Po szeroko zakrojonej debacie publicznej Komisja przedstawiła w dniu 18 listopada 2010 r. komunikat w sprawie WPR do 2020 r., w którym przedstawiono warianty przyszłej WPR i zapoczątkowała debatę z innymi instytucjami i zainteresowanymi stronami. W dniu 12 października 2011 r. Komisja przedstawiła zestaw wniosków prawnych mających na celu uczynienie WPR skuteczniejszą polityką na rzecz bardziej konkurencyjnego i zrównoważonego rolnictwa oraz dynamicznych obszarów wiejskich.

W dniu 26 czerwca 2013 r. Komisja, Parlament Europejski i Rada osiągnęły porozumienie polityczne w sprawie reformy WPR. Umowa dotyczy czterech podstawowych rozporządzeń Parlamentu Europejskiego i Rady dotyczących wspólnej polityki rolnej – i) w sprawie płatności bezpośrednich, ii) jednolitej wspólnej organizacji rynku (WOR), iii) rozwoju obszarów wiejskich oraz iv) rozporządzenia horyzontalnego dotyczącego finansowania WPR, zarządzania nią i monitorowania jej.

Polityka rozwoju obszarów wiejskich utrzyma swoją obecną, udaną koncepcję fundamentów: Państwa członkowskie lub regiony będą nadal opracowywać własne programy wieloletnie w oparciu o zestaw środków dostępnych na szczeblu UE – w odpowiedzi na potrzeby ich własnych obszarów wiejskich. Programy te będą współfinansowane z puli środków krajowych – gdzie kwoty i stawki współfinansowania będą rozpatrywane w kontekście WRF (wieloletnich ram finansowych). Do państw członkowskich/regionów należy decyzja, jakie środki stosują (i w jaki sposób) w celu osiągnięcia celów określonych w odniesieniu do sześciu ogólnych „priorytetów” i ich bardziej szczegółowych „obszarów szczegółowych” (podpriorytetów) na podstawie rzetelnej analizy. Sześć priorytetów obejmie:

• Wspieranie transferu wiedzy i innowacji;
• Zwiększenie konkurencyjności wszystkich rodzajów rolnictwa i zrównoważonej gospodarki leśnej;
• Promowanie organizacji łańcucha żywnościowego, w tym przetwarzania i wprowadzania do obrotu oraz zarządzania ryzykiem; Przywracanie, ochrona i wzmacnianie ekosystemów;
• Promowanie efektywnego gospodarowania zasobami i przejścia na gospodarkę niskoemisyjną; i
• Promowanie włączenia społecznego, ograniczania ubóstwa i rozwoju gospodarczego na obszarach wiejskich.

Państwa członkowskie będą musiały przeznaczyć co najmniej 30 % swoich środków na rozwój obszarów wiejskich z budżetu UE na niektóre działania związane z gospodarowaniem gruntami i przeciwdziałaniem zmianie klimatu, a co najmniej 5 % na podejście LEADER.