Adaptacja w górach karpackich
Ramy polityki
Konwencja ramowa o ochronie i zrównoważonym rozwoju Karpat (konwencja karpacka) została przyjęta w maju 2003 r. w Kijowie na Ukrainie, która weszła w życie w styczniu 2006 r. Państwa zwróciły się do Programu Ochrony Środowiska Narodów Zjednoczonych (UN Environment) o wsparcie procesu konwencji oraz o przyjęcie Sekretariatu Konwencji Karpackiej ustanowionego w maju 2004 r.
Konwencja Karpacka
Wspólną wizją Stron Konwencji Karpackiej jest prowadzenie kompleksowej polityki i współpracy w celu zagwarantowania ochrony i zrównoważonego rozwoju Karpat. Poprawa jakości życia, wzmocnienie lokalnych gospodarek i społeczności oraz ochrona wartości przyrodniczych i dziedzictwa kulturowego powinny iść w parze w regionie karpackim. W celu wdrożenia konwencji rozwijane są działania w kilku obszarach tematycznych, począwszy od opracowania nowych protokołów i ustanowienia partnerstw strategicznych z kluczowymi podmiotami w regionie, po realizację różnych inicjatyw w Karpatach i poza nimi. Konwencja stanowi również platformę dialogu między wszystkimi zainteresowanymi stronami działającymi na obszarze Karpat, w tym społecznościami lokalnymi, organizacjami pozarządowymi, władzami regionalnymi i krajowymi oraz organizacjami międzynarodowymi.
Strategiczny program przystosowania się do zmiany klimatu
Na czwartym posiedzeniu Konferencji Stron Konwencji Karpackiej w 2014 r. przyjęto „Strategiczny program przystosowania się do zmian klimatu w regionie karpackim”. Celem programu jest wspieranie państw członkowskich Konwencji Karpackiej, władz lokalnych i regionalnych oraz innych zainteresowanych stron w formułowaniu reakcji na zmianę klimatu jako sposobu na zapewnienie zrównoważonego rozwoju w regionie. Program strategiczny zawiera zalecenia dotyczące rozwoju polityki, zmiany instytucjonalnej i środków dostosowawczych opartych na ekosystemie.
DG ds. Strategii
Konwencja karpacka ściśle współpracuje z Dyrekcją Generalną UE ds. Polityki Regionalnej i Miejskiej (DG Regio) w zakresie uwzględniania i profilowania gór na szczeblu UE, zarówno w strategiach makroregionalnych, jak i poprzez nowe możliwe inicjatywy, których ostatecznym celem będzie opracowanie „Agendy górskiej” dla Europy.W ramach tej współpracy opracowano wspólny dokument dotyczący synergii między konwencją karpacką a odpowiednimi obszarami priorytetowymi europejskiej strategii na rzecz regionu Dunaju (EUSDR). W związku z tym podpisano już różne protokoły współpracy między konwencją karpacką a obszarami priorytetowymi EUSDR:
- Porozumienie o współpracy między konwencją karpacką a EUSDR PA 1B „Mobility Rail-Road-Air”, 07 czerwca 2016 r.
- Porozumienie o współpracy między konwencją karpacką a EUSDR PA 04 „Jakość wody”, 30 sierpnia 2016 r.
- Porozumienie o współpracy między konwencją karpacką a EUSDR PA 02 „Energia”, 03 listopada 2016 r.
Protokoły ułatwią wzmocnioną/wzmocnioną współpracę między konwencją karpacką a EUSDR i będą miały pozytywny wpływ na realizację celów określonych w konwencji karpackiej i EUSDR. Aby zapewnić koordynację wszystkich stosownych działań EUSDR i konwencji karpackiej, protokoły opierają się na istniejących już podejściach i proponują pewne nowe praktyczne mechanizmy współpracy, które obejmują na przykład: wzmacnianie sieci; ściślejsza koordynacja; wkład w dostosowanie finansowania; Dunaj – Karpackiprojekt s i współpraca międzysektorowa.
Aby uzyskać więcej informacji: http://www.carpathianconvention.org/spatial-development.html
Organizacje
Aby wesprzeć realizację programu strategicznego, Konferencja Stron ustanowiła grupę roboczą ds. przystosowania się do zmiany klimatu. Dokładniej rzecz ujmując, grupa robocza ma następujące zadania:
- Z korzyścią dla władz krajowych i regionalnych regionu Karpat;
- Wspieranie propozycji politycznych zgodnych z białą księgą Komisji w sprawie przystosowania się do zmian klimatu i celami konwencji karpackiej;
- Przyczynienie się do utworzenia karpackiego i unijnego systemu informacyjnego na temat podatności na zmiany klimatu i przystosowania się do nich.