Projektowanie urbanistyczne i budowlane wrażliwe na wodę

Lokalny kontekst i rodzaj WSUD został zaplanowany lub wdrożony określa, którzy sąkluczowymi interesariuszami do zaangażowania. Jeżeli projekt jest bardziej skoncentrowany na bloku lub na poziomie budynku,kluczowymi zainteresowanymi stronami uczestniczącymi w projekcie są właściciele nieruchomości, inwestorzy i zarządcy nieruchomości. Jeżeli głównym problemem są rozwiązania w zakresie gospodarowania wodami opadowymi w ramach planowania urbanistycznego,potrzebna jest współpraca między różnymi sektorami (użytkowanie gruntów, środowisko i transport),ekspertami (np. badaczami) i właścicielami gruntów. W zależności od przypadku i skalowalności przestrzennej systemu (np.biofiltr na poziomie ulicy w porównaniu ze stawem opadowym na dużą skalę) mogą istnieć również inne zainteresowane strony, które są zainteresowane realizacją planu lub mogą mieć na nią wpływ. Zarządzanie ryzykiem powodziowym Broaderwymaga długoterminowej współpracy między władzami lokalnymi i regionalnymi oraz z tymi zainteresowanymi stronami, które ponoszą odpowiedzialność zarealizację planu, takimi jak właściciele gruntów lub nieruchomości. Aby zwiększyć akceptację społeczną różnych rozwiązańWSUD, konieczne jest zaangażowanie ogółu społeczeństwa, obywateli i mieszkańcówna wczesnym etapie planowania i projektowania. Nowe modele finansowania, takie jak partnerstwa publiczno-prywatne, wymagają ścisłej współpracy z sektorem prywatnym, zwłaszcza jeśli stanowią część procesu wdrażania. 

Za kluczowe uznaje się znaczenie ram instytucjonalnych (zarządzanie i zarządzanie) dla pomyślnego i powszechnego wdrożenia tych środków. Procesy planowania wymagają wcześniejszych i bardziej intensywnych konsultacji z różnymi organami planistycznymi. 

Ważnym czynnikiem sukcesu we wdrażaniu WSUD przez prywatne gospodarstwa domowe jest system finansowania. Rządy mogą również dotować inwestycje mające na celu poprawę gospodarki wodnej i wykorzystania wody w miastach. Na przykład krajowe wykorzystanie wody deszczowej do celów niezdatnych do picia w Bremie (Niemcy) było wspierane przez dotację inwestycyjną udzieloną przez państwo federalne. 

Główne czynniki sprzyjające to partnerstwo między zainteresowanymi stronami, skuteczne systemy monitorowania i wyceny procesu wdrażania i korzyści, mechanizmy i technologie dzielenia się wiedzą, instrumenty ekonomiczne, plany, akty prawne i prawodawstwo, kształcenie i szkolenie, otwarte innowacje i eksperymenty oraz odpowiednie planowanie i projektowanie zrównoważonych rozwiązań. 

I odwrotnie, istnieje wiele niepewności związanych z wdrażaniem WSUD, które mogą ograniczać jego wdrażanie. Dotyczą one głównie niewystarczających zasobów finansowych, ograniczonej dostępności przestrzeni i czasu, fragmentacji instytucjonalnej, braku wiedzy i nieodpowiednich przepisów. 

Inwestycje na rzecz WSUD mogą zwiększyć całkowite koszty prac budowlanych, planistycznych i zarządczych, ale z drugiej strony mogą ograniczyć negatywne skutki dla obywateli, budynków i całego miasta oraz zmniejszyć nieoczekiwane koszty naprawy szkód spowodowanych ekstremalnymi warunkami pogodowymi, takimi jak powodzie lub spływy wód opadowych. Wdrożenie WSUD do zarządzania wodami opadowymi zamiast tradycyjnych systemów kanalizacyjnych może obniżyć opłaty za wodę deszczową (które zasadniczo opierają się na rozszerzeniu nieprzepuszczalnej powierzchni nieruchomości, która kieruje wodę deszczową do publicznego systemu kanalizacyjnego)prywatnychgospodarstw domowychlub bloków mieszkalnych (oszczędzaniei wykorzystywanie wody deszczowej w gospodarstwach domowych, Brema). 

Instalacje magazynowania wody deszczowej na poziomie budynku mogą kosztować co najmniej 6000 EUR (oszczędnośći wykorzystanie wody deszczowej w gospodarstwach domowych, Brema), ale mogą być wyższe w przypadku większych interwencji (17 500 EUR w przypadku instalacji magazynowania wody deszczowej w budynku odpornym na zmianę klimatu, Amsterdam). 

Opłacalność inwestycji należy oszacować w kontekście lokalnym, ponieważ zależą one od lokalnych warunków klimatycznych i środowiskowych (np. opadów, udziału utwardzonej gleby, gęstości środowiska zbudowanego) i czynników gospodarczych (np. cen wody). Całkowite koszty zależą również od wielkości, złożoności technicznej i wymaganej intensywności konserwacji. Ostatnie badania kosztów różnych rozwiązań opartych na zasobach przyrody (np. zielonych dachów, biofiltrów, wytrawiania ogrodów deszczowych) przyniosły pewne spostrzeżenia na temat potencjalnych kosztów WSUD. Na przykład w Finlandii koszty wdrożenia stawu wód opadowych (wielkość 10 000 m2) wahały się od 240 000 do 600 000 euro (projektCITYWATER). Koszty budowy zielonych dachów mogą się znacznie różnić (60–500 EUR/m2,Nurmi i in., 2013r.) w zależności od kraju i rodzaju dachu, zasadzonej roślinności, wymogów technicznych itp. 

WSUD zmniejsza ryzyko powodzi opadowych (obszar i ludzi zalanych) na obszarach miejskich. Inne korzyści obejmują zmniejszenie obciążenia zasobów wodnych poprzez zmniejszenie prawdopodobieństwa nadmiernej eksploatacji wody i zwiększenie jej dostępności. Rozwiązania oparte na przyrodzie w WSUD zwykle zapewniają wiele korzyści poprzez zwiększenie możliwości rekreacyjnych, dobrego samopoczucia, wartości estetycznych i różnorodności biologicznej. 

.

Podejście to można uwzględnić w planach zarządzania ryzykiem powodziowym, które są wymagane na mocy unijnej dyrektywy powodziowej. WSUD może również przyczynić się do pomyślnego wdrożenia środków określonych w planach gospodarowania wodami w dorzeczu zgodnie z ramową dyrektywą wodną UE, zachęcając do zrównoważonego gospodarowania zasobami słodkiej wody i ich ochrony. 

Gospodarowaniewodami opadowymi można również włączyć do przepisów krajowych w ramach konkretnych aktów prawnych związanych z użytkowaniem gruntów i kodeksami budowlanymi. Na przykład wymogi dotyczące gospodarowania wodami opadowymi są określone w fińskiej ustawie o użytkowaniu gruntów i budownictwie. 

Ponadto strategie gospodarki wodnej ustanowione na szczeblu lokalnym są kluczowymi elementami, które mogą zapewnić strategiczny kontekst wdrażania WSUD. 

WSUD to szeroka dziedzina praktyki, która obejmujebardzo niejednorodne środki adaptacyjnez szeroką gamą rozwiązańtechnicznych. Wzwiązkuz tym czas realizacjiznacznie się różni, główniew zależności od zakresu i wielkości inicjatywy. Praktyka WSUD nabardzo małąskalę napoziomie pojedynczego budynku może zostać wdrożona w ciągu kilku miesięcy,podczas gdy wdrożenie na dużą skalę, które obejmujedzielnicę, a nawet całe miasto, może potrwać kilka lat. 

Praktyki wdrażane niezależnie od skali przestrzennej (rozwiązanie techniczne w jednym budynku lub duże zintegrowane rozwiązania w skali sąsiedztwa) są na ogół długotrwałe (> 10–30 lat), ale zazwyczaj wymagają regularnej konserwacji, w przeciwnym razie ich pojemność może znacznie się zmniejszyć lub funkcjasystemu może zawieść.