Przystosowanie się do zmiany klimatu

Przystosowanie się do zmiany klimatu

Dlaczego należy rozważyć przystosowanie się do zmiany klimatu, biorąc pod uwagę inne wyzwania? Według Międzyrządowego Zespołu ds. Zmian Klimatu (IPCC) ocieplenie systemu klimatycznego jest jednoznaczne, a działalność człowieka jest główną przyczyną od połowy XX wieku. Odnosi się to do ocieplenia atmosfery i oceanu, zmian w globalnym obiegu wody, redukcji śniegu i lodu, globalnego średniego wzrostu poziomu morza oraz zmian w niektórych ekstremach klimatycznych. Skutki globalnego ocieplenia są już widoczne i będą widoczne przez wiele lat. Strategie adaptacyjne są potrzebne na wszystkich szczeblach administracji: na szczeblu lokalnym, regionalnym, krajowym, unijnym i międzynarodowym. Ze względu na różną dotkliwość i charakter skutków zmiany klimatu w poszczególnych regionach Europy większość inicjatyw w zakresie przystosowania się do zmiany klimatu będzie podejmowana na szczeblu regionalnym lub lokalnym. Zdolność do radzenia sobie i dostosowywania się różni się w zależności od populacji, sektorów gospodarki i regionów w Europie. Adaptacja ma zatem kluczowe znaczenie dla radzenia sobie z obecną zmiennością klimatu i nieuniknionymi skutkami zmiany klimatu. Pomoże to również wykorzystać wszelkie pojawiające się możliwości.

W Europejskim prawie o klimacie zapisuje się w prawie cel określony w Europejskim Zielonym Ładzie na rzecz gospodarki i społeczeństwa Europy, jakim jest osiągnięcie neutralności klimatycznej do 2050 r. W Europejskim prawie o klimacie wzywa się w dziedzinie przystosowania do zmiany klimatu do następujących działań:

• Właściwe instytucje Unii i państwa członkowskie zapewniają stałe postępy w zwiększaniu zdolności przystosowawczych, wzmacnianiu odporności i zmniejszaniu podatności na zmianę klimatu zgodnie z art. 7 porozumienia paryskiego.
• Właściwe instytucje Unii i państwa członkowskie zapewniają również, aby polityki w zakresie przystosowania się do zmiany klimatu w Unii i w państwach członkowskich były spójne, wzajemnie się wspierały, przynosiły dodatkowe korzyści politykom sektorowym oraz działały na rzecz lepszego i spójnego uwzględniania przystosowania się do zmiany klimatu we wszystkich obszarach polityki, w tym w stosownych przypadkach w odpowiednich politykach i działaniach społeczno-gospodarczych i środowiskowych, a także w działaniach zewnętrznych Unii. Skupiają się one w szczególności na najsłabszych i najbardziej dotkniętych społeczeństwach i sektorach oraz określają niedociągnięcia w tym zakresie w porozumieniu ze społeczeństwem obywatelskim.
• Państwa członkowskie przyjmują i wdrażają krajowe strategie i plany w zakresie przystosowania się do zmiany klimatu, uwzględniając unijną strategię w zakresie przystosowania się do zmiany klimatu i opierając się na solidnych analizach zmiany klimatu i wrażliwości, ocenach postępów i wskaźnikach oraz kierując się najlepszymi dostępnymi i najnowszymi dowodami naukowymi. W swoich krajowych strategiach przystosowawczych państwa członkowskie uwzględniają szczególną podatność odpowiednich sektorów, między innymi rolnictwa, oraz systemów wodnych i żywnościowych, a także bezpieczeństwo żywnościowe, oraz promują rozwiązania oparte na zasobach przyrody i przystosowywanie się oparte na ekosystemach. Państwa członkowskie regularnie aktualizują strategie i uwzględniają powiązane zaktualizowane informacje w sprawozdaniach przedkładanych Komisji.

Ze względu na różną dotkliwość i charakter skutków zmiany klimatu w poszczególnych regionach Europy większość inicjatyw w zakresie przystosowania się do zmiany klimatu będzie podejmowana na szczeblu regionalnym lub lokalnym. Zdolność do radzenia sobie i dostosowywania się różni się w zależności od populacji, sektorów gospodarki i regionów w Europie. Adaptacja ma zatem kluczowe znaczenie dla radzenia sobie z obecną zmiennością klimatu i nieuniknionymi skutkami zmiany klimatu, a także ze szczególnymi słabościami pod względem wieku, zdrowia, miejsca zamieszkania, statusu społeczno-ekonomicznego i innych aspektów. Koncepcja „niepozostawiania nikogo w tyle” w odniesieniu do zmiany klimatu, zwana również „sprawiedliwością w przystosowaniu się” lub „sprawiedliwą odpornością”, musi zatem zostać odpowiednio uwzględniona przy wdrażaniu sprawiedliwych, transformacyjnych i długoterminowych polityk i środków w zakresie przystosowania się do zmiany klimatu, aby uniknąć niewłaściwych praktyk, redystrybucji ryzyka lub wzmocnienia istniejących nierówności oraz uniknąć tworzenia „zwycięzców” i „przegranych”. Pomoże to również w wykorzystaniu wszelkich możliwości, które .

Dokument techniczny ETC/CCA 2/2021 „Just transition in the context of adaptation to climate change” [Sprawiedliwa transformacja w kontekście przystosowania się do zmiany klimatu] zawiera przegląd wiedzy i praktyk na rzecz sprawiedliwej odporności w Europie jako analizę zakresu opartą na szybkim przeglądzie różnych zasobów wiedzy, takich jak literatura naukowa na temat społecznych skutków przystosowania się do zmiany klimatu i odporności, informacje od kontaktów Eionet na temat przystosowania się do zmiany klimatu w państwach członkowskich EOG, wkład grupy ekspertów ds. sprawiedliwej odporności ustanowionej na potrzeby tej analizy, informacje ze sprawozdań regulacyjnych na temat krajowych postępów w zakresie przystosowania się do zmiany klimatu oraz przegląd bazy danych Climate-ADAPT. Jest on organizowany wzdłuż etapów AST.