Odbudowa górnego ujścia rzeki Oka, część rezerwatu biosfery Urdaibai
Ujście rzeki Oka znajduje się w rezerwacie biosfery Urdaibai, na wybrzeżu Biskaj, Kraj Basków, na północ od Hiszpanii. Jest to obszar o wysokiej wartości ekologicznej. Jego krajobraz został przekształcony na przestrzeni lat przez działalność człowieka, ponieważ jest zamieszkany od czasów prehistorycznych. Najważniejszymi działaniami wpływającymi na krajobraz ujścia były rolnictwo, hodowla bydła i stocznia. Podczas gdy dwa pierwsze praktycznie zniknęły, działalność stoczniowa nadal trwa, choć z mniejszą intensywnością niż w poprzednich dziesięcioleciach. Niektóre działania, takie jak budowa kanału w górnym ujściu ujścia, doprowadziły ekosystem do utraty części jego pierwotnej funkcjonalności. Przywrócenie górnego ujścia rzeki Oka ma na celu odzyskanie niektórych utraconych funkcji ekosystemów.
Zmiana klimatu zwiększy presję na ten delikatny ekosystem. Przewiduje się, że temperatura wzrośnie i oczekuje się, że roczne opady spadną, a intensywność i częstotliwość ekstremalnych opadów może wzrosnąć. Wpłynie to na reżimy wodne, zwiększając przepływ rzek i ryzyko powodzi, a także erozję dorzecza, przepływ zawieszonych osadów w ujściach ujścia oraz ryzyko zatkania kanałów pływowych. Wzrost poziomu morza i spodziewany wzrost intensywności i częstotliwości sztormów morskich mogą prowadzić do erozji międzypływowej i ponadlitrowej strefy plaży, jak już doświadczono na niektórych obszarach, a także do zwiększonej erozji bagien ujściowych. Ujście rzeki Oka nie jest w stanie w pełni dostosować się do zmian klimatu, w szczególności ze względu na obecność zapór i innych sztucznych barier wzdłuż jej przebiegu. Odbudowa górnego ujścia rzeki Oka ma na celu poprawę zdolności adaptacyjnych poprzez usunięcie wałków i innych typologii barier oraz odbudowę istniejących wcześniej bagien.
Opis studium przypadku
Wyzwania
Zgodnie z prognozami dotyczącymi zmian klimatu zawartymi w „Strategii w sprawie zmian klimatu kraju baskijskiego na 2050 r.” oczekuje się, że średnia roczna i sezonowa temperatura oraz występowanie fal upałów wzrosną. W miesiącach zimowych przewiduje się, że minimalne temperatury wzrosną od 1 do 3 °C do 2100 roku, podczas gdy w miesiącach letnich może wystąpić potencjalny wzrost temperatury maksymalnych o 3 °C do końcaXXI wieku. Ze względu na te zmiany do końca stulecia spodziewane są dłuższe i bardziej powtarzające się fale upałów. Przewiduje się spadek opadów, zwłaszcza w okresie wiosennym, na poziomie od -10 % do -30 % do 2100 r. Przewiduje się również wzrost opadów ekstremalnych do 30 % pod koniec XXIwieku, co powoduje zwiększone ryzyko powodzi i niebezpieczeństwo powodzi.
W tej samej „Strategii dotyczącej zmian klimatu kraju baskijskiego na 2050 r.” wspomniano również, że poziom mórz ma wzrosnąć między 29 a 49 cm do 2100 r., co jeszcze bardziej zwiększa ryzyko powodzi w ujściu rezerwatu. Ponadto zmiana klimatu zwiększy intensywność i częstotliwość burz morskich, które są odpowiedzialne za erozję międzypływowej i ponadlitoralnej strefy plaży. Proces ten ma już miejsce w niektórych obszarach. Na przykład plaża Laida, która częściowo ogranicza ujścia ujścia, uległa silnej erozji z powodu burz, które miały miejsce w 2014 r. i w konsekwencji zniknęła strefa ponadlitoralna, z uszkodzeniem infrastruktury dostępu, ścian falochronowych i kanałów, a także ograniczeniem działalności rekreacyjnej.
Biorąc pod uwagę obecne presje związane z klimatem i wynikające z przyszłych zmian klimatu, w ciągu najbliższych 50 lat konieczne będzie kontynuowanie prac nad renaturalizacją ujścia rzeki Oka, w tym usunięcie sztucznych barier, które obecnie ograniczają rozszerzenie ujścia ujścia i odbudowę istniejących wcześniej bagien. Poprawiłoby to autonomiczną zdolność adaptacyjną ekosystemu ujścia.
Cele
Główne cele działań realizowanych w górnym ujściu rzeki Oka to: poprawa odporności ekosystemów estuarialnych na skutki zmiany klimatu, takie jak podnoszenie się poziomu mórz i zmiany w systemie wodnym; zwiększenie lokalnej różnorodności biologicznej dzięki odbudowie części funkcjonalności ekosystemu; (III) Zwiększenie zrównoważonego wykorzystania przestrzeni przyrodniczej rezerwatu biosfery Urdaibai.
Taktyki adaptacyjne wdrożone w tym przypadku
Rozwiązania
W górnym ujściu rzeki Oka prowadzono działania restauracyjne mające na celu odzyskanie istniejących wcześniej terenów bagiennych, w tym trwałe zatopienie obszaru Barrutibaso w górnej części ujścia rzeki Oka. Ponadto odzyskano funkcjonalność części pierwotnego kanału międzypływowego dolnego odcinka rzeki Oka. W ramach tych działań rekultywacyjnych usunięto niektóre z węzłów i innych sztucznych barier w celu poprawy renaturalizacji ujścia, podczas gdy nasypy zostały zbudowane w celu stworzenia lagun, które w przyszłości staną się strefami międzypływowymi. Odbudowa bagien wcześniej osuszonych ze względów sanitarnych może pomóc ujściom ujścia w obliczu zmian klimatycznych. Bagna, oprócz ochrony przed skutkami wzrostu poziomu mórz, odgrywają ważną rolę ekologiczną, zapewniając nowe siedliska różnym gatunkom płazów i ptaków oraz zwiększając ich zdolności adaptacyjne. Ponadto stała obecność wody słonawej sprzyja eliminacji niektórych gatunków inwazyjnych (np. Baccharis halimifolia).
Projekt odbudowy obejmował również inne interwencje i działania:
- Budowę sieci tras o długości 14 km oraz mostu dla pieszych i rowerowych łączącego sąsiednie gminy i ujścia rzeki Oka, w celu ułatwienia zrównoważonej wizyty na tym obszarze;
- Opracowanie narzędzi do edukacji ekologicznej, z których najważniejszym jest aplikacja na smartfony dostarczająca informacji o siedliskach, gatunkach i kulturze tego obszaru. Ponadto zainstalowano panele dostarczające na miejscu informacji o lokalnych siedliskach i gatunkach.
- Eliminacja gatunków inwazyjnych (jak Baccharis halimifolia i Cortaderiaselloana) na obszarze około 700 ha estuarium.
Przydatność
Przypadek opracowany, wdrożony i częściowo sfinansowany jako środek przystosowania się do zmiany klimatu.
Dodatkowe Szczegóły
Udział zainteresowanych stron
Projekt renowacji górnego ujścia rzeki Oka obejmował organizację kilku spotkań z różnymi zainteresowanymi stronami, takimi jak gminy położone na tym obszarze, właściciele gruntów i stowarzyszenia ochrony środowiska. Zaangażowanie zainteresowanych stron mające na celu określenie wspólnych celów. Ponadto w urzędach miejskich odbyły się rozmowy informacyjne ze społeczeństwem obywatelskim oraz opracowano działania rekreacyjne, aby reklamować projekt i zwiększać świadomość na temat przystosowania się do zmiany klimatu.
Czynniki sukcesu i czynniki ograniczające
Nowo skonstruowana sieć szlaków ułatwiła połączenie różnych gmin poprzez zrównoważony transport (rower i pieszo). Oprócz poprawy zrównoważonego użytku publicznego obszaru ujścia, przyczyniła się ona również do podnoszenia świadomości na temat projektu odbudowy.
Niektóre gminy należące do obszaru, na którym wdrożono środki na rzecz odbudowy, nie brały udziału w projekcie, stwarzając tym samym pewne ograniczenie do jego pełnego rozwoju. W związku z tym niektóre etapy projektu (głównie związane z usuwaniem niektórych zapór) nie zostały jeszcze wdrożone.
Ponadto zakorzenione poczucie odpowiedzialności za ludzi na obszarze, który ma zostać przywrócony, utrudniło realizację niektórych działań projektowych. Ustawa o strefie przybrzeżnej z 1998 r. ustanawia obszar o szerokości 100 m po obu stronach rzeki, gdzie właściciele gruntów mogą zgłaszać zastrzeżenia wobec planowanych działań. Z tego powodu niektóre działania uwzględnione w projekcie odbudowy nie zostały jeszcze wdrożone. Niemniej jednak trwają negocjacje w celu zapewnienia realizacji całości projektu.
Koszty i korzyści
Projekt został całkowicie sfinansowany przez Departament Środowiska, Planowania Terenowego i Mieszkalnictwa Rządu Kraju Basków. Łączna kwota budżetu projektu wynosi około 2,5 mln euro.
Aspekty Prawne
Hiszpańska ustawa nr 42/2007 o dziedzictwie przyrodniczym i różnorodności biologicznej wspiera realizację projektu odbudowy górnego ujścia rzeki Oka, który obejmuje m.in. ochronę, zrównoważone użytkowanie, poprawę i odbudowę naturalnych ekosystemów i siedlisk. Rezerwat biosfery Urdaibai znajduje się w Kraju Basków, gdzie władze lokalne ustanowiły różne strategie i plany promujące tego rodzaju prace renowacyjne, w tym w szczególności „Strategię dotyczącą zmian klimatu kraju baskijskiego na 2050 r.”, program ramowy środowiska 2020 i strategię ochrony różnorodności biologicznej.
Czas wdrożenia
Wdrażanie środków na rzecz odbudowy rozpoczęło się w 2010 r. i jest nadal w toku. Większość środków została wdrożona, podczas gdy niewiele z nich czeka na zgodę hiszpańskiego ministerstwa, podobnie jak w przypadku usuwania węzłów w górnych ujściach ujścia.
Okres użytkowania
Wdrożone środki mają być trwałe, w razie potrzeby zapewnione jest utrzymanie.
Źródło informacji
Kontakt
Paula Caviedes
Department of the Environment, Planning and Housing of the Basque Government
Service of the Urdaibai Biosphere Reserve
E-mail: p-caviedes@euskadi.eus
Strony internetowe
Źródło
Opublikowane w Climate-ADAPT Nov 22 2022 - Ostatnia modyfikacja w Climate-ADAPT Apr 18 2024
Skontaktuj się z nami w przypadku jakichkolwiek innych zapytań na temat tego studium przypadku lub w celu udostępnienia nowego studium przypadku (e -mail climate.adapt@eea.europa.eu )
Słowa kluczowe:
Elementy adaptacyjne:
Sektory:
Wpływ klimatu:
Poziom zarządzania:
Charakterystyka geograficzna:
Europe