Suma części – Zwiększenie alokacji w ramach ekofunduszu klimatycznego

W 2010 r. strony Ramowej konwencji Narodów Zjednoczonych w sprawie zmian klimatu ustanowiły Zielony Fundusz Klimatyczny (GCF) z nadzieją, że stanie się on głównym globalnym funduszem finansowania zmian klimatu w krajach rozwijających się. Poprzez ukierunkowane wsparcie finansowe GCF ma na celu pomoc krajom w opracowywaniu i wdrażaniu niskoemisyjnych, odpornych na zmianę klimatu strategii rozwoju, które zajmują się przyczynami i konsekwencjami zmiany klimatu. Wielkość wkładu GCF w realizację celów związanych ze zmianą klimatu będzie w dużej mierze zależeć od sposobu przydziału jego zasobów. Rada GCF musi jednak teraz opracować bardziej szczegółowe przepisy w celu wdrożenia tych zasad i wytycznych za pośrednictwem formalnego systemu przydziału. W ten sposób Rada GCF może korzystać z doświadczeń innych funduszy środowiskowych i rozwojowych, które oferują przydatne informacje na temat systemów alokacji funduszy. Światowy Instytut Zasobów (WRI) zbadał systemy przydziału 15 funduszy z różnych obszarów tematycznych, aby zrozumieć, w jaki sposób ich proces alokacji może informować system przydziału GCF. Dokonując przeglądu dokumentów operacyjnych tych 15 funduszy i przeprowadzając wywiady z pracownikami funduszu, WRI zidentyfikowało dwa istotne elementy wszystkich decyzji w sprawie przydziału środków: określony proces decyzyjny oraz kryteria i wskaźniki wspierające proces decyzyjny.

Wyniki można również wykorzystać do opracowania podobnego funduszu w kontekście UE.