2.6 Identyfikacja głównych problemów związanych z przystosowaniem się do zmiany klimatu i wyznaczenie strategicznego kierunku

Kierunek strategiczny należy określić w kategoriach tego, co ma zostać osiągnięte oraz jakie są cele i założenia (krótkoterminowe do 2030 r., średnioterminowe do 2050 r., długoterminowe do 2080/2100 r.), w oparciu o zmianę klimatu, rozwój społeczno-gospodarczy i inne czynniki nieklimatyczne.

Głównymi obawami mogą być skutki i zagrożenia, które:

mają do czynienia już dziś;
wzrośnie ze względu na zmianę klimatu;
wpłynie na systemy o długiej żywotności lub kluczową infrastrukturę (np. infrastrukturę transportową i środowisko zbudowane);
nieodwracalnie wpłynie na systemy;
wzrośnie ze względu na dodatkowe czynniki niezwiązane z klimatem (np. problemy zdrowotne nasilą się ze względu na zmianę klimatu i rosnącą grupę osób starszych znajdujących się w trudnej sytuacji).

Decydenci stoją przed zadaniem przełożenia nauki o przyszłych skutkach zmiany klimatu na ustalanie celów i planów politycznych w oparciu o ich zdolności i kontekst. Brakuje jednak narzędzi wsparcia, które przekładałyby preferencje i ograniczenia zainteresowanych stron na ocenę wykonalności celów i strategii w zakresie planowania przystosowania się do zmiany klimatu. Wykorzystanie modeli jest przydatne do celów późniejszego, rozpoznawczego wspierania procesu decyzyjnego. Modele mogą przeprowadzać różne eksperymenty obliczeniowe, aby symulować, w jaki sposób różne niepewności mogą się formułować i mogą pomóc w wyborze strategicznego kierunku, który należy podjąć.

.