Kolejowy ADAPT dostosowujący kolej na przyszłość

Jest to dokument ramowy przygotowany przez Międzynarodową Unię Kolei (UIC) i skierowany głównie do kadry kierowniczej i zarządzających przedsiębiorstwami kolejowymi. Przedstawiono w nim kontekst zmiany klimatu, odnośne kwestie, strategie i zestawy narzędzi do radzenia sobie z wyzwaniami związanymi z przystosowaniem się do zmiany klimatu. Dobrą praktykę zilustrowano w dokumencie ze studiami przypadków pokazującymi, w jaki sposób koleje w różnych częściach świata dostosowują się do zmieniającego się klimatu i ekstremalnych warunków pogodowych.

Dokument zawiera techniki i narzędzia, dostosowane z innych obszarów zarządzania ryzykiem oraz z różnorodnych doświadczeń inżynierów, operatorów i planistów w różnych regionach świata. Celem tych narzędzi jest pomoc zarządzającym aktywami, operatorom kolejowym, inżynierom taboru kolejowego, planistom scenariuszy i wielu innym osobom w radzeniu sobie z różnymi wyzwaniami adaptacyjnymi.

W sprawozdaniu określono cztery kluczowe warunki uznania kolei za dostosowane do klimatu:

1. być obsługiwane przez organizacje, które same się dostosowują i uwzględniają zdolność do adaptacji we wszystkich swoich funkcjach, a nie tylko zarządzanie aktywami;
2. zrozumienie zakresu obecnych i przyszłych warunków pogodowych mających wpływ na kolej oraz wdrożenie strategii operacyjnych i strategii zarządzania umożliwiających im reagowanie na wyzwania pogodowe;
3. zrozumienie, w jaki sposób zmiany klimatu mogą wpływać na zakres warunków eksploatacji w czasie, a także ewoluowanie strategii operacyjnych i strategii zarządzania co najmniej w takim samym tempie, jak klimat, który na nią wpływa; i
4. dostosowanie się do zmiany klimatu w ramach dotychczasowego scenariusza, tak aby koszt przystosowania się do zmiany klimatu miał jedynie marginalny wpływ na wyniki finansowe.

Proponowane w dokumencie ramy dostosowawcze dzielą się na dwie sekcje odzwierciedlające dwie połówki procesu:

• opracowanie strategii adaptacyjnej
• wdrożenie adaptacji

Struktura ta opiera się na doświadczeniach administracji transportowych, takich jak Szwedzka Administracja Transportu (Trafikverket), Fińska Agencja Transportu (FTA) i Światowe Stowarzyszenie Infrastruktury Transportowej PIANC do portów. Plan wdrażania działa w zakresie określonym w strategii przystosowania się do zmiany klimatu, aby zbadać i opracować konkretne działania i plany, które mogą zostać wdrożone, oraz przedstawiać sprawozdania z postępów w realizacji tych działań zarówno wewnętrznie, jak i zewnętrznie.

Ramy te stanowią strukturę, za pomocą której jednostka lub organizacja może samodzielnie dokonać przeglądu i ocenić, jakie działania podejmują, jakie dalsze działania mogą być konieczne i kto może być najlepiej przygotowany do podjęcia tych działań. Jej ostateczny cel jest jednak o wiele ambitniejszy: zmiana podejścia organizacyjnego w perspektywie długoterminowej w celu uwzględnienia odporności na ekstremalne warunki pogodowe i zmiany klimatu na wszystkich szczeblach organizacji kolejowych.