De ultraperifere gebieden van de EU en de landen en gebieden overzee

Landen van de regio

De EU omvat 22 met vijf lidstaten verbonden overzeese gebieden (Frankrijk, Nederland, Denemarken, Spanje en Portugal).

Negen daarvan zijn geclassificeerd als ultraperifere gebieden en maken integraal deel uit van de EU. Zij omvatten: drie Franse overzeese departementen (Martinique, Guadeloupe en Frans Guyana) en één Franse overzeese gemeenschap in het Caribisch gebied (Saint-Martin); de Franse overzeese departementen Mayotte en Réunion in de Indische Oceaan; twee Portugese autonome regio's (Madeira en de Azoren) en een Spaanse autonome gemeenschap (de Canarische Eilanden) in de Atlantische Oceaan.

De overige 13 landen en gebieden overzee (LGO’s) genieten een speciale “geassocieerde” status en zijn verbonden met Denemarken, Frankrijk en Nederland. Deze gebieden zijn constitutioneel verbonden met de moederlidstaat, maar maken geen deel uit van de interne markt en moeten voldoen aan de handelsverplichtingen die aan derde landen zijn opgelegd. Besluit (EU) 2021/1764 van de Raad en Besluit 2013/755/EU van de Raad beschrijven de associatiebetrekkingen van de EU met de LGO voor de perioden 2021-2027 en 2014-2020.

kaartbron: ETC/CCA 2018

Beleidskader

1.    Programma voor transnationale samenwerking

Voor de programmeringsperiode 2021-2027 worden de specifieke kenmerken van de ultraperifere gebieden erkend via een specifiek onderdeel van het Interreg-programma (onderdeel D), ter ondersteuning van de samenwerking met buurlanden en -gebieden. Interreg VI-D heeft betrekking op de volgende geografische gebieden: Amazonië, Caribisch gebied, Madeira-Azoren-Canarische Eilanden (MAC), Indische Oceaan, Kanaal van Mozambique. Voor 2014-2020 waren de ultraperifere gebieden in het Caribisch gebied en de Indische Oceaan betrokken bij drie transnationale INTERREG-samenwerkingsprogramma's, die hieronder worden beschreven.

Bij het samenwerkingsprogramma voor het Caribisch gebied 2014-2020 waren Guadeloupe, Frans-Guyana, Martinique en Saint-Martin en ongeveer 40 derde landen en LGO in het Caribisch gebied betrokken. Het werd uitgevoerd in samenwerking met de drie regionale economische organisaties, namelijk de Caribische Gemeenschap (CARICOM), de Associatie van Caribische Staten (ACS) en de Organisatie van Oost-Caribische Staten (OECS). Het programma bestond uit twee onderdelen: (1) grensoverschrijdende samenwerking tussen Guadeloupe, Martinique en de OECS-landen, en (2) transnationale samenwerking tussen Guadeloupe, Frans-Guyana, Martinique en Saint Martin en de andere deelnemende landen en gebieden. Het heeft zes prioritaire gebieden die gericht zijn op:

• Vergroting van het concurrentievermogen van de ondernemingen in het Caribisch gebied;
• vergroting van de reactiecapaciteit voor natuurrampen;
• bescherming van het culturele en natuurlijke milieu;
• Reageren op gedeelde gezondheidskwesties op Caribisch niveau;
• ondersteuning van de ontwikkeling van hernieuwbare energie;
• Versterking van het menselijk kapitaal.

Prioriteit 2 was gericht op het verbeteren van de kennis over natuurrampen en het creëren van gedeelde risicobeheersystemen, met name door de ontwikkeling van gedeelde observatie-instrumenten en een geografisch informatiesysteem dat geschikt is voor crisisbeheersing.

Het samenwerkingsprogramma voor het gebied van de Indische Oceaan 2014-2020 bevorderde de samenwerking tussen Réunion en Mayotte (Frankrijk) en twaalf derde landen in de zuidelijke Indische Oceaan (Unie van de Comoren, Madagaskar, Mauritius, de Seychellen, Zuid-Afrika, Tanzania, Mozambique, Kenia, India, Sri Lanka, de Maldiven en Australië), alsmede de Franse zuidelijke en Antarctische landen. Het programma is gebaseerd op:

• de grensoverschrijdende samenwerking tussen Réunion en de Comoren, Madagaskar, Mauritius en de Seychellen als leden van de Commissie voor de Indische Oceaan, en
• Een bredere transnationale samenwerking tussen Réunion, Mayotte en de andere deelnemende landen. Het programma heeft vijf strategische prioriteiten, waarvan er twee verband houden met klimaatverandering.

Prioriteit 1 was gericht op de oprichting van een onderzoeks- en innovatiecentrum, gericht op farmacopee, biotechnologie, energie en klimaatverandering. Prioriteit 3 was gericht op de ontwikkeling van capaciteiten voor aanpassing aan de klimaatverandering en risicopreventie en -beheer, door de regionale maatregelen voor civiele bescherming te versterken; samenwerking op het gebied van epidemiologische en infectieuze risico's; en preventie van risico's in verband met mariene activiteiten.

Het AMAZONIA-samenwerkingsprogramma 2014-2020 bevorderde grensoverschrijdende en transnationale samenwerking tussen Frans-Guyana, Suriname en de staten Amapá en Amazonas in Brazilië. In het programma werd niet verwezen naar aanpassing en risicobeheer op de prioritaire gebieden. Prioriteit 2 had in het algemeen betrekking op milieubehoud en beheer van natuurlijke hulpbronnen. Bijzondere nadruk werd gelegd op de bescherming en verbetering van de lokale biodiversiteit en het natuurlijke en culturele erfgoed door middel van gezamenlijke instandhoudingsacties.

2.     Internationale verdragen en andere samenwerkingsinitiatieven

In het kader van de Caricom-gemeenschap is het Centrum voor klimaatverandering van de Caribische Gemeenschap opgericht, dat een referentiepunt vormt voor onderzoek naar de effecten van klimaatverandering en aanpassingsstrategieën in de regio. Het centrum werd in 2005 geopend om de reactie van de regio op het beheer van en de aanpassing aan de klimaatverandering te coördineren. Het centrum verstrekt informatie aan besluitvormers (het is het officiële register en clearinghouse voor regionale gegevens over klimaatverandering. Het ontwikkelt projecten op het gebied van mitigatie van en aanpassing aan de klimaatverandering, organiseert opleidingen, consultancy en joint venture-diensten.  Het centrum verstrekt beleidsadvies op het gebied van klimaatverandering aan de Caricom-lidstaten en de Caribische overzeese gebieden van het VK. Het centrum is een geaccrediteerde regionale uitvoerende entiteit (RIE) bij het Green Climate Fund (GCF) van het UNFCCC.

Voorbeelden van projecten die in de periode 2014-2020 zijn gefinancierd.

De publicatieInterreg-programma's in de ultraperifere regio's 2014-2020” laat zien hoe Interreg-programma's hebben bijgedragen tot de regionale ontwikkeling van ultraperifere regio's en een nauwere integratie met hun buurlanden.

Het CARIBE-COAST-project (Caribisch netwerk voor kustrisico’s in verband met klimaatverandering, 2018-2022) heeft tot doel monitoring- en kustrisicopreventiebenaderingen en aanpassing aan klimaatverandering te bundelen, samen te bouwen en te verspreiden. De drie doelstellingen van het project zijn: het opstellen van een catalogus van hydrodynamische modellen voor de simulatie van huidige en toekomstige gevaren; bestaande waarnemingsposten te ontwikkelen en goede praktijken op het gebied van monitoring rond een gemeenschappelijk protocol uit te wisselen, en instrumenten ter ondersteuning van de besluitvorming ter preventie van natuurlijke kustrisico's aan te reiken.

Het Ready Together-project (2019-2022) versterkt de regionale samenwerking door middel van betere coördinatie, bundeling van middelen en collectieve bevordering van risicocultuur om de grote uitdagingen van natuurrampen en klimaatverandering in het Caribisch gebied aan te pakken. Het project bevordert een alomvattende, inclusieve en participatieve aanpak om te zorgen voor een doeltreffende respons op de behoeften van de meest kwetsbare bevolkingsgroepen die worden blootgesteld aan natuurrampen en de gevolgen van klimaatverandering.

Wat het gebied van de Indische Oceaan betreft, werd in het operationele programma 2007-2013 financiering verstrekt voor het regionale mechanisme voor civiele bescherming in het kader van prioritaire as 1 “Duurzame ontwikkeling”. Hij steunde met name het Franse Rode Kruis in Réunion bij de ontwikkeling van een regionaal samenwerkingsprogramma voor het beheer van het risico op rampen in het zuidwestelijke deel van de Indische Oceaan en het daaropvolgende actieplan.