2.6 Προσδιορισμός των κύριων ανησυχιών προσαρμογής και καθορισμός στόχων

2.6 Προσδιορισμός των κύριων ανησυχιών προσαρμογής και καθορισμός στόχων

Το βήμα αυτό αποσκοπεί στην ανάπτυξη στρατηγικής κατεύθυνσης για τον σχεδιασμό προσαρμογής, με βάση την αξιολόγηση των κινδύνων και των τρωτών σημείων που σχετίζονται με το κλίμα (βλ. βήμα 2.4). Ο προσδιορισμός των κύριων ανησυχιών για την προσαρμογή (π.χ. ποιος τομέας ή ποιος αντίκτυπος στο κλίμα θα πρέπει να αντιμετωπιστεί πρώτα) βασίζεται στην ανάλυση της αμεσότητας και της σοβαρότητας των επιπτώσεων, καθώς και στις ευκαιρίες μόχλευσης των υφιστάμενων στρατηγικών μείωσης του κινδύνου καταστροφών ή των υφιστάμενων ρυθμίσεων και σχεδίων διαχείρισης πόρων και υποδομών. Δεδομένου του ευρέος χαρακτήρα των κινδύνων και των ευκαιριών που συνδέονται με την κλιματική αλλαγή, συνιστάται η εν λόγω ιεράρχηση με πλήρη συμμετοχή των ενδιαφερόμενων μερών (βλ. βήμα 1.6).

Το βήμα αυτό στηρίζει τις υπογράφουσες πόλεις του Συμφώνου των Δημάρχων για την ανάπτυξη των τμημάτων «Μακροπρόθεσμο όραμα» και «Στόχοι προσαρμογής» της πλατφόρμας υποβολής εκθέσεων MyCovenant (βλ. επίσης την έκδοση εργασίας εκτός σύνδεσης του υποδείγματος υποβολής εκθέσεων).

Υπάρχουν διάφορες διαθέσιμες μέθοδοι για την ιεράρχηση των κύριων ανησυχιών προσαρμογής (βλ. τις κατευθυντήριες γραμμές και τα εργαλεία κατωτέρω). Γενικά, τα κύρια ζητήματα που πρέπει να εξεταστούν κατά την ιεράρχηση των κλιματικών επιπτώσεων που πρέπει να αντιμετωπιστούν περιλαμβάνουν:

• Επιπτώσεις που ήδη σημειώνονται ( βλ. βήμα 2.1), ιδίως εκείνες που προβλέπεται να επιδεινωθούν στο μέλλον (βλ. βήμα 2.2)·
• Την πιθανότητα και τη σοβαρότητα των επιπτώσεων βραχυπρόθεσμα, μεσοπρόθεσμα και μακροπρόθεσμα·
• Κατά πόσον ο κίνδυνος εμπίπτει στην εντολή του δήμου ή των εμπλεκόμενων φορέων και, ως εκ τούτου, θα μπορούσε να αντιμετωπιστεί μέσω υφιστάμενων διοικητικών ρυθμίσεων·
• Σοβαροί κίνδυνοι που ενδέχεται να επηρεάσουν αμετάκλητα την πόλη (π.χ. άνοδος της στάθμης της θάλασσας)·
• Υφιστάμενοι μηχανισμοί που ευθυγραμμίζονται με τις δράσεις προσαρμογής (π.χ. ανακαίνιση του αποθέματος κατοικιών, χωροταξικός σχεδιασμός, εφαρμογή νέας νομοθεσίας στο πλαίσιο της οδηγίας της ΕΕ για τις πλημμύρες), οι οποίοι θα μπορούσαν να αποτελέσουν χρήσιμα σημεία εισόδου για δράση. Η ενσωμάτωση της προσαρμογής σε υφιστάμενες ή προγραμματισμένες πρωτοβουλίες (βλ. βήμα 5.3) θα μπορούσε να ξεκινήσει με μια εξέταση του τρόπου με τον οποίο οι ευάλωτοι τομείς (βλ. βήμα 2.3) ανταποκρίνονται επί του παρόντος σε κινδύνους που σχετίζονται με το κλίμα και τις καιρικές συνθήκες, και μέσω συζητήσεων με διάφορες υπηρεσίες του δήμου και τους βασικούς ενδιαφερόμενους φορείς ( βλ. βήμα 1.6). Οι σχετικές πρωτοβουλίες, τομείς και στρατηγικές περιλαμβάνουν:
  
  
  • Στρατηγικές βιώσιμης ανάπτυξης
  • Διαχείριση υδάτων (π.χ. σχέδια διαχείρισης λεκάνης απορροής ποταμού)
  • Στέγαση (π.χ. ανακαίνιση προγραμμάτων κοινωνικής στέγασης)
  • Σχεδιασμός (π.χ. σχέδια χωροταξικής ανάπτυξης, στρατηγικές αστικής αναγέννησης)
  • Υγεία (π.χ. σχέδια καύσωνα, σχέδια αντιμετώπισης επιδημικών επιδημιών)
  • Υπηρεσίες έκτακτης ανάγκης (π.χ. σχέδια αντιμετώπισης πλημμυρών)
  • Κοινωνικές υπηρεσίες (π.χ. προσδιορισμός ευάλωτων ομάδων)
  • Στρατηγικές για τους χώρους πρασίνου και την προστασία της φύσης
  • Μεταφορές (π.χ. νέα έργα υποδομής)
  • Ενέργεια (π.χ. επενδύσεις σε ανανεώσιμες πηγές ενέργειας ή δίκτυα εφοδιασμού)
  • Στρατηγικές μετριασμού της κλιματικής αλλαγής (βλ. επίσης βήμα 5.4)
  • Τουρισμός
  • Περιφερειακές οικονομικές στρατηγικές

Μόλις γίνουν γνωστές οι κύριες ανησυχίες για την προσαρμογή, μπορούν να καθοριστούν συγκεκριμένοι και ρεαλιστικοί στόχοι προσαρμογής για την πόλη ή την πόλη. Θα πρέπει να είναι όσο το δυνατόν πιο μετρήσιμα και ακριβή, επίσης επειδή η επακόλουθη παρακολούθηση και αξιολόγηση ( βλ. βήμα 6) της εφαρμογής της στρατηγικής και/ή του σχεδίου προσαρμογής ( βλ. βήμα 5) συνδέεται άμεσα με τους στόχους.

Η ανάλυση των κινδύνων και των ευκαιριών που συνδέονται με την προσαρμογή απαιτεί τη συμμετοχή των ενδιαφερόμενων μερών. Ενώ η διοργάνωση συνεδριάσεων και εργαστηρίων για τη συζήτηση και την ιεράρχηση των κινδύνων είναι δημοσιονομική και χρονοβόρα, ο καθορισμός των προτεραιοτήτων προσαρμογής σε κοινή συμφωνία μπορεί να σημαίνει ότι η στρατηγική προσαρμογής (βλ. βήμα 5) είναι καλύτερα αποδεκτή και, ως εκ τούτου, έχει μεγαλύτερες πιθανότητες επιτυχίας.