Ogólną odpowiedzialność za MRE za adaptację ponosi zazwyczaj jedna organizacja lub podmiot, taki jak Ministerstwo Środowiska, Agencja Środowiska lub grupa robocza skupiająca wiele podmiotów. Nie musi to oznaczać, że podmiot odpowiedzialny wdraża MRE samodzielnie, ale raczej jest odpowiedzialny za koordynację procesu i raportowanie wyników. W zależności od struktur zarządzania i tradycji administracyjnych danego kraju organ odpowiedzialny za MRE w zakresie przystosowania się do zmiany klimatu może być taki sam jak organ koordynujący politykę dostosowawczą na szczeblu krajowym lub podmiot niezależny od podmiotów odpowiedzialnych za planowanie i wdrażanie polityki dostosowawczej. Z jednej strony ścisłe powiązanie między MRE a rozwojem polityki może na przykład ułatwić uczenie się i wykorzystywanie ustaleń dotyczących MRE w opracowywaniu i przeglądzie polityki. Z drugiej strony w niektórych krajach niezależność może być pożądana zwłaszcza w przypadku działań oceniających.

Kluczową częścią tej odpowiedzialności jest aktywne koordynowanie działań z odpowiednimi zainteresowanymi stronami, które posiadają przydatne informacje na potrzeby MRE. Pierwszym krokiem jest zastanowienie się nad celem MRE i rozważenie, czyj wkład jest potrzebny do udzielenia odpowiedzi na pytania przedstawione w odniesieniu do MRE. Na przykład szerokie zaangażowanie ministerstw sektorowych i ekspertów w agencjach publicznych i społecznościach badawczych może dostarczyć bardzo istotnych informacji na temat postępów poszczególnych sektorów we wdrażaniu polityki dostosowawczej. Jeżeli celem jest zrozumienie, w jaki sposób wdrażanie polityki dostosowawczej w terenie przyczynia się do zmniejszenia podatności na zagrożenia, zwiększenia zdolności adaptacyjnych i odporności, ważne może być zaangażowanie w szerszym zakresie podmiotów lokalnych zaangażowanych w działania wdrożeniowe.

Potrzebne są mechanizmy umożliwiające angażowanie poglądów podmiotów z różnych sektorów i szczebli administracyjnych w celu ułatwienia koordynacji, komunikacji, wymiany informacji i wiedzy oraz uczenia się w procesie MRE. Grupy robocze, komitety sterujące, rady koordynacyjne lub tym podobne mogą zapewnić takie platformy, ale w żadnym wypadku nie są jedynym sposobem angażowania zainteresowanych stron. Formy głębszego zaangażowania, takie jak aktywne zaangażowanie, partnerstwa i upodmiotowienie, w całym cyklu polityki są zazwyczaj bardziej integracyjne w momencie ich aktualizacji, z udziałem zainteresowanych stron z różnych sektorów. Potrzeby i poziomy zaangażowania zainteresowanych stron pożądane w odniesieniu do MRE wpływają również na wybór metod MRE.

Największe uczenie się ma miejsce dla wszystkich zaangażowanych podmiotów w trakcie samej oceny poprzez wymianę informacji i wiedzy, prezentacje i warsztaty, a także podczas dyskusji na temat wyników.

Należy położyć większy nacisk na przekazywanie informacji zwrotnych od zainteresowanych stron na wczesnym etapie. Zdecydowanie uznaje się, że ramy doświadczeń z oceny będą musiały być wykorzystywane w kontekście interaktywnych form i formatów komunikacji z różnymi zainteresowanymi stronami w trakcie cyklu polityki dostosowawczej, aby zagwarantować, że wnioski z oceny rzeczywiście staną się „wyciągniętymi lekcjami”.

Współrozwój i koprodukcja wiedzy oraz różne formy zaangażowania zainteresowanych stron oraz elementy i podejścia partycypacyjne są wspólnymi i bardzo istotnymi elementami opracowywania i wdrażania polityki adaptacyjnej.

Zaangażowanie zainteresowanych stron ma kluczowe znaczenie dla uzyskania z jednej strony istotnych informacji ilościowych i jakościowych, danych i wiedzy na potrzeby monitorowania procesu i postępów, ale także dla interpretacji i uzyskiwania odpowiednich komunikatów z dostępnych danych. MRE przyczynia się do dalszego budowania odporności i zwiększania zdolności adaptacyjnych.

Zaangażowanie zainteresowanych stron i współtworzenie polityki dostosowawczej w całym procesie strategii i planowania może pomóc w zapewnieniu wykorzystania przez różne/wiele podmiotów i zdecydowanie wspierać wdrażanie.

Różni się to w zależności od wymogów ustawowych (takich jak akty o klimacie) i dobrowolnych podejść, w ramach których zaangażowanie zainteresowanych stron jest jeszcze bardziej zaangażowane w realizację środków przewidzianych w planach działania na rzecz przystosowania się do zmiany klimatu.