Aby skutecznie ustanowić, rozwijać, wdrażać, monitorować i oceniać politykę dostosowawczą, potrzebny jest wystarczający personel, czas pracy i środki finansowe na koordynację, co należy zapewnić w perspektywie długoterminowej.

Innym istotnym czynnikiem jest finansowanie ze szczebla krajowego z instrumentów UE lub funduszy regionalnych i lokalnych, a także z niektórych międzynarodowych instytucji finansowych, takich jak Europejski Bank Inwestycyjny (EBI) lub Europejski Bank Odbudowy i Rozwoju (EBOR). Kluczowe znaczenie ma dostęp i łączenie finansowania, zwłaszcza ze źródeł publicznych i prywatnych poniżej poziomu UE.

Programy UE, które najprawdopodobniej zapewnią współfinansowanie w ramach zarządzania dzielonego na rzecz przystosowania się do zmiany klimatu (wiele już to robi) obejmują: Instrument na rzecz Odbudowy i Zwiększania Odporności, program LIFE, WPR (głównie Europejski Fundusz Rolny na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich); Fundusz Spójności; Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego (szczególnie za pośrednictwem INTERREG); Program „Horyzont Europa”; Fundusz na rzecz Sprawiedliwej Transformacji; Europejski Fundusz Społeczny; Europejski Fundusz Morski i Rybacki oraz inne.

Przy wdrażaniu działań dostosowawczych kluczowe znaczenie będzie miało włączenie do głównego nurtu działań mających na celu stworzenie synergii i zapobieganie zbędnym kosztom. Działania przystosowawcze można włączyć po niskich kosztach do istniejących instrumentów polityki sektorowej, np. poprzez włączanie ich do głównego nurtu polityki.

Istotne informacje na temat finansowania UE na przystosowanie się do zmiany klimatu można znaleźć tutaj.