Polityka regionalna UE

Polityka regionalna lub polityka spójności to główna polityka inwestycyjna UE. Polityka regionalna uwzględnia wszystkie regiony i miasta w UE w celu wspierania tworzenia miejsc pracy, konkurencyjności przedsiębiorstw, wzrostu gospodarczego, zrównoważonego rozwoju oraz poprawy jakości życia obywateli. Polityka regionalna zapewnia ramy inwestycyjne niezbędne do osiągnięcia celów strategii „Europa 2020” na rzecz inteligentnego, trwałego wzrostu gospodarczego sprzyjającego włączeniu społecznemu w Unii Europejskiej.

Kluczowe informacje na temat funduszy UE na działania przystosowawcze w ramach polityki regionalnej można znaleźć w dziale Climate-ADAPT poświęconym finansowaniu przez UE działań przystosowawczych.

Polityka spójności na lata 2014–2020

Aby pomóc państwom członkowskim i ich regionom w wyznaczeniu strategicznego kierunku na kolejny okres planowania finansowego w latach 2014–2020, Komisja przedstawiła w dniu 14 marca 2012 r. wspólne ramy strategiczne (WRS: część I i część II).

Przystosowanie się do zmiany klimatu jest wyraźnie uwzględnione w celu tematycznym 5 wspólnych ram strategicznych: „Promowanie przystosowania się do zmiany klimatu oraz zapobiegania ryzyku i zarządzania ryzykiem”. Kluczowe działania w ramach tego celu tematycznego proponowane dla EFRR i Funduszu Spójności obejmują:

• opracowanie strategii i planów działania w zakresie przystosowania się do zmiany klimatu oraz planów zapobiegania ryzyku i zarządzania nim na szczeblu krajowym, regionalnym i lokalnym, a także w zakresie tworzenia bazy wiedzy i zdolności w zakresie obserwacji danych oraz mechanizmów wymiany informacji;
• zwiększone inwestycje w przystosowanie się do zmiany klimatu oraz zapobieganie ryzyku i zarządzanie ryzykiem, w tym: unikanie szkód i zwiększanie odporności na środowisko zbudowane i inną infrastrukturę; ochrona zdrowia ludzkiego; zmniejszenie przyszłej presji na zasoby wodne; inwestowanie w ochronę przeciwpowodziową i przybrzeżną; oraz zmniejszenie podatności ekosystemów na zagrożenia w celu zwiększenia odporności i umożliwienia adaptacji opartej na ekosystemach;
• opracowanie narzędzi (systemów wykrywania, wczesnego ostrzegania i ostrzegania, mapowania i oceny ryzyka) oraz zwiększonych systemów zarządzania klęskami żywiołowymi w celu ułatwienia odporności na klęski żywiołowe oraz zapobiegania ryzyku i zarządzania nim w odniesieniu do zagrożeń naturalnych, w tym zagrożeń związanych z pogodą (takich jak burze, ekstremalne zdarzenia temperaturowe, pożary lasów, susze, powodzie) i zagrożeń geofizycznych (takich jak lawiny, osunięcia ziemi, trzęsienia ziemi, wulkany), a także w celu wspierania reakcji społecznych na zagrożenia przemysłowe (systemy wczesnego ostrzegania, mapowanie ryzyka).

Kluczowe działania w ramach EFRROW obejmują:

• zrównoważona gospodarka wodna, w tym oszczędne gospodarowanie wodą (w odniesieniu do ekosystemów), poprzez tworzenie stref magazynowania wody w gospodarstwach; wspieranie oszczędnych pod względem zużycia wody wzorców upraw; oraz ustanowienie pasów ochrony lasów przed erozją i zarządzanie nimi;
• lepsze gospodarowanie glebą poprzez wspieranie praktyk mających na celu zapobieganie degradacji gleby i wyczerpywaniu się zasobów węgla w glebie, takich jak niska orka, zimowa pokrywa zielona, a także tworzenie systemów rolno-leśnych i nowych lasów;
• zapewnienie wysokiego potencjału w zakresie przystosowania się do zmiany klimatu i chorób oraz utrzymanie różnorodności genetycznej, w szczególności poprzez wspieranie lokalnych odmian roślin uprawnych i ras zwierząt gospodarskich.

Polityka
spójności na rzecz przystosowania się do zmiany klimatu i zapobiegania ryzyku

Polityka spójności odgrywa ważną rolę we wspieraniu wysiłków na rzecz zapobiegania ryzyku w celu dostosowania się do obecnych i przyszłych skutków zmiany klimatu. Dzięki inwestycjom w wysokości 8 mld EUR polityka spójności przeciwdziała różnego rodzaju zagrożeniom związanym lub niezwiązanym z przystosowaniem się do zmiany klimatu. Główny nacisk kładzie się na zapobieganie powodziom. Wspiera środki przystosowawcze poprzez promowanie podejść ekosystemowych, rozwój nowej infrastruktury lub modernizację istniejącej infrastruktury. Ponadto przyczynia się do rozwoju odporności na klęski żywiołowe i systemów zarządzania klęskami żywiołowymi na szczeblu regionalnym i lokalnym, również w odniesieniu do innych rodzajów ryzyka. Można na przykład współfinansować środki mające na celu wypełnienie luki w wiedzy, takie jak niezbędne badania naukowe, badania i sprawozdania, opracowywanie strategii, wsparcie w zakresie ICT lub działania uświadamiające i edukacyjne. Więcej informacji na temat możliwości finansowania zarządzania ryzykiem związanym z klęskami żywiołowymi można znaleźć tutaj.

Wprowadzenie do polityki spójności można znaleźć tutaj.