Tereny zielone i korytarze na obszarach miejskich

Ostatnie badania uwypukliły znaczenie pobudzenia zielonych obszarów miejskich i połączenia fragmentów zielonej przestrzeni z korytarzami ekologicznymi w celu poprawy różnorodności biologicznej i rozprzestrzeniania się gatunków zwierząt w krajobrazie miejskim. Jeśli odpowiednio zaprojektowane, zielone korytarze mogą poprawić wentylację miejską, umożliwiając chłodniejsze powietrze z zewnątrz przenikać do gęściej zabudowanych obszarów, a tym samym zmniejszyć efekt miejskiej wyspy ciepła. Miejskie obszary zielone mogą mieć również pozytywne skutki dla zdrowia ludzkiego i przystosowania się do zmiany klimatu. Zdolność roślinności do zatrzymywania wody jest ważną cechą zapobiegania powodziom, która może zmniejszyć szczytowe zrzuty.

Tereny zielone w miastach mogą również zapewnić chłodzenie poprzez zacienienie i zwiększoną ewapotranspirację, zmniejszając w ten sposób efekt wyspy ciepła, który występuje w wielu miastach. Tereny zielone są często zagrożone przez rozbudowę struktur miejskich, które rozdrobniły obszary naturalne, tworząc małe plamy terenów zielonych wśród budynków i dróg. Na przykład plamy lasów miejskich są zazwyczaj oddzielone od siebie, co wpływa na zdolność wielu gatunków leśnych do rozproszenia się lub przemieszczania się między różnymi miejscami o podobnych siedliskach. Ekologiczne korytarze lub połączenia między miejskimi lasami, ogrodami lub innymi obszarami zielonymi są uznawane za sposób na ograniczenie negatywnych skutków fragmentacji. Tworzenie terenów zielonych i korytarzy może mieć zastosowanie w większości obszarów miejskich. Szeroka gama dostępnych technik pozwala na zastosowanie w obszarach o bardzo różnych cechach, a nawet tam, gdzie przestrzeń jest ograniczona. Techniki obejmują na przykład zielone dachy i ściany, które wykorzystują roślinność na dachach i elewacjach budynków, aby zapewnić chłodzenie w lecie i izolację termiczną w zimie.

Kategorie IPCC

Strukturalne i fizyczne: opcje adaptacji oparte na ekosystemie

Udział zainteresowanych stron

Skuteczność tych środków zwiększa zaangażowanie lokalnych sieci zainteresowanych stron z sektora prywatnego, publicznego i wolontariackiego.

Czynniki sukcesu i czynniki ograniczające

Zarządzanie krajobrazem miejskim to złożony proces podlegający sprzecznym programom, takim jak mieszkalnictwo, infrastruktura transportowa, infrastruktura handlowa, gospodarka itp. Inwestowanie w zieloną infrastrukturę i jej budowa wymaga inteligentnego i zintegrowanego podejścia do zarządzania gruntami, projektowania obszarów miejskich i strategicznego planowania przestrzennego. Należy starannie ustanowić zieloną infrastrukturę, biorąc pod uwagę specyfikę lokalną i podatność na zmiany klimatu. Wybór gatunków, które mają zostać przyjęte w odniesieniu do infrastruktury, ma kluczowe znaczenie, ponieważ musi być dostosowany do lokalnego środowiska i oczekiwanej ewolucji warunków klimatycznych. Przy identyfikacji gatunków roślin należy również uwzględnić skutki uboczne; np. wprowadzenie egzotycznych gatunków może mieć negatywny wpływ na lokalną różnorodność biologiczną.

Koszty i korzyści

Badania kosztów i korzyści sugerują, że środki te przynoszą korzyści społeczne, ekologiczne i finansowe. Korzyści obejmują: zwiększona różnorodność biologiczna w miastach, wyższe walory środowiskowe na obszarach miejskich (np. tereny rekreacyjne, ogrodnictwo komunalne), zmniejszona podatność na fale upałów i powodzie, zwiększone składowanie dwutlenku węgla (łagodzenie), łagodzenie zanieczyszczenia powietrza.

Aspekty Prawne

Komisja Europejska zachęca do ekologicznych rozwiązań, uznając zieloną infrastrukturę za niezbędne narzędzie łagodzenia zmiany klimatu i przystosowania się do niej. Zielona infrastruktura jest upoważniona jedynie w niewielkiej liczbie krajowych i regionalnych polityk planowania w Europie.

Czas wdrożenia

5-10 lat.

Okres użytkowania

Ponad 25 lat.

Strony internetowe:

Bibliografia: