1.4 Identifisering og innhenting av menneskelege og tekniske ressursar

Nivåa av menneskelege og tekniske ressursar som trengst for tilpasning er kritiske faktorar for dei som søkjer å setje i verk tilpasningstiltak i ein by. Ei klar forståing av desse krava er viktig for å sikre støtte på høgt nivå frå beslutningstakarar.

Kvar tilpasningsprosess er unik, og ulike leiings- og institusjonelle oppsettsordningar er moglege, kvar med forskjellige krav til ressursar.Når det gjeld menneskelege ressursar, varierer vala frå billig, einpersonsleiingskoordinering av eksisterande sektoraktivitetar til å setje opp ei dedikert tilpasningseining som overvakar og koordinerer prosessar som involverer djuptgåande risikovurderingar, interessentmedverknad og deltaking, samt detaljert tilpasningshandlingsplanlegging, implementering og overvåking.

Valet bør styrast av byområdets eksponering og sårbarheit for risiko for klimaendringar, storleiken på folkesetnaden og eigedelane som trugast, omfanget av kjenslevare sektorar og det eksisterande institusjonelle oppsettet.

I samanheng med avgrensa budsjetter inkluderer ulike måtar å redusera ressursbehov på:

• Byggje vidare på aktivitetar som allereie finn stad og som er relevante for tilpasning, dvs. integrere tilpasning i eksisterande planar og retningslinjer (sjå trinn 5.3),
• Deltaking i støttenettverk og -initiativar, til dømes Ordføraravtalen (sjå trinn 1.8);
• Tilgang til ulike finansieringskilder (sjå trinn 1.5);
• Samarbeid med privat sektor (sjå trinn 1.6);
• Samarbeide med universiteter og forskingsprosjekter (sjå trinn 1.6);
• Samkøyre med andre prosessar som implementering av ein berekraftstrategi (sjå trinn 2.6).

Utveksling av erfaringar og case-studiar frå andre byområde som har starta ein tilpasningsprosess, kan vera nyttig for å forstå ressursbehova. Venlegst referer til trinn 3.2 for å finne døme på god tilpasningspraksis.