Wspólna polityka rolna (WPR) po 2013 r.

Wspólna polityka rolna (WPR) po 2013 r.

Po szeroko zakrojonej debacie publicznej Komisja przedstawiła w dniu 18 listopada 2010 r. komunikat pt. „WPR do 2020 r.”, w którym przedstawiono warianty przyszłej WPR oraz zainicjowano debatę z innymi instytucjami i zainteresowanymi stronami. W dniu 12 października 2011 r. Komisja przedstawiła szereg wniosków ustawodawczych mających na celu uczynienie WPR skuteczniejszą polityką na rzecz bardziej konkurencyjnego i zrównoważonego rolnictwa oraz tętniących życiem obszarów wiejskich.

W dniu 26 czerwca 2013 r. Komisja, Parlament Europejski i Rada osiągnęły porozumienie polityczne w sprawie reformy WPR. Porozumienie dotyczy czterech podstawowych rozporządzeń Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie wspólnej polityki rolnej – i) w sprawie płatności bezpośrednich, ii) w sprawie jednolitej wspólnej organizacji rynku, iii) w sprawie rozwoju obszarów wiejskich oraz iv) w sprawie rozporządzenia horyzontalnego dotyczącego finansowania WPR, zarządzania nią i monitorowania jej.

Polityka rozwoju obszarów wiejskich zachowa swoją obecną, udaną koncepcję fundacji: Państwa członkowskie lub regiony będą nadal opracowywać własne programy wieloletnie na podstawie zestawu środków dostępnych na szczeblu UE – w odpowiedzi na potrzeby ich własnych obszarów wiejskich. Programy te będą współfinansowane z pul krajowych, przy czym kwoty i stawki współfinansowania będą rozpatrywane w kontekście WRF (wieloletnich ram finansowych). Do państw członkowskich/regionów należeć będzie decyzja, jakie środki stosują (i w jaki sposób), aby osiągnąć cele wyznaczone w odniesieniu do sześciu ogólnych „priorytetów” i ich bardziej szczegółowych „celów szczegółowych” (podpriorytetów), na podstawie rzetelnej analizy. Sześć priorytetów obejmie:

• wspieranie transferu wiedzy i innowacji;
• zwiększenie konkurencyjności wszystkich rodzajów rolnictwa i zrównoważonej gospodarki leśnej;
• Promowanie organizacji łańcucha żywnościowego, w tym przetwarzania i wprowadzania do obrotu, zarządzanie ryzykiem; Odtwarzanie, ochrona i wzmacnianie ekosystemów;
• Promowanie efektywnego gospodarowania zasobami, przechodzenie na gospodarkę niskoemisyjną, oraz
• Promowanie włączenia społecznego, ograniczania ubóstwa i rozwoju gospodarczego na obszarach wiejskich.

Państwa członkowskie będą musiały przeznaczyć co najmniej 30 % środków finansowych na rozwój obszarów wiejskich z budżetu UE na niektóre działania związane z gospodarowaniem gruntami i przeciwdziałaniem zmianie klimatu, a co najmniej 5 % na podejście LEADER.