0
Rozpoczęcie pracy
Zasady i czynniki sukcesu
Przystosowanie się do zmiany klimatu jest stosunkowo nowym obszarem działalności władz lokalnych. Jednak doświadczenia miast, zarówno w Europie, jak i poza nią, w ciągu ostatnich dwóch dekad pozwalają wyciągnąć wnioski na temat zasad (tj. sposobu działania) i czynników sukcesu (tj. tego, co działa) do rozważenia w adaptacji. Zasady te pojawiają się jako dostosowanie adaptacji do innych celów zrównoważonego rozwoju, w tym redukcji emisji gazów cieplarnianych; oraz opieranie rozwoju działań adaptacyjnych na wiarygodnych danych i informacjach. Kluczowymi czynnikami sukcesu są silne mistrzostwa i polityczne przywództwo w zakresie przystosowania się do zmiany klimatu; współpraca partnerska z innymi osobami w całym mieście i poza nim, również na wyższych szczeblach zarządzania; Uczenie się na doświadczeniach innych.
Szereg zasad w procesie polityki przystosowania się do zmiany klimatu uznaje się za przyczyniające się do osiągnięcia celów w zakresie przystosowania się do zmiany klimatu i zminimalizowania kompromisów z innymi programami. Są to:
- Trwałość adaptacji. Po pierwsze, działania w zakresie przystosowania się do zmiany klimatu nie powinny zagrażać łagodzeniu zmiany klimatu poprzez zwiększenie emisji, np. poprzez nadmierne korzystanie z klimatyzacji (zob. krok 5.4, w jaki sposób można wspólnie planować i wdrażać przystosowanie się do zmiany klimatu i łagodzenie jej skutków). Po drugie, działania przystosowawcze w jednym miejscu nie powinny negatywnie wpływać na zdolność przystosowania się w innych miejscach (np. poprzez kierowanie wód powodziowych w dół rzeki); w związku z tym istotne jest uwzględnienie roli obszarów otaczających miasto w przystosowaniu się do zmiany klimatu (zob. krok 2.5). Po trzecie, adaptacja powinna najlepiej przyczyniać się do realizacji innych programów zrównoważonego rozwoju, takich jak przejście na efektywne gospodarowanie zasobami lub sprawiedliwość społeczna.
- Planowanie i działania oparte na dowodach – wykorzystanie najnowszych badań, danych dostępnych lokalnie (zob. etap 1.2) oraz współpraca z naukowcami w celu wyeliminowania luk w wiedzy (zob. etap 1.6) umożliwia podejmowanie świadomych decyzji.
- Uwzględnienie zarówno przeszłej/obecnej zmienności klimatu, jak i ekstremalnych warunków pogodowych oraz prognozowanych przyszłych zmian. Dobrym punktem wyjścia jest zajęcie się przeszłą i obecną zmiennością klimatu oraz ekstremalnymi warunkami pogodowymi (zob. krok 2.1). Przyszłe skutki zmiany klimatu mogą być jednak różne i należy wziąć pod uwagę niepewność związaną z ich częstotliwością i skalą (zob. etap 2.2). Brak lub niewielkie ubolewanie oraz korzystne dla wszystkich warianty przystosowania się do zmiany klimatu pod względem opłacalności (zob. krok 4.2)i wielorakie korzyści mogą pomóc w podjęciu działań pomimo niepewności związanej z przyszłymi prognozami klimatycznymi.
- Dostosowane odpowiedzi . Reakcje w zakresie przystosowania się do zmiany klimatu powinny być dostosowane do konkretnej lokalizacji – poprzez ocenę występujących lokalnie i prognozowanych zagrożeń i podatności na zmianę klimatu (zob. etap 2), ale także biorąc pod uwagę szczególną strukturę organizacyjną (zob. etap 1.3) lub dostępne zasoby (zob. etap 1.4 i etap 1.5). Odpowiedzi powinny być traktowane priorytetowo (zob. krok 4.3), na przykład w zależności od głównych sektorów lub grup społecznych, których to dotyczy (zob. krok 2.3).
- Monitorowanie funkcjonowania działań w zakresie przystosowania się do zmiany klimatu – ich skuteczności, wydajności, sprawiedliwości i legitymacji – jest konieczne, aby stopniowo je udoskonalać zgodnie z ewolucją dowodów (zob. etap 6).
Przykłady czynników sukcesu w adaptacji, które pojawiają się, obejmują:
- Silne przywództwo i mistrzostwo adaptacji. Polityczne poparcie i zaangażowanie lokalnego lidera mają kluczowe znaczenie dla zwiększenia pozycji adaptacji na liście lokalnych priorytetów. Zapewnienie zaangażowania politycznego można osiągnąć na przykład poprzez przystąpienie do Porozumienia Burmistrzów w sprawie Klimatu i Energii lub innych inicjatyw dotyczących przystosowania się do zmiany klimatu (zob. krok 1.1).
- Współpraca. Współpracamiędzyresortowa w ramach władz lokalnych, współpraca z zainteresowanymi stronami, takimi jak lokalne przedsiębiorstwa, organizacje pozarządowe, instytuty badawcze (zob. krok 1.6) oraz angażowanie obywateli poprzez odpowiednią komunikację (zob. krok 1.7), pomaga podnosić świadomość na temat przystosowania się do zmiany klimatu i akceptacji planowanych reakcji, zapewniać poparcie wśród ważnych grup interesu, mobilizować zasoby oraz uzyskiwać dostęp do odpowiednich danych i informacji.
- Uczenie się od innych. Wymiana doświadczeń z innymi miastami poprzez tworzenie sieci kontaktów lub udział w projektach finansowanych przez UE (np. w ramach programu Interreg) umożliwia uczenie się od innych, co działa, a co nie w adaptacji. Ponadto strony Climate-ADAPT zawierają liczne studia przypadków adaptacji miejskiej, a także bibliotekę zasobów Porozumienia Burmistrzów (wyszukiwanie według rodzaju zasobów – studium przypadku).