera agencje w ich pracy z rozporządzeniem.
Rząd powierzył również Krajowej Radzie ds. Mieszkalnictwa, Budownictwa i Planowania zadanie koordynowania krajowych prac w zakresie przystosowania się do zmiany klimatu w odniesieniu do środowiska zbudowanego.
Szwedzkie Narodowe Centrum Wiedzy na temat Przystosowania się do Zmiany Klimatu jest również prowadzone w imieniu rządu w SMHI. Zadaniem centrum jest pełnienie roli centrum wiedzy na temat zmiany klimatu oraz pełnienie roli miejsca spotkań podmiotów zaangażowanych w przystosowanie się do zmiany klimatu. Centrum prowadzi portal internetowy Klimatanpassning.se i organizuje różnego rodzaju szkolenia.
Istnieje pięcioletni cykl oceny krajowej strategii przystosowania się do zmiany klimatu. Pierwszym krokiem będzie analiza podatności na zagrożenia, monitorowanie i ocena realizacji strategii oraz propozycje zmian strategii, a następnie zaktualizowana strategia w 2023 r. Rząd powołał Radę Ekspertów ds. Adaptacji przy SMHI zgodnie z propozycją zawartą w strategii. Zadaniem Rady jest ocena postępów w zakresie przystosowania się do zmiany klimatu.
Rządowe rozporządzenie w sprawie przystosowania się agencji do zmiany klimatu weszło w życie w 2019 r. i reguluje pracę 32 agencji i wszystkich okręgowych rad administracyjnych w związku z przystosowaniem się do zmiany klimatu. W ramach swoich obszarów odpowiedzialności i zadań agencje inicjują, wspierają i oceniają prace związane z przystosowaniem się do zmiany klimatu. Na przykład sporządzają plany działania dotyczące swoich prac w zakresie przystosowania się do zmiany klimatu. Każdego roku agencje składają również sprawozdanie ze swojej pracy Szwedzkiemu Instytutowi Meteorologicznemu i Hydrologicznemu (SMHI), który zgodnie z rozporządzeniem analizuje te sprawozdania, przedkłada rządowi podsumowującą analizę i wspiera agencje w ich pracy z rozporządzeniem.
Rząd powierzył również Krajowej Radzie ds. Mieszkalnictwa, Budownictwa i Planowania zadanie koordynowania krajowych prac w zakresie przystosowania się do zmiany klimatu w odniesieniu do środowiska zbudowanego.
Szwedzkie Narodowe Centrum Wiedzy na temat Przystosowania się do Zmiany Klimatu jest również prowadzone w imieniu rządu w SMHI. Zadaniem centrum jest pełnienie roli centrum wiedzy na temat zmiany klimatu oraz pełnienie roli miejsca spotkań podmiotów zaangażowanych w przystosowanie się do zmiany klimatu. Centrum prowadzi portal internetowy Klimatanpassning.se i organizuje różnego rodzaju szkolenia.
W 2020 r. SMHI opracowało wniosek dotyczący systemu oceny i monitorowania prac w zakresie przystosowania się do zmiany klimatu w Szwecji. Rozważono istniejące systemy monitorowania powiązanych obszarów, głównie szwedzkie cele w zakresie jakości środowiska, globalne cele zrównoważonego rozwoju oraz ramy z Sendai dotyczące zmniejszania ryzyka związanego z klęskami żywiołowymi. Odpowiednie wskaźniki z nich zostały uwzględnione we wniosku. Prace nad osiągnięciem szwedzkich celów środowiskowych są regularnie oceniane, a w 2019 r. ocena obejmowała opis tego, w jaki sposób zmiana klimatu wpłynie na możliwość osiągnięcia tych celów.
Wszystkie organy krajowe, gminy i regiony są prawnie zobowiązane do przeprowadzenia analizy ryzyka i podatności na zagrożenia w swoim obszarze odpowiedzialności. Obejmuje to ryzyko związane z klimatem. Ponadto gminy są zobowiązane do przyjęcia planów działania na rzecz zapobiegania wypadkom i służb ratowniczych. Analiza ryzyka leżąca u podstaw tych prac obejmuje ryzyko związane z klimatem. Plany zarządzania ryzykiem powodziowym są opracowywane dla obszarów, które uznaje się za obszary o znacznym ryzyku powodziowym. Plany te uwzględniają zmiany klimatyczne.
Przy opracowywaniu analiz klimatu i podatności na zagrożenia oraz planów działania w zakresie przystosowania się do zmiany klimatu należy wziąć pod uwagę wpływ zmiany klimatu na cały obszar odpowiedzialności, w tym zarządzanie ryzykiem związanym z klęskami żywiołowymi.
Przy opracowywaniu analiz klimatu i podatności na zagrożenia oraz planów działania w zakresie przystosowania się do zmiany klimatu należy wziąć pod uwagę wpływ zmiany klimatu na cały obszar odpowiedzialności, w tym zarządzanie ryzykiem związanym z klęskami żywiołowymi.
Scenariusze i wskaźniki dotyczące zmian klimatu w Szwecji są łatwo dostępne. SMHI prezentuje informacje klimatyczne w formie map, diagramów i danych do pobrania, bezpłatnie. Dostępne są również informacje wyjaśniające wyniki, w tym niepewności. Strona zawiera również wskazówki, które zapewniają wsparcie w zakresie interpretacji i korzystania ze scenariuszy klimatycznych. Informacje opierają się na najnowszej generacji globalnych modeli klimatycznych, skalowanych do poziomu regionalnego. W 2015 r. sporządzono szereg sprawozdań, aby dostarczyć istotnych i przydatnych informacji decydentom na szczeblu regionalnym i lokalnym. Wiele organów krajowych i regionalnych przechowuje i udostępnia bezpłatnie dane i informacje przydatne do celów przystosowania się do zmiany klimatu.
Przegląd rozwiązań instytucjonalnych i zarządzania na szczeblu niższym niż krajowy (gdzie „na szczeblu niższym niż krajowy” odnosi się do szczebla lokalnego i regionalnego)
Zadaniem rad administracyjnych okręgów jest koordynacja działań dostosowawczych na szczeblu regionalnym i zapewnienie osiągnięcia celów krajowych. Podlegają one rozporządzeniu w sprawie przystosowania się do zmiany klimatu, które zawiera wymogi dotyczące sporządzania planów działania i monitorowania prac przystosowawczych gmin. Regiony
administracyjne są odpowiedzialne za opiekę zdrowotną i medyczną, transport publiczny i rozwój regionalny, ale nie mają żadnych konkretnych zadań przystosowawczych.
Na szczeblu lokalnym gminy mają do odegrania bardzo ważną rolę w zakresie przystosowania się do zmiany klimatu. Są one odpowiedzialne za planowanie fizyczne i infrastrukturę wodną, służby ratunkowe, opiekę zdrowotną i społeczną, szkoły i opiekę nad dziećmi. Ustawa o planowaniu i budownictwie zawiera wytyczne legislacyjne.
administracyjne są odpowiedzialne za opiekę zdrowotną i medyczną, transport publiczny i rozwój regionalny, ale nie mają żadnych konkretnych zadań przystosowawczych.
Na szczeblu lokalnym gminy mają do odegrania bardzo ważną rolę w zakresie przystosowania się do zmiany klimatu. Są one odpowiedzialne za planowanie fizyczne i infrastrukturę wodną, służby ratunkowe, opiekę zdrowotną i społeczną, szkoły i opiekę nad dziećmi. Ustawa o planowaniu i budownictwie zawiera wytyczne legislacyjne.
W Szwecji istnieje wiele sieci zajmujących się różnymi kwestiami związanymi z przystosowaniem się do zmiany klimatu. Woda pitna, bezpieczeństwo zapór, osuwiska i erozja wybrzeża to tylko kilka przykładów obszarów operacyjnych.
Krajowa sieć ds. przystosowania się do zmiany klimatu składa się z szeregu agencji odpowiedzialnych sektorowo za dostosowanie społeczeństwa do obecnego i przyszłego klimatu, wraz z 21 okręgowymi radami administracyjnymi odpowiedzialnymi za koordynację prac w zakresie przystosowania się do zmiany klimatu na szczeblu regionalnym. Szwedzkie Stowarzyszenie Władz Lokalnych i Regionów (SKR) jest również członkiem sieci. Agencje sieci współpracują w celu wzmocnienia zdolności społeczeństwa do radzenia sobie z pozytywnymi i negatywnymi skutkami zmiany klimatu.
Krajowa sieć ds. przystosowania się do zmiany klimatu składa się z szeregu agencji odpowiedzialnych sektorowo za dostosowanie społeczeństwa do obecnego i przyszłego klimatu, wraz z 21 okręgowymi radami administracyjnymi odpowiedzialnymi za koordynację prac w zakresie przystosowania się do zmiany klimatu na szczeblu regionalnym. Szwedzkie Stowarzyszenie Władz Lokalnych i Regionów (SKR) jest również członkiem sieci. Agencje sieci współpracują w celu wzmocnienia zdolności społeczeństwa do radzenia sobie z pozytywnymi i negatywnymi skutkami zmiany klimatu.
Powiatowe rady administracyjne (CAB) ściśle ze sobą współpracują i są częścią krajowej sieci na rzecz przystosowania się do zmiany klimatu. Jednostki oceniające zgodność w Skanii i Halland, Szwedzki Instytut Geotechniczny (SGI) i Szwedzka Służba Geologiczna (SGU) utworzyły regionalną współpracę przybrzeżną w Skanii/Halland, aby współpracować z gminami przybrzeżnymi w Skanii i Halland, innymi agencjami i podmiotami regionalnymi w celu przeciwdziałania problemom erozji wybrzeża i podnoszenia się poziomu mórz.
Szwedzkie Stowarzyszenie Władz Lokalnych i Regionów (SKR) monitoruje i wspiera działania gmin w zakresie przystosowania się do zmiany klimatu. SKR zarządza również internetową siecią dialogu i wymiany doświadczeń związanych z kwestiami przystosowania się do zmiany klimatu.
Szwedzkie Stowarzyszenie Władz Lokalnych i Regionów (SKR) monitoruje i wspiera działania gmin w zakresie przystosowania się do zmiany klimatu. SKR zarządza również internetową siecią dialogu i wymiany doświadczeń związanych z kwestiami przystosowania się do zmiany klimatu.
NAS stwierdza, że działania dostosowawcze powinny być podejmowane w kilku sektorach i obszarach geograficznych. Na podstawie przewidywanych skutków dla społeczeństwa określono siedem obszarów priorytetowych:
• Osuwiska i erozja, które zagrażają społecznościom, infrastrukturze i przedsiębiorstwom
• Powódź, która zagraża społecznościom, infrastrukturze i przedsiębiorstwom
• Wysokie temperatury, które wiążą się z zagrożeniami dla zdrowia i dobrostanu ludzi i zwierząt
• Niedobory wody dla osób fizycznych, rolnictwa i przemysłu
• Skutki biologiczne i ekologiczne, które wpływają na zrównoważony rozwój
• Wpływ na krajową i międzynarodową produkcję żywności i handel
żywnością • Zwiększona częstość występowania agrofagów, chorób i inwazyjnych gatunków obcych, które mają wpływ na ludzi, zwierzęta i rośliny.
• Osuwiska i erozja, które zagrażają społecznościom, infrastrukturze i przedsiębiorstwom
• Powódź, która zagraża społecznościom, infrastrukturze i przedsiębiorstwom
• Wysokie temperatury, które wiążą się z zagrożeniami dla zdrowia i dobrostanu ludzi i zwierząt
• Niedobory wody dla osób fizycznych, rolnictwa i przemysłu
• Skutki biologiczne i ekologiczne, które wpływają na zrównoważony rozwój
• Wpływ na krajową i międzynarodową produkcję żywności i handel
żywnością • Zwiększona częstość występowania agrofagów, chorób i inwazyjnych gatunków obcych, które mają wpływ na ludzi, zwierzęta i rośliny.
Wyzwania określono w przeprowadzonej przez KE ocenie prac Szwecji w 2015 r., sprawozdaniu SMHI „Sterowanie 2015” oraz w dochodzeniu w sprawie przystosowania się do zmiany klimatu. Obejmują one brak ukierunkowania na szczeblu krajowym, a właściwym agencjom brakuje jasnego mandatu. Istnieją również niedociągnięcia we współpracy między sektorami i ponad granicami administracyjnymi. Ponadto nie istniała jasna struktura monitorowania i oceny działań w zakresie przystosowania się do zmiany klimatu. Uważa się, że jednym z powodów niewystarczającego postępu prac na szczeblu lokalnym jest brak jasności w zakresie odpowiedzialności i wsparcia finansowego. Od czasu sporządzenia sprawozdań rozporządzenie w sprawie przystosowania się do zmiany klimatu dało organom wyraźny mandat oraz opracowano system monitorowania i oceny.
W przyjętej w 2018 r. krajowej strategii przystosowania się do zmiany klimatu (Govt Bill 2017/18:163) rząd określa, że celem przystosowania się do zmiany klimatu jest rozwój zrównoważonego i solidnego społeczeństwa w perspektywie długoterminowej, które aktywnie zajmuje się zmianą klimatu poprzez zmniejszanie podatności na zagrożenia i wykorzystywanie możliwości. Należy również osiągnąć cele w zakresie przystosowania się do zmiany klimatu określone w porozumieniu paryskim i Agendzie 2030 oraz cele zrównoważonego rozwoju. Cele te powinny być uwzględniane w politykach, strategiach i planowaniu na szczeblu krajowym oraz powinny być włączone do zwykłych działań i obowiązków. Należy przeanalizować dodatkowe potrzeby w zakresie celów lub wyjaśnienia rządowych celów w zakresie przystosowania się do zmiany klimatu dla różnych obszarów polityki, sektorów lub zidentyfikowanych słabych punktów.
Ponadto prace w zakresie przystosowania się do zmiany klimatu powinny być prowadzone w oparciu o zasady przewodnie dotyczące zrównoważonego rozwoju, wzajemności, podstaw naukowych, zasady ostrożności, integracji środków przystosowawczych, elastyczności, radzenia sobie z niepewnością i czynnikami ryzyka, perspektywy czasowej i przejrzystości.
Ważnym elementem strategii krajowej jest ustanowienie przez rząd pięcioletniego cyklu polityki obejmującego następujące kroki: • 2018 r.: Rząd przedstawia krajową strategię przystosowania się do zmiany klimatu. • lata 2019–2022: Krajowa rada ekspertów SMHI jest odpowiedzialna za zaktualizowaną analizę klimatu i podatności na zagrożenia oraz za monitorowanie i ocenę przeprowadzonych prac w zakresie przystosowania się do zmiany klimatu. Opracowywany jest wniosek dotyczący zaktualizowanej strategii. • 2023 r.: Rząd przedstawia zaktualizowaną krajową strategię przystosowania się do zmiany klimatu. Zaktualizowana strategia krajowa jest następnie przedstawiana co pięć lat.
W strategii stwierdza się również, że główną zasadą jest to, że koszty ochrony własnego mienia leżą w gestii właściciela nieruchomości. Odpowiedzialność za zapobieganie i naprawę szkód spowodowanych ekstremalnymi zdarzeniami pogodowymi nie różni się od odpowiedzialności za inne zarządzanie ryzykiem w społeczeństwie. W ten sposób tworzone są zachęty, aby uniknąć rozwoju na obszarach obarczonych ryzykiem i podjąć odpowiednie środki ochronne.
Działania w zakresie przystosowania się do zmiany
klimatu powinny być podejmowane w kilku sektorach społeczeństwa i na kilku obszarach geograficznych. Biorąc pod uwagę przewidywane konsekwencje dla społeczeństwa, następujące obszary są szczególnie ważne dla trwających prac w zakresie przystosowania się do zmiany klimatu:
• Osuwiska i erozja, które zagrażają społecznościom, infrastrukturze i przedsiębiorstwom.
• Powodzie zagrażające społecznościom, infrastrukturze i przedsiębiorstwom.
• Wysokie temperatury, które stwarzają zagrożenie dla zdrowia i dobrostanu ludzi i zwierząt.
• Niedobory wody dla osób fizycznych, rolnictwa i przemysłu. • Skutki biologiczne i ekologiczne wpływające na zrównoważony rozwój.
• Wpływ na krajową i międzynarodową produkcję i handel żywnością.
• Zwiększona zachorowalność na szkodniki, choroby i inwazyjne gatunki obce, które dotykają ludzi, zwierzęta i rośliny.
Przystosowanie się do zmiany
klimatu wiąże się z planowaniem obecnej sytuacji i horyzontu czasowego, który rozciąga się na dziesięciolecia do następnego stulecia. Przy dokonywaniu długoterminowych inwestycji w sektorach, które uznaje się za podatne na zagrożenia i ważne społecznie, ogromne znaczenie ma przystosowanie się do zmiany klimatu. Dotyczy to na przykład inwestycji w infrastrukturę, systemy wsparcia technicznego, budynki i budowle, a także w rolnictwo. Oczekuje się, że wzrost częstotliwości osuwisk i powodzi będzie miał znaczące konsekwencje dla tych sektorów. Dlatego niezwykle ważne jest, aby skutki zmiany klimatu były brane pod uwagę przy planowaniu, utrzymywaniu i wyposażaniu istniejących budynków, obiektów i systemów oraz przy dokonywaniu nowych inwestycji. Kluczowe znaczenie dla skuteczności społeczno-gospodarczej ma podjęcie właściwych działań od samego początku oraz dostosowanie nowych inwestycji do zmienionego klimatu lub przygotowanie się do ich dostosowania w przyszłości w sposób racjonalny pod względem kosztów.
Utworzono krajową radę ekspertów ds. przystosowania się do zmiany klimatu, aby przedstawić ogólny obraz podatności społeczeństwa na zmianę klimatu oraz sposobu, w jaki w Szwecji opracowywane są działania w zakresie przystosowania się do zmiany klimatu. Rada jest powiązana z SMHI, ale działa niezależnie.
Rząd powierzył również Krajowej Radzie ds. Mieszkalnictwa, Budownictwa i Planowania zadanie koordynowania krajowych prac w zakresie przystosowania się do zmiany klimatu w odniesieniu do środowiska zbudowanego.
Ponadto prace w zakresie przystosowania się do zmiany klimatu powinny być prowadzone w oparciu o zasady przewodnie dotyczące zrównoważonego rozwoju, wzajemności, podstaw naukowych, zasady ostrożności, integracji środków przystosowawczych, elastyczności, radzenia sobie z niepewnością i czynnikami ryzyka, perspektywy czasowej i przejrzystości.
Ważnym elementem strategii krajowej jest ustanowienie przez rząd pięcioletniego cyklu polityki obejmującego następujące kroki: • 2018 r.: Rząd przedstawia krajową strategię przystosowania się do zmiany klimatu. • lata 2019–2022: Krajowa rada ekspertów SMHI jest odpowiedzialna za zaktualizowaną analizę klimatu i podatności na zagrożenia oraz za monitorowanie i ocenę przeprowadzonych prac w zakresie przystosowania się do zmiany klimatu. Opracowywany jest wniosek dotyczący zaktualizowanej strategii. • 2023 r.: Rząd przedstawia zaktualizowaną krajową strategię przystosowania się do zmiany klimatu. Zaktualizowana strategia krajowa jest następnie przedstawiana co pięć lat.
W strategii stwierdza się również, że główną zasadą jest to, że koszty ochrony własnego mienia leżą w gestii właściciela nieruchomości. Odpowiedzialność za zapobieganie i naprawę szkód spowodowanych ekstremalnymi zdarzeniami pogodowymi nie różni się od odpowiedzialności za inne zarządzanie ryzykiem w społeczeństwie. W ten sposób tworzone są zachęty, aby uniknąć rozwoju na obszarach obarczonych ryzykiem i podjąć odpowiednie środki ochronne.
Działania w zakresie przystosowania się do zmiany
klimatu powinny być podejmowane w kilku sektorach społeczeństwa i na kilku obszarach geograficznych. Biorąc pod uwagę przewidywane konsekwencje dla społeczeństwa, następujące obszary są szczególnie ważne dla trwających prac w zakresie przystosowania się do zmiany klimatu:
• Osuwiska i erozja, które zagrażają społecznościom, infrastrukturze i przedsiębiorstwom.
• Powodzie zagrażające społecznościom, infrastrukturze i przedsiębiorstwom.
• Wysokie temperatury, które stwarzają zagrożenie dla zdrowia i dobrostanu ludzi i zwierząt.
• Niedobory wody dla osób fizycznych, rolnictwa i przemysłu. • Skutki biologiczne i ekologiczne wpływające na zrównoważony rozwój.
• Wpływ na krajową i międzynarodową produkcję i handel żywnością.
• Zwiększona zachorowalność na szkodniki, choroby i inwazyjne gatunki obce, które dotykają ludzi, zwierzęta i rośliny.
Przystosowanie się do zmiany
klimatu wiąże się z planowaniem obecnej sytuacji i horyzontu czasowego, który rozciąga się na dziesięciolecia do następnego stulecia. Przy dokonywaniu długoterminowych inwestycji w sektorach, które uznaje się za podatne na zagrożenia i ważne społecznie, ogromne znaczenie ma przystosowanie się do zmiany klimatu. Dotyczy to na przykład inwestycji w infrastrukturę, systemy wsparcia technicznego, budynki i budowle, a także w rolnictwo. Oczekuje się, że wzrost częstotliwości osuwisk i powodzi będzie miał znaczące konsekwencje dla tych sektorów. Dlatego niezwykle ważne jest, aby skutki zmiany klimatu były brane pod uwagę przy planowaniu, utrzymywaniu i wyposażaniu istniejących budynków, obiektów i systemów oraz przy dokonywaniu nowych inwestycji. Kluczowe znaczenie dla skuteczności społeczno-gospodarczej ma podjęcie właściwych działań od samego początku oraz dostosowanie nowych inwestycji do zmienionego klimatu lub przygotowanie się do ich dostosowania w przyszłości w sposób racjonalny pod względem kosztów.
Utworzono krajową radę ekspertów ds. przystosowania się do zmiany klimatu, aby przedstawić ogólny obraz podatności społeczeństwa na zmianę klimatu oraz sposobu, w jaki w Szwecji opracowywane są działania w zakresie przystosowania się do zmiany klimatu. Rada jest powiązana z SMHI, ale działa niezależnie.
Rząd powierzył również Krajowej Radzie ds. Mieszkalnictwa, Budownictwa i Planowania zadanie koordynowania krajowych prac w zakresie przystosowania się do zmiany klimatu w odniesieniu do środowiska zbudowanego.
Wybór działań i (programów) środków
Niezgłoszone
Na regionalnym szczeblu administracyjnym w Szwecji to głównie 21 okręgowych rad administracyjnych (CABS), ale także regiony pracują nad przystosowaniem się do zmiany klimatu. Jednostkom oceniającym zgodność powierzono zadanie koordynowania działań w zakresie przystosowania się do zmiany klimatu na szczeblu regionalnym i zapewnienia realizacji celów krajowych określonych przez rząd. Punktem wyjścia dla prac jednostek oceniających zgodność są zadania wyszczególnione w rocznym dokumencie rządowym dotyczącym środków. Prace jednostek oceniających zgodność w zakresie przystosowania się do zmiany klimatu są również regulowane rozporządzeniem (2018:1428) w sprawie przystosowania się agencji do zmiany klimatu.
W ramach swoich obszarów odpowiedzialności i zadań jednostki oceniające zgodność inicjują, wspierają i oceniają prace związane z przystosowaniem się do zmiany klimatu. Rozporządzenie zawiera również wymóg przeprowadzenia analizy klimatu i podatności na zagrożenia, wyznaczenia celów w zakresie przystosowania się do zmiany klimatu, opracowania planów działania i składania sprawozdań z postępów. Ponadto jednostki oceniające zgodność muszą, w ramach swojego mandatu do koordynowania regionalnych prac w zakresie przystosowania się do zmiany klimatu, również
- inicjować, wspierać i monitorować prace w zakresie przystosowania się do zmiany klimatu prowadzone przez gminy,
- analizować, w jaki sposób zmiana klimatu wpływa na powiat i, w razie potrzeby, na sąsiednie powiaty,
- wspierać i monitorować prace regionalnych agencji sektorowych w zakresie przystosowania się do zmiany klimatu,
- wnosić wkład i sporządzać dokumentację w celu poprawy wiedzy i planowania oraz
- wspierać prace grup koordynacyjnych ds. rzek.
W analizach klimatu i podatności na zagrożenia określono priorytetowe obszary działania w każdym okręgu, a w planach działania określono działania, które należy podjąć i kiedy. Treść i poziom szczegółowości różnią się w poszczególnych jednostkach oceniających zgodność.
Jednostki oceniające zgodność odgrywają ważną rolę w koordynowaniu działań dostosowawczych w poszczególnych hrabstwach, a także ponad granicami hrabstw. Ponieważ skutki zmiany klimatu często wykraczają poza granice hrabstw, jest to kluczowy aspekt działań w zakresie przystosowania się do zmiany klimatu. Jednostki oceniające zgodność powinny pracować nad zapewnieniem, aby działania podejmowane w jednej gminie nie stwarzały problemów w innej. Jednym z obszarów, w których może to mieć znaczenie, jest zajmowanie się wodami powierzchniowymi, które często obejmują duże obszary – czasami kilka powiatów.
Innym aspektem pracy jednostek oceniających zgodność jest dostarczanie gminom danych na potrzeby prac związanych z planowaniem i zarządzaniem projektami. Jednostki oceniające zgodność mają prawo do przeglądu i kontroli oraz monitorują interesy gmin i państwa, interesy publiczne oraz potrzebę ochrony przed wypadkami i zdrowiem ludzkim w planach fizycznych gminy.
Zarządy hrabstw
są również odpowiedzialne za koordynację regionalnej gotowości na wypadek sytuacji wyjątkowej i są najwyższym cywilnym organem obronnym w każdym hrabstwie. Zadanie to obejmuje dostarczanie informacji, budowanie i utrzymywanie sieci, pracę na rzecz zapewnienia skutecznego wykorzystania zasobów oraz opracowywanie regionalnych analiz ryzyka i podatności na zagrożenia. Powinny one również zapewniać jednolity kierunek przygotowań do zarządzania kryzysowego i monitorować przygotowania do gotowości.
Regiony są odpowiedzialne za sektory takie jak opieka zdrowotna i medyczna, transport publiczny i rozwój regionalny, ale nie mają żadnych konkretnych zadań związanych z przystosowaniem się do zmiany klimatu. Zadania regionów w ramach regionalnych działań na rzecz wzrostu i szwedzkiej gotowości na wypadek sytuacji nadzwyczajnej można jednak rozumieć jako obejmujące również odpowiedzialność za przystosowanie się do zmiany klimatu.
W ramach swoich obszarów odpowiedzialności i zadań jednostki oceniające zgodność inicjują, wspierają i oceniają prace związane z przystosowaniem się do zmiany klimatu. Rozporządzenie zawiera również wymóg przeprowadzenia analizy klimatu i podatności na zagrożenia, wyznaczenia celów w zakresie przystosowania się do zmiany klimatu, opracowania planów działania i składania sprawozdań z postępów. Ponadto jednostki oceniające zgodność muszą, w ramach swojego mandatu do koordynowania regionalnych prac w zakresie przystosowania się do zmiany klimatu, również
- inicjować, wspierać i monitorować prace w zakresie przystosowania się do zmiany klimatu prowadzone przez gminy,
- analizować, w jaki sposób zmiana klimatu wpływa na powiat i, w razie potrzeby, na sąsiednie powiaty,
- wspierać i monitorować prace regionalnych agencji sektorowych w zakresie przystosowania się do zmiany klimatu,
- wnosić wkład i sporządzać dokumentację w celu poprawy wiedzy i planowania oraz
- wspierać prace grup koordynacyjnych ds. rzek.
W analizach klimatu i podatności na zagrożenia określono priorytetowe obszary działania w każdym okręgu, a w planach działania określono działania, które należy podjąć i kiedy. Treść i poziom szczegółowości różnią się w poszczególnych jednostkach oceniających zgodność.
Jednostki oceniające zgodność odgrywają ważną rolę w koordynowaniu działań dostosowawczych w poszczególnych hrabstwach, a także ponad granicami hrabstw. Ponieważ skutki zmiany klimatu często wykraczają poza granice hrabstw, jest to kluczowy aspekt działań w zakresie przystosowania się do zmiany klimatu. Jednostki oceniające zgodność powinny pracować nad zapewnieniem, aby działania podejmowane w jednej gminie nie stwarzały problemów w innej. Jednym z obszarów, w których może to mieć znaczenie, jest zajmowanie się wodami powierzchniowymi, które często obejmują duże obszary – czasami kilka powiatów.
Innym aspektem pracy jednostek oceniających zgodność jest dostarczanie gminom danych na potrzeby prac związanych z planowaniem i zarządzaniem projektami. Jednostki oceniające zgodność mają prawo do przeglądu i kontroli oraz monitorują interesy gmin i państwa, interesy publiczne oraz potrzebę ochrony przed wypadkami i zdrowiem ludzkim w planach fizycznych gminy.
Zarządy hrabstw
są również odpowiedzialne za koordynację regionalnej gotowości na wypadek sytuacji wyjątkowej i są najwyższym cywilnym organem obronnym w każdym hrabstwie. Zadanie to obejmuje dostarczanie informacji, budowanie i utrzymywanie sieci, pracę na rzecz zapewnienia skutecznego wykorzystania zasobów oraz opracowywanie regionalnych analiz ryzyka i podatności na zagrożenia. Powinny one również zapewniać jednolity kierunek przygotowań do zarządzania kryzysowego i monitorować przygotowania do gotowości.
Regiony są odpowiedzialne za sektory takie jak opieka zdrowotna i medyczna, transport publiczny i rozwój regionalny, ale nie mają żadnych konkretnych zadań związanych z przystosowaniem się do zmiany klimatu. Zadania regionów w ramach regionalnych działań na rzecz wzrostu i szwedzkiej gotowości na wypadek sytuacji nadzwyczajnej można jednak rozumieć jako obejmujące również odpowiedzialność za przystosowanie się do zmiany klimatu.
Rządowe rozporządzenie w sprawie przystosowania się agencji do zmiany klimatu reguluje pracę 32 agencji i wszystkich okręgowych rad administracyjnych w związku z przystosowaniem się do zmiany klimatu. W ramach swoich obszarów odpowiedzialności i zadań agencje inicjują, wspierają i oceniają prace związane z przystosowaniem się do zmiany klimatu. Na przykład sporządzają plany działania dotyczące swoich prac w zakresie przystosowania się do zmiany klimatu. Każdego roku agencje składają również sprawozdanie ze swojej pracy Szwedzkiemu Instytutowi Meteorologicznemu i Hydrologicznemu (SMHI), który zgodnie z rozporządzeniem analizuje te sprawozdania, przedkłada rządowi podsumowującą analizę i wspiera agencje w ich pracy z rozporządzeniem.
Rozporządzenie i sektorowe plany działania, które ustanawia, zapewniają włączenie dostosowania do prac sektorowych organów krajowych. Obejmuje to prace Agencji ds. Wypadków Cywilnych.
Wszystkie organy krajowe, gminy i regiony są prawnie zobowiązane do przeprowadzenia analizy ryzyka i podatności na zagrożenia w swoim obszarze odpowiedzialności. Obejmuje to ryzyko związane z klimatem. Ponadto gminy są zobowiązane do przyjęcia planów działania na rzecz zapobiegania wypadkom i służb ratowniczych. Analiza ryzyka leżąca u podstaw tych prac obejmuje ryzyko związane z klimatem. Plany zarządzania ryzykiem powodziowym są opracowywane dla obszarów, które uznaje się za obszary o znacznym ryzyku powodziowym. Plany te uwzględniają zmiany klimatyczne.
Przy opracowywaniu analiz klimatu i podatności na zagrożenia oraz planów działania w zakresie przystosowania się do zmiany klimatu należy wziąć pod uwagę wpływ zmiany klimatu na cały obszar odpowiedzialności, w tym zarządzanie ryzykiem związanym z klęskami żywiołowymi.
Rozporządzenie i sektorowe plany działania, które ustanawia, zapewniają włączenie dostosowania do prac sektorowych organów krajowych. Obejmuje to prace Agencji ds. Wypadków Cywilnych.
Wszystkie organy krajowe, gminy i regiony są prawnie zobowiązane do przeprowadzenia analizy ryzyka i podatności na zagrożenia w swoim obszarze odpowiedzialności. Obejmuje to ryzyko związane z klimatem. Ponadto gminy są zobowiązane do przyjęcia planów działania na rzecz zapobiegania wypadkom i służb ratowniczych. Analiza ryzyka leżąca u podstaw tych prac obejmuje ryzyko związane z klimatem. Plany zarządzania ryzykiem powodziowym są opracowywane dla obszarów, które uznaje się za obszary o znacznym ryzyku powodziowym. Plany te uwzględniają zmiany klimatyczne.
Przy opracowywaniu analiz klimatu i podatności na zagrożenia oraz planów działania w zakresie przystosowania się do zmiany klimatu należy wziąć pod uwagę wpływ zmiany klimatu na cały obszar odpowiedzialności, w tym zarządzanie ryzykiem związanym z klęskami żywiołowymi.
Obszary priorytetowe w zakresie przystosowania się do zmiany klimatu w strategii krajowej określono na podstawie ich wpływu na społeczeństwo, w tym na słabsze grupy społeczne.
Fale
upałów zostały zidentyfikowane jako jeden ze skutków zmiany klimatu, który szczególnie mocno dotyka słabsze grupy społeczne. Wraz ze wzrostem częstotliwości i nasilenia fal upałów osoby w grupach ryzyka będą narażone na jeszcze większe niebezpieczeństwo. Te grupy ryzyka obejmują osoby starsze, osoby niepełnosprawne, małe dzieci i kobiety w ciąży oraz osoby z problemami z sercem. Wdrożono szereg inicjatyw w zakresie przystosowania się do zmiany klimatu w celu nawiązania współpracy z tymi zainteresowanymi stronami, na przykład opracowanie planów działania, które mają zostać wdrożone w przypadku fali upałów, przygotowanie konkretnych środków w zakresie opieki, takich jak zmiana diety, spędzanie mniejszej ilości czasu na słońcu, zwiększone spożycie płynów i zmniejszona aktywność fizyczna. Gmina Kristianstad na południu Szwecji wdrożyła kilka z tych działań. Praca jest szczegółowo opisana w części Case Study www.klimatanpassning.se.
Sprawiedliwość w zakresie przystosowania się do zmiany klimatu jest dziedziną ewoluującą. W 2020 r. SMHI przeprowadziło badanie wstępne w celu określenia obszarów działania. Prace będą kontynuowane w 2021 r.
Fale
upałów zostały zidentyfikowane jako jeden ze skutków zmiany klimatu, który szczególnie mocno dotyka słabsze grupy społeczne. Wraz ze wzrostem częstotliwości i nasilenia fal upałów osoby w grupach ryzyka będą narażone na jeszcze większe niebezpieczeństwo. Te grupy ryzyka obejmują osoby starsze, osoby niepełnosprawne, małe dzieci i kobiety w ciąży oraz osoby z problemami z sercem. Wdrożono szereg inicjatyw w zakresie przystosowania się do zmiany klimatu w celu nawiązania współpracy z tymi zainteresowanymi stronami, na przykład opracowanie planów działania, które mają zostać wdrożone w przypadku fali upałów, przygotowanie konkretnych środków w zakresie opieki, takich jak zmiana diety, spędzanie mniejszej ilości czasu na słońcu, zwiększone spożycie płynów i zmniejszona aktywność fizyczna. Gmina Kristianstad na południu Szwecji wdrożyła kilka z tych działań. Praca jest szczegółowo opisana w części Case Study www.klimatanpassning.se.
Sprawiedliwość w zakresie przystosowania się do zmiany klimatu jest dziedziną ewoluującą. W 2020 r. SMHI przeprowadziło badanie wstępne w celu określenia obszarów działania. Prace będą kontynuowane w 2021 r.
Branża jest zaangażowana w duże projekty, dochodzenia i sprawozdania dotyczące przystosowania się do zmiany klimatu. Jednym z przykładów jest opracowanie wniosku dotyczącego systemu oceny i monitorowania prac dostosowawczych w Szwecji, gdzie branża ubezpieczeniowa odgrywała aktywną rolę. W sprawozdaniu Kontrollstation 2015, w którym podsumowano stan prac adaptacyjnych w Szwecji i zaproponowano dalsze działania, wykorzystano dialogi branżowe jako część procesu.
W ramach różnych sektorów istnieje wiele sieci skupiających różne podmioty, w tym organizacje branżowe.
Ponadto w szwedzkim przemyśle realizowanych jest szereg inicjatyw w zakresie przystosowania się do zmiany klimatu. Obejmują one często współpracę między władzami, środowiskiem akademickim, przemysłem i organizacjami. Na przykład:
Zmieniający się klimat dla biznesu
W Krinova Incubator & Science Park firmy, organizacje, środowiska akademickie i społeczeństwo współpracują, aby położyć podwaliny pod innowacje i rozwój. W ramach projektu „Zmieniający się klimat dla biznesu” opracowano metodę opisywania bezpośrednich i pośrednich pozytywnych i negatywnych skutków gospodarczych zmiany klimatu dla szwedzkiego przemysłu. Metoda ta została zastosowana do konkretnych przedsiębiorstw, w szczególności w przemyśle spożywczym w Skanii.
Szwedzka Federacja Nieruchomości
jest organizacją branżową, która działa na rzecz zrównoważonego i efektywnego rynku nieruchomości. Federacja reprezentuje nieco ponad 17 000 członków, którzy są właścicielami budynków komercyjnych i mieszkalnych, nieruchomości przemysłowych i spółdzielni mieszkaniowych. Opracowała publikację zawierającą wskazówki i porady dotyczące tego, w jaki sposób właściciele nieruchomości mogą dostosować swoje nieruchomości do zmian klimatu.
Swedish Water Swedish
Water jest organizacją branżową działającą na rzecz przedsiębiorstw świadczących usługi wodne w Szwecji. Przystosowanie się do zmiany klimatu jest głównym tematem działalności organizacji i zatrudnia pracowników, którzy zajmują się konkretnie kwestiami związanymi z sieciami rurowymi i klimatem. Swedish Water organizuje również coroczną konferencję na temat sieci rurowych i klimatu. Opracowała wiele publikacji na temat gospodarki wodami powierzchniowymi i przystosowania się do zmiany klimatu.
Ubezpieczenia Szwecja Organizacja
branżowa Insurance Sweden aktywnie uczestniczy w debacie na temat przystosowania się społeczeństwa do zmiany klimatu i wydała publikacje, w tym „Vem tar ansvar för klimatanpassningen? – klimatanpassning ur ett försäkringsperspektiv” („Kto ponosi odpowiedzialność za przystosowanie się do zmiany klimatu? – Climate change adaptation from an insurance perspective” [Przystosowanie się do zmiany klimatu z perspektywy ubezpieczenia], 2015 r.) oraz „Vem tar ansvar för klimatanpassningen? – En översikt ur ett försäkringsperspektiv” („Kto ponosi odpowiedzialność za przystosowanie się do zmiany klimatu? – Przegląd z perspektywy ubezpieczeniowej”). Projekt
Gradvis
Projekt Gradvis został sfinansowany przez Federację Szwedzkich Rolników (LRF), Länsförsäkringar Halland oraz unijny program rozwoju obszarów wiejskich dla Szwecji. W ramach projektu zgromadzono informacje na temat wpływu zmiany klimatu na szwedzkie rolnictwo. Projekt jest prowadzony przez Gospodarkę Wiejską i Towarzystwa Rolnicze.
W ramach różnych sektorów istnieje wiele sieci skupiających różne podmioty, w tym organizacje branżowe.
Ponadto w szwedzkim przemyśle realizowanych jest szereg inicjatyw w zakresie przystosowania się do zmiany klimatu. Obejmują one często współpracę między władzami, środowiskiem akademickim, przemysłem i organizacjami. Na przykład:
Zmieniający się klimat dla biznesu
W Krinova Incubator & Science Park firmy, organizacje, środowiska akademickie i społeczeństwo współpracują, aby położyć podwaliny pod innowacje i rozwój. W ramach projektu „Zmieniający się klimat dla biznesu” opracowano metodę opisywania bezpośrednich i pośrednich pozytywnych i negatywnych skutków gospodarczych zmiany klimatu dla szwedzkiego przemysłu. Metoda ta została zastosowana do konkretnych przedsiębiorstw, w szczególności w przemyśle spożywczym w Skanii.
Szwedzka Federacja Nieruchomości
jest organizacją branżową, która działa na rzecz zrównoważonego i efektywnego rynku nieruchomości. Federacja reprezentuje nieco ponad 17 000 członków, którzy są właścicielami budynków komercyjnych i mieszkalnych, nieruchomości przemysłowych i spółdzielni mieszkaniowych. Opracowała publikację zawierającą wskazówki i porady dotyczące tego, w jaki sposób właściciele nieruchomości mogą dostosować swoje nieruchomości do zmian klimatu.
Swedish Water Swedish
Water jest organizacją branżową działającą na rzecz przedsiębiorstw świadczących usługi wodne w Szwecji. Przystosowanie się do zmiany klimatu jest głównym tematem działalności organizacji i zatrudnia pracowników, którzy zajmują się konkretnie kwestiami związanymi z sieciami rurowymi i klimatem. Swedish Water organizuje również coroczną konferencję na temat sieci rurowych i klimatu. Opracowała wiele publikacji na temat gospodarki wodami powierzchniowymi i przystosowania się do zmiany klimatu.
Ubezpieczenia Szwecja Organizacja
branżowa Insurance Sweden aktywnie uczestniczy w debacie na temat przystosowania się społeczeństwa do zmiany klimatu i wydała publikacje, w tym „Vem tar ansvar för klimatanpassningen? – klimatanpassning ur ett försäkringsperspektiv” („Kto ponosi odpowiedzialność za przystosowanie się do zmiany klimatu? – Climate change adaptation from an insurance perspective” [Przystosowanie się do zmiany klimatu z perspektywy ubezpieczenia], 2015 r.) oraz „Vem tar ansvar för klimatanpassningen? – En översikt ur ett försäkringsperspektiv” („Kto ponosi odpowiedzialność za przystosowanie się do zmiany klimatu? – Przegląd z perspektywy ubezpieczeniowej”). Projekt
Gradvis
Projekt Gradvis został sfinansowany przez Federację Szwedzkich Rolników (LRF), Länsförsäkringar Halland oraz unijny program rozwoju obszarów wiejskich dla Szwecji. W ramach projektu zgromadzono informacje na temat wpływu zmiany klimatu na szwedzkie rolnictwo. Projekt jest prowadzony przez Gospodarkę Wiejską i Towarzystwa Rolnicze.
W marcu 2015 r. rządowi przedłożono sprawozdanie oceniające szwedzką strategię przystosowania się do zmiany klimatu oraz działania podjęte od 2007 r.
Rządowe rozporządzenie w sprawie przystosowania się agencji do zmiany klimatu reguluje pracę 32 agencji i wszystkich okręgowych rad administracyjnych w związku z przystosowaniem się do zmiany klimatu. W ramach swoich obszarów odpowiedzialności i zadań agencje inicjują, wspierają i oceniają prace związane z przystosowaniem się do zmiany klimatu.
Każdego roku agencje składają sprawozdania ze swojej pracy SMHI, która analizuje sprawozdania i przedkłada rządowi podsumowującą analizę. Raportowanie odbywa się w systemie internetowym (KLIRA). Celem sprawozdania jest udzielenie odpowiedzi na następujące pytania: 1) W jaki sposób organy objęte rozporządzeniem realizowały zadania określone w rozporządzeniu? 2) W jakim stopniu władze działają zgodnie z priorytetami i zasadami określonymi w Krajowej Strategii Adaptacyjnej? 3) Jakie zagrożenia, możliwości i działania zostały zidentyfikowane i potraktowane priorytetowo przez władze? 4) Jakie przeszkody i potrzeby zidentyfikowały władze w swoich pracach nad przystosowaniem się do zmiany klimatu?
W dłuższej perspektywie celem sprawozdawczości i analizy jest monitorowanie, w jaki sposób praca organów przyczynia się do zwiększenia odporności Szwecji na skutki zmiany klimatu. Ważną wartością dodaną sprawozdawczości jest to, że skutkuje ona bazą danych z możliwością przeszukiwania, co ułatwia współpracę i uczenie się.
Krajowa rada ekspertów również odgrywa rolę w ocenie. Ich zadaniem jest przedkładanie rządowi co pięć lat sprawozdania wspierającego przegląd krajowej strategii przystosowania się do zmiany klimatu. Sprawozdanie to zawiera sugestie dotyczące kierunku krajowych prac w zakresie przystosowania się do zmiany klimatu; nadanie priorytetu działaniom przystosowawczym w oparciu o ocenę ryzyka, kosztów i korzyści; końcową analizę wpływu zmiany klimatu na społeczeństwo; monitorowanie i ocena krajowych prac w zakresie przystosowania się do zmiany klimatu. Sprawozdania roczne władz oraz przeprowadzona przez SMHI analiza tych sprawozdań stanowią ważną podstawę sprawozdania rady ekspertów. Pierwsze sprawozdanie rady ekspertów powinno zostać przedłożone w grudniu 2021 r.
W 2020 r. SMHI przedłożyło rządowi wniosek dotyczący systemu oceny i monitorowania prac dostosowawczych w Szwecji. Celem takiego systemu jest udzielenie odpowiedzi na następujące pytania: 1) Czy zmniejsza się podatność na zmiany klimatu? oraz 2) Czy wdrożono krajową strategię przystosowania się do zmiany klimatu? Istniejące już systemy monitorowania i oceny, jak opisano powyżej, stanowią ważną część takiego systemu. Propozycja jest obecnie rozpatrywana przez rząd.
Rządowe rozporządzenie w sprawie przystosowania się agencji do zmiany klimatu reguluje pracę 32 agencji i wszystkich okręgowych rad administracyjnych w związku z przystosowaniem się do zmiany klimatu. W ramach swoich obszarów odpowiedzialności i zadań agencje inicjują, wspierają i oceniają prace związane z przystosowaniem się do zmiany klimatu.
Każdego roku agencje składają sprawozdania ze swojej pracy SMHI, która analizuje sprawozdania i przedkłada rządowi podsumowującą analizę. Raportowanie odbywa się w systemie internetowym (KLIRA). Celem sprawozdania jest udzielenie odpowiedzi na następujące pytania: 1) W jaki sposób organy objęte rozporządzeniem realizowały zadania określone w rozporządzeniu? 2) W jakim stopniu władze działają zgodnie z priorytetami i zasadami określonymi w Krajowej Strategii Adaptacyjnej? 3) Jakie zagrożenia, możliwości i działania zostały zidentyfikowane i potraktowane priorytetowo przez władze? 4) Jakie przeszkody i potrzeby zidentyfikowały władze w swoich pracach nad przystosowaniem się do zmiany klimatu?
W dłuższej perspektywie celem sprawozdawczości i analizy jest monitorowanie, w jaki sposób praca organów przyczynia się do zwiększenia odporności Szwecji na skutki zmiany klimatu. Ważną wartością dodaną sprawozdawczości jest to, że skutkuje ona bazą danych z możliwością przeszukiwania, co ułatwia współpracę i uczenie się.
Krajowa rada ekspertów również odgrywa rolę w ocenie. Ich zadaniem jest przedkładanie rządowi co pięć lat sprawozdania wspierającego przegląd krajowej strategii przystosowania się do zmiany klimatu. Sprawozdanie to zawiera sugestie dotyczące kierunku krajowych prac w zakresie przystosowania się do zmiany klimatu; nadanie priorytetu działaniom przystosowawczym w oparciu o ocenę ryzyka, kosztów i korzyści; końcową analizę wpływu zmiany klimatu na społeczeństwo; monitorowanie i ocena krajowych prac w zakresie przystosowania się do zmiany klimatu. Sprawozdania roczne władz oraz przeprowadzona przez SMHI analiza tych sprawozdań stanowią ważną podstawę sprawozdania rady ekspertów. Pierwsze sprawozdanie rady ekspertów powinno zostać przedłożone w grudniu 2021 r.
W 2020 r. SMHI przedłożyło rządowi wniosek dotyczący systemu oceny i monitorowania prac dostosowawczych w Szwecji. Celem takiego systemu jest udzielenie odpowiedzi na następujące pytania: 1) Czy zmniejsza się podatność na zmiany klimatu? oraz 2) Czy wdrożono krajową strategię przystosowania się do zmiany klimatu? Istniejące już systemy monitorowania i oceny, jak opisano powyżej, stanowią ważną część takiego systemu. Propozycja jest obecnie rozpatrywana przez rząd.
Każdego roku krajowe i regionalne agencje składają sprawozdania ze swojej pracy SMHI, która analizuje sprawozdania i przedkłada rządowi podsumowującą analizę. Raportowanie odbywa się w systemie internetowym (KLIRA). Celem sprawozdania jest udzielenie odpowiedzi na następujące pytania:
1) W jaki sposób organy objęte rozporządzeniem realizowały zadania określone w rozporządzeniu? 2) W jakim stopniu władze działają zgodnie z priorytetami i zasadami określonymi w Krajowej Strategii Adaptacyjnej? 3) Jakie zagrożenia, możliwości i działania zostały zidentyfikowane i potraktowane priorytetowo przez władze? 4) Jakie przeszkody i potrzeby zidentyfikowały władze w swoich pracach nad przystosowaniem się do zmiany klimatu?
W dłuższej perspektywie celem sprawozdawczości i analizy jest monitorowanie, w jaki sposób praca organów przyczynia się do zwiększenia odporności Szwecji na skutki zmiany klimatu.
Krajowa rada ekspertów ma za zadanie przedkładać rządowi co pięć lat sprawozdanie wspierające przegląd krajowej strategii przystosowania się do zmiany klimatu. Sprawozdanie to zawiera sugestie dotyczące kierunku krajowych prac w zakresie przystosowania się do zmiany klimatu; nadanie priorytetu działaniom przystosowawczym w oparciu o ocenę ryzyka, kosztów i korzyści; końcową analizę wpływu zmiany klimatu na społeczeństwo; monitorowanie i ocena krajowych prac w zakresie przystosowania się do zmiany klimatu.
W 2020 r. SMHI przedłożyło rządowi wniosek dotyczący systemu oceny i monitorowania prac dostosowawczych w Szwecji. Celem takiego systemu jest udzielenie odpowiedzi na następujące pytania: 1) Czy zmniejsza się podatność na zmiany klimatu? oraz 2) Czy wdrożono krajową strategię przystosowania się do zmiany klimatu? Istniejące już systemy monitorowania i oceny, jak opisano powyżej, stanowią ważną część takiego systemu. Propozycja jest obecnie rozpatrywana przez rząd.
1) W jaki sposób organy objęte rozporządzeniem realizowały zadania określone w rozporządzeniu? 2) W jakim stopniu władze działają zgodnie z priorytetami i zasadami określonymi w Krajowej Strategii Adaptacyjnej? 3) Jakie zagrożenia, możliwości i działania zostały zidentyfikowane i potraktowane priorytetowo przez władze? 4) Jakie przeszkody i potrzeby zidentyfikowały władze w swoich pracach nad przystosowaniem się do zmiany klimatu?
W dłuższej perspektywie celem sprawozdawczości i analizy jest monitorowanie, w jaki sposób praca organów przyczynia się do zwiększenia odporności Szwecji na skutki zmiany klimatu.
Krajowa rada ekspertów ma za zadanie przedkładać rządowi co pięć lat sprawozdanie wspierające przegląd krajowej strategii przystosowania się do zmiany klimatu. Sprawozdanie to zawiera sugestie dotyczące kierunku krajowych prac w zakresie przystosowania się do zmiany klimatu; nadanie priorytetu działaniom przystosowawczym w oparciu o ocenę ryzyka, kosztów i korzyści; końcową analizę wpływu zmiany klimatu na społeczeństwo; monitorowanie i ocena krajowych prac w zakresie przystosowania się do zmiany klimatu.
W 2020 r. SMHI przedłożyło rządowi wniosek dotyczący systemu oceny i monitorowania prac dostosowawczych w Szwecji. Celem takiego systemu jest udzielenie odpowiedzi na następujące pytania: 1) Czy zmniejsza się podatność na zmiany klimatu? oraz 2) Czy wdrożono krajową strategię przystosowania się do zmiany klimatu? Istniejące już systemy monitorowania i oceny, jak opisano powyżej, stanowią ważną część takiego systemu. Propozycja jest obecnie rozpatrywana przez rząd.
Trwa wdrażanie NAS od 2018 r. oraz różnych planów sektorowych i regionalnych. Jest to częściowo monitorowane za pomocą corocznych analiz pracy organów krajowych. Pierwsze takie sprawozdanie zostało przedłożone w kwietniu 2020 r. i pokazuje, że wdrażanie jest na zaawansowanym etapie, ale w wielu obszarach nadal trwają prace. Kolejne sprawozdanie roczne zostanie ukończone w kwietniu 2021 r.
Krajowa rada ekspertów przygotowuje obecnie bardziej kompleksowy przegląd prac krajowych, w tym stanu zaawansowania środków planowanych w NAS oraz w planach sektorowych i regionalnych, który zostanie zakończony do grudnia 2021 r.
Krajowa rada ekspertów przygotowuje obecnie bardziej kompleksowy przegląd prac krajowych, w tym stanu zaawansowania środków planowanych w NAS oraz w planach sektorowych i regionalnych, który zostanie zakończony do grudnia 2021 r.
Główną zasadą finansowania adaptacji jest to, że odpowiedzialność za zapobieganie i naprawę szkód spowodowanych ekstremalnymi zdarzeniami pogodowymi nie różni się od odpowiedzialności za inne zarządzanie ryzykiem, a zatem spoczywa na właścicielu nieruchomości.
Gminy mogą ubiegać się o finansowanie ze środków 2.2 Środki zapobiegawcze przeciwko osuwiskom i innym awariom naturalnym (25 mln SEK w 2021 r.). Dzięki temu funduszowi gminy mogą wdrażać konkretne środki ochrony przed osuwiskami i powodziami.
W ustawie budżetowej na 2018 r. rząd ogłosił specjalną inicjatywę dotyczącą współfinansowania środków łagodzących osuwiska wzdłuż rzeki Göta (215 mln SEK w 2021 r.). Ryzyko osuwisk wzdłuż rzeki jest już wysokie w dzisiejszym klimacie, ale zwiększone opady i zwiększone odwadnianie sprawią, że ryzyko będzie znacznie wyższe. Ponadto gminy mogą włączyć środki dostosowawcze do innych form dotacji rządowych, takich jak dotacje dla bardziej ekologicznych miast.
W ramach środków 1:10 finansowane są inicjatywy w zakresie przystosowania się do zmiany klimatu, prewencji i poszerzania wiedzy (78 mln SEK w 2021 r.). Na przykład skupienie się na mapowaniu osuwisk, powodzi i erozji przez Szwedzki Instytut Geotechniczny i Szwedzką Agencję ds.
Adaptację należy włączyć do odpowiednich działań i sektorów, a wydatki na zwiększoną odporność w projektach i sektorach nie zostały określone.
Gminy mogą ubiegać się o finansowanie ze środków 2.2 Środki zapobiegawcze przeciwko osuwiskom i innym awariom naturalnym (25 mln SEK w 2021 r.). Dzięki temu funduszowi gminy mogą wdrażać konkretne środki ochrony przed osuwiskami i powodziami.
W ustawie budżetowej na 2018 r. rząd ogłosił specjalną inicjatywę dotyczącą współfinansowania środków łagodzących osuwiska wzdłuż rzeki Göta (215 mln SEK w 2021 r.). Ryzyko osuwisk wzdłuż rzeki jest już wysokie w dzisiejszym klimacie, ale zwiększone opady i zwiększone odwadnianie sprawią, że ryzyko będzie znacznie wyższe. Ponadto gminy mogą włączyć środki dostosowawcze do innych form dotacji rządowych, takich jak dotacje dla bardziej ekologicznych miast.
W ramach środków 1:10 finansowane są inicjatywy w zakresie przystosowania się do zmiany klimatu, prewencji i poszerzania wiedzy (78 mln SEK w 2021 r.). Na przykład skupienie się na mapowaniu osuwisk, powodzi i erozji przez Szwedzki Instytut Geotechniczny i Szwedzką Agencję ds.
Adaptację należy włączyć do odpowiednich działań i sektorów, a wydatki na zwiększoną odporność w projektach i sektorach nie zostały określone.
Ponieważ przystosowanie się do zmiany klimatu należy włączyć do wszystkich odpowiednich działań i sektorów, nie ma informacji na temat udziału wydatków wykorzystanych na wsparcie przystosowania się do zmiany klimatu w ramach konkretnych projektów lub sektorów. Niektóre sektorowe plany adaptacyjne obejmują finansowanie środków, inne nie.
Szwecja stoi w obliczu zagrożeń klimatycznych, takich jak powodzie, osuwiska, erozja, zniszczenia spowodowane burzami, zanieczyszczenie wody pitnej, fale upałów, susza, rozprzestrzenianie się chorób i wyzwania związane z hodowlą reniferów. Inicjatywy w zakresie przystosowania się do zmiany klimatu w Szwecji znacznie się rozwinęły w ostatnich latach, aby sprostać przyszłym zagrożeniom. Istnieje pozytywna tendencja w zakresie przystosowania się gmin do zmiany klimatu. Postępy gmin są jednak bardzo zróżnicowane. Duże gminy zasadniczo poczyniły większe postępy w porównaniu z małymi i średnimi gminami, a gminy nadbrzeżne stopniowo rozpoczęły prace w zakresie przystosowania się do zmiany klimatu w porównaniu z gminami śródlądowymi.
SMHI przeanalizowało szereg przypadków działań przystosowawczych w celu ilościowego określenia kosztów i korzyści. Na przykład w jednym studium przypadku analiza pokazuje, że zainstalowanie nowego filtra w stacji uzdatniania wody w Göteborgu, kosztem około 40 mln EUR, przyniesie korzyści o wartości ponad 250 mln EUR w postaci zmniejszenia strat ekonomicznych spowodowanych chorobą. Środek ten dotyczy około pół miliona osób i jest częściowo finansowany z zielonych obligacji.
W NAS określono siedem priorytetowych obszarów przystosowania się do zmiany klimatu. Prace prowadzone przez organy w celu rozwiązania tych problemów są monitorowane co roku, a SMHI przygotowuje analizę i przedkłada ją rządowi. Pierwsze takie sprawozdanie przedłożono w kwietniu 2020 r., a drugie ma zostać przedstawione w kwietniu 2021 r. Pierwsze sprawozdanie wykazało, że prace są prowadzone we wszystkich obszarach priorytetowych, ale jak dotąd nie przeprowadzono oceny wpływu tych prac na zmniejszenie skutków. SMHI opracował wniosek dotyczący systemu oceny i monitorowania prac przystosowawczych, w tym wskaźników podatności na zagrożenia, który został przedstawiony rządowi w grudniu 2020 r.
SMHI przeanalizowało szereg przypadków działań przystosowawczych w celu ilościowego określenia kosztów i korzyści. Na przykład w jednym studium przypadku analiza pokazuje, że zainstalowanie nowego filtra w stacji uzdatniania wody w Göteborgu, kosztem około 40 mln EUR, przyniesie korzyści o wartości ponad 250 mln EUR w postaci zmniejszenia strat ekonomicznych spowodowanych chorobą. Środek ten dotyczy około pół miliona osób i jest częściowo finansowany z zielonych obligacji.
W NAS określono siedem priorytetowych obszarów przystosowania się do zmiany klimatu. Prace prowadzone przez organy w celu rozwiązania tych problemów są monitorowane co roku, a SMHI przygotowuje analizę i przedkłada ją rządowi. Pierwsze takie sprawozdanie przedłożono w kwietniu 2020 r., a drugie ma zostać przedstawione w kwietniu 2021 r. Pierwsze sprawozdanie wykazało, że prace są prowadzone we wszystkich obszarach priorytetowych, ale jak dotąd nie przeprowadzono oceny wpływu tych prac na zmniejszenie skutków. SMHI opracował wniosek dotyczący systemu oceny i monitorowania prac przystosowawczych, w tym wskaźników podatności na zagrożenia, który został przedstawiony rządowi w grudniu 2020 r.
Zgodnie z krajową strategią w zakresie przystosowania się do zmiany klimatu, przyjętą w 2018 r., kontynuowane są prace nad dostosowaniem społeczeństwa do zmienionego klimatu w zakresie gromadzenia wiedzy i rozpowszechniania informacji. Różne dane dotyczące podejmowania decyzji i planowania, które zostały opracowane z wykorzystaniem finansowania rządowego od czasu badania klimatu i podatności na zagrożenia w 2007 r., przyczyniły się do zwiększenia wiedzy na temat ryzyka osuwisk i powodzi, lepszego zarządzania skutkami ulewnych deszczy i lepszego prognozowania ryzyka pożaru. Wiele agencji zrealizowało plany działania na rzecz przystosowania się do zmiany klimatu, w których analizuje się podatność ich własnych operacji na zmianę klimatu i określa się potrzebę wprowadzenia środków. Usprawnia się również współpracę międzysektorową i wsparcie ze strony okręgowych rad administracyjnych dla gmin i innych podmiotów. Pomimo zwiększonej wiedzy na temat potrzeby przystosowania się do zmiany klimatu na szczeblu lokalnym wdrażanych jest jednak stosunkowo niewiele konkretnych środków przystosowania się do zmiany klimatu. Niezbędne są stałe i wzmocnione inicjatywy i inwestycje w wielu różnych obszarach. Od tego czasu wiele działań zaproponowanych w NAS zostało wdrożonych lub jest w toku, a krajowa rada ekspertów przygotowuje obecnie ocenę tych prac, która ma zostać opublikowana w grudniu 2021 r.
W NAS określono siedem priorytetowych obszarów przystosowania się do zmiany klimatu. Prace prowadzone przez organy w celu rozwiązania tych problemów są monitorowane co roku, a SMHI przygotowuje analizę i przedkłada ją rządowi. Pierwsze takie sprawozdanie przedłożono w kwietniu 2020 r., a drugie ma zostać przedstawione w kwietniu 2021 r. Pierwsze sprawozdanie wykazało, że prace są prowadzone we wszystkich obszarach priorytetowych, ale jak dotąd nie przeprowadzono oceny wpływu tych prac na zmniejszenie skutków. SMHI opracował wniosek dotyczący systemu oceny i monitorowania prac przystosowawczych, w tym wskaźników podatności na zagrożenia, który został przedstawiony rządowi w grudniu 2020 r.
Krajowa rada ekspertów ma za zadanie przedkładać rządowi co pięć lat sprawozdanie wspierające przegląd krajowej strategii przystosowania się do zmiany klimatu. Sprawozdanie to zawiera sugestie dotyczące kierunku krajowych prac w zakresie przystosowania się do zmiany klimatu; nadanie priorytetu działaniom przystosowawczym w oparciu o ocenę ryzyka, kosztów i korzyści; końcową analizę wpływu zmiany klimatu na społeczeństwo; monitorowanie i ocena krajowych prac w zakresie przystosowania się do zmiany klimatu. Sprawozdania roczne władz oraz przeprowadzona przez SMHI analiza tych sprawozdań stanowią ważną podstawę sprawozdania rady ekspertów. Pierwsze sprawozdanie rady ekspertów powinno zostać przedłożone w grudniu 2021 r.
Krajowa rada ekspertów ma za zadanie przedkładać rządowi co pięć lat sprawozdanie wspierające przegląd krajowej strategii przystosowania się do zmiany klimatu. Sprawozdanie to zawiera sugestie dotyczące kierunku krajowych prac w zakresie przystosowania się do zmiany klimatu; nadanie priorytetu działaniom przystosowawczym w oparciu o ocenę ryzyka, kosztów i korzyści; końcową analizę wpływu zmiany klimatu na społeczeństwo; monitorowanie i ocena krajowych prac w zakresie przystosowania się do zmiany klimatu. Sprawozdania roczne władz oraz przeprowadzona przez SMHI analiza tych sprawozdań stanowią ważną podstawę sprawozdania rady ekspertów. Pierwsze sprawozdanie rady ekspertów powinno zostać przedłożone w grudniu 2021 r.
W 2015 r. SMHI przeprowadziło misję (Kontrollstation 2015) mającą na celu badanie, analizę i monitorowanie działań w zakresie przystosowania się do zmiany klimatu w Szwecji (SMHI KLIMATOLOGI Nr 12, 2015). W wyniku tych prac stwierdzono, że chociaż w Szwecji nastąpił znaczny postęp w zakresie przystosowania się do zmiany klimatu, nadal istnieje znaczna potrzeba wprowadzenia dalszych środków. W sprawozdaniu stwierdzono, że przystosowanie się do zmiany klimatu najlepiej przeprowadzić w perspektywie długoterminowej, że należy zwiększyć przejrzystość ról i obowiązków oraz że konieczna jest lepsza koordynacja między wieloma podmiotami zaangażowanymi w przystosowanie się do zmiany klimatu. Najważniejsze wnioski dla dalszych prac są następujące:
? Należy dostosować przepisy ustawowe i wykonawcze; Należy wyraźniej określić role i obowiązki, a także strategie i cele.
? Priorytet i finansowanie należy przyznać działaniom badawczo-rozwojowym, które wypełniają zidentyfikowaną lukę w wiedzy, w tym długoterminowemu monitorowaniu.
? Wiedza i wsparcie decyzyjne, a także prognozy i systemy ostrzegania powinny być bardziej dostępne.
? Należy określić, w jaki sposób należy rozdzielić koszty przystosowania się do zmiany klimatu między podmioty oraz w jaki sposób można zagwarantować środki na priorytetowe działania.
W dochodzeniu w sprawie przystosowania się do zmiany klimatu, zakończonym w 2017 r. (SOU 2017:42), stwierdzono, że główną barierą dla przystosowania się budynków do zmiany klimatu jest brak finansowania. W przypadku gmin brak czasu, wiedzy i finansowania konkretnych środków uznaje się za przeszkodę w realizacji środków zapobiegawczych.
NAS z 2018 r. stanowi kontynuację wniosków zawartych w Kontrollstation 2015 i dochodzeniu w sprawie przystosowania się do zmiany klimatu oraz przedstawia działania mające na celu usunięcie zidentyfikowanych barier w celu wzmocnienia prac w zakresie przystosowania się do zmiany klimatu i krajowej koordynacji tych prac w perspektywie długoterminowej. Niektóre z tych działań zostały już przeprowadzone, na przykład dwie zmiany w ustawie o planowaniu i budownictwie (2010:900) w celu poprawy gotowości gmin na zmianę klimatu, która weszła w życie w sierpniu 2018 r. Inne działania są w toku. W grudniu 2021 r. krajowa rada ekspertów ds. przystosowania ma przedstawić pierwsze podsumowanie wdrażania NAS jako całości.
W ramach corocznej sprawozdawczości władze krajowe i regionalne proszone są o opisanie barier, jakie dostrzegają w przystosowaniu się do zmiany klimatu. Odpowiedzi zostały przeanalizowane w rocznym sprawozdaniu SMHI dla rządu. W pierwszym takim sprawozdaniu, opublikowanym w 2020 r. (SMHI KLIMATOLOGI Nr 54, 2020), stwierdzono, że zidentyfikowane bariery są związane z brakiem zasobów, niewystarczającą wiedzą i wsparciem decyzyjnym oraz niewystarczającymi lub niejasnymi przepisami. Podział odpowiedzialności jest postrzegany jako niejasny i istnieją problemy związane z brakiem uprawnień do podejmowania decyzji i prowadzenia działań. Konkluzje te zostały uwzględnione w rozważaniach Krajowej Rady Ekspertów ds. Adaptacji.
? Należy dostosować przepisy ustawowe i wykonawcze; Należy wyraźniej określić role i obowiązki, a także strategie i cele.
? Priorytet i finansowanie należy przyznać działaniom badawczo-rozwojowym, które wypełniają zidentyfikowaną lukę w wiedzy, w tym długoterminowemu monitorowaniu.
? Wiedza i wsparcie decyzyjne, a także prognozy i systemy ostrzegania powinny być bardziej dostępne.
? Należy określić, w jaki sposób należy rozdzielić koszty przystosowania się do zmiany klimatu między podmioty oraz w jaki sposób można zagwarantować środki na priorytetowe działania.
W dochodzeniu w sprawie przystosowania się do zmiany klimatu, zakończonym w 2017 r. (SOU 2017:42), stwierdzono, że główną barierą dla przystosowania się budynków do zmiany klimatu jest brak finansowania. W przypadku gmin brak czasu, wiedzy i finansowania konkretnych środków uznaje się za przeszkodę w realizacji środków zapobiegawczych.
NAS z 2018 r. stanowi kontynuację wniosków zawartych w Kontrollstation 2015 i dochodzeniu w sprawie przystosowania się do zmiany klimatu oraz przedstawia działania mające na celu usunięcie zidentyfikowanych barier w celu wzmocnienia prac w zakresie przystosowania się do zmiany klimatu i krajowej koordynacji tych prac w perspektywie długoterminowej. Niektóre z tych działań zostały już przeprowadzone, na przykład dwie zmiany w ustawie o planowaniu i budownictwie (2010:900) w celu poprawy gotowości gmin na zmianę klimatu, która weszła w życie w sierpniu 2018 r. Inne działania są w toku. W grudniu 2021 r. krajowa rada ekspertów ds. przystosowania ma przedstawić pierwsze podsumowanie wdrażania NAS jako całości.
W ramach corocznej sprawozdawczości władze krajowe i regionalne proszone są o opisanie barier, jakie dostrzegają w przystosowaniu się do zmiany klimatu. Odpowiedzi zostały przeanalizowane w rocznym sprawozdaniu SMHI dla rządu. W pierwszym takim sprawozdaniu, opublikowanym w 2020 r. (SMHI KLIMATOLOGI Nr 54, 2020), stwierdzono, że zidentyfikowane bariery są związane z brakiem zasobów, niewystarczającą wiedzą i wsparciem decyzyjnym oraz niewystarczającymi lub niejasnymi przepisami. Podział odpowiedzialności jest postrzegany jako niejasny i istnieją problemy związane z brakiem uprawnień do podejmowania decyzji i prowadzenia działań. Konkluzje te zostały uwzględnione w rozważaniach Krajowej Rady Ekspertów ds. Adaptacji.
Pierwsza ocena narażenia na skutki zmian klimatu w Szwecji została zainicjowana w 2005 r. i zaowocowała sprawozdaniem dla rządu w 2007 r. (Szwecja w obliczu zmian klimatu – zagrożenia i szanse; SOU 2007:60). Sprawozdanie dotyczyło podatności społeczeństwa szwedzkiego na globalne zmiany klimatu oraz regionalnych i lokalnych skutków tych zmian, a także oceny kosztów szkód, jakie mogą spowodować zmiany klimatu. Przeprowadzono aktualną ocenę w formie Kontrollstation 2015 (SMHI KLIMATOLOGI Nr 12, 2015).
Krajowa Rada Ekspertów ds. Przystosowania przedłoży zaktualizowaną ocenę w grudniu 2021 r.
Krajowa Rada Ekspertów ds. Przystosowania przedłoży zaktualizowaną ocenę w grudniu 2021 r.
W NAS z 2018 r. rząd stwierdza, że krajowa strategia przystosowania się do zmiany klimatu musi być poddawana przeglądowi i aktualizowana w regularnych odstępach czasu, przynajmniej początkowo, w celu zapewnienia, aby system rozwijał się zgodnie z założeniami. Cykl polityki powinien obejmować wielokrotne monitorowanie i ocenę działań w zakresie przystosowania się do zmiany klimatu, które następnie prowadzą do przeglądu krajowej strategii przystosowania się do zmiany klimatu. Ważnym elementem strategii krajowej jest zatem ustanowienie przez rząd pięcioletniego cyklu polityki obejmującego następujące etapy.
• 2018 r.: Rząd przedstawia krajową strategię przystosowania się do zmiany klimatu.
• lata 2019–2022: Krajowa rada ekspertów SMHI jest odpowiedzialna za zaktualizowaną analizę klimatu i podatności na zagrożenia oraz za monitorowanie i ocenę przeprowadzonych prac w zakresie przystosowania się do zmiany klimatu. Opracowywany jest wniosek dotyczący zaktualizowanej strategii.
• 2023 r.: Rząd przedstawia zaktualizowaną krajową strategię przystosowania się do zmiany klimatu.
Zaktualizowana strategia krajowa jest następnie przedstawiana co pięć lat.
• 2018 r.: Rząd przedstawia krajową strategię przystosowania się do zmiany klimatu.
• lata 2019–2022: Krajowa rada ekspertów SMHI jest odpowiedzialna za zaktualizowaną analizę klimatu i podatności na zagrożenia oraz za monitorowanie i ocenę przeprowadzonych prac w zakresie przystosowania się do zmiany klimatu. Opracowywany jest wniosek dotyczący zaktualizowanej strategii.
• 2023 r.: Rząd przedstawia zaktualizowaną krajową strategię przystosowania się do zmiany klimatu.
Zaktualizowana strategia krajowa jest następnie przedstawiana co pięć lat.
Rządowe rozporządzenie w sprawie przystosowania się agencji do zmiany klimatu reguluje pracę 32 agencji i wszystkich okręgowych rad administracyjnych w związku z przystosowaniem się do zmiany klimatu. W ramach swoich obszarów odpowiedzialności i zadań agencje inicjują, wspierają i oceniają prace związane z przystosowaniem się do zmiany klimatu. Zgodnie z rozporządzeniem organy przeprowadzają oceny ryzyka i narażenia w swojej dziedzinie pracy, które są aktualizowane w przypadku istotnych zmian, lub co najmniej raz na pięć lat. Organy powinny również ukończyć plany działania w zakresie przystosowania się do zmiany klimatu, które należy aktualizować w przypadku istotnych zmian, lub co najmniej raz na pięć lat.
Wiele organów rozpoczęło już prace nad adaptacją przed wejściem w życie rozporządzenia i od wielu lat posiada plany działania. W większości przypadków agencje te co najmniej raz zaktualizowały również swoje plany. To samo dotyczy rad administracyjnych hrabstw, które od wielu lat posiadają plany działań w zakresie przystosowania się do zmiany klimatu i które również je zaktualizowały.
Wiele organów rozpoczęło już prace nad adaptacją przed wejściem w życie rozporządzenia i od wielu lat posiada plany działania. W większości przypadków agencje te co najmniej raz zaktualizowały również swoje plany. To samo dotyczy rad administracyjnych hrabstw, które od wielu lat posiadają plany działań w zakresie przystosowania się do zmiany klimatu i które również je zaktualizowały.
Dobre praktyki i wyciągnięte wnioski
Niezgłoszone
Szwecja wspiera międzynarodowe cele w zakresie przystosowania się do zmiany klimatu. Cele zrównoważonego rozwoju i porozumienie paryskie, wraz z dokumentem końcowym z konferencji w sprawie finansowania zrównoważonego rozwoju (program działań z Addis Abeby) oraz ramami z Sendai dotyczącymi ograniczania ryzyka klęsk żywiołowych w latach 2015–2030, stanowią globalne ramy długoterminowego zrównoważonego rozwoju.
Jednym z głównych celów porozumienia paryskiego jest przystosowanie się do zmiany klimatu i rozwój odporny na zmianę klimatu. Agenda 2030 uwzględnia przystosowanie się do zmiany klimatu jako aspekt kilku z 17 celów. Jednym z najważniejszych jest cel 13: Podjęcie pilnych działań w celu przeciwdziałania zmianie klimatu i jej skutkom. Adaptacja jest również częścią celu 11: Zrównoważone miasta i społeczności, co obejmuje przyjęcie i wdrożenie zintegrowanych polityk i planów na rzecz włączenia społecznego, efektywnego gospodarowania zasobami, łagodzenia zmiany klimatu i przystosowania się do niej, odporności na klęski żywiołowe oraz opracowanie i wdrożenie, zgodnie z ramami z Sendai dotyczącymi ograniczania ryzyka klęsk żywiołowych w latach 2015–2030, całościowego zarządzania ryzykiem związanym z klęskami żywiołowymi na wszystkich szczeblach.
Prace przystosowawcze rządu prowadzone są zgodnie z celami Agendy 2030. NAS łączy cele Agendy 2030 i ram z Sendai poprzez określenie przewodnich zasad przystosowania się do zmiany klimatu; zrównoważony rozwój, wzajemność, podstawy naukowe, zasada ostrożności, integracja środków dostosowawczych, elastyczność, radzenie sobie z niepewnością i czynnikami ryzyka, perspektywa czasowa i przejrzystość.
W ramach Konwencji o różnorodności biologicznej opracowano wytyczne dotyczące prac dostosowawczych prowadzonych przez strony. Ważne jest również podkreślenie możliwości związanych z rozwiązaniami opartymi na zasobach przyrody, które mogą pomóc w zachowaniu i zrównoważonym wykorzystaniu różnorodności biologicznej i usług ekosystemowych oraz w ograniczeniu skutków zmiany klimatu. Szwecja aktywnie uczestniczyła w pracach nad dobrowolnymi wytycznymi i będzie nadal pracować nad znalezieniem sposobów osiągnięcia ściślejszej współpracy między działaniami na rzecz różnorodności biologicznej a działaniami na rzecz klimatu.
W ramach strategii UE dla regionu Morza Bałtyckiego, która została przyjęta podczas szwedzkiej prezydencji w UE w 2009 r., w ramach sztandarowego projektu BaltAdapt opracowano zaproponowaną strategię przystosowania się do zmiany klimatu dla regionu Morza Bałtyckiego. Szwecja była odpowiedzialna za opracowanie strategii za pośrednictwem SMHI. Wspólne bazy wiedzy, współpraca w zakresie finansowania i współpraca w ramach badań i przemysłu to tylko niektóre z propozycji przedstawionych przez BaltAdapt.
W ostatnich latach grupa robocza Rady Arktycznej ds. programu monitorowania i oceny Arktyki (AMAP) pracowała nad przystosowaniem się do zmiany klimatu i odpornością na nią. Aby zaspokoić potrzebę całościowego spojrzenia na Arktykę, Szwecja zainicjowała sprawozdanie na temat odporności Arktyki, ukończone w 2016 r. Celem było włączenie perspektywy odporności do prac Rady Arktycznej. Decyzję w sprawie ram podjęto na posiedzeniu ministrów spraw zagranicznych w maju 2017 r.
Jednym z głównych celów porozumienia paryskiego jest przystosowanie się do zmiany klimatu i rozwój odporny na zmianę klimatu. Agenda 2030 uwzględnia przystosowanie się do zmiany klimatu jako aspekt kilku z 17 celów. Jednym z najważniejszych jest cel 13: Podjęcie pilnych działań w celu przeciwdziałania zmianie klimatu i jej skutkom. Adaptacja jest również częścią celu 11: Zrównoważone miasta i społeczności, co obejmuje przyjęcie i wdrożenie zintegrowanych polityk i planów na rzecz włączenia społecznego, efektywnego gospodarowania zasobami, łagodzenia zmiany klimatu i przystosowania się do niej, odporności na klęski żywiołowe oraz opracowanie i wdrożenie, zgodnie z ramami z Sendai dotyczącymi ograniczania ryzyka klęsk żywiołowych w latach 2015–2030, całościowego zarządzania ryzykiem związanym z klęskami żywiołowymi na wszystkich szczeblach.
Prace przystosowawcze rządu prowadzone są zgodnie z celami Agendy 2030. NAS łączy cele Agendy 2030 i ram z Sendai poprzez określenie przewodnich zasad przystosowania się do zmiany klimatu; zrównoważony rozwój, wzajemność, podstawy naukowe, zasada ostrożności, integracja środków dostosowawczych, elastyczność, radzenie sobie z niepewnością i czynnikami ryzyka, perspektywa czasowa i przejrzystość.
W ramach Konwencji o różnorodności biologicznej opracowano wytyczne dotyczące prac dostosowawczych prowadzonych przez strony. Ważne jest również podkreślenie możliwości związanych z rozwiązaniami opartymi na zasobach przyrody, które mogą pomóc w zachowaniu i zrównoważonym wykorzystaniu różnorodności biologicznej i usług ekosystemowych oraz w ograniczeniu skutków zmiany klimatu. Szwecja aktywnie uczestniczyła w pracach nad dobrowolnymi wytycznymi i będzie nadal pracować nad znalezieniem sposobów osiągnięcia ściślejszej współpracy między działaniami na rzecz różnorodności biologicznej a działaniami na rzecz klimatu.
W ramach strategii UE dla regionu Morza Bałtyckiego, która została przyjęta podczas szwedzkiej prezydencji w UE w 2009 r., w ramach sztandarowego projektu BaltAdapt opracowano zaproponowaną strategię przystosowania się do zmiany klimatu dla regionu Morza Bałtyckiego. Szwecja była odpowiedzialna za opracowanie strategii za pośrednictwem SMHI. Wspólne bazy wiedzy, współpraca w zakresie finansowania i współpraca w ramach badań i przemysłu to tylko niektóre z propozycji przedstawionych przez BaltAdapt.
W ostatnich latach grupa robocza Rady Arktycznej ds. programu monitorowania i oceny Arktyki (AMAP) pracowała nad przystosowaniem się do zmiany klimatu i odpornością na nią. Aby zaspokoić potrzebę całościowego spojrzenia na Arktykę, Szwecja zainicjowała sprawozdanie na temat odporności Arktyki, ukończone w 2016 r. Celem było włączenie perspektywy odporności do prac Rady Arktycznej. Decyzję w sprawie ram podjęto na posiedzeniu ministrów spraw zagranicznych w maju 2017 r.
Szwecja współpracuje w ramach Nordyckiej Rady Ministrów (NCM), organu międzyrządowego między Szwecją, Danią, Finlandią, Norwegią i Islandią. Nordforsk wspiera badania i współpracę w wielu obszarach związanych z adaptacją.
Szwecja uczestniczy w kilku wspólnych projektach i programach, które poprawiają naukę stojącą za adaptacją, takich jak EC-Ziemia, globalny model klimatyczny opracowany w ramach współpracy, obecnie prowadzonej przez SMHI, między instytutami i uniwersytetami w Europie.
Szwecja uczestniczy w Europejskim Forum Strategii ds. Infrastruktur Badawczych (ESFRI), Europejskiej Radzie Polarnej, European Incoherent Scatter Scientific Association – Tromsö (EISCAT) oraz w kilku projektach UE za pośrednictwem różnych podmiotów finansujących i dostawców. Ponadto poprzez udział w sieciach europejskiej przestrzeni badawczej ERA-NET, ERA-NET + i ERA-NET Cofund Szwecja przyczynia się do wzmocnienia europejskiego finansowania i współpracy w zakresie badań i długoterminowego rozwoju. W kontekście badań nad klimatem Szwecja uczestniczy również w inicjatywie w zakresie wspólnego planowania JPI Climate, w ramach której szwedzkie agencje finansujące i naukowcy aktywnie przyczyniają się do realizacji wspólnego programu badań strategicznych. Szwedzka rada badawcza Formas i szwedzka rada badawcza sfinansowały arktyczne badania klimatyczne, a także badania z zakresu nauk społecznych i humanistycznych dotyczące zmiany klimatu w ramach JPI Climate.
Szwedzcy naukowcy uczestniczą w wielu globalnych działaniach badawczych i organizacjach. Przede wszystkim w Międzyrządowym Zespole ds. Zmian Klimatu (IPCC). SMHI pełni funkcję szwedzkiego punktu kontaktowego. Szwecja uczestniczy również w innych organizacjach zajmujących się kwestiami zmiany klimatu, w tym w Światowym Programie Badań nad Klimatem (WCRP), Międzynarodowej Radzie Naukowej (ICSU), Międzynarodowym Komitecie Naukowym Arktyki (IASC), Komitecie Naukowym Badań Antarktycznych (SCAR), Międzynarodowym Programie Odkrywania/Wiercenia Oceanów (IODP), Globalnym Instrumencie Informacji o Różnorodności Biologicznej (GBIF) i Future Earth. W ramach Rady Arktycznej Szwecja aktywnie uczestniczy w ocenach prowadzonych w ramach programu oceny monitorowania Arktyki (AMAP). Szwecja położyła szczególny nacisk na odporność i kwestie społeczno-ekologiczne. SMHI jest gospodarzem międzynarodowego biura projektowego dla skoordynowanego regionalnego eksperymentu zmniejszania skali klimatu (CORDEX) w imieniu WCRP. Centrum Rossby w SMHI jest jednym z wiodących ośrodków produkujących i publikujących regionalne prognozy dotyczące zmian klimatu, które opracowały prognozy dla wielu różnych regionów (Europa, Afryka, Arktyka, Bliski Wschód i Afryka Północna, Azja Południowa, a także Ameryka Południowa, Środkowa i Północna). Scenariusze te są wykorzystywane przez klimatologów oraz do adaptacji w Szwecji i Europie, ale także na innych kontynentach, w tym w krajach rozwijających się. Kolejnym znaczącym działaniem związanym z klimatem jest Międzyrządowa Platforma ds. Różnorodności Biologicznej i Funkcjonowania Ekosystemów (IPBES). Szwecja jest członkiem tej inicjatywy, a szwedzka EPA służy jako punkt kontaktowy.
Szwecja uczestniczy w kilku wspólnych projektach i programach, które poprawiają naukę stojącą za adaptacją, takich jak EC-Ziemia, globalny model klimatyczny opracowany w ramach współpracy, obecnie prowadzonej przez SMHI, między instytutami i uniwersytetami w Europie.
Szwecja uczestniczy w Europejskim Forum Strategii ds. Infrastruktur Badawczych (ESFRI), Europejskiej Radzie Polarnej, European Incoherent Scatter Scientific Association – Tromsö (EISCAT) oraz w kilku projektach UE za pośrednictwem różnych podmiotów finansujących i dostawców. Ponadto poprzez udział w sieciach europejskiej przestrzeni badawczej ERA-NET, ERA-NET + i ERA-NET Cofund Szwecja przyczynia się do wzmocnienia europejskiego finansowania i współpracy w zakresie badań i długoterminowego rozwoju. W kontekście badań nad klimatem Szwecja uczestniczy również w inicjatywie w zakresie wspólnego planowania JPI Climate, w ramach której szwedzkie agencje finansujące i naukowcy aktywnie przyczyniają się do realizacji wspólnego programu badań strategicznych. Szwedzka rada badawcza Formas i szwedzka rada badawcza sfinansowały arktyczne badania klimatyczne, a także badania z zakresu nauk społecznych i humanistycznych dotyczące zmiany klimatu w ramach JPI Climate.
Szwedzcy naukowcy uczestniczą w wielu globalnych działaniach badawczych i organizacjach. Przede wszystkim w Międzyrządowym Zespole ds. Zmian Klimatu (IPCC). SMHI pełni funkcję szwedzkiego punktu kontaktowego. Szwecja uczestniczy również w innych organizacjach zajmujących się kwestiami zmiany klimatu, w tym w Światowym Programie Badań nad Klimatem (WCRP), Międzynarodowej Radzie Naukowej (ICSU), Międzynarodowym Komitecie Naukowym Arktyki (IASC), Komitecie Naukowym Badań Antarktycznych (SCAR), Międzynarodowym Programie Odkrywania/Wiercenia Oceanów (IODP), Globalnym Instrumencie Informacji o Różnorodności Biologicznej (GBIF) i Future Earth. W ramach Rady Arktycznej Szwecja aktywnie uczestniczy w ocenach prowadzonych w ramach programu oceny monitorowania Arktyki (AMAP). Szwecja położyła szczególny nacisk na odporność i kwestie społeczno-ekologiczne. SMHI jest gospodarzem międzynarodowego biura projektowego dla skoordynowanego regionalnego eksperymentu zmniejszania skali klimatu (CORDEX) w imieniu WCRP. Centrum Rossby w SMHI jest jednym z wiodących ośrodków produkujących i publikujących regionalne prognozy dotyczące zmian klimatu, które opracowały prognozy dla wielu różnych regionów (Europa, Afryka, Arktyka, Bliski Wschód i Afryka Północna, Azja Południowa, a także Ameryka Południowa, Środkowa i Północna). Scenariusze te są wykorzystywane przez klimatologów oraz do adaptacji w Szwecji i Europie, ale także na innych kontynentach, w tym w krajach rozwijających się. Kolejnym znaczącym działaniem związanym z klimatem jest Międzyrządowa Platforma ds. Różnorodności Biologicznej i Funkcjonowania Ekosystemów (IPBES). Szwecja jest członkiem tej inicjatywy, a szwedzka EPA służy jako punkt kontaktowy.
Znaczna część szwedzkiego wsparcia na rzecz przystosowania się do zmiany klimatu w krajach rozwijających się jest przekazywana za pośrednictwem Szwedzkiej Agencji Międzynarodowej Współpracy na rzecz Rozwoju Sida. Środowisko i zmiana klimatu przenikają wszystkie prace Sidy. Odbywa się to poprzez integrację środowiska i zmiany klimatu we wszystkich sektorach oraz w dialogu z krajami partnerskimi, instytucjami wielostronnymi i innymi zainteresowanymi stronami. Wsparcie Sida na rzecz środowiska i zmiany klimatu koncentruje się na następujących głównych obszarach: zwiększenie odporności na zmianę środowiska i klimatu; poprawa zdolności instytucjonalnych w zakresie zarządzania środowiskowego; zrównoważone zarządzanie różnorodnością biologiczną i usługami ekosystemowymi oraz ich wykorzystywanie: zrównoważone miasta; bezpieczeństwo żywnościowe i zrównoważone rolnictwo; zintegrowane gospodarowanie zasobami wodnymi i infrastruktura sanitarna; oraz lepszy dostęp do zrównoważonej energii. W sumie w 2019 r. Sida przeznaczyła 12,2 mld SEK na wkład, którego głównym celem było środowisko i zmiana klimatu.
Współpraca
nordycka i europejska
Trwa współpraca między różnymi nordyckimi portalami na temat przystosowania się do zmiany klimatu a europejskimi centrami wiedzy na temat przystosowania się do zmiany klimatu oraz kontakty za pośrednictwem unijnego portalu na temat przystosowania się do zmiany klimatu Climate-ADAPT. W UE można ubiegać się o finansowanie badań naukowych na rzecz przystosowania się do zmiany klimatu oraz realizować projekty, dzięki którym można rozwijać dalszą wiedzę. Obejmują one unijny program danych środowiskowych Copernicus, który jest światowym liderem pod względem gromadzenia danych na temat klimatu Ziemi i innych systemów globalnych. Program Copernicus jest celem długoterminowym, który z czasem dostarczy wiarygodnych informacji na temat środowiska, umożliwiając śledzenie długoterminowych tendencji, takich jak zmiany w roślinności lub środowisku wodnym. Szwedzka Agencja Gospodarki Morskiej i Wodnej sporządziła sprawozdanie „Öppna data från Copernicus – Möjligheter för klimatanpassningen” („Otwarte dane z programu Copernicus – Możliwości przystosowania się do zmiany klimatu”, sprawozdanie HaV 2017:31), aby pokazać, w jaki sposób dane i usługi programu można wykorzystać do przystosowania się do zmiany klimatu.
Współpraca
nordycka i europejska
Trwa współpraca między różnymi nordyckimi portalami na temat przystosowania się do zmiany klimatu a europejskimi centrami wiedzy na temat przystosowania się do zmiany klimatu oraz kontakty za pośrednictwem unijnego portalu na temat przystosowania się do zmiany klimatu Climate-ADAPT. W UE można ubiegać się o finansowanie badań naukowych na rzecz przystosowania się do zmiany klimatu oraz realizować projekty, dzięki którym można rozwijać dalszą wiedzę. Obejmują one unijny program danych środowiskowych Copernicus, który jest światowym liderem pod względem gromadzenia danych na temat klimatu Ziemi i innych systemów globalnych. Program Copernicus jest celem długoterminowym, który z czasem dostarczy wiarygodnych informacji na temat środowiska, umożliwiając śledzenie długoterminowych tendencji, takich jak zmiany w roślinności lub środowisku wodnym. Szwedzka Agencja Gospodarki Morskiej i Wodnej sporządziła sprawozdanie „Öppna data från Copernicus – Möjligheter för klimatanpassningen” („Otwarte dane z programu Copernicus – Możliwości przystosowania się do zmiany klimatu”, sprawozdanie HaV 2017:31), aby pokazać, w jaki sposób dane i usługi programu można wykorzystać do przystosowania się do zmiany klimatu.
SMHI
Krajowe Centrum Wiedzy na temat Przystosowania się do Zmiany Klimatu
Zapewnianie wiedzy i wsparcia w zakresie przystosowania się do zmiany klimatu. Sprawozdawczość i monitorowanie przystosowania się do zmiany klimatu.
Åsa Sjöström (lekkoatletka)
Kierownik Krajowego Centrum Wiedzy na temat Przystosowania się do Zmiany Klimatu
Odpowiednie strony internetowe i źródła w mediach społecznościowych
[Zastrzeżenie]
Informacje przedstawione na tych stronach opierają się na sprawozdawczości zgodnie z "Rozporządzeniem (UE) 2018/1999 w sprawie zarządzania unią energetyczną i działaniami w dziedzinie klimatu" oraz aktualizacjami dokonywanymi przez państwa członkowskie EOG. W przypadku stron, na których informacje są ostatnio aktualizowane przed dniem 1 stycznia 2021 r., przedstawione informacje opierają się jednak na sprawozdawczości zgodnie z „rozporządzeniem (UE) nr 525/2013 w sprawie mechanizmu monitorowania i sprawozdawczości w zakresie emisji gazów cieplarnianych oraz zgłaszania innych informacji mających znaczenie dla zmiany klimatu” i aktualizacjami dokonywanymi przez państwa członkowskie EOG”.