Każdy proces przystosowania się do zmiany klimatu jest wyjątkowy i możliwe są różne rozwiązania w zakresie zarządzania i struktury instytucjonalnej, przy czym każdy z nich ma inne wymogi dotyczące zasobów.Jeśli chodzi o zasoby ludzkie, wybór obejmuje zarówno tanią, jednoosobową koordynację istniejących działań sektorowych, jak i utworzenie specjalnej jednostki ds. przystosowania się do zmiany klimatu, która nadzoruje i koordynuje procesy obejmujące dogłębną ocenę ryzyka, zaangażowanie i udział zainteresowanych stron, a także szczegółowe planowanie, wdrażanie i monitorowanie działań w zakresie przystosowania się do zmiany klimatu.

Wybór ten powinien opierać się na poziomie narażenia i podatności obszaru miejskiego na zagrożenia związane ze zmianą klimatu, wielkości jego populacji i zagrożonych aktywów, zakresie wrażliwych sektorów oraz istniejącej strukturze instytucjonalnej.

W kontekście ograniczonych budżetów różne sposoby ograniczania potrzeb w zakresie zasobów obejmują:

• Opieranie się na działaniach, które są już prowadzone i mają znaczenie dla przystosowania się do zmiany klimatu, tj. uwzględnianie przystosowania się do zmiany klimatu w istniejących planach i politykach (zob. krok 5.3);
• udział w sieciach i inicjatywach wspierających, takich jak Porozumienie Burmistrzów (zob. krok 1.8);
• dostęp do różnych źródeł finansowania (zob. krok 1.5);
• współpraca z sektorem prywatnym (zob. krok 1.6);
• współpraca z uniwersytetami i projektami badawczymi (zob. krok 1.6);
• Dostosowanie do innych procesów, takich jak wdrażanie strategii zrównoważonego rozwoju (zob. etap 2.6).

Wymiana doświadczeń i studiów przypadków z innych obszarów miejskich, które rozpoczęły proces adaptacji, może być pomocna w zrozumieniu potrzeb w zakresie zasobów. Przykłady dobrych praktyk w zakresie przystosowania się do zmiany klimatu można znaleźć w kroku 3.2.