Inwestycje prywatne w program monitorowania wycieków w celu rozwiązania problemu niedoboru wody w Lizbonie

Program WONE został opracowany i nadal jest zarządzany przez Empresa Portuguesa das Águas Livres (EPAL), która jest najstarszą firmą wodociągową w Portugalii. EPAL jest głównym operatorem sieci dystrybucji wody w kraju i jest spółką państwową, która jest w pełni własnością krajowej publicznej spółki holdingowej Áquas de Portugal (AdP) od 1993 r. EPAL odpowiada za zarządzanie działalnością w zakresie dystrybucji wody, a także za utrzymanie sieci dystrybucyjnych.

EPAL wdrożył zestaw środków mających na celu przygotowanie systemu do radzenia sobie z redukcją jakości wody związaną z bardziej intensywnymi okresami suszy i spływem zanieczyszczeń, wyższymi temperaturami i zmniejszeniem średniego rocznego przepływu, w przypadku wystąpienia scenariuszy zmiany klimatu, takich jak modernizacja oczyszczalni wody Vale da Pedra, w celu dostosowania procesów uzdatniania wody w celu zareagowania na szerszy zakres zmian jakości wody w odniesieniu do efektywności wodnej i zarządzania popytem, firma poczyniła znaczące kroki w zakresie podnoszenia świadomości, takie jak uruchomienie kampanii promujących prawidłowe i odpowiedzialne korzystanie z wody oraz poprzez tworzenie i dostarczanie aplikacji i narzędzi do samokontroli konsumentów, w celu zwiększenia efektywności gospodarowania wodą w gospodarstwie domowym (np. pszczele wodne). Wzmocnione wewnętrzne procesy i kompetencje EPAL umożliwiły przedsiębiorstwu ustanowienie zestawu krytycznych wskaźników zmian klimatu i okresowe monitorowanie ich pod kątem słabych punktów systemu.

EPAL promował również projekt ADAPTACLIMA-EPAL, który został naukowo wspierany przez Grupę Badawczą CCIAM (Grupa Badań nad Zmianami Klimatu, Adaptacją i Łagodzeniem) Uniwersytetu w Lizbonie. Badanie to, finansowane w całości przez EPAL, miało na celu dostarczenie przedsiębiorstwu strategii przystosowania się do zmiany klimatu w celu zmniejszenia podatności jej działalności na zmiany klimatu. Projekt koncentrował się na opcjach adaptacyjnych mających na celu zwiększenie odporności systemów EPAL na ryzyko związane ze zmianą klimatu. Jedną z przedstawionych opcji była promocja działań na rzecz efektywnego wykorzystania wody, która wspiera cele programu WONE. Własność danych i dokumentów z projektu badawczego została przekazana EPAL pod koniec projektu.

Miasto Lizbona nie ma bezpośredniego udziału w programie WONE. Miasto otrzymało od EPAL porady na temat tego, jak poprawić efektywność wodną i dokonało dużych inwestycji w realizację tych ulepszeń. Ponieważ działania programu WONE odbywają się na terenie miasta, miasto działa również jako pośrednik dla prac budowlanych, które muszą być wykonane na miejscu. Ponadto Lizbona ułatwia niezbędną komunikację w ramach programu WONE między EPAL a obywatelami i przedsiębiorstwami Lizbony.

Obywatele oraz przedsiębiorstwa publiczne i prywatne są odbiorcami EPAL, a zatem zarówno kierowcami, jak i beneficjentami końcowymi obniżek rachunków za wodę. Poza utrzymaniem sieci dystrybucji wody zachowania konsumentów są główną siłą napędową ograniczenia zużycia wody. W związku z tym EPAL świadczy dodatkowe usługi doradcze dla klientów, którzy chcieliby poprawić swoją efektywność wodną. Usługi doradcze mogą obejmować zapewnienie systemu monitorowania, identyfikację wycieków na miejscu lub doradztwo w zakresie efektywności wodnej. Efektywność wodna dzięki zachowaniu konsumentów ma ograniczony wpływ na roczny dochód EPAL. Każdy sprzedany metr sześcienny wody musi pokryć koszty jej przygotowania i dystrybucji, co oznacza, że jej rentowność jest ograniczona. Dochód EPAL zależy w większym stopniu od stałych kosztów usług, które są uwzględniane w każdym rachunku za wodę. Zmniejszenie zużycia wody przez klientów jest zatem interesujące zarówno dla klienta, jak i dla EPAL.

Program WONE okazał się skuteczny w poprawie odporności sieci dystrybucji wody, jednocześnie realizując zyskowny biznes ze względu na znaczne oszczędności kosztów. W porównaniu z poziomem bazowym w 2005 r. oszczędności skumulowane do tej pory wynoszą około 136 milionów metrów sześciennych. Program WONE nie powinien zatem być traktowany jako inwestycja w przystosowanie się do zmiany klimatu. Jest to również bardzo interesująca okazja jako inwestycja biznesowa, która zapewniła EPAL silną zachętę gospodarczą do zapewnienia długoterminowej odporności sieci dystrybucyjnej.

Wsparcie zarządu spółki okazało się ważnym czynnikiem sukcesu, a także zaangażowaniem innych kluczowych obszarów firmy, a mianowicie eksploatacji sieci, konserwacji i relacji z klientami. Działania te mają na celu promowanie zmiany mentalności w firmie. Rozwój programu WONE od samego początku otrzymał duże wsparcie w firmie. Ekstremalna susza w 2005 r. doprowadziła do większej świadomości zagrożeń związanych z suszami. Świadczy o tym utworzenie w Ministerstwie Środowiska Komisji ds. Suszy bezpośrednio po wydarzeniu w 2005 r., w którym podkreślono znaczenie współpracy między podmiotami krajowymi oraz między Portugalią a Hiszpanią.

Program WONE koncentruje się wyłącznie na wykrywaniu wycieków. Dlatego wyniki analizy danych muszą być dobrze dostosowane do praktyk techników, którzy muszą znaleźć dostosowane rozwiązania do naprawy rzeczywistego wycieku. To tłumaczenie z danych na działanie wciąż wymaga ludzkiego działania, co oznacza, że jego sukces jest w dużym stopniu uzależniony od wiedzy zespołu, który nim zarządza. W ramach programu WONE zrealizowano przyjemne środowisko pracy, które do tej pory zaowocowało stałym zespołem operacyjnym.

Sieć dystrybucji wody musi być stale monitorowana i ulepszana. Korzystanie z systemu dystrybucji wody oznacza, że ​​jej rury będą się powstawać i ostatecznie trzeba je wymienić. Średnia żywotność sieci wynosi od 50 do 60 lat. Zaletą systemu WONE jest to, że problemy można skuteczniej identyfikować, co oznacza, że wymiana sieci może odbywać się etapami. Odnowa i naprawa rur wodociągowych jest zatem procesem ciągłym. Program WONE sprawia, że można nim zarządzać, koncentrując się na ciągłym naprawianiu mniejszych części sieci, a nie na wymianie wszystkich na raz.

Miastom może być trudno podjąć inicjatywę w realizacji programu efektywności wodnej, ponieważ rola miast ogranicza się do bycia facylitatorem i klientem firmy wodociągowej. Realizacja programu efektywności wodnej to przede wszystkim decyzja inwestycyjna, którą musi podjąć sama firma wodna. Miasta mogłyby stymulować ten rodzaj rozwoju za pomocą podejścia opartego na przykładzie poprzez poprawę ich własnej efektywności wodnej. Mogą one również wspierać komunikację między przedsiębiorstwem wodnym a obywatelami poprzez promowanie świadomości na temat projektu wśród obywateli i zapewnienie praktycznych możliwości kontaktu.

Początkowy rozwój programu był finansowany z wewnętrznych zasobów finansowych EPAL. Zwrot z inwestycji z tytułu napraw wycieków był wysoce opłacalny dla przedsiębiorstwa i w związku z tym można go uznać za inwestycję w badania i rozwój. Całkowita inwestycja na rozwój oprogramowania wyniosła około 1 000 000 EUR, a także podobna kwota zainwestowana w systemy monitorowania sieci w mieście. Koszty operacyjne konta programu do około 500 000 EUR rocznie.

Dzięki programowi ilość wody o niedochodach zmniejszyła się z 23,5 % w 2005 r. do około 8,5 % w 2015 r. Doprowadziło to do skumulowanych oszczędności w wysokości około 68 mln EUR w ciągu ostatnich 10 lat. Program efektywności wodnej jest zatem bardzo korzystny pod względem stosunku kosztów do korzyści. EPAL postanowił następnie ponownie zainwestować uzyskane oszczędności w dalsze zmniejszanie wpływu przedsiębiorstwa na środowisko.

Wycieki mogą dotyczyć zarówno gazociągów publicznych, jak i „prywatnych” rurociągów będących własnością klientów. W pierwszym przypadku oznacza to, że utrata wody jest odpowiedzialna przed EPAL. W związku z tym firma bezpośrednio oszczędza koszty poprzez naprawę wycieku. W przypadku prywatnych rurociągów zaoszczędzone przez naprawienie wycieku koszty są korzystne dla klienta. W tym przypadku zysk EPAL pozostaje mniej więcej taki sam; jednak klient nadal płaci stałą opłatę za usługę.

Koszt programu WONE nie obejmuje kosztów odnowienia sieci dystrybucji wody, co jest uważane za „regularne koszty utrzymania”. Aby sfinansować te koszty, AdP i EPAL otrzymują wsparcie finansowe w postaci korzystnych pożyczek na stopę procentową od Europejskiego Banku Inwestycyjnego (EBI) od 1993 r. Ich wsparcie wykorzystano na finansowanie rozbudowy i modernizacji zaopatrzenia w wodę, środków gospodarowania odpadami, sieci sanitarnych i poprawy wydajności. EBI wspierał pożyczki w wysokości prawie 2 500 000 000 EUR w portugalskich sieciach wodnych. EBI nawiązał długie zaufane relacje z EPAL, odkąd rozpoczął finansowanie swoich projektów ponad dwie dekady temu. Związek ten utrzymuje się poprzez dostarczanie EBI rocznych sprawozdań z postępu prac dotyczących nowych koncepcji i metod, a także poprzez aktualizację odnośnych programów międzynarodowych i krajowych.

http://www.epal.pt/EPAL/en/menu/products-and-services/wone