Inċentivi ekonomiċi għal bidla fl-imġiba

B’mod mhux sorprendenti, il-parteċipazzjoni pubblika hija element kruċjali fiż-żieda tal-aċċettazzjoni ġenerali tal-EPIs u fil-motivazzjoni tal-partijiet ikkonċernati biex jipparteċipaw. Dan ma jfissirx li l-parteċipazzjoni pubblika hija dejjem meħtieġa biex l-IPE tkun aċċettabbli. Pereżempju, l-importanza tal-parteċipazzjoni pubblika tista’ titnaqqas f’każijiet fejn l-EPI bħala tali, jew is-soluzzjoni speċifika li l-EPI beħsiebha tippromwovi, tkun diġà kisbet aċċettazzjoni (soċjali) pubblika.

Meta tiġi ttrattata l-applikazzjoni tal-EPIs, hemm varjazzjoni sostanzjali fil-ħtiġijiet, l-opportunitajiet, u r-restrizzjonijiet li jiffaċċja kull pajjiż. Anke fi ħdan il-pajjiżi, hemm varjazzjoni sostanzjali fil-kapaċità li jiġu implimentati strumenti ekonomiċi f’reġjuni jew setturi differenti. Xi bidliet mixtieqa huma aktar faċli biex jiġu implimentati permezz ta’ strumenti ekonomiċi filwaqt li oħrajn huma aktar faċli biex jiġu implimentati permezz ta’ regolamenti ta’ kmand u kontroll. L-EPIs bl-ebda mod ma jissostitwixxu modi oħra ta’ azzjoni governattiva, iżda strumenti li jistgħu jikkomplementaw u jsaħħu l-governanza bħala parti minn taħlita wiesgħa ta’ strumenti ta’ politika. B’mod ġenerali, huwa possibbli li wieħed jiddistingwi bejn: (i) kombinazzjonijiet ta’ EPIs, bħala parti minn strateġija għal “inċentivi għall-imballaġġ”, u (ii) taħlit ma’ tipi oħra ta’ strumenti ta’ politika, inklużi regolatorji, ta’ sensibilizzazzjoni, ta’ informazzjoni, eċċ. Meta jiġu skrinjati EPIs potenzjali, wieħed għandu jkun konxju tat-taħlita ta’ politika eżistenti, iżda l-għażla ma għandhiex tkun iddettata minnha.

Il-kostijiet u l-benefiċċji tal-EPIs bilkemm jiġu investigati, u ftit li xejn tista’ tinstab informazzjoni dwar kif jitqabblu mal-approċċi klassiċi ta’ kmand u kontroll.

Il-kostijiet ta’ EPI jistgħu jiġu distinti bejn il-kostijiet diretti (eż. il-kost tal-ħlas tat-taxxa) u l-kostijiet tat-tranżazzjoni (eż. il-kost taż-żmien u tal-flus biex wieħed jasal fis-suq, isib xerrej jew bejjiegħ, jinnegozja xirja, jikkonsma n-negozju, u jirritorna mis-suq). Il-kostijiet tat-tranżazzjoni jistgħu jkunu relatati wkoll mal-monitoraġġ addizzjonali meħtieġ. Pereżempju, il-kostijiet tat-tranżazzjoni mill-monitoraġġ tal-ilma ta’ taħt l-art jew tal-ilma tal-wiċċ jistgħu jimpedixxu l-adozzjoni ta’ taxxa (eż. taxxa fuq ir-rimi ta’ ilma tad-drenaġġ imniġġes fuq bażi volumetrika), iżda jista’ jkun ukoll ta’ min iħallas biex jiġi żgurat li t-taxxa tkun effettiva. Bl-istess mod, mekkaniżmu ġdid ta’ allokazzjoni tal-ilma jista’ jżid l-effiċjenza ekonomika iżda jimponi spejjeż għoljin ta’ negozjar u infurzar, u b’hekk jagħmel mekkaniżmi ta’ allokazzjoni aktar sempliċi potenzjalment preferibbli.

Il-benefiċċji tal-EPIs jinkludu titjib fil-kwalità ambjentali u fl-effiċjenza ekonomika kif ukoll distribuzzjoni soċjali aħjar tal-piż biex jintlaħaq l-objettiv mixtieq. Fl-istess ħin, l-EPIs iżidu d-dħul (fil-każ tal-imposti) sabiex jiffinanzjaw il-monitoraġġ u l-kontroll tat-tniġġis jew l-attivitajiet ta’ allokazzjoni, pereżempju, u għalhekk jistgħu jkunu rilevanti għall-finanzjament ta’ miżuri ta’ adattament.

L-EPIs huma rikonoxxuti fil-livell politiku f’diversi biċċiet ewlenin ta’ leġiżlazzjoni u dokumenti ta’ politika Ewropej:

• Id-Direttiva Qafas tal-UE dwar l-Ilma tintroduċi sett ta' prinċipji u miżuri li jirrazzjonalizzaw l-użu tal-ilma fl-Istati Membri kollha. L-Artikolu 9 tagħha jitlob l-irkupru sħiħ tal-ispejjeż tas-servizzi tal-ilma permezz tal-ipprezzar.
• Il-Blueprint tal-UE tal-2012 għas-Salvagwardja tal-Ilmijiet tal-Ewropa jenfasizza l-importanza tal-ipprezzar inċentivat tal-ilma u EPIs oħra bħan-negozjar tal-ilma u l-pagamenti għas-servizzi tal-ekosistema fit-taħlita ta’ politiki biex tittejjeb il-ġestjoni tal-ilma tal-Ewropa.
• L-Azzjoni tal-UE dwar l-Iskarsezza tal-Ilma u n-Nixfiet (mill-2007) tenfasizza r-rwol tal-ipprezzar ta’ inċentiv għall-adattament tad-domanda għall-ilma u l-iżgurar ta’ ġestjoni sostenibbli tal-ilma
• Id-Direttiva tal-UE dwar l-Għargħar (2007) tħeġġeġ l-użu ta’ infrastrutturi ekoloġiċi u l-ġestjoni tal-għargħar naturali billi tippremja finanzjarjament lill-maniġers tal-art u lill-utenti tal-ilma.
• Il-Politika Agrikola Komuni tinkludi kumpens finanzjarju (fil-forma ta’ sussidji) għall-protezzjoni tal-ambjent tal-ilma.
• Id-Direttiva dwar in-Nitrati (1991) tippromwovi l-adozzjoni ta’ ftehimiet kooperattivi permezz ta’ kodiċijiet ta’ Prattiki Agrikoli Tajbin.
• L-Istrateġija ta’ Adattament għat-Tibdil fil-Klima (2013) tħeġġeġ użu akbar tal-assigurazzjoni biex tinbena r-reżiljenza kontra l-impatti tat-tibdil fil-klima b’mod partikolari l-iskarsezza tal-ilma, in-nixfiet u r-riskju ta’ għargħar.
• Il-politika tal-UE dwar il-bijodiversità (inklużi d-Direttivi dwar il-Ħabitats u l-Għasafar u l-mekkaniżmu ta’ finanzjament LIFE) tħeġġeġ l-użu ta’ benefiċċji finanzjarji u mhux finanzjarji għall-protezzjoni tal-ekosistemi akkwatiċi.

It-tfassil u l-implimentazzjoni tal-EPIs jistgħu jieħdu minn sena sa ħames snin.

L-EPIs normalment huma miżuri fit-tul. Madankollu, it-tul tal-ħajja spiss jiġi ddeterminat mill-qafas ta’ politika, mil-leġiżlazzjoni speċifika fis-seħħ u mill-aċċettazzjoni soċjali.