Regionalne zarządzanie powodziami poprzez połączenie miękkich i twardych rozwiązań inżynieryjnych, Norfolk Broadlands

Przez wiele stuleci rzeki Broadlandu odgrywały ważną rolę, przewożąc towary i sprzęt dla handlu i przemysłu. Dziś Broadland jest nadal ruchliwym obszarem, choć do różnych celów. Około pięćdziesiąt procent gruntów jest wykorzystywanych do tradycyjnego rolnictwa. Rzeki nadal zapewniają główną żeglugę śródlądową, która wraz z Broads zapewnia dostęp do 125 mil dróg wodnych. Rekreacja i turystyka stały się bardzo ważne – każdego roku ponad 7 mln osób odwiedza cały obszar Broads (stronainternetowa Broads Authority). W odpowiedzi branża wynajmu łodzi wnosi istotny wkład w lokalną gospodarkę: 584 miliony funtów zostało wygenerowane w ramach lokalnej gospodarki poprzez wydatki związane z turystyką i turystyką.

Atrakcyjność tego obszaru jest ściśle związana z różnorodnością krajobrazów i siedlisk podmokłych, które nadają mu jakość niespotykaną nigdzie indziej w kraju. Obszar ten ma międzynarodowe znaczenie dla ochrony przyrody: W 1988 roku cały Broadland został uznany za równorzędny z Parkiem Narodowym, a w 2015 roku Broads otrzymał oficjalny grant Parku Narodowego. Opieką nad Parkiem Narodowym Broads zajmuje się Broads Authority, lokalny organ ds. planowania.

Ponieważ Norfolk jest nisko położonym hrabstwem przybrzeżnym, zmiana klimatu, a w szczególności wzrost poziomu morza, są jednymi z głównych problemów tego pływowo zdominowanego obszaru. W 2016 r. Broads Authority opracował plan przystosowania się do zmiany klimatu w oparciu o dogłębną analizę potencjalnych zmian klimatu przewidywanych w regionie Broads. Przewidywane zmiany porównano ze średnim klimatem obserwowanym w latach 1961-1990. Dane wykorzystane do badania koncentrowały się na scenariuszu wysokiej emisji (RCP8.5). Przewiduje się, że średnia miesięczna maksymalna temperatura wzrośnie o 3,5 °C do 2080 r. Przewiduje się, że średnie miesięczne opady wzrosną średnio o 0,62 mm do 2050 r. i 1,4 mm do 2080 r. Modele klimatyczne są dość spójne z prawie wszystkimi pokazującymi wilgotne zimy, a wszystkie z wyjątkiem dwóch pokazują suchsze lata. Przewiduje się, że wzrost opadów w zimie będzie rzędu 5–8 mm do 2050 r. i 8–13 mm do 2080 r. Jednocześnie przewiduje się nasilenie się zjawisk ekstremalnych: zarówno bardziej intensywne opady w krótszych okresach, jak i dłuższe okresy suche.

Do tego samego roku (2080 r.) prognozy szacują bezwzględny wzrost poziomu morza o prawie 40 cm w porównaniu z poziomem bazowym z 1990 r. w scenariuszu średnich emisji. Podwyższenie poziomu mórz zaostrzy fale sztormowe; Poziom wody w Bieszczadach prawdopodobnie wzrośnie. Wyższe poziomy mórz mogą powstrzymywać wodę próbującą spłynąć z rzek, co może bezpośrednio spowodować powodzie.

Banki powodziowe (około 260 km) zapewniają ochronę około 30 000 ha gruntów położonych poniżej poziomu morza. Wszystkie banki powodziowe ulegają pogorszeniu. Zjawisko to, jeśli nie jest odpowiednio utrzymane i dostosowane do nowych warunków, skutkuje obniżeniem standardu zapewnionej obrony, co czyni je bardziej podatnymi na skutki powodzi.

Istniejące nasypy zostały na ogół zbudowane przy użyciu rodzimych torfów bagiennych i miękkich glin. Historyczne utrzymanie systemów obronnych nie nadążało za tempem pogarszania się ich stanu, a na początku lat 90. były one podatne na przewyższenie i przełamanie nawet niewielkimi falami pływowymi. Ponadto integralność fundamentów nasypowych została zagrożona z powodu erozji brzegów rzek, spowodowanej głównie myciem łodzi. W 1996 r. przygotowano strategię przeciwpowodziową dla Broadland opartą na wzmocnieniu wałów przeciwpowodziowych, aby oprzeć się naruszeniom z wystarczającym podniesieniem grzebienia w celu ochrony osadnictwa i przeciwdziałania przewidywanym skutkom zmiany klimatu. Pierwszym etapem projektu BFAP jest wzmocnienie istniejących zabezpieczeń przeciwpowodziowych i przywrócenie ich do wysokości, która istniała w 1995 r., z uwzględnieniem wzrostu dźwigni morskiej i przyszłego rozliczenia brzegów powodzi w przyszłych krokach. Oczekuje się, że projekt nie zapobiegnie wszelkim przyszłym powodziom w wyniku przeładowania, ale znacznie zmniejszy ryzyko naruszenia. Krok ten obejmował również zastąpienie istniejącej ochrony w złych warunkach, w miarę możliwości przy użyciu metod bardziej przyjaznych dla środowiska. Drugi etap, planowany do 2021 r., polega na wdrożeniu programu konserwacji istniejących brzegów powodziowych. Obejmuje to na przykład cięcie trawy, kontrolę erozji, prześwit kanału i prace związane z bezpieczeństwem. Obejmuje również uzupełnianie brzegów powodziowych, które zostały uregulowane od czasu ich udoskonalenia na wcześniejszym etapie projektu.

Ponadto, zapewniając lepszy poziom usług w zakresie ochrony przeciwpowodziowej, projekt ma również na celu ochronę i wzmocnienie terenów podmokłych Broadlands, które są bogate w różnorodność biologiczną.

Nisko położony teren, którego dotyczy projekt, podzielony jest na 40 przedziałów ochrony przeciwpowodziowej. Są to dyskretne obszary graniczące z wysokimi murami ziemnymi lub przeciwpowodziowymi, tak że w przypadku wystąpienia powodzi może ona znajdować się w przedziale.

Wiele banków powodziowych osiedliło się od czasu ich budowy lub ostatniej poprawy i istnieje ryzyko, że zostaną przewyższone przez nawet dość małe fale pływowe. Oczekuje się, że sytuacja ta zostanie zaostrzona przez podnoszenie się poziomu mórz i potencjalny wzrost częstotliwości występowania burz. Ponadto w niektórych częściach Broadland istniejąca ochrona jest zagrożona z powodu erozji brzegu rzeki (rondu) przez wiatr i fale, mycie łodzi, normalne przepływy rzek i działanie pływu. Chociaż niektóre długości były chronione stosami blach stalowych lub drewnianych, większość z nich została zainstalowana w ciągu ostatnich 40 lat i obecnie wymaga wymiany lub usunięcia. Istniejąca infrastruktura i stopień jej pogorszenia uznano za niewystarczające do przeciwdziałania rosnącej presji spowodowanej połączonym skutkiem zmiany klimatu, podnoszenia się poziomu mórz i obecnej presji wynikającej z działalności człowieka.

Historycznie duża część kosztów utrzymania ochrony przeciwpowodziowej wynikała z rozwiązań zabezpieczających przed erozją stosów stali i blachy drewnianej, które zostały zainstalowane, aby zapobiec osłabieniu brzegów powodzi przez prądy pływowe i mycie łodzi. BFAP dążył do zastąpienia jak największej części tej twardej inżynierii miękkimi rozwiązaniami, takimi jak tworzenie naturalnych siedlisk trzcinowych wzdłuż brzegu rzeki. Okazało się to skuteczne w działaniu jako naturalny bufor przed szkodliwymi skutkami mycia łodzi i silnych przepływów rzecznych. Zapewnił również dodatkowe korzyści odpowiednie dla parku narodowego, takie jak poprawa krajobrazu i ekologii.

Projekt jest zgodny z regionalną koncepcją ochrony przeciwpowodziowej, która składa się z połączenia twardych i miękkich rozwiązań technicznych wdrożonych w pierwszym etapie BFAP:

• Wzmocnienie banku powodziowego. Rozwiązanie to jest stosowane, gdy istniejąca trzcina wzdłuż brzegu rzeki jest szersza niż 5 m lub system ochrony przed erozją lub palowanie arkuszy jest w dobrym stanie. Wiąże się to ze wzmocnieniem istniejącego brzegu przeciwpowodziowego w jego obecnej lokalizacji poprzez umieszczenie materiału na przednim i/lub tylnym nachyleniu brzegu. Konieczne może być również podniesienie poziomu grzebienia, co zwykle osiąga się poprzez umieszczenie dodatkowej gliny w czasie wzmacniania. Materiał pochodzi z poszerzenia istniejącej grobli lub wykopania nowej na pastwiskach. Zazwyczaj wzmocnione brzegi będą miały minimalną szerokość grzbietu 2 m i nachylenie tylne większe niż 1 m na 3 m. Grzbiety bankowe są zaprojektowane tak, aby były wystarczająco szerokie, aby umożliwić dostęp do konserwacji i dalsze uzupełnianie w razie potrzeby.

• Porażka banku powodziowego. Wariant ten polega na budowie nowego nasypu glinianego, 15–30 m (wycofanie) za istniejącym „węglem groblowym”, rowem po stronie bagiennej brzegu rzeki, który zatrzymuje słoną wodę przesiąkającą z rzeki, zapobiegając jej rozprzestrzenianiu się na trzcinowisko. Rzeczywista odległość niepowodzenia zależy od lokalnych wskaźników erozji, głębokości rzeki i jakości gruntów za istniejącym brzegiem powodziowym. Po utworzeniu nowego brzegu usuwa się istniejące palowanie lub ochronę przed erozją, istniejący brzeg powodziowy wyrównuje się, a nowe brzegi rzek profiluje się w celu promowania stabilnego brzegu rzeki. Jest to preferowane rozwiązanie, gdy brzeg może stać się niestabilny z powodu nieudanego palowania lub erozji brzegu rzeki trzciny. Jego użycie zależy od odpowiednich warunków gruntowych i dostępności wystarczającego materiału do budowy nowego wału groblowego.

• Wycofanie banku powodziowego. Ta opcja jest podobna do porażki banku powodziowego, jednak odległość, na jaką bank powodziowy jest przenoszony w głąb lądu, jest znacznie mniejsza. Takie podejście zmniejsza ilość zajmowanych gruntów, ale wymaga dodatkowego materiału do wypełnienia istniejącej grobli (ze względów stabilności). Jest to preferowane rozwiązanie, gdy ochrona przed erozją jest niewystarczająca. Pozwala tylko na wzmocnienie brzegu i tam, gdzie warunki gruntowe, cechy topograficzne lub struktury nie pozwalają na pełną komplikację. Wykorzystuje całkowitą żywotność każdego istniejącego palowania, ale opiera się na odpowiednim pozostałym życiu.

Projekt rozpoczął się w 2001 r. i będzie kontynuowany do 2021 r., przewidując fazę realizacji w celu zakończenia prac usprawniających, a następnie fazę konserwacji. Do 2016 r. BAFP osiągnął koniec pierwszego etapu, w którym zakończono wszystkie prace udoskonalające w 40 przedziałach: (i) wzmocnienie brzegu przeciwpowodziowego wzdłuż prawie 200 km; (ii) pogorszenie stanu brzegów powodziowych na odcinku 50 km; (iii) ponowne gromadzenie się wałów przeciwpowodziowych na odcinku 7 km; inne środki ochrony przed erozją, w tym maty asfaltowe i słupy drewniane połączone z trzciną o długości 20 km; (v) usuwanie palowania związane z obszarami niepowodzeń wzdłuż 14,5 km. BFAP postępuje obecnie zgodnie z bieżącymi wymaganiami konserwacyjnymi, które zazwyczaj polegają na lokalnym podnoszeniu grzebienia i ochronie przed erozją. Ochrona przed erozją odbywa się przy zastosowaniu przyjaznych dla środowiska form ochrony banków. Obecnie stosowane techniki obejmują na przykład maty bitumiczne: trzciny są sadzone, aby rosnąć przez matę, nadając nadrzeczu bardziej naturalny wygląd. Broads Authority opracowało przewodnik dotyczący ochrony banków w celu uzyskania dalszych informacji.

Ponadto, ponieważ banki w Broadland stale dokonują rozliczeń, Broadland Environmental Services Ltd (BESL, prywatne przedsiębiorstwo odpowiedzialne za niektóre funkcje zarządzania ryzykiem powodziowym) posiada roczny program podnoszenia grzebienia, który dotyczy sekcji banku, które zbliżają się do wymogów dotyczących poziomu usług lub zostały poddane nieprzewidywalnemu rozliczeniu. Ponadto projekt zapewnia również 24-godzinny harmonogram dyżurów i zespół reagowania kryzysowego w przypadku poważnych powodzi.

Udział społeczeństwa jest integralną częścią BFAP, którego celem jest angażowanie zainteresowanych stron przy każdej okazji. BFAP opracował bazę danych konsultacji, która zawiera szczegółowe informacje na temat ponad 1200 zainteresowanych stron. Należą do nich grupy interesów specjalnych, przedsiębiorstwa, organy ustawowe i pozaustawowe, a także ponad 500 właścicieli gruntów. Przyjęto otwarte podejście do konsultacji z zainteresowanymi stronami, zachęcając osoby fizyczne i lokalne grupy interesu do udziału w opracowywaniu zarówno propozycji strategicznych, jak i propozycji dotyczących konkretnych lokalizacji. Oddzielne konsultacje partycypacyjne są przeprowadzane w miejscach, w których planowane jest zapewnienie po raz pierwszy ochrony przeciwpowodziowej nieruchomości nadrzecznych i stoczni.

Przejście z pionowego palowania na bardziej naturalne brzegi rzek nie zostało przyjęte z zadowoleniem przez większość zainteresowanych żeglarstwem. Piling zapewnił miejsce do przypadkowego cumowania, dodając, że istnieją obawy, że usuwanie palowania spowoduje zwiększenie tempa sedymentacji w rzekach. Opracowano plany działania mające na celu rozwiązanie tych problemów. Na przykład plan lokalny dla sieci szerokopasmowych na lata 2015–2036 zawiera wskazówki dotyczące cumowania, które uwzględniają różne interesy zainteresowanych stron, takie jak gospodarka, turystyka i ochrona różnorodności biologicznej. Zapewnienie sieci cumowań w całym systemie Broads ma zasadnicze znaczenie dla lokalnych społeczności, firm i odwiedzających Broads. Wręcz przeciwnie, koncentracja odwiedzających, gdzie cumowanie jest najbardziej obfite, ma negatywny wpływ na spokój i cichą przyjemność z Broads. Urząd będzie zatem chronić istniejące miejsca cumowania i zachęcać do zapewniania nowych regulowanych miejsc cumowania w całym systemie.

Początkowe obawy opinii publicznej, że projekt ucierpi z powodu innowacyjnego podejścia opartego na partnerstwie publiczno-prywatnym ze względu na potrzebę maksymalizacji marż zysku, zostały w dużej mierze rozwiane, ponieważ partnerzy wykazali gotowość do czerpania szerszych korzyści. W rzeczywistości stanowiła ona wyjątkową okazję do zintegrowania prac w zakresie ochrony przeciwpowodziowej z innymi inicjatywami leżącymi w interesie publicznym.

Ochronę przeciwpowodziową zaprojektowano tak, aby była zrównoważona i mieściła się w ścisłych granicach finansowych projektu. Proces udziału społeczeństwa przyczynił się do zapewnienia tego, zarówno w odniesieniu do całego projektu, jak i każdego indywidualnego programu w jego ramach, poprzez wyjaśnienie, że każda część jest:

• opłacalne i opłacalne ekonomicznie;
• Technicznie wykonalne;
• społecznie akceptowalne, np. poprzez określenie możliwego wpływu na społeczności lokalne i korzyści dla nich;
• Przyjazne dla środowiska, np. poprzez identyfikowanie korzyści dla środowiska tam, gdzie jest to możliwe, oraz poprzez minimalizowanie potencjalnych negatywnych skutków w stosownych przypadkach.

Głównym czynnikiem sukcesu projektu jest skuteczne partnerstwo publiczno-prywatne. W 1992 roku rząd brytyjski uruchomił Private Finance Initiative, program partnerstwa publiczno-prywatnego, jako sposób na zapewnienie wyższej jakości i bardziej opłacalnych usług publicznych. Na mocy umowy z Broadlandem Agencja Środowiska skutecznie powierzyła niektóre funkcje zarządzania ryzykiem powodziowym prywatnej spółce Broadland Environmental Services Ltd. Ta spółka fasadowa Private Finance Initiative jest wykorzystywana do realizacji zamówienia, obejmującego udziały w 90% BAM Nuttall Ltd i 10% Halcrow Group Ltd (obecnie CH2M HILL). Konsorcjum to jest odpowiedzialne za ulepszanie i utrzymywanie aktywów Agencji, zapewnianie służb ratunkowych i pełnienie funkcji opiekuna środowiska. Kluczowym powodem sukcesu projektu Broadland jest utrzymanie równości między obiema organizacjami partnerskimi (jedną publiczną, a drugą prywatną). Wybór partnerów i uznanie, że każdy z nich wymaga mocnych stron drugiego, było kluczem do zbudowania silnego zespołu.

Pomimo wszystkich pozytywnych aspektów realizacji tego projektu, masowa interwencja w zakresie ochrony przeciwpowodziowej na dużym obszarze, takim jak rozpatrywany, ma również negatywne skutki. Główne zidentyfikowane ograniczenia (większość z nich ma charakter tymczasowy) można wymienić w następujący sposób:

• Tymczasowe zakłócenia w nieruchomości mieszkalnej;
• Ewentualne zmiany w użytkowaniu gruntów wynikające z budowy ochrony przeciwpowodziowej;
• możliwy wpływ na społeczności nieobronne poprzez zmianę schematu powodzi;
• Tymczasowe efekty wizualne prac podczas budowy;
• czasowa utrata obszarów porośniętych roślinnością;
• Wizualne oddziaływanie nowych, dużych grobli;
• Tymczasowe zaburzenia flory i fauny.

Ponadto, chociaż projekt obejmował wysoki poziom zaangażowania zainteresowanych stron, kilku właścicieli gruntów sprzeciwiło się „wycofaniu” zabezpieczeń przeciwpowodziowych na ich gruntach. W takich przypadkach wyznaczenie nowego wyrównania brzegów powodziowych pozwoliło zakończyć etap realizacji projektu, unikając gruntów przeciwnego rolnika, ale jednocześnie nie gwarantując jego ochrony przed przyszłymi powodziami.

W 2017 roku Broadland Flood Alleviation Project otrzymał nagrodę East of England Merit Awards od Institution of Civil Engineers, uznając doskonałość w projektowaniu i budowie.

Oczekuje się, że do końca projektu w 2021 r. łączne koszty wyniosą 136 mln funtów brytyjskich: 107,7 mln można przypisać nowym konstrukcjom i pracom inżynieryjnym, a 31,3 mln – pracom konserwacyjnym do 2021 r. Projekt jest ograniczony kosztowo. Ten pułap kosztów oznacza, że wszystkie poszczególne programy w ramach projektu muszą być ściśle zaprojektowane tak, aby były opłacalne i zgodne z planowanym programem.

Oczekuje się, że koszty ekonomiczne projektu zostaną zrekompensowane korzyściami wynikającymi ze znacznego zmniejszenia strat sektora rolnego spowodowanych powodziami spowodowanymi wodami morskimi. Jedną z głównych cech tego projektu jest konsolidacja banków powodziowych w celu zapobiegania naruszeniom. W przypadku naruszenia brzegu powodziowego nisko położone słodkowodne bagna są zanurzane w słonej wodzie przez długi czas, tak długo, jak długo trwa naprawa, być może kilka tygodni. Może to spowodować długoterminowe, a tym samym kosztowne szkody dla walorów rolniczych i przyrodniczych gruntów. Gdy występuje przesadzenie, nadal występuje powódź solankowa, ale ponieważ objętość wody jest znacznie mniejsza, a naprawy brzegu powodziowego zwykle nie są konieczne, woda powodziowa może zostać wpompowana z powrotem do rzeki w ciągu 2-3 dni. Jest to zwykle wystarczająco szybkie, aby zapobiec znacznym długoterminowym szkodom na gruntach rolnych. Różnica między kosztami szkód spowodowanych naruszeniem i przeładowaniem jest jedną z korzyści branych pod uwagę przy projektowaniu projektu. Po stronie kosztów w obliczeniach dostępna była tylko wystarczająca ilość odpowiedniego materiału na miejscu, aby zwiększyć wysokość brzegów do poziomów z 1995 r. Aby jeszcze bardziej zwiększyć wysokość brzegu i całkowicie zapobiec przesadzaniu, duże ilości materiałów budowlanych musiałyby być transportowane na duże odległości, których koszt znacznie przewyższałby korzyści.

Wystąpienie trzech poważnych powodzi charakteryzujących się wysokim poziomem wody w latach 2006–2013 pozwoliło w praktyce wykazać korzyści płynące z projektu. Przy tych okazjach ulepszona ochrona przeciwpowodziowa w całym Broadlandzie nie odnotowała poważnych szkód strukturalnych. W 2013 r. na tym obszarze wystąpił poziom wody porównywalny z wielkim powodzią z 1953 r., która miała miejsce przed uzupełnieniem brzegów powodzi. Dzięki interwencjom realizowanym w ramach projektu wydarzenie z 2013 r. skutkowało tylko dwoma naruszeniami i żadne mienie nie zostało zalane; w 1953 r. liczba naruszeń była znacznie wyższa, co doprowadziło do powszechnych powodzi.

Ogólnie rzecz biorąc, program zapewnia ochronę przeciwpowodziową 1700 nieruchomościom, autostradzie A47, linii kolejowej Norwich-Great Yarmouth i 24 000 hektarów gruntów rolnych. Oprócz pozytywnych skutków gospodarczych osiąga się również wiele drugorzędnych korzyści społecznych i środowiskowych. Te dodatkowe korzyści obejmują lepszy dostęp dla pieszych poprzez modernizację 100 km ścieżek dla pieszych, udogodnienia dla wędkarzy i cumowanie dla branży łodzi rekreacyjnych i wakacyjnych. Projekt został opracowany we współpracy z Norfolk Wildlife Trust i innymi podobnymi instytucjami w celu poprawy siedlisk podmokłych wokół Hickling Broad National Nature Reserve. W związku z tym zmiany banku powodzi doprowadziły również do poprawy zasięgu i jakości siedlisk przyrodniczych: Utworzono 55 hektarów trzcinowiska słodkowodnego, zapewniającego zrównoważone, długoterminowe środki ochrony przed erozją dla nowego brzegu powodziowego. Tworzenie naturalnych siedlisk trzcinowych przyczynia się również do osiągnięcia celu wymaganego na mocy rozporządzeń siedliskowych w odniesieniu do strat spowodowanych programami zarządzania ryzykiem powodziowym na wybrzeżu Suffolk.

Formalna ocena stopnia, w jakim projekt przyniósł korzyści, zostanie prawdopodobnie przeprowadzona po jego zakończeniu w maju 2021 r.

W 1996 roku brytyjska Agencja Środowiska rozpoczęła proces rozważania potencjalnego wykorzystania podejścia Private Finance Initiative do zamówień na usługi zarządzania ryzykiem powodziowym. W rezultacie Broadland Flood Alleviation Project (BFAP) był jednym z zaledwie dwóch wybranych i wyznaczonych przez Skarb Państwa „istotnych projektów o statusie pioniera”. Kluczową cechą inicjatywy jest to, że na obszarze Broadland partner prywatny jest odpowiedzialny za zapewnienie określonego standardu usługi zarządzania ryzykiem powodziowym, w tym konserwacji, prac usprawniających i reagowania kryzysowego. Celem tego partnerstwa między sektorem publicznym i prywatnym jest dalsze dążenie do racjonalnego pod względem kosztów świadczenia usług publicznych poprzez efektywność operacyjną i innowacje, co znajduje odzwierciedlenie w dostosowanej do potrzeb formie umowy.

Pełne wdrożenie planowanych prac usprawniających trwało 15 lat (2001–2016). Faza konserwacji jest nadal w toku i będzie systematycznie przeprowadzana do końca projektu BFAP, w 2021 r. Po 2021 r. standardowa infrastruktura będzie wchodzić w zakres normalnego programu monitorowania i utrzymania Agencji Środowiska.

Czas trwania interwencji można oszacować na 50-100 lat. Ze względu na miękki charakter podłoża na obszarze objętym projektem będzie istniała stała potrzeba regularnego uzupełniania brzegów powodzi.

Paul Mitchelmore
UK Environment Agency
Broadland Flood Alleviation Project
E-mail: paul.mitchelmore@environment-agency.gov.uk 

Kevin Marsh
CH2M HILL
Broadland Flood Alleviation Project
E-mail: kevin.marsh@ch2m.com 

Broadland Flood Alleviation Project i brytyjska Agencja Środowiska