SOER 2015 – Jakość wód słodkich

Opis

Jakość wód słodkowodnych – ocena tematyczna SOER 2015: Wyniki pierwszych planów gospodarowania wodami w dorzeczu pokazały, że wiele europejskich jednolitych części wód nie spełnia obecnie celu RDW, jakim jest osiągnięcie dobrego stanu ekologicznego i chemicznego. W 2009 r. 43 % jednolitych części wód powierzchniowych znajdowało się w dobrym lub wysokim stanie ekologicznym, a w 2015 r. oczekuje się, że 53 % jednolitych części wód osiągnie dobry stan ekologiczny. Jest to dalekie od osiągnięcia celu, jakim jest dobry stan ekologiczny i stanowi jedynie niewielką poprawę stanu ekologicznego. Aby osiągnąć dobry stan, państwa członkowskie muszą zająć się presją wywierającą wpływ na jednolite części wód. Zanieczyszczenie to jedna presja. Zmiany morfologiczne, nadmierne pochłanianie i zmiany hydrologiczne wpływające na przepływ wody to inne. W związku z tym gospodarka wodna powinna się poprawić wraz z drugą turą planów gospodarowania wodami w dorzeczach obejmujących lata 2016–2021, co prowadzi do osiągnięcia większej liczby celów politycznych poprzez rygorystyczne, dobrze zintegrowane wdrażanie i udział społeczeństwa.

Jakość wody słodkiej – ocena tematyczna SOER 2010: Ciągła obecność szeregu zanieczyszczeń w wielu europejskich wodach słodkich zagraża ekosystemom wodnym i budzi obawy dotyczące zdrowia publicznego. Obecna sprawozdawczość na podstawie ramowej dyrektywy wodnej pokazuje, że znaczna część europejskich wód słodkich jest zagrożona nieosiągnięciem celu, jakim jest „dobry stan” do 2015 r. Dzięki unijnej dyrektywie dotyczącej oczyszczania ścieków komunalnych poprawa w zakresie zbierania i oczyszczania ścieków w niektórych regionach Europy doprowadziła do ograniczenia odprowadzania niektórych zanieczyszczeń do wód słodkich i przybrzeżnych. Wyzwania pozostają jednak nadal, ponieważ wdrażanie dyrektywy dotyczącej oczyszczania ścieków komunalnych pozostaje niepełne i istnieją inne istotne źródła zanieczyszczenia wody, zwłaszcza rolnictwo i miejskie burze. Wdrożenie skutecznych i terminowych środków, wymaganych na mocy ramowej dyrektywy wodnej, musi obejmować większy nacisk na kontrole „u źródła” i efektywne wykorzystanie zasobów, w tym wody, energii i chemikaliów.

Źródło informacji