Czterodniowa prognoza ozonu w warstwie przyziemnej (CAMS)

Widz przedstawia prognozowane godzinowe stężenia ozonu w warstwie przyziemnej (na podstawie danych satelitarnych przetwarzanych przez usługę programu Copernicus w zakresie monitorowania atmosfery (CAMS)).

Aby wybrać datę i region zainteresowania, kliknij tę ikonę w przeglądarce:

Aby wyświetlić mapę w trybie pełnoekranowym, kliknij na ten element w przeglądarce:

Aby wyświetlić wykres przedstawiający zmiany godzinowych stężeń ozonu w warstwie przyziemnej w okresie prognozy w danej lokalizacji:

Kliknij na mapę

Klasyfikacja godzinowych stężeń ozonu w warstwie przyziemnej w otaczającym powietrzu jest zgodna z klasyfikacją stosowaną w aktualnych danych dotyczących jakości powietrza w Europie, gdzie pięć kategorii waha się od dobrego (< 80 μg/m³) do bardzo słabego (> 240 μg/m³). W dyrektywach w sprawie jakości otaczającego powietrza określono próg informowania dla średniego jednogodzinnego stężenia ozonu w powietrzu wynoszący 180 μg/m³oraz próg alarmowy dla stężenia ozonu wynoszącego 240 μg/m³. Przekroczenie tych progów powoduje, odpowiednio, rozpowszechnienie wśród społeczeństwa informacji na temat zagrożeń związanych z narażeniem oraz wdrożenie, w stosownych przypadkach, krótkoterminowych środków mających na celu obniżenie poziomów ozonu.

W 2021 r. Światowa Organizacja Zdrowia (WHO) opublikowała nowe wytyczne dotyczące jakości powietrza w celu ochrony zdrowia ludzkiego, aktualizując wytyczne dotyczące jakości powietrza z 2005 r. na podstawie systematycznego przeglądu najnowszych dowodów naukowych na to, w jaki sposób zanieczyszczenie powietrza szkodzi zdrowiu ludzkiemu. W październiku 2022 r. Komisja Europejska opublikowała wniosek dotyczący przeglądu dyrektywy w sprawie jakości powietrza, który w większym stopniu dostosowuje unijne normy jakości powietrza do zaleceń WHO z 2021 r. i wprowadza wartości dopuszczalne dla wszystkich zanieczyszczeń powietrza podlegających obecnie wartościom docelowym, z wyjątkiem ozonu. Ozon jest zwolniony z tej zmiany z wartości docelowej na wartość dopuszczalną ze względu na złożone cechy jego powstawania w atmosferze, które komplikują zadanie oceny wykonalności przestrzegania ścisłych wartości dopuszczalnych.