6. Monitorowanie i ocena przystosowania się do zmiany klimatu

Wysiłki na rzecz monitorowania i oceny przystosowania się do zmiany klimatu zasadniczo służą zarówno uczeniu się, jak i rozliczalności. Na wczesnych etapach wdrażania polityki w zakresie przystosowania się do zmiany klimatu działania zazwyczaj koncentrują się na monitorowaniu i ocenie procesów określonych w polityce w zakresie przystosowania się do zmiany klimatu (co się robi?). Aspekty proceduralne mogą obejmować na przykład ustanowione mechanizmy koordynacji, badania, rozpowszechnianie wiedzy i działania komunikacyjne lub zaangażowanie zainteresowanych stron w procesy przystosowawcze. W miarę zdobywania doświadczenia w realizacji działań przystosowawczych coraz ważniejsze staje się zrozumienie również skutków i rezultatów takich procesów i związanych z nimi działań przystosowawczych (jakie znaczenie ma to dla naszych podatności na zagrożenia i ryzyka?).

Ponieważ rządy w coraz większym stopniu wdrażają strategie przystosowawcze i plany przystosowania się do zmiany klimatu oraz dokonuje się przeglądu krajowych strategii przystosowania się do zmiany klimatu, krajowych planów przystosowania się do zmiany klimatu lub sektorowych planów przystosowania się do zmiany klimatu, zdobywa się coraz więcej doświadczeń w zakresie monitorowania i ograniczone doświadczenie w zakresie oceny. Ze względu na nasilenie działań związanych z przystosowaniem się do zmiany klimatu i przystosowaniem się do niej coraz ważniejsze staje się zapewnienie skuteczności, efektywności i sprawiedliwości interwencji w zakresie przystosowania się do zmiany klimatu. Specjalna koncepcja lub strategia monitorowania i oceny może zapewnić skuteczność i trwałość procesu przystosowania się do zmiany klimatu w miarę upływu czasu. Zrozumienie, w jaki sposób najlepiej przystosować się do przyszłej zmiany klimatu, jak najskuteczniej ograniczyć zagrożenia oraz zwiększyć odporność i zdolności przystosowawcze, a także jakie mogą być cechy dobrze przystosowującego się społeczeństwa, jest nadal na wczesnym etapie. Uczenie się, co działa dobrze (lub nie), w jakich okolicznościach i z jakich powodów jest krytyczne. Opracowanie strategii przystosowania się do zmiany klimatu i planu działania w zakresie przystosowania się do zmiany klimatu stanowi okazję do rozważenia, w jaki sposób najlepiej monitorować, oceniać i składać sprawozdania z postępów i wyników w zakresie przystosowania się do zmiany klimatu.

W przypadku podejść do monitorowania i oceny na szczeblu krajowym (M&E) ważne jest, aby "patrzyły" zarówno w dół, jak i w górę, tak aby decyzje na szczeblu krajowym były oparte na doświadczeniach na szczeblu niższym niż krajowy, a narody mogły skutecznie dzielić się swoimi postępami i doświadczeniami w zakresie przystosowania się do zmiany klimatu z szerszą społecznością międzynarodową. Realizacja strategii adaptacyjnej lub planu adaptacji/działania powinna obejmować monitorowanie i ocenę postępów w przystosowywaniu się do zmiany klimatu.

Decyzja o tym, co ma osiągnąć system monitorowania, sprawozdawczości i oceny (MRE) w zakresie przystosowania się do zmiany klimatu (cele), ma wpływ na sposób, w jaki można to osiągnąć (stosowane metody), podmioty, które powinny być zaangażowane lub zaangażowane w ten proces, oraz zakres, w jakim wyniki działań MRE są wykorzystywane w politykach i praktykach. W związku z tym etap 6 AST uwzględnia każdy z tych elementów bardziej szczegółowo.