Ocena zagrożeń i słabości związanych ze zmianą klimatu
2.6 Określenie głównych problemów związanych z przystosowaniem się do zmiany klimatu i określenie celów
Etap ten ma na celu opracowanie strategicznego kierunku planowania przystosowania się do zmiany klimatu w oparciu o ocenę zagrożeń i podatności na zagrożenia związane z klimatem (zob. krok 2.4). Określenie głównych problemów związanych z przystosowaniem się do zmiany klimatu (np. jaki sektor lub jaki wpływ na klimat należy rozwiązać w pierwszej kolejności) opiera się na analizie natychmiastowości i dotkliwości skutków, a także na możliwościach wykorzystania istniejących strategii ograniczania ryzyka związanego z klęskami żywiołowymi lub na obecnych ustaleniach i planach w zakresie zarządzania zasobami i infrastrukturą. Biorąc pod uwagę szeroki charakter zagrożeń i możliwości związanych ze zmianą klimatu, wskazane jest nadanie takiego priorytetu przy pełnym zaangażowaniu zainteresowanych stron (zob. krok 1.6).
Istnieją różne metody ustalania priorytetów w zakresie głównych problemów związanych z przystosowaniem się do zmiany klimatu (zob. wytyczne i narzędzia poniżej). Ogólnie rzecz biorąc, główne kwestie, które należy wziąć pod uwagę przy ustalaniu priorytetów, jakie skutki dla klimatu należy rozwiązać, obejmują:
- Już występujące skutki ( zob. etap 2.1), zwłaszcza te, które w przyszłości będą się pogarszać (zob. krok 2.2);
- Prawdopodobieństwo i dotkliwość skutków w perspektywie krótkoterminowej, średnioterminowej i długoterminowej;
- Czy ryzyko leży w gestii gminy czy zaangażowanych zainteresowanych stron, a zatem można je rozwiązać za pomocą istniejących ustaleń administracyjnych;
- Poważne zagrożenia, które mogą nieodwracalnie wpłynąć na miasto (np. wzrost poziomu mórz);
- Istniejące mechanizmy dostosowane do działań dostosowawczych (np. renowacja zasobów mieszkaniowych, planowanie przestrzenne, wdrażanie nowych przepisów na mocy unijnej dyrektywy powodziowej), które mogłyby stanowić przydatne punkty wejścia do działań. Włączenie dostosowania do istniejących lub planowanych inicjatyw (zob. krok 5.3) mogłoby rozpocząć się od zbadania, w jaki sposób sektory znajdujące się w trudnej sytuacji ( zob. etap 2.3) obecnie reagują na zagrożenia związane z klimatem i warunkami pogodowymi, a także poprzez dyskusje z różnymi departamentami w gminie i kluczowymi zainteresowanymi stronami (zob. krok 1.6). Odpowiednie inicjatywy, sektory i strategie obejmują:
- Strategie zrównoważonego rozwoju
- Gospodarka wodna (np. plany gospodarowania wodami w dorzeczu)
- Mieszkalnictwo (np. remont programów mieszkalnictwa socjalnego)
- Planowanie (np. plany zagospodarowania przestrzennego, strategie rewitalizacji miast)
- Zdrowie (np. plany fal upałów, plany reagowania na ogniska choroby)
- Służby ratownicze (np. plany reagowania przeciwpowodziowego)
- Usługi socjalne (np. identyfikacja słabszych grup społecznych)
- Zielona przestrzeń i strategie ochrony przyrody
- Transport (np. nowe projekty infrastrukturalne)
- Energia (np. inwestycje w energię odnawialną lub sieci dostaw)
- Strategie łagodzenia zmiany klimatu (zob. również krok 5.4)
- Turystyka
- Regionalne strategie gospodarcze
Gdy znane są główne problemy adaptacyjne, można określić konkretne i realistyczne cele adaptacyjne dla miasta lub miasta. Powinny one być tak wymierne i precyzyjne, jak to tylko możliwe, również dlatego, że późniejsze monitorowanie i ocena (zob. etap 6) realizacji strategii lub planu dostosowawczego (zob. etap 5) są bezpośrednio powiązane z celami.
Analiza ryzyka i możliwości związanych z adaptacją wymaga zaangażowania zainteresowanych stron. Podczas gdy organizacja spotkań i warsztatów w celu omówienia i nadania priorytetu ryzyku jest budżetowa i czasochłonna, ustalenie priorytetów w zakresie przystosowania się do zmiany klimatu w ramach wspólnego porozumienia może oznaczać, że strategia adaptacyjna ( zob. krok 5) jest lepiej zaakceptowana, a tym samym ma większe szanse na sukces.