Dostosowanie zintegrowanego planowania przestrzennego

Wariant ten wymaga wkładu ze strony wielu podmiotów i sektorów, takich jak mieszkalnictwo, transport, sektor energetyczny, środowisko naturalne. Proces planowania wymaga również współpracy między rządem krajowym, regionalnym i lokalnym.

Polityka i dotacje UE mają duży wpływ na zmiany użytkowania gruntów i reakcję hydrologiczną na skalę regionalną. Wsparcie polityczne jest niezbędne do wdrożenia wariantu, natomiast wariant może być niespójny z istniejącymi politykami. Ponadto, aby odnieść sukces, wariant użytkowania gruntów powinien być dostosowany do lokalnej sytuacji w zakresie użytkowania gruntów i dostosowany do funkcjonowania systemów środowiskowych.

Środki zagospodarowania przestrzennego zmniejszają koszty szkód poprzez wyłączenie niektórych rodzajów działalności z obszarów zagrożonych oraz poprzez zapewnienie warunków, w których dana inwestycja byłaby dozwolona w miejscach o danym zagrożeniu powodziowym. Wcześniejsze prace w Australii sugerują, że planowanie zagospodarowania przestrzennego jest jednym z najbardziej opłacalnych sposobów ograniczania wzrostu przyszłych szkód powodziowych. Badania przeprowadzone w latach 90. oceniły korzyści płynące ze środków planowania w stanie Wiktoria i wykazały, że wprowadzenie długoterminowych środków planowania może mieć stosunek korzyści do kosztów rzędu 2,0 do 3,8. W Wielkiej Brytanii miejsca demonstracyjne dotyczące naturalnej retencji wody przez zarządzanie użytkowaniem gruntów wykazały znaczne zmniejszenie ryzyka powodziowego. Opcja polega na ewentualnym wprowadzeniu gatunków nierodzimych. Wariant wymaga zmian w praktykach rolniczych. Realizacja opcji wymaga wydatków publicznych. Do tej pory rzadko bierze się pod uwagę fakt, że planowanie zagospodarowania przestrzennego zapewnia również korzyści inne niż ograniczone oddziaływanie na klimat, jak na przykład rozwój gospodarczy (np. nowe możliwości rekreacyjne) i większa zdolność do życia (np. w miastach).

Planowanie użytkowania gruntów ma wpływ na wspólną politykę rolną, dyrektywę ptasią i siedliskową, dyrektywę powodziową, ramową dyrektywę wodną, dyrektywy w sprawie strategicznej oceny oddziaływania na środowisko. Procedury planowania mogą bezpośrednio przyczynić się do niektórych „środków podstawowych” określonych w art. 11 (RDW): „poprzez przygotowywanie planów zagospodarowania przestrzennego, kontrolę rozwoju oraz stosowanie technik i podejść planowania planowanie przestrzenne może przyczynić się do pomyślnej realizacji „środków podstawowych” RDW i w konsekwencji przyczynić się do wspierania zrównoważonego zarządzania zasobami słodkowodnymi i ich ochrony.

5-10 lat na wdrożenie zintegrowanego planu zagospodarowania przestrzennego.

Zmienna.