Warianty adaptacyjne można podzielić na szare, zielone i miękkie. Szare środki odnoszą się do rozwiązań technologicznych i inżynieryjnych mających na celu poprawę adaptacji terytorium, infrastruktury i ludzi. Środki ekologiczne opierają się na podejściu ekosystemowym (lub opartym na przyrodzie) i wykorzystują wiele usług świadczonych przez ekosystemy naturalne w celu zwiększenia odporności i zdolności adaptacyjnych. Warianty miękkie obejmują środki polityczne, prawne, społeczne, zarządzania i finansowe, które mogą zmienić ludzkie zachowania i style zarządzania, przyczyniając się do poprawy zdolności adaptacyjnych i zwiększenia świadomości na temat kwestii związanych ze zmianą klimatu. Dostępne są inne sposoby klasyfikacji opcji adaptacyjnych; to zaproponowane przez IPCC w sprawozdaniu grupy roboczej II AR5 jest jednym z najczęściej akceptowanych (zob. rozdział 14: Potrzeby i warianty adaptacyjne). Opcje dostosowania klastrów IPCC w trzech głównych kategoriach, dalej podzielone na podkategorie: opcje strukturalne i fizyczne, opcje społeczne i opcje instytucjonalne.

Warianty adaptacyjne mogą być ukierunkowane na:

• Akceptowanie skutków i ponoszenie strat wynikających z ryzyka (np. zarządzanie odwrotem od podnoszenia się poziomu morza)
• Straty kompensacyjne poprzez podział lub rozłożenie ryzyka (np. poprzez ubezpieczenie)
• Unikanie lub ograniczanie narażenia na zagrożenia klimatyczne (np. budowa nowych zabezpieczeń przeciwpowodziowych lub zmiana lokalizacji lub działalności)
• Wykorzystanie nowych możliwości (np. angażowanie się w nową działalność lub zmiana praktyk w celu wykorzystania zmieniających się warunków klimatycznych).