Exclusion of liability

This translation is generated by eTranslation, a machine translation tool provided by the European Commission.

Website experience degraded
The European Climate and Health Observatory is undergoing reconstruction until June 2024 to improve its performance. We apologise for any possible disturbance to the content and functionality of the platform.

uast_logo_1 Przygotowanie gruntu do adaptacji Ocena ryzyka i podatności na zmiany klimatu Identyfikacja wariantów adaptacji Ocena wariantów adaptacji Wdrożenie Monitorowanie i ocena

1

Przygotowanie gruntu pod przystosowanie się do zmiany klimatu

1.1 Uzyskanie wsparcia politycznego na rzecz przystosowania się do zmiany klimatu

Wsparcie polityczne wysokiego szczebla na rzecz przystosowania się do zmiany klimatu w mieście jest warunkiem pomyślnej realizacji działań adaptacyjnych. Przystosowanie się do zmiany klimatu może nie znajdować się w agendzie politycznej ze względu na inne naciski postrzegane jako pilniejsze, brak świadomości na temat przystosowania się do zmiany klimatu, negatywne konotacje związane z terminami „zmiana klimatu” lub „ryzyko” lub niedopasowanie w krótkoterminowych cyklach budżetowych i okresach legislacyjnych oraz długoterminowy i przyszły charakter skutków i zagrożeń związanych ze zmianą klimatu. W związku z tym zapewnienie wsparcia politycznego ma zasadnicze znaczenie dla nadania większego znaczenia adaptacji.

Polityczne zobowiązanie do przystosowania się do zmiany klimatu uzgodnione przez radę lokalną i podpisane przez burmistrza, takie jak podpisanie Porozumienia Burmistrzów, może być ważnym pierwszym krokiem w kierunku politycznego zaangażowania.

Wsparcie polityczne wysokiego szczebla można uzyskać dzięki kilku czynnikom wyzwalającym.

W lutym 2021 r. Komisja Europejska przyjęła komunikat pt. „KształcenieEuropy odpornej na zmianę klimatu – nowa strategia UE na rzecz przystosowania się do zmiany klimatu”. W strategii przedstawiono długoterminową wizję, zgodnie z którą UE stanie się społeczeństwem odpornym na zmianę klimatu, w pełni dostosowanym do nieuniknionych skutków zmiany klimatu do 2050 r. Strategia ta ma na celu wzmocnienie zdolności adaptacyjnych UE i świata oraz zminimalizowanie podatności na skutki zmiany klimatu, zgodnie z porozumieniem paryskim iwnioskiem dotyczącymeuropejskiego prawa o klimacie. Strategia ma na celu budowanie społeczeństwa odpornego na zmianę klimatu poprzez poprawę wiedzy na temat skutków zmiany klimatu i rozwiązań przystosowawczych; poprzez intensyfikację planowania przystosowania się do zmiany klimatu i oceny ryzyka klimatycznego; poprzez przyspieszenie działań dostosowawczych; oraz poprzez pomoc w zwiększaniu odporności na zmianę klimatu na całym świecie. Jej celem jest osiągnięcie inteligentniejszej, bardziej systematycznej i szybszej adaptacji.

Takie zaleceniai wymogi prawne na szczeblu ponadnarodowym i krajowym należą do częstych czynników inicjujących działania w zakresie przystosowania się do zmiany klimatu. Krajowe strategie adaptacyjne mogą wymagać, aby gminy opracowały swoje strategie na szczeblu lokalnym i zapewniły im wsparcie dla realizacji tego zadania, w tym mechanizmów finansowania. Przyjęcie nowej strategii dostosowawczej stwarza bardzo korzystną sytuację polityczną dla przystosowania się do zmiany klimatu, ponieważ zapewnia wsparcie polityczne na wysokim szczeblu i uznanie działań adaptacyjnych na wszystkich szczeblach sprawowania rządów. Zob. rozdział 4: Wielopoziomowe zarządzanie przystosowaniem się do zmiany klimatu w Europie: jak miasta i miasta reagują na zmiany klimatyczne.

Nowa strategia adaptacji wprowadza stosunkowo nowy aspekt – osiągnięcie odporności w sprawiedliwy i sprawiedliwy sposób, tak aby korzyści wynikające z przystosowania się do zmiany klimatu były szeroko i sprawiedliwie dzielone. Uznaje, że zmiany klimatu bezpośrednio dotykają europejskie regiony i obywatele, na przykład poprzez utratę miejsc pracy w sektorach dotkniętych klimatem, takich jak rolnictwo, rybołówstwo i turystyka,oraz że nierównenarażenie i podatność na skutki klimatyczne różnych regionów i grup społeczno-gospodarczych pogłębia istniejące wcześniej nierówności i podatność na zagrożenia.

Zobowiązania prawne mogą również wynikać z polityki sektorowej. W ramach agendy miejskiej dla UE przeprowadzono szereg szkoleń dla polityków w zakresie przystosowania się do zmiany klimatu. Ich celem jest informowanie polityków o zapoznaniu się z tematem i pomoc w podejmowaniu decyzji w kwestiach związanych z adaptacją.

W sytuacjach, w których nie ma odgórnego mandatu ze strony decydentów politycznych lub wyższego szczebla kierownictwa publicznego (co wykracza poza okres legislacyjny), prawdopodobnie wymagane są inne czynniki, takie jak oddolna presja ze strony świadomych i gotowych na inicjatywę okręgów wyborczych, doświadczenie w zakresie klęsk żywiołowych związanych z klimatem lub wysoka popularność i częstotliwość dyskusji na temat zagrożeń związanych ze zmianą klimatu i przystosowania się do niej w kręgach publicznych i politycznych na różnych szczeblach. Zob. rozdział 5 sprawozdania EOG dotyczącego przystosowania się do zmiany klimatu w Europie: w jaki sposób miasta i miasteczka reagują nazmianę klimatu, która podsumowuje planowanie i działania przystosowawcze na szczeblu lokalnym w Europie. 

Aby wzmocnić argumenty za przystosowaniem się do zmiany klimatu w przypadku braku odgórnych wymogów, administratorzy, którzy chcieliby rozpocząć działania adaptacyjne i uzyskać wsparcie polityczne na wysokim szczeblu, mogą rozważyć następujące działania:

  • Gromadzenie dowodów i wiedzy na temat zagrożeń związanych ze zmianą klimatu i korzyści wynikających z przystosowania się do zmiany klimatu w celu dokonania przekonującego „przypadku adaptacji” (zob. np. wytyczne z projektu RESIN dotyczące opracowania uzasadnienia biznesowego dotyczącego przystosowania się do zmiany klimatu);
  • Współpraca z zainteresowanymi stronami, które mają udział w sektorach wrażliwych na zmianę klimatu, w tym wstępne podnoszenie świadomości wśród nich ( zob. krok 1.6);
  • Opracowanie konkretnych pomysłów na to, w jaki sposób można przeprowadzić działania adaptacyjne (zob. również krok 3.1);
  • Wykorzystać dynamikę występowania ekstremalnych zdarzeń pogodowych i narażenia na inne zagrożenia związane ze zmianą klimatu (zob. krok 2.1);
  • Rozważyły alternatywne kierunki polityki, które mogą być powiązane z adaptacją, takie jak zrównoważony rozwój, planowanie przestrzenne, zarządzanie ryzykiem związanym z klęskami żywiołowymi itp., a także pozytywne synergie i efekty uboczne (zob. etap 2.6);
  • Opracowanie i wykorzystanie komunikatów komunikacyjnych odpowiadających aktualnym priorytetom lub celom polityki (zob. krok 1.7);
  • Wykorzystanie doświadczeń innych miast i podobnych obszarów jako przykładów korzyści adaptacyjnych;
  • Gromadzenie informacji na temat dostępnych środków na przystosowanie się do zmiany klimatu, zmniejszając tym samym przeszkodę decydentów w znalezieniu dodatkowych środków finansowych na działania przystosowawcze (zob. krok 1.5).

Wsparcie polityczne można utrzymać dzięki długoterminowym dokumentom politycznym lub uczestnictwu w regionalnych, krajowych lub międzynarodowych inicjatywach przystosowawczych.