Bramy przeciwprzepięciowe i bariery przeciwpowodziowe

Ze względu na złożoność rozwiązań inżynieryjnych, znaczne koszty budowy i konserwacji oraz możliwy oczekiwany wpływ na środowisko, propozycjedotyczące barier przeciwprzepięciowych wymagają szerokiego i długotrwałego udziału zainteresowanych stron i społeczeństwa. Ponadto struktury te zasadniczo wymagają procedury oceny oddziaływania na środowisko, która zgodnie z unijną dyrektywą OOŚmusi zapewniać prawo dostępu do informacji i udziału w podejmowaniu decyzji dotyczących środowiska. Podobnie w dyrektywie powodziowej UE iramowej dyrektywie wodnej UE ustanowiono procesy udziału społeczeństwa, które mogą również odnosić się do tych projektów. 

Etap budowy wymaga znacznych konsultacji z inżynierami, społecznościami lokalnymi, organizacjami pozarządowymi, władzami lokalnymi i przedstawicielami sektorów polityki, na które środek może mieć wpływ (np. rybołówstwo, transport morski, turystyka itp.). Aby zapewnić pomyślne wdrożenie tak złożonych środków, potrzebne jest silne poparcie polityczne i szeroki konsensus publiczny, a także długoterminowa wizja. 

Bramy przeciwprzepięciowe i bariery przeciwpowodziowe zapewniają wysoki stopień ochrony nisko położonych obszarów przybrzeżnych, zapewniając fizyczną barierę przed powodzią. W szczególności są one wykorzystywane do ochrony szczególnie wrażliwych i cennych przybrzeżnych obszarów miejskich i infrastrukturalnych. Istniejące bramy i bariery (Holandia, Wielka Brytania, Wenecja, Sankt Petersburg) zapewniły skuteczność w walce z falami sztormowymi. Zastosowanie ruchomych barier zamiast stałych konstrukcji pozwala na utrzymanie otwartych dróg wodnych w normalnych warunkach. Pozwalają one ograniczyć skutki (środowiskowe, społeczne, gospodarcze) związane z trwałym zamknięciem. Przykłady udanych barier mobilnych na świecie są udostępniane za pośrednictwem I-Storms,międzynarodowej sieci barier przeciwprzepięciowych. Jego celem jest ułatwienie wymiany wiedzy i współpracy w zakresie doświadczeń planistów barier i operatorów stojących przed podobnymi wyzwaniami. 

Jednym z kluczowych czynników ograniczających bramy burzowe są wysokie koszty kapitału i utrzymania, ponieważ do budowy tych struktur i ich ciągłego utrzymania potrzebne są znaczne inwestycje. Kolejnym kluczowym zagadnieniem, które należy wziąć pod uwagę, jest wpływ takich środków na środowisko. Budowa barier ruchomych może powodować duże modyfikacje środowiska naturalnego, a związany z nimi wpływ na środowisko musi zostać odpowiednio oceniony i zminimalizowany na etapie projektowania. Zbyt częste korzystanie z ruchomych bram i barier przeciwpowodziowych może ograniczyć wymianę wody w siedliskach przyujściowych i lagunowych. 

Kolejną ważną kwestią jest stopień, w jakim bariery te pozostaną wykonalne w obliczu przyszłej zmiany klimatu i wzrostu poziomu mórz. W przypadku Londynu oczekuje się, że bariera Tamizy będzie nadal chronić miasto do jego obecnego standardu do 2070 roku. Planujścia Tamizy 2100został zaprojektowany tak, aby można go było dostosować do różnych wskaźników wzrostu poziomu morza i zmian wpływających na ujście rzeki. W planie określono różne warianty poprawy lub zastąpienia bariery dla Tamizy. Pełny przegląd i aktualizacja planu są planowane co 10 lat. 

Inne czynniki ograniczające związane są ze zdolnością systemów prognozowania do wczesnego przewidywania w wiarygodny sposób zdarzenia powodziowego, umożliwiając w ten sposób uruchomienie procedur zamykania bram na czas. Czas potrzebny na zlikwidowanie barier może się różnić w zależności zarówno od konkretnych aspektów technicznych, jak i od złożonych kwestii związanych z zarządzaniem całym obszarem. Może to oznaczać przerwanie żeglugi, usług portowych i innych działań. Ciągłe inwestycje w badania i innowacje technologiczne mają zasadnicze znaczenie dla poprawy niezawodności i precyzji systemów prognozowania oraz ich wykorzystania w warunkach operacyjnych. 

Ponadto awaria techniczna systemu (np. nieprawidłowo zamykająca się bariera) może być postrzegana przez społeczeństwo jako duże ryzyko. Zaakceptowanie pracy przez społeczeństwo i zainteresowane strony może być wspierane przez ogólną przejrzystość procesu decyzyjnego. Odpowiednie zaangażowanie zainteresowanych stron, konsultacje publiczne i warsztaty informacyjne są sprawdzonymi sposobami przejrzystego kształtowania procesów. 

Bramy przeciwburzowe i bariery przeciwpowodziowe zapewniają wysoki stopień ochrony osiedli miejskich i infrastruktury przed falami sztormowymi i związanymi z nimi powodziami. W porównaniu do bram stałych, tego typu infrastruktura zapewnia bardziej elastyczne rozwiązanie. Umożliwia ona otwarcie dróg wodnych w normalnych warunkach dla naturalnej wymiany wody i przemieszczania gatunków wodnych, a także dla działalności człowieka, takiej jak żegluga i rybołówstwo. 

Aby zaprojektować, zbudować i utrzymać bramy przeciwprzepięciowe i bariery przeciwpowodziowe, wymagane są duże koszty kapitałowe i konserwacyjne. Należy również zapewnić inwestycje w monitorowanie parametrów hydrologicznych, prognozowanie powodzi i systemy ostrzegania, aby poprawić solidność i precyzję informacji potrzebnych do szybkiego uruchomienia systemu. 

Według brytyjskiej Agencji Środowiska budowa bariery dla Tamizy kosztowała 535 mln GBP w 1982 r. (około 1,7 mld GBP lub 2,5 mld EUR w 2007 r.). Koszty operacyjne wynoszą około 8 mln GBP rocznie (około 9,5 mln EUR w cenach z 2013 r.). Według oficjalnych szacunków budowasystemu Mose (w tym czterech ruchomych barier na wlotach do laguny weneckiej) kosztowała 5,49 mld EUR. Szacunki obejmują również dwa dodatkowe działania, tj.: przekwalifikowanie obiektów Arsenalu Weneckiego w celu utrzymania i eksploatacji systemu MOSE oraz prace przekwalifikowujące niezbędne do poprawy integracji barier ruchomych w środowisku laguny. 

Unijna dyrektywa powodziowa zapewnia ramy prawne dla działań przeciwpowodziowych iobrony przeciwpowodziowej. Jako główne systemy infrastruktury bramy przeciwpowodziowe i bariery przeciwpowodziowe mogą stanowić część planu ochronyprzeciwpowodziowej wymaganego na mocy dyrektywy, który jest poddawany strategicznejocenie oddziaływania na środowisko (dyrektywa SEA). Jakoprace przybrzeżnebramy przeciwprzepięciowe i bariery przeciwpowodziowe wchodzą w zakres załącznika II dooceny oddziaływania na środowisko E: Państwa członkowskie decydują, czy przedsięwzięcia wymienione w załączniku II powinny zostać poddane procedurze OOŚ, czy to indywidualnie dla każdego przypadku, czy też pod względem progów i kryteriów. 

Budowa tych złożonych i często wielkoskalowych rozwiązań inżynieryjnych jest długim procesem, który musi być poprzedzony szczegółowymi fazami modelowania,oceny i projektowania. Zwykle zajmuje to mrudy niż 15 lat. 

Bramy przeciwprzepięciowe i bariery przeciwpowodziowe mają długą oczekiwaną długość życia (ponad 50 lat). Ciągła konserwacja jest konieczna, aby zapewnić ich pełne życie i prawidłowe funkcjonowanie bez ryzyka. Niezbędne jest również monitorowanie potencjalnego wpływu na środowisko.